รักวุ่นวายของพี่ชายขี้งอน

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 มาแนวไหน

                                                                 Chapter1  มาแนวไหน
 
     หลังจากเมื่อคืนที่ไม่เป็นอันหลับอันนอนเพราะอาการหวาดระแวงบวกกับความยังไม่ชินของเวลาที่นี่ทำให้วันนี้ตาลค่อนข้างตื่นสายเลยทีเดียว หญิงสาวตื่นขึ้นมาบิดขี้เกียจก่อนเดินไปที่ระเบียงเพื่อรับอากาศบริสุทธิ์ ตาลมองไปรอบๆเพราะมุมนี้สามารถมองเห็นหมู่บ้านได้รอบๆเลยทีเดียวอากาศวันนี้ ค่อนข้างเย็นสดชื่นถึงแม้จะเป็นฤดูร้อน หญิงสาวเลื่อนสายตาไปหยุดที่ระเบียงห้องบ้านตรงข้ามก่อนจะชักสีหน้าหวาดระแวง และพยายามมองเข้าไปในห้องว่ามีใครอยู่หริเปล่า เพราะเมื่อคืนเธอก็ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เธอเจอนั้นคนหรือผีกันแน่
ก็อกๆๆๆๆๆ
   เสียงเคาะประตูรัวๆทำให้ตาลถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ หญิงสาวดึงสติกลับมาก่อนเดินไปเปิดประตู
“ลงมาทานข้าวเที่ยงได้แล้วนะน้องตาล” เอ้เอ่ยยิ้ม
“เอ่อ นี่เที่ยงแล้วหรอคะ แฮ่ๆแย่จัง นี่ตาลคงตื่นสายมาก” ตาลยิ้มแหยๆ
“ไม่เป็นไรพี่เข้าใจ คงยังไม่ชินสินะ”
“คะ เอ่อพี่เอ้คะ บ้านข้างๆเรานี่บ้านใครอะคะ” หลังจากที่ทนเก็บความสงสัยใจไม่ไหวตาลจึงตัดสินใจถามเอ้ทันที
“ถามทำไมอะ” เอ้ทำหน้างงๆ
“เอ่อ คือ....อ้อ ตาลต้องอยู่นี่อีกนานนะคะ อยากรู้จักเพื่อนบ้านไว้อะคะ” ตาลแสร้งยิ้มร่ากลบเกลื่อนพิรุธ
“อ้อ บ้านพี่นัทอะ พึ่งย้ายมาได้2-3เดือนอะ” เอ้อธิบาย
“นัท? เค้าเป็นใครหรอคะ”
“เป็นผู้ชายอะจ้ะ พี่ก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเค้าหรอกจ้ะ รู้แค่เรียนอยู่มหาลัยแถวๆนี้แหละ แกไม่ค่อยสุงสิงกะใครอะ พี่ก็ไม่ค่อยได้เจอเท่าไหร่ ก็มีพี่อุ๊ยส์นี่แหละที่เค้าพอคุยด้วยบ้าง”
“อ้อคะ” ตาลยิ้มอย่างโล่งอกเพราะอย่างน้อยผู้ชายที่เธอเจอเมื่อคืนก็ไม่ใช่ผี ส่วนเค้าจะเป็นยังไงก็ช่างเขาเถอะ

