รักวุ่นวายของพี่ชายขี้งอน

ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4 ไม่เข้าใจ

                                                                     Chapter 4 ไม่เข้าใจ


ก็อกๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูห้องดังอย่างต่อเนื่อง ตาลลืมตาช้าๆก่อนค่อยๆลุกขึ้นนั่ง
“น้องตาลพี่เอ้เอง” เอ้เอ่ยเสียงดังเพราะกลัวว่าตาลกำลังหลับและจะไม่ตื่นมาเปิดประตูให้ ตาลลุกขึ้นยืนก่อนเดินไปเปิดประตูด้วยอาการงุนง่วง
“ว่าไงคะพี่เอ้” ตาลพยายามเปิดตาให้กว้างเพราะหนังตาใกล้ตกเต็มทน
“พี่อุ๊ยส์ให้มาปลุกน้องตาลไปตักบาตรหน้าบ้านเช้านี้อะจ้ะ” ตาลพยักหน้าเข้าใจ
“เดี๋ยวตาลล้างหน้าแล้วตามลงไปนะคะ” เอ้พยักหน้าก่อนจะเดินลงไปด้านล่างก่อน จัดเข้าห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟันก่อนจะเดินลงไปด้านล่างตามเอ้
“อ้าวมาแล้วหรอ” อุ๊ยส์และนัทหันมามองตาลที่พึ่งเดินลงมา ละอีพี่นัทมาอยู่นี่ได้ไงเนี่ย ตาลบ่นพึมพำในใจ
“เดี๋ยวตาลไปช่วยพี่เอ้ยกของในครัวมาไว้ตักบาตรก่อนนะคะ” ตาลเอ่ยก่อนจะเดินