รักวุ่นวายของพี่ชายขี้งอน

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 ชิดใกล้

                                                                       Chapter 2 ชิดใกล้
                                                                         

             วันนี้อากาศดีมาก ลมพัดเย็นสบาย สงสัยพึ่งเข้าหน้าร้อนที่เมืองไทย อากาศเลยยังไม่ร้อนมาก
             คิดถึงฟินแลนด์จังเลย ป่านนี้แม่จะเป็นยังไงบ้างคิดถึงแม่มากๆ อยู่ที่นี่ก็โอเคนะ แต่รู้สึกเหงาๆ
             มีคนข้างบ้านกวนประสาทบ้าง เออใช่ บ้าแน่ๆเลยไอพี่นัท คนอะไรอารมณ์แปรปรวนอย่างกับ
            ประจำเดือนไม่มา เฮอะ ช่างแกเถอะ ย้ายมาอยู่เมืองไทยตั้ง2อาทิตย์แล้ว ยังหาข้อมูลเกี่ยวกับพี่
            ไม่ได้เลย เหลือเวลาอีกแค่2เดือนกว่าๆเอง พี่อยู่ที่ไหนกันนะ.......คิดถึงพี่มากรู้มั้ย
                                                                                                                                ตาล......

“นี่อุ๊ยส์ถ้าเราจะตามหาใครสักคนที่เมืองไทย ต้องทำยังไงบ้างอะ” ตาลเอ่ย
“อืม ลองเสิร์จกูเกิลหาดูก่อนดิ”
“หาแล้วไม่เจออะ” ตาลเอ่ยเสียงแผ่ว
“งั้นก็คงตั้งไปที่ทะเบียนราษฎ์แล้วป้อนชื่อเค้าเข้าไป” อุ๊ยส์อธิบาย
“แล้วจะรู้หรอว่าเค้าอยู่ไหน” ตาลเบิกตากว้างด้วยความตื่นเต้น
“อืม รู้ที่อยู่อะนะ แต่เค้าอาจจะไม่อยู่ที่นั่นแล้วก็ได้” ตาลชักสีหน้าเศร้าลงหลังจากที่อุ๊ยส์พูดจบ ดูเหมือนจะง่ายแต่มันก็ยากสำหรับการหาใครคนหนี่งที่เรารู้ข้อมูลเค้าแค่ ชื่อ-นามสกุลจริงเท่านั้น
“เฮ้ หวัดดีพี่อุ๊ยส์” ตาลมองร่างสูงที่เดินเข้ามาใหม่อย่างงงๆ เขาคือชายหนุ่มร่างสูง ผิวคล้ำ หน้าคม จัดว่าหล่อเลยทีเดียว
“อ้าว ไอโดม มาได้ไงวะ” อุ๊ยส์ยืนขึ้นก่อนที่ทั้ง2คนจะโผเข้ากอดกันอย่างสนิทสนม
“พอดีปิดซัมเมอร์อะ เลยกลับจากมหาลัยที่เชียงใหม่มาอยู่บ้าน” เขาเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
“เออดีเลย พี่จะได้ไม่เหงา” โดมยิ้มตอบก่อนจะเลื่อนสายตามามองตาลและหันมองอุ๊ยส์อีกครั้งราวต้องการคำตอบ “อ้อ นี่ตาลน้องที่พี่สนิท พึ่งมาจากฟินด์แลนด์ ตาลนี่โดม โดมเค้าอยู่บ้านถัดจากบ้านเรา2-3หลังอะ” โดมยิ้มกว้างให้ตาลอย่างจริงใจ หญิงสาวจริงได้แต่ยิ้มบางๆตอบ
ตื่ดดดๆๆๆๆ พี่อุ๊ยส์หยิบโทรศัพท์ที่กำลังสั่นขึ้นมาดู
“เออคุยกันไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปรับโทรศัพท์ก่อน” โดมและตาลพยักหน้ารับเบาๆ
“เรียนจบแล้วหรอ” โดมเอ่ยเสียงหวาน
“อ้อยังคะ พึ่งจบ ม.ปลาย ตาลกลับมาไทยก่อนถ้าทำธุระเสร็จตาลก็ว่าจะกลับไปฟินแลนด์คืน” ตาลเอ่ยยิ้มๆ
“แล้วมาทำธุระอะไรอะ”
“เอ่อ......มาตามหาคนอะคะ” ตาลเอ่ยเสียงเรียบ
“อ้อ”  โดมเอ่ยสั้นๆเพราะเขาเองก็พึ่งจะรู้จักกับตาล จึงไม่อยากถามอะไรที่เป็นส่วนตัวไปมากกว่านี้
