คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4
Chapter 4
ก็อกๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูรัวๆทำให้หญิงสาวร่างเล็กที่กำลังจะนอนต้องเดินหัวเสียมาเปิดประตูห้อง
“ซีดี!” เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ไม่ใช่ตกใจเพราะเห็นหน้าเขาหรอกนะแต่ตกใจที่เขาอุ้มร่างบางของใครบางคนมาด้วย
“ขอเข้าไปข้างในหน่อยได้มั้ยแบม” ซีดียิ้มแหยๆ
“อะ เอ่อ เข้ามาสิ” แบมบี้เปิดประตูกว้างให้ซีดี ซีดีเดินเข้ามาในห้องก่อนอุ้มร่างของบิวมาไว้ที่โซฟา
“ขอโทษนะที่มารบกวนกลางดึก”
“ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่นี่ใครอะ” แบมบี้หันมองบิวที่กำลังหลับสนิทเพราะฤทธิ์แอลกอฮอร์
“เอ่อ นักศึกษาที่มหาลัยอะ พอดียัยนี่เมาอะ”
“อย่าบอกนะว่าซีมอมเหล้าเธอ” แบมบี้เบิกตากว้าง
“เฮ้ยยย ไม่ใช่แบม นี่เราดูเลวขนาดนั้นเลยหรอ” ซีดียักคิ้ว
“ก็ไม่เชิงอะ” แบมบี้ย่นจมูก แบมบี้สาวน้อยแสนสวยสุดเรียบร้อยอดีตแฟนของซีดี เธอคบกับซีดีตั้งแต่เข้ามหาลัยใหม่ๆโดยซีดีเป็นคนเริ่มจีบเธอก่อน แต่คบกันไปได้ไม่นานเธอก็ทนความเจ้าชู้ของเขาไม่ไหวจึงขอเลิก แต่ทั้งสองก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเสมอ “ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นอะ”
“คือเรื่องมันยาวอะ เอาเป็นว่าคืนนี้เราขอค้างที่นี่ได้มั้ยอะ เราไม่รู้จะพายัยนี่ไปที่ไหนดี เมาขนาดนี้คงบอกทางกลับบ้านตัวเองไม่ได้หรอก” ซีดีหันมองบิวก่อนส่ายหัวเบาๆ
“ได้สิ เดี๋ยวเราช่วยดูแลเธอให้เอง” แบมบี้ยิ้มกว้าง
“แบมนี่นิสัยดีไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ” ซีดียิ้มกรุ่มกริ่ม
“ไม่ต้องมาหยอดเลย มุกนี่ใช้ไม่ได้กับแบมละ” แบมบี้เบ้ปากใส่ซีดี
“โอเคๆ งั้นคืนนี้เรานอนที่โซฟาเอง ให้ยัยนี่เข้าไปนอนกับแบมในห้อง”
“โอเค” แบมบี้พยักหน้า ซีดียิ้มกว้างให้แบมบี้ก่อนหันมองบิว ทำไมเขาต้องมายุ่งกับยัยนี่ด้วยเนี่ย!
.
.
.
บิวค่อยๆลืมตาเพื่อปรับกับแสงไฟในห้อง มือน้อยๆของร่างบางเอื้อมมากุมหน้าผากตัวเองด้วยความมึน
“ที่นี่ที่ไหนเนี่ย” บิวเอ่ยเสียงเบาเมื่อสังเกตได้ว่าห้องนี้ไม่ใช่ห้องเธอแน่ๆ ร่างบางค่อยๆทบทวนเรื่องราวเมื่อคืน เธอจำได้ว่าเธอมารับมุกกลับบ้านแต่มุกกลับไปแล้ว เธอเจอพี่กั้งโดยบังเอิญและเขาก็ชวนเธอมานั่งดื่มเป็นเพื่อน.....เธอจำได้แค่นี้จริงๆ
“ตื่นซะทีนะยัยเตี้ย” บิวหันมองซีดีที่ยืนพิงประตูห้องอยู่
“เฮ้ย นี่นายมาอยู่ที่นี่ได้ไง แล้วที่นี่ที่ไหน” บิวลุกพรวดจากเตียงนอนด้วยความตกใจ
“นี่เธอจำอะไรไม่ได้เลยใช่มั้ย”
“นี่นายอย่าบอกนะ ว่านายมอมเล่าฉันแล้วข่มขืนฉัน” บิวใช้มือปิดหน้าอกตัวเองไว้ตาม สัณชาตญาน
“เฮอะ! นี่คิดว่าตัวเองเป็นางเอกในละครรึไง” ซีดีส่ายหัว
“งั้นนายก็บอกมาดิ ว่าฉันมาอยู่นี่ได้ไง”
“ก็เมื่อคืนเธอเมา ฉันไม่รู้จะพาไปไหนเลยพามานี่” ซีดียักไหล่