*************************************************************************************

      ตาลนั่งอยู่หน้าจอโน๊ตบุ๊คที่เก้าอี้หน้าบ้านยามบ่ายเพื่อค้นหาข้อมูลของใครบางคน
“ทำไมไม่เจออะ” ตาลเอ่ยอย่างเหนื่อยใจ “พี่หายไปไหนกันแน่นะ” หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ เสียงรถจอดที่ประตูข้างบ้าน ทำให้ตาลหันมองด้วยความอยากรู้ ชายหนุ่มหน้าตี๋เดินลงจากรถก่อนจะเดินมาเปิดประตูบ้าน ตาลมองตามอย่าไม่ละสายตา เขาเป็นคนผิวขาว ตาตี๋  จัดฟิน
“นี่แค่เดินมาเปิดประตูบ้านยังต้องเก็กหน้าขนาดนี้เลยหรอ 555555” ตาลเผลอหัวเราะออกมาเพราะขำใบหน้าเก็กๆของร่างสูง ชายหนุ่มหันขวับมามองทันทีที่ได้ยินเสียงหัวเราะ ดวงตาจ้องมองเขม็งอย่างเอาเรื่องจนตาลรีบหุบยิ้มและหันมาทำท่าสนใจกะโน๊ตบุ๊คต่อ “คิดว่าหล่อรึไง ชิส์” ตาลเบ้ปากก่อนจะเดินเข้าบ้าน
ชายหนุ่มมองตามแม่สาวน้อยจนสุดสายตาก่อนจะลอบยิ้มคนเดียว...................
*************************************************************************************
เป็นครั้งแรกที่มันรักใครไปโดยไม่ต้องคิด
ไม่สนว่าตอนสุดท้ายผลมันจะถูกหรือผิด
เธอไม่รู้ไม่เป็นไร (เธอไม่รู้ไม่เป็นไร)
ขอแค่ให้ใจได้แสดงความจริงข้างในที่ฉันมีต่อเธอ

            นัทนั่งเปิดเพลงฟังและอมยิ้มอย่างไร้สาเหตุ เมื่อคืนเค้านั่งดีดกีตาร์ที่ระเบียงห้องตามปกติ แต่กลับมีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้เดินมายืนฟังพร้อมกับทำหน้าเคลิ้มซะ ด้วยความที่ห้องของเธอเปิดไฟทำให้เขามองเห็นหน้าเธออย่างชัดเจน แม้จะเห็นครั้งแรกแรกแต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมหัวใจถึงเต้นแรงจนไม่เป็นจังหวะขนาดนี้ เขารีบเก็บกีตาร์เข้าห้องไม่เข้าใจกับอาการของตัวเอง
“บ้าปะวะเรา” นัทก่นถามตัวเอง เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มานานมาก ตอนบ่ายที่ผ่านมานี้เขาอยากจะเข้าไปทักเธอ ไปถามว่าเธอเป็นใครมาจากไหน แต่กลับไม่กล้าได้แต่ปั้นหน้าตึงใส่จนเธอเดินหนี ทั้งที่ใจอยากจะเข้าไปทักแทบตาย แต่แค่นี้ก็ไม่กล้า
“เฮ้ยนัท!” อุ๊ยส์เดินยิ้มร่าเข้ามา
“อ้าวว่าไงพี่อุ๊ยส์” นัทรีบปิดเพลง และเดินเข้ามาอุ๊ยส์
“วันนี้จะชวนไปกินข้าวที่บ้านอะวะ พอดีวันนี้พี่ได้เลื่อนตำแหน่งเว้ยยยยย” อุ๊ยส์บอกอย่างภูมิใจ
“อ้าวจริงดิ ดีใจด้วยพี่”
“เออขอบใจวะ ตกลงจะไปมั้ยวะ” นัทยิ้มเจื่อน ในหัวกำลังครุ่นคิดหนัก
*************************************************************************************