“แล้วได้ออกไปเที่ยวไหนบ้างยังอะ”
“ยังเลยคะ ไม่รู้จะไปไหน” โดมพยักหน้าเบาๆรับคำตอบก่อนทำท่าเหมือนกำลังครุ่นคิด
“ไปเที่ยวกันมั้ย?” ตาลหันขวับมองหน้าคนพูดอย่างงๆ ยอมรับว่าตกใจไม่น้อยเพราะเธอกับเขาก็พึ่งรู้จักกัน
“เร็วไปมั้ยคะ” ตาลเอ่ยอย่างงงๆ
“ไม่นี่ ไปกันหลายๆคนก็ได้ ชวนเอ้ชวนพี่อุ๊ยส์ ชวนพี่นัท”
“นี่พี่โดมรู้จักพี่นัทด้วยหรอคะ” ตาลถามด้วยความตกใจ เพราะวันๆเห็นแต่นัทหมกตัวในบ้าน ไม่อยู่บ้านก็ออกไปข้างนอก ไม่ค่อยมีสังคมกับคนในหมู่บ้านเท่าไหร่
“รู้จักดิ แต่ก็ยังไม่สนิทมากหรอก พี่นัทพึ่งย้ายมาอะ แล้วตกลงไปปะ” ตาลมองหน้าโดมเลิกลั่กเพราะไม่รู้จะตอบว่ายังไง โดมยิ้มเบาๆที่มุมปาก
“รอถามพี่อุ๊ยส์ก่อนก็ได้ พี่ไม่รีบ” ตาลยิ้มแหยๆรับเมื่อรู้ว่าโดมรู้ทัน
    ตาลและโดมนั่งคุยกันอยู่นาน จนตาลเองก็แปลกใจเพราะรู้สึกว่าเธอและโดมคุยกันไปเยอะมาก ละสนิทกันเร็วมากทั้งๆที่ได้เจอกันไม่กี่ชั่วโมง คงเป็นเพราะนิสัยที่คล้ายกันด้วยจึงเข้ากันได้ดี อย่างน้อยเค้าก็ทำให้เธอคลายเหงาได้เยอะเลย
 *************************************************************************************
“ท่าทางจะมีความสุขมาก”นัทที่กำลังรดน้ำต้นไม่อยู่ในบ้านตนเองเอ่ยลอยๆข้ามรั้วบ้าน ขณะที่ตาลยืนส่งโดมกลับบ้านและยืนยิ้มคนเดียว
“แล้วคนมีความทุกข์ที่ไหนเขายิ้มบ้าง” ตาลเอ่ยกระแทกข้ามรั้วกลับคืนไปบ้าง นัทเหล่มองด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
“สนิทกันเร็วจริ๊ง”
“ก็คุยกับพี่เค้าแล้วสนุก คุยแล้วสบายใจ ไม่เหมือนคุยกับพี่นัท” นัทวางสายน้ำลงก่อนเดินมาเกาะรั้วบ้านมองตาล
“คุยกับพี่เป็นยังไง” นัทจ้องตาลเขม็งจนเธอไม่กล้าสบตา เดาไม่ออกเหมือนกันว่าสายตาที่เค้ามองมาต้องการสื่ออะไร โกรธ อยากรู้ รำคาญ? เดาไม่ออกจริงๆ
“ก็.......เออ เฮอะน่า” ตาลเลี่ยงตอบอย่างหัวเสีย ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมเขาก็ต้องมองเธอด้วยสายตาแบบนี้ด้วย รู้มั้ยว่ามันเขิน เอ้ย! คิดอะไรของเราเนี่ย ตาลสะบัดหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป
“อ้าว บอกก่อนดิ จะได้ปรับปรุงตัว” ตาลแทบไปไม่ถูกทันทีที่นัทพูดจบ ตกลงเขาเป็นคนยังไงกันแน่
“มาแนวไหนอีกเนี่ย” ตาลแสร้งถามไปด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ทั้งที่ในใจเต้นรัวอย่างไม่เป็นจังหวะ
“ก็แค่อยากคุยด้วย” นัทมองตาลไม่กระพริบจนตาลแทบละลายคาที่ ทำไมสายตาเขาถึงอ่านยากขนาดนี้กัน มันดูนิ่งดูเรียบจนเธอจับทางไม่ถูก
“นี่จะจีบปะเนี่ย” ตาลเผลอโพล่งออกไป นัทแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเงยหน้าสบตาเธออีกครั้ง