“แต่ฉันจำได้ว่าฉันอยู่กับพี่กั้ง! อย่าบอกนะว่านายลักพาตัวฉันมาอะ” บิวเบิกตากว้าง
“โอ้ยยยยย เธอนี่ถ้าจะบ้านะ เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว” ซีดีเข้ามาผลักหัวบิวจนเธอแทบเซ
“แล้วฉันมาอยู่กับนายได้ไง” บิวแหงนหน้าจ้องร่างสูง
“ก็พี่กั้งเขาต้องไปกับแฟนเค้า เธอก็เลยเป็นหมาหัวเน่า แล้วฉันก็เลยต้องมารับกรรมดูแลเธอไง”
“ฉันไม่เชื่อนายหรอก”
“ไม่เชื่อก็แล้วแต่เธอ” ซีดียักไหล่
“นี่อย่ามากวนประสาทนะ! ตกลงที่นี่ที่ไหน” บิวตะคอกใส่ซีดี
“นี่อย่ามาขึ้นเสียงกับฉันนะ ฉันไม่ชอบ!” ซีดีตะคอกกลับ
“ฉันจะขึ้น นายจะทำไม” บิวจ้องซีดีเขม็ง
“ก็ไม่ทำไมหรอก” ซีดีเหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนดันร่างบิวชิดผนังและคร่อมร่างบางไว้
“นี่แกจะทำอะไรอะ ออกไปนะ” บิวพยายามผลักซีดีออก แต่ดูถ้าว่าจะไม่ได้ผลเพราะร่างสูงยิ่งประชิดเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น
“ทำไม ฉันนึกว่าเธอชอบซะอีก” ซีดียิ้มมุมปาก
“ชั่วๆอย่างนายอะ ไม่เคยอยู่ในความคิดฉันสักนิด”
“อ๋อ ต้องดีๆเพอร์เฟ็คๆ แบบพี่กั้งสินะ”
“ใช่ อย่างน้อยเขาก็ดีกว่านาย” บิวจ้องคนตรงหน้าไม่ละสายตา
“เธอแน่ใจหรอว่าเขาดี”
“อย่างน้อยเขาก็ให้เกียรติผู้หญิง และไม่ฉวยโอกาสกับเพศแม่แบบที่นายกำลังทำอยู่”
“ฮึ!” ซีดีหัวเราะในลำคอ
“อ้าว ตื่นแล้วหรอ” ซีดีและบิวรีบหันมองคนมาใหม่ก่อนรีบผละออกจากกัน
“เดี๋ยวฉันไปรอข้างนอกนะ” ซีดีเอ่ยกับแบมบี้ก่อนเดินออกจากห้องราวไม่มีอะไรเกิดขึ้น แบมบี้หันมองตามซีดีก่อนส่ายหัวเบาๆ
“ซีทำอะไรเธอรึเปล่า” แบมบี้หันมาถามบิว
“เอ่อ....ยังอะแต่ช้ากว่านี้ก็ไม่แน่”
“อย่าไปถือสาเลยนะ ซีก็เป็นแบบนี้แหละ”
“เอ่อ...พี่คือ”
“อ๋อ ฉันชื่อแบมบี้นะ เป็นเพื่อนซีดี เมื่อคืนเธอเมาอะซีเลยพามาห้องฉัน”
“อ้อ หลอ” บิวยิ้มแหยๆ
“ใช่ แล้วเธอชื่ออะไรอะ”
“ชื่อบิวคะ” บิวยิ้มกว้าง
“หิวยังบิว พี่ทำกับข้าวเสร็จละอะออกไปทานด้วยกัน”
“แฮ่ๆ โอเคคะ” บิวยิ้มกว้าง เรื่องกินขอให้บอกบิวโอ้คนนี้จัดเต็มมมมมม บิวและแบมบี้เดินออกจากห้องมาที่โต๊ะอาหารซึ่งมีซีดีนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
“กว่าจะออกมาได้” ซีดีเอ่ยลอยๆ
“ซี!” แบมบี้ขึ้นเสียงเบาๆ
“บิวนั่งสิ” แบมบี้หันมายิ้มให้บิว
“คะ” บิวพยักหน้าก่อนนั่งลงข้างๆแบมบี้
แค่เธอยิ้มก็ทำให้ใจฉันละลาย ก็รู้มั้ยเธอ I Love your smile
เสียงเข้าโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้ซีดีละจากกาแฟตรงหน้าหันมาหยิบโทรศัพท์และกดรับ
“ซีอยู่ไหนคะเนี่ย แล้วเมื่อคืนหายไปไหนทำไมไม่ยอมอยู่กับแอป รู้มั้ยคะว่าแอปต้องกลับบ้านเดียวอะ ทำไมซีทำแบบนี้ ซีอยู่กับผู้หญิงคนอื่นใช่มั้ย มันเป็นใคร บอกแอปมาเดี๋ยวนี้นะคะ” ยังไมทันซีดีจะพูดอะไรคนปลายสายก็บ่นใส่รัวๆ
“นี่แอปใจเย็นๆก่อนได้มั้ย” ซีดีเอ่ยเสียงเครียด
“ไม่ยงไม่เย็นมันหรอก ซีทำแบบนี้ซีเบื่อแอปแล้วใช่มั้ย!”
