รักวุ่นวายของพี่ชายขี้งอน

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 วันดีๆ

                                                                                                   Chapter 3 วันดีๆ
 

 “โอเคขึ้นปะ” โดมเอ่ยกลบความเงียบสงบ วันนี้โดมชวนตาลออกมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะของหมู่บ้านซึ่งวันนี้ไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่นัก อาจเพราะเป็นวันทำงานทั้งสองเดินคุยกันเรื่อยๆจนมาหยุดที่สระน้ำใจกลางสวน
“ดีขึ้นเยอะเลยอะ อากาศดีมาก รู้งี้มาบ่อยๆดีกว่า” ตาลเอ่ย ใบหน้านวลมองออกไปไกลลิบขอบสระอยากไร้จุดหมาย โดมค่อยๆแหงนมองใบหน้าหญิงสาว และอมยิ้ม
“น้องตาลนี่ก็สวยเหมือนกันนะ” ตาลค่อยๆหันหน้ามองโดมและยิ้มบางๆ
“คิดยังไงชมน้องเนี่ย ตาลเนี่ยนะสวย ขี้เหร่จะตาย”
“ไม่หรอก ถ้าตั้งใจมองดีๆอะน้องตาลสวยจะตาย น้องตาลแค่ไม่ดูแลตัวเอง” โดมเอ่ยยิ้มๆ ตาลก้มหยิบก้อนหินก่อนจะขว้างลงสระ
“ไม่เห็นต้องสนใจเลย ถ้าใครจะรักเราก็ต้องรักที่เราเป็นแบบนี้” ตาลหันมองโดมและยิ้มกว้างให้
“น้องตาลอาจจะไม่ได้สวยมาก แต่ใจน้องตาลสวยมาก”
“โห โคตรเสี่ยวอะพี่โดม ฮ่าๆๆๆๆ” โดมและตาลโพล่งหัวเราะออกมาเสียงดัง
“นั่งด้วยคนดิ” ตาลและโดมรีบหันขวับมองคนมาใหม่ด้วยสีหน้างงๆ ไม่ว่าเปล่าเรานั่งกระแทกลงที่ข้างๆตาลจนตาลหน้าเหวอ
“อะไรของพี่เนี่ยพี่นัท” ตาลจิกตาใส่คนมาใหม่อย่างหัวเสีย มาถึงก็ใส่อารมณ์เลย สงสัยประจำเดือนไม่มาอีกแล้ว
“ทำไมพี่มาขัดจังหวะหลอ” นัทมองตาลและโดมสลับกันด้วยใบหน้าตึงเครียด โดมมองเหตุการณ์เบื้องหน้าก่อนจะเหยียดยิ้ม
“ขัดอะไรครับพี่นัท นั่งด้วยกันหลายๆคนนี่แหละดีแล้ว สนุกดี เนาะตาล” โดมหันไปยักคิ้วใส่ตาล ต่างจากหญิงสาวที่นั่งหน้าบูดบี้
“อยากนั่งก็นั่งไปใครจะว่าอะไร” นัทเหล่มองหญิงสาวก่อนจะแสยะยิ้มบางๆ
“พี่นัทกับน้องตาลนี่ดูสนิทกันจังนะครับ” โดมเอ่ยก่อนจะมองตาลสลับกับนัท นัทเลื่อนมือหนามาโอบไหล่บางของตาล จนแหงนมองหน้าร่างสูงอย่างงๆ
“อื้ม” นัทเอ่ยเสียงเรียบ ตาลจ้องหน้านัทอย่างอึ้งๆ นี่เธอไปสนิทกับเค้าตั้งแต่เมื่อไหร่กันฟะ ไปกันใหญ่ละไอพี่นัทบ้า
“อะไรของพี่เนี่ย” ตาลเบี่ยงไหล่ตัวเองจากมือนัทและจ้องเขาเขม็งอย่างเอาเรื่อง
“อ้อ ลืมไปเลย ผมต้องไปซื้อของให้แม่อะ” โดมเอ่ยแทรกขึ้นก่อนจะยืนขึ้นด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน
“อ้าว พี่โดมจะไปแล้วหลอ” ตาลแหงนมองร่างสูงอย่างงุนงง
“อืมใช่ พี่ลืมอะ”
“งั้นตาลไปด้วย” ตาลเอ่ยก่อนจะลุกขึ้นยืนตามโดม
“อย่างพึ่งไปดิ” นัทรับคว้ามือบางไว้ ตาลหันมมาขมวดคิ้วมองนัท
“ตาลอยู่เป็นเพื่อนพี่นัทก่อนก็ได้ พอดีพี่รีบอะ เดี๋ยวพี่จะรีบกลับมา” ตาลมองโดมเลิ่กลั่กอย่างลังเลใจ
“อื้ม” ตาลเอ่ยสั้นๆก่อนจะนั่งลงข้างๆนัทตามเดิม
“ดีมากเดี๋ยวพี่รีบกลับมา ฝากน้องด้วยนะพี่นัท” โดมลูบหัวตาลเบาๆ
“อื้ม” นัทพยักหน้ารับ โดมยิ้มบางๆให้ทั้งสองคนก่อนจะเดินจากไป
“วันนี้อากาศ.....ดีเนาะ” นัทเอ่ยอย่างรนๆเพราะไม่รู้จะชวนตาลคุยอะไร
“ฮ่าๆๆๆ” ตาลโพล่งหัวเราะออกมาจนนัทหันมองอย่างงงๆ “นี่ไม่มีไรชวนคุยขนาดนั้นเลย” ตาลอมยิ้ม
“ก็ไม่ได้คุยเก่งเหมือนไอโดมนี่” นัทเอ่ยอย่างหัวเสีย
“แหนะ ทำท่าอย่างกะน้อยใจ” ตาลเบ้ปากใส่อย่างหมั่นไส้
“ก็ใช่ไง เอ้ย ไม่ใช่ๆ” นัทรีบแก้ตัวทันทีที่สติหลุดไปชั่วขณะ
“พี่นัทอะ คุยเก่งแต่แค่ไม่กล้าคุย”
“รู้ได้ไง” นัทอมยิ้มมองหญิงสาว
“รู้ละกัน” ตาลเหยียดยิ้มบางๆ ตอนนี้ทั้งสองคนหัวใจเต้นรัวจนไม่เป็นจังหวะ ตาลเหล่มองใบหน้าเนียนของนัท นานเท่าไหร่แล้วนะที่เธอไม่รู้สึกแบบนี้ นี่เธอกำลังเป็นอะไรกันแน่นะ
“มองขนาดนี้คิดว่าเขินปะ” ตาลหลุดจากภวังค์ก่อนหน้าจะค่อยๆแดงเพราะคำพูดที่นัทพึ่งเอ่ย
“บ้า” นัทลอบยิ้มก่อนจะจับมือหญิงสาวให้ลุกขึ้น
“ไปไหน” ตาลลุกขึ้นอย่างงงๆ
“ไปปั่นจักรยานกัน” นัทเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
*****************************************************************************************************************