“แล้วถ้าบอกว่าใช่ละ” ตอนนี้ตาลแทบจะลมจับกับผู้ชายตรงหน้า ใครก็ได้ช่วยบอกทีว่าเธอไม่ได้หวั่นไหวกับเขา ให้ตาลเถอะ “ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ดูทำหน้าดิ เชื่อหลอ ฮ่าๆๆ ใครจะไปจีบลง” ยังไม่ทันฝันจบ ฝันของตาลก็ดับคาที่ นัทเอ่ยด้วยสีหน้ากวนและเย้ายวน teen พร้อมทั้งหัวเราะเสียงดังอย่างสะใจเมื่อเห็นว่าเธอเคลิ้มไปตามคำพูดหน้านี้ของเขา
“ไอพี่นัทบ้า ใครเค้าคิดอะไรละ” ตาลพยายามกลบเกลื่อนความเขิน
“อ้อจริงดิ กากวะ ฮ่าๆๆๆๆ” นัทหันมาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ก่อนจะเดินเข้าบ้านไปด้วยท่าทางสะใจ
“โธ่ หล่อตายแหละ กากเหมือนกันนั่นแหละ ชิส์” ตาลเบ้ปากทิ้งท้ายก่อนเดินเข้าบ้านอย่างหัวเสีย
“อ้าวน้องตาล ไปทำไรมาหน้าแดงจัง” เอ้ทัก ตาลทำท่าตกใจก่อนจะจับหน้าตัวเองและรีบวิ่งไปดูกระจก
“เฮ้ย แดงจริงๆด้วยอะ” ตาลวิ่งกลับมาหาเอ้อย่างตกใจ
“มันเห็นชัดขนาดนั้นเลยหรอพี่เอ้” เอ้พยักหน้ารับอย่างงงๆ “เฮ้ย แสดงว่าไอพี่นัทต้องเห็นแน่เลย โอ้ยยยย” ตาลรีบวิ่งขึ้นห้องด้วยความหงุดหงิดปล่อยให้เอ้ยืนงงๆอยู่คนเดียว
     ตาลทิ้งตัวลงบนที่นอนอย่างหงุดหงิดใจ ผู้ชายอะไรบ้าชะมัด ชอบทำให้คนอื่นประสาทเสีย โรคจิตปะเนี่ย
“อย่างนี้มันน่าจับโยนลงทะเลให้ปลาฉลามกิน ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” ตาลหัวเราะออกมาเสียงดังเมื่อคิดถึงภาพนัทที่กำลังโดนปลาฉลามกิน(แลดูโรคจิต) ตาลหยุดความคิดทุกอย่างและสะดุ้งขึ้นนั่งทันทีที่ได้ยินเสียงกีตาร์ เธอลงขึ้นและเดินไปที่ระเบียงราวกับรู้ว่าเสียงมันมาจากไหน และแน่นอนที่ระเบียงบ้านตรงข้าง ชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังนั่งดีดกีตาร์และร้องเพลง เขาดูอ่ไม่แข็งกร้าวและเดาเหมือนก่อนน่านี้เลย แต่กลับดูอ่อนโยนอ่อนหวาน จนน่าหลงใหล
“เบื่อจริง ชอบมีพวกโรคจิตมาแอบดู” ตาลหยุดจากภวังค์ทันทีที่ได้ยินเสียงที่คุ้นหู
“ไม่ได้แอบดู” ตาลตะโกนกลับไป ก่อนจะเชิดหน้าใส่
“แล้วที่มายืนฟังคนเค้าเล่นกีตาร์นี่เรียกอะไร” นัทยักคิ้วใส่
“ก็เรียกว่ายืนดู” ตาลตอบกลับ นัทแสยะยิ้มเล็กน้อยก่อนหันมามองสาวน้อย
“ชอบอะดิ” ตาลถึงกับหน้าแดงอีกครั้ง หัวใจเริ่มสั่นรัวไม่เป็นจังหวะ แต่หญิงสาวก็ยังพยายามควบคุมสติไม่ให้กระเจิง
“อื้มชอบ” ตาลยักคิ้วใส่นัท นัทถึงกับหน้าเจื่อนและหยุดดีดกีตาร์อย่างกะทันหัน “ฮ่าๆๆๆๆ ดูหน้าดิ” ตาลหัวเราะสะใจทันทีที่เห็นสีหน้าเจื่อนๆของร่างสูง “แบร่! ไปนอนดีกว่า” ตาลแลบลิ้นปลิ้นตาใส่นัทคืน ก่อนจะเดินตัวปลิวเข้าห้อง นัทวางกีตาร์ลงมองตามร่างบางก่อนจะลอบยิ้มคนเดียวด้วยความเขิน.............
************************************************************************************************* 
มาเติมความหวานให้แล้วนะ จุ๊ฟๆ วีคนี้ฟินจุง อิอิ เสียใจอะ #พี่โดมออกกกกกกกกกกกก แงๆ ไม่เป็นไร ยังไงฟิคเราก็ยังดำเนินต่อไป เม้นต์ด้วยนะจ้ะ รักทุกคน อิอิ