“นี่แอป หัดมีเหตุผลหน่อยได้มั้ย!” ซีดีตะคอกใส่โทรศัพท์ บิวเหล่มองซีดีนิดหน่อยก่อนจะส่ายหัวเบาๆ
“งั้นซีก็บอกมาสิว่าตอนนี้อยู่ที่ไหนอยู่กับใคร”
“อยู่กับเพื่อน”
“เพื่อนชื่ออะไร”
“แอปถ้าแอปจะจุกจิกขนาดนี้ก็ไม่ต้องคุยกันหรอก น่ารำคาญวะ!” ซีดีสถบก่อนกดตัดสาย
“คุยกันดีๆไม่เป็นรึไง เสียงดังอยู่ได้” บิวเอ่ยเบาๆ
“นี่หุบปากไปเลยนะ!” ซีดีขึ้นเสียง
“นี่พอก่อนเหอะซี” แบมบี้ปราม
“เราไปก่อนนะแบม” ซีดีลุกพรวดจากเก้าอี้
“อ้าว แล้วฉันละ” บิวหน้าเหวอ
“ก็กลับเองดิ หายเมาแล้วนี่” ซีดีเอ่ยทิ้งท้ายก่อนเดินจากห้องอย่างไม่ใยดีปล่อยให้บิวนั่งงง
“อะไรของเขาวะ” บิวส่ายหัวเบาๆ
“ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ความจริงซีดีเขาโทรบอกพี่กั้งให้มารับบิวแล้ว” แบมบี้เอ่ยขึ้น
“หลอคะ” บิวทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ
“ใช่จ้ะ เดี๋ยวก็คงมาถึงแล้วมั้ง”
“อ้อคะ” บิวพยักหน้าเบาๆ ก็ดีเหมือนกันที่พี่กั้งมารับ เธอก็ไม่อยากอยู่กับคนเจ้าชู้นิสัยเสียอารมณ์แปรปรวนบ่อยแล้วก็ขี้วีนแบบนี้หรอก ฮึ!
“แล้วบิวเป็นอะไรกับซีดีแล้วก็พี่กั้งอะ”
“อ๋อ บิวรู้จักกับพี่กั้งอะคะ แต่ก็ไม่ได้สนิทอะไรมากมาย ส่วนนายนี่อะบังเอิญรู้จัก ไม่ได้อยากจะรู้จักเลยสักนิด!” บิวเอ่ยอย่างหัวเสีย ตั้งใจเจอไอเทปผี ชีวิตเธอก็มีแต่เรื่อง เฮ้อออออ ไม่น่าเลยบิวโอ้เอ๋ยยยยย
*************************************************************
To Reader
เย้ๆๆๆๆ มาอัพให้อีกตอนละน้าาาาา จะเปิดเทอมวันจันทร์ล้าาาา หลังจากนี้คงไม่มีเวลามาอัพเท่าไหร่แล้ว แต่จะพยายามหาเวลามาอัพให้เท่าที่ทำได้นะ ส่วนอีกเรื่องอาจจะอัพไม่บ่อยเพราะมันเขียนยากต้องใช้เวลานิสนุง 55555555 แต่ไรท์ไม่ทิ้งทั้ง2เรื่องแน่ จะแต่งให้จบ แต่มันอาจจะใช้เวลานิดหน่อย แฮ่ๆๆๆ เม้นท์ให้เค้าด้วยนะ เค้าจะได้มีกำลังใจอัพพพพพ^^
ความคิดเห็น