“ฮ่าๆๆ ตามไม่ทันหรอก แบร่” ตาลหันมาแลบลิ้นใส่นัท ขณะที่กำลังเป็นผู้นำในการขี่จักรยาน
“เดี๋ยวเหอะ” นัทตะโกนตามหลังหญิงสาว ตาลหันไปมองชายหนุ่มก่อนจะเพิ่มแรงในการปั่นมากขึ้น
“ตามมาให้ทันเหอะ” ตาลหันไปตะโกนใส่นัทที่กำลังเร่งปั่นให้ทันสาวน้อย “เฮ้ยๆๆๆๆ โครม!” ยังไม่ทันขาดคำ ตาลก็พาจักรยานเจ้ากรรมลงดิ่งสู่ข้างถนนเป็นที่เรียบร้อย
“ฮ่าๆๆๆ นี่แหละซิ่งดีนะ” นัทปั่นจักรยานมาหยุดข้างๆร่างบางที่ถูกจักรยานทับอยู่ ตาลหันมาจิกตาใส่คนเบื้องหน้าด้วยความแค้นใจ เจ็บก็เจ็บ อายก็อาย นัทเอื้อมไปช่วยตาลที่กำลังพยายามยยกร่างตัวเองออกจากเจ้าจักรยาน ตาลมองมือหนาสลับหนานัทก่อนจะค่อยเอื้อมไปมือไปจับมือหนาและลุกขึ้น
“ขอบคุณ” ตาลกระแทกเสียงใส่นัท
“จักรยานท่าจะพังละ” นัทเอ่ยยิ้มๆ ตาลหันมองเจ้าจักรยานที่สภาพตอนนี้ค่อนข้างทุเรจทุรังเลยทีเดียว ก่อนหันมายิ้มแหยๆให้นัท
“ขึ้นมานี่” นัทตบเบาะหลังของจักรยาน ตาลมองหน้านัทก่อนชี้ไปที่เบาะหลัง
“จะให้ตาลซ้อนพี่นัทอ่อ”
“หรือจะเดินละ” ตาลเอียงคอมองคนกวน....อย่างเอาเรื่อง “ตกลงจะขึ้นมั้ย” ตาลท่าทางลังเล แต่ตอนนี้เธอก็เจ็บแผลที่พึ่งล้มคงไม่มีแรงถึงขนาดไปถึงบ้านหรอก “สรุปไม่ขึ้น โอเค” นัททำท่าจะปั่นจักรยานออกไป แต่ตอนรีบดึงจักรยานไว้อย่างรวดเร็ว
“อย่าพึ่งดิ ไปด้วยก็ได้” ตาลเอ่ย ก่อนจะค่อยๆขึ้นนั่งที่เบาะหลัง
“ก็แค่นี้ เกาะให้ดีๆนะไอน้อง” นัทหันมากระซิบข้างๆหูตาลก่อนจะออกสตาร์ท
“อ้ากกกก ช้าๆดิ จะเร็วไปหนี” ตาลตีไหล่นัทด้วยความตกใจ ก็เขาเล่นเร่งสปีดซะอย่างกับจะแข่งระดับโลกนี่ ทีแข่งกะเธอตะกี้ไม่เห็นจะเร็วขนาดนี้ ตาลรีบเอามือบางกอดที่เอวร่างสูงจนแน่นและอิงหน้าซบลงที่หลังชายหนุ่ม นัทหันมามองร่างบางที่กำลังซบเขาแน่นก่อนจะลอบยิ้ม นี่เป็นอีกครั้งที่หัวใจตาลเต้นรัวอย่างไม่เป็นจังหวะ และมีแววว่ามันจะเป็นนี้อีกบ่อยๆแน่ ถ้าเธอยังอยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้

