NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ใจ ณ ใจ ( อ่านฟรี + มี Ebook )

    ลำดับตอนที่ #1 : คนที่ก้าวเข้ามา 1

    • อัปเดตล่าสุด 3 มิ.ย. 67


    บทที่ 1 คนที่ก้าวเข้ามา

    เขาเหมือนดอกลิลลี่ หอมละมุนและผ่อนคลาย พลอยพระจันทร์คุ้นเคยกับกลิ่นนี้เข้าเสียแล้ว

    เขาคือความโชคดีที่มาพร้อมโชคร้าย

    ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่เธอจำได้ทุกอย่าง ตั้งแต่เขาต่อยหน้าไอ้เวรนั่น อุ้มเธอขึ้นจากเตียง พาขึ้นรถ แล้วมาส่งที่โรงพยาบาล

    ยานั่นทำให้เธอสูญเสียการควบคุมตัวเอง แต่ยังรับรู้จดจำสิ่งที่เกิดขึ้นได้ คนที่ป้อนมันให้เธอต้องการเห็นผู้หญิงคนนี้ตายทั้งเป็น มีความทรงจำเลวร้ายไปตลอดชีวิต

    แต่ไม่เป็นไปตามแผน เพราะเขาเข้ามาพลิกเกม 

    พลอยพระจันทร์นอนอยู่บนเตียงคนไข้อย่างอ่อนใจ จำได้ทุกอย่าง เป็นความทรงจำที่น่าอับอาย แต่กลับอุ่นใจอยู่ว่าอย่างน้อยผู้ชายคนนี้ก็พยายามอดกลั้นจนถึงที่สุดแล้ว

    อาจจะเกินคนธรรมดาๆ คนหนึ่งด้วยซ้ำ

    น้ำเสียงเขายามกระซิบห้าม แหบปร่า หวิวไหว

    ระหว่างทางบนรถ เกิดอะไรขึ้นบ้างเธอก็รู้ แต่หยุดตัวเองไม่ได้

    นาทีนั้นมีแต่ความร้อนรุ่มและต้องการ ไฟราคะเผาเธอแทบมอดไหม้ ยังดีที่เขาพามาส่งโรงพยาบาล ไม่ใช่พาไปเปิดห้องที่ไหน

    เขาไม่ปล้ำเธอให้รู้แล้วรู้รอดก็นับว่าดีแล้ว

    ดีแล้ว แต่เธอยังกลุ้มจนกุมขมับ ถอนหายใจดังเฮือก เพราะไม่รู้ว่าหากเขาตื่นขึ้นมาแล้วจะมองหน้ากันสนิทใจได้อย่างไร

    ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่หลับใหลอยู่ท่ามกลางแสงแดดรำไรส่องทะลุม่านผ้าฝ้ายเข้ามา ดูผุดผ่องราวกับเรืองแสงได้

              มองหน้าเขาแล้ว ใจเธอตุ๊มๆ ต่อมๆ 

              ไม่รู้จริงๆ ว่าควรวางเขาไว้ในสถานะไหน ผู้มีพระคุณที่ช่วยเธอไว้ หรือคนที่เธอปล้ำเขามาตลอดทางบนรถ คนที่เกือบจะได้เสียกัน

              ใช่! เธอปล้ำเขา

    “ตื่นแล้วเหรอ”

    เขาไม่ทิ้งเวลาให้เธอได้คิดเลย จู่ๆ ผู้ชายร่างสูงใหญ่ลืมตาขึ้นมาเอ่ยทัก ดวงตาพราวสะท้อนแสงแดดเรืองรองของอรุณรุ่ง สะกดเธอได้ทันใด นิ่งงันและหลงจมเข้าไปในห้วงภวังค์

    ชั่วอึดใจหนึ่ง เขาขยับตัวนั่งให้ตรง ไม่อิงพนักโซฟาอีกต่อไป หญิงสาวค่อยได้สติตามมา

    รู้สึกว่าเมื่อครู่เขานั่งกอดอกหลับอยู่ก็ดีแล้ว พอลืมตาตื่น เพียงคำทักทายก็ทำเอาเธอเลิ่กลั่ก ประดักประเดิดไปหมด ใจยังกล้าๆ กลัวๆ บางครั้งเธอสบตาเขา บางทีก้มหลบอย่างหายใจไม่ทั่วท้อง ชายแปลกหน้าคนนี้ทำให้พลอยพระจันทร์วางตัวไม่ถูก

    “เป็นยังไงบ้าง”

    หญิงสาวอีหลักอีเหลื่อเข้าไปใหญ่ ต้องให้พูดจริงๆ หรือว่าอาการเมื่อคืนที่ผ่านมานั้นเป็นอย่างไรบ้าง

    “ไม่เล่าได้ไหมคะ”

    “ไม่บอกผมก็ได้ แต่คุณควรจะบอกหมอนะ เขาจะได้ออกใบรับรองแพทย์ให้ถูก คุณอยากตรวจร่างกายไหม”

    “แล้ว… ผลมันจะออกมาเป็นยังไง”

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    ดูอีบุ๊ก

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×