“พี่เอ้คะ จานนี้เอาไปวางที่โต๊ะได้เลยใช่มั้ยคะ” ตาลยกจานเฟรนฟรายขึ้นถามเอ้ เธออาสาเป็นลูกมือช่วยเอ้ในการทำอาหารสำหรับงานเลี้ยงรับตำแหน่งใหม่คืนนี้ของพี่อุ๊ยส์ ความจริงมันก็เป็นงานเล็กๆไม่ใหญ่มาก พี่อุ๊ยส์บอกว่าเชิญแขกแค่ไม่กี่คนที่สนิท อยากให้ได้บรรยากาศแบบอบอุ่น สำหรับตาลแบบไหนก็คงได้เพราะเธอก็ไม่รู้จักใครอยู่แล้ว
“จ้าๆเอาไปวางเลย เอาเครื่องดื่มไปด้วยก็ได้นะจ้ะ ป่านนี้แขกคงมากันบ้างแล้ว”
“ได้คะ”ตาลยิ้มรับก่อนจะยกจานเฟรนฟราย และเครื่องดื่มออกมาพร้อมๆกัน ซึ่งมันก็ค่อนข้างหนักเลยทีเดียว “เฮ้ยๆ” ตาลเอ่ยอย่างตกใจเพราะรู้สึกว่าถาดเครื่องดื่มกำลังจะตกลงไปในไม่ช้า
“มานี่” มือหนาของใครบางคนรีบรับถาดเครื่องดื่มของเธอที่กำลังจะตกลงอย่างได้เวลาพอที ตาลถอนหายใจโล่งอกก่อนจะเงยหน้าขึ้นขอบคุณ
“เอ่อ ขอบคุณ.......” ใบหน้าหวานชะงักเล็กน้อยทันที่ที่รู้ว่าคนที่กำลังช่วยอยู่คือใคร “คะ” ตาลกระแทกเสียงเบาๆหลังจากเงยหน้าขึ้นไปเห็นใบหน้าเก็กๆของนัท
“อื้ม” นัทเอ่ยสั้นๆก่อนจะเดินถือถาดเครื่องดื่มมาไว้ที่โต๊ะอาหาร ตาลเดินตามมาทีหลังและวางถาดเฟรยฟรายลง “พึ่งย้ายมาหลอ” นัทเอ่ยถามขณะที่ตายังอยู่ที่หน้าจอโทรทัศน์ ตาลมองซ้ายมองขวาเพราะไม่รู้ว่าเขาถามเธอหรือใคร
“ถามฉันหลอ” ตาลเอ่ยงงๆ
“แล้วในนี้มันมีใครบ้าง” อึ้ก จุกจ้ะ ไอบ้าเอ้ย หล่อตายแหละ ขี้เก็กเอาโล่รึไง
“อืม” ตาลตอบสั้น “มีรัยจะถามอีกมั้ยคะ” ตาลกระแทกเสียงอย่างประชด
เงียบบบบบบบบบ........ นัทนั่งนิ่งสนใจแต่จอโทรทัศน์จนตาลเดินออกมาอย่างหัวเสีย
“เป็นอะไรอะน้องตาล”เอ้ถามอย่างสงสัยหลังจากเห็นตาลเดินเข้ามาด้วยสีหน้าบูดบึ้ง
“อ้อ เปล่าคะ” ตาลตอบเลี่ยงๆ
*************************************************************************************