*****************************************************************************************************************

“ให้อาหารปลากัน” นัทจอดจักรยานลงข้างๆสระน้ำก่อนจะเดินไปซื้ออาหารปลา ตาลลงจากรถและมองตามชายหนุ่ม ไม่นานเขาก็กลับมาพร้อมกับขนมปังก้อนโต
“เฮ้ย!” ตาลเอ่ยเสียงหลงเมื่อนัทเอาขนมปังยัดเยียดใส่ปากเธอ
“ฮ่าๆ” นัทหัวเราะอย่างสะใจ ต่างจากตาลที่มองชายหนุ่มตาเขียวปี๊ด
“เล่นงี้หลอ” ตาลแสยะยิ้มก่อนจะหยิบขนมปังและยัดเข้าปากนัทจนเขาพูดไม่ออก
“ฮ่าๆๆๆๆ สมน้ำหน้า” ตาลแลบลิ้นใส่ชายหนุ่มด้วยความสะใจ นัทงี้นิ้วไปที่ตาลอย่างหมายหัว ก่อนจะวิ่งเอาขนมปังยัดใส่ปากตาล ตาลรีบวิ่งหนีนัทไปมาราวเด็กน้อย
*****************************************************************************************************************

“อ้าว กินไปเจ้าปลาน้อย” ตาลโยนขนมปังให้ปลาที่ว่ายน้ำ หลังจากชำระแค้นกันไปมาจนขนมปังหมดนัทและตาลจึงต้แองไปซื้อขนมปังมาใหม่เพื่อให้ปลา
“นี่แกรู้มั้ยเจ้าปลา แกคงได้กินไปนานละนะ ถ้ายัยเด็กนี่ไม่เอาขนมปังแกไปกินเล่นหมด” นัทนั่งบ่นงึมงำกับปลา จนตาลเผลอยิ้ม ขำในความบ้าของชายหนุ่ม
“นี่นึกว่าตาลชอบคุยกับปลาคนเดียวซะอีกนะเนี่ย” นัทมองหน้าตาลยิ้มๆก่อนจะหันมาให้อาหารปลาต่อ
“พี่ก็ไม่คิดว่าจะมีคนชอบคุยกะสัตว์เหมือนกัน”
“เรานี่ก็มีอะไรเหมือนกันเยอะเลยเนาะ” ตาลเอ่ยลอยๆ ก่อนที่ทั้งสองจะถูกแรงดึงดูดสักอย่างให้ค่อยๆกันมองหน้ากัน ทั้งสองสบตากันราวตกอยู่ในภวังค์ นัทค่อยๆหันออกก่อนเมื่อเรียกสติได้
“ขอบคุณนะ วันนี้สนุกมาก” ตาลเอ่ยขึ้นกลบความเงียบก่อนหน้านี้
“อื้ม” นัทเอ่ยสั้นๆ
“ไว้วันหลังมากันอีกเนาะ” ตาลเอ่ยก่อนจะยิ้มกว้างให้นัท นัทพยักหน้ารับก่อนจะเหยียดยิ้มบาง ทั้งสองคนนั่งให้อาหารปลากันต่อท่ามกลางบรรยากาศเงียบงันและดวงอาทิตย์ที่ค่อยๆลับขอบฟ้าไป

*****************************************************************************************************************

      นั่งปั้นซะนานกว่าจะเสร็จ อิอิ  ตอนนี้นี่ก็หว๊านหวานเนอะ ไม่รู้จะหวานสู้ในบ้านตอนนี้ได้ไหม คิคิ อ่านละก็เม้นต์ให้หน่อยก็ดีนะ จุ๊ฟๆ คิคิ