“พี่อุ๊ยส์ คนที่พึ่งย้ายเข้ามาใหม่ใครอะ” นัทถามอุ๊ยส์ขณะนั่งดูโทรทัศน์รอแขกด้วยกัน
“อ้อ ไอตาลอะหลอ น้องที่สนิทอะพึ่งกลับมาจากฟินแลนด์”
“ฟินแลนด์? ลูกครึ่งหลอ หน้าไม่เห็นมีเชื้อฝรั่ง” นัทแสยะยิ้ม
“ป่าวเว้ย แม่กับพ่อเค้าเลิกกัน ละแม่ก็พาย้ายไปอยู่ที่นั่น”
“ละเขากลับมาทำไมอะ”
“มาตามหาคน”
“ตามหาคน?” นัทเอียงคอทวนคำพูดอุ๊ยส์อย่างสงสัย
“เออๆ เรื่องส่วนตัวเค้าอยากรู้ก็ไปถามมันเอง พี่ก้ไม่กล้าเล่าอะไรมากมาย”
“แล้วสนิทกันกับพี่ได้ไงอะ”
“รู้จักกันตั้งแต่เด็กๆอะ แล้วแกเป็นไรมากมั้ยเนี่ยถามซะละเอียดเลย” อ๊ยส์หันมาจ้องนัทเขม็งอย่างจับผิด
“ป่าว ไม่มีไรถามเฉยๆ” นัททำท่าหันไปสนใจโทรทัศน์ต่อ อุ๊ยส์ลอบยิ้มขำในท่าทางปกปิดความรู้สึกของนัท ถึงเขาจะไม่ได้สนิทกันมากแต่อุ๊ยส์ก็อาบน้ำร้อนมาก่อน พอจะเดาได้ว่านัทคิดอะไร
************************************************************************************
“เอ้าๆกินกันเลยๆ” อุ๊ยส์ยกแก้วฉลอง หลังจากที่เหล่าแขกทั้งหลายเริ่มทยอยกันมาใกล้หมดแล้ว
    หลังจากที่จัดเตรียมโต๊ะเสร็จตาลก็ออกมาเดินเล่นนอกบ้าน ปล่อยให้แขกของอุ๊ยส์คุยกันอยู่ข้างใน เธอไม่รู้จักใครสักคนนี่จะให้เธอไปคุยกะใครกันละ คุยกะเค้าก็คงไม่รู้เรื่อง ตาลนั่งลงที่ม้านั่งตัวเดิมก่อนจะเหม่อมองดาวบนฟ้า
“ดาวที่เมืองไทยนี่ก็สวยเหมือนกันนะเนี่ย” ตาลยิ้มอย่างมีความสุข
“ชอบดูดาวหลอ” ตาลรีบหันไปหาต้นเสียงก่อนจะชักสีหน้างงเล็กน้อย “ทำหน้าอย่างกะเจอผี” นัทนั่งลงข้างๆก่อนจะเงยมองดาว
“เฮอะ  คงงั้นมั้ง” ตาลหัวเราะเบาๆ
“อะไร”
“ก็วันแรกที่เจอคุณ คุณเล่นกีตาร์อยู่ข้างระเบียงเล่นไปเล่นมา จู่ๆก็หายไปเลยซะงั้น รู้มั้ยฉันคิดว่าผี” ตาลทำท่าแลบลิ้นปลิ้นตา นัทยิ้มมุมปาก ทั้งที่อยากจะหัวเราะในท่าทางบ๊องๆของเธอ เธอเขาก็ตั้งปั้นหน้านิ่งไว้
“แล้วตอนนี้คิดว่าผีอยู่อีกมั้ย”
“บ้าปะ เจอตัวเป็นๆขนาดนี้ใครจะคิดว่าเป็นผี อืม คิดว่าโรบอร์ตมากกว่า” ตาลยักคิ้ว
“ทำไม” นัทขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัย
“ก็เก็กนิ่งซะคิดว่านี่คนหรือหุ่นยนต์ไง 555555” ตาลหัวเราะขำสะใจ ต่างจากนัทที่อมยิ้มบางๆเท่านั้น
“เธอนี่ท่าจะบ้า”
“คุณนั่นแหละบ้า ตอนบ่ายหน้าบึ้งใส่ พอตอนนี้มาชวนคุยซะงั้น”
“ใครชวนเธอคุย ฉันแค่ออกมาเดินเล่น” ตาลเบือนหน้าหนีเอือมกับความขี้เก็กของนัท
“โอเค ฉันชวนคุณคุยเองแหละ”
“คุยกับเธอนี่ไร้สาระจริงๆ” นัทลุกขึ้นเดินเข้าบ้าน แต่ไม่วายหันมาแขวะตาล “ละต่อไปก็เรียกฉันพี่นัทด้วย ฉันเป็นพี่เธอ”
“ค่า พี่นัทททททททททท” ตาลเอ่ยลากเสียงยาว คนบ้าอะไรแปลกชะมัด บัดจะดีก็ดี บทจะร้ายก็ร้าย ให้ตายเถอะ ฉันต้องเจอแบบนี้ทุกวันปะเนี่ย? ตาลก่นถามตัวเองในใจ
*************************************************************************************

        เห็นบ่นกันว่าอยากให้อัพ เลยรีบปั่นอัพให้ทันที น้อยไปหน่อยนะไรท์คิดไม่ออกแล้ว คริคริ ใครงงกะเฮียบ้าง? ไรท์คนหนึ่ง 55555 ตามอารมณ์คนแก่มิทัน ชั่งนางงงงงง ติดตามกันต่อไป พรุ่งนี้จะพยายามปั่นให้สร็จอีกหนึ่งตอน ถ้ากระแสเรียกร้องมีมากนะ แต่ถ้าไม่มาก ก็วันต่อไป (แลดูทำร้ายคนอ่าน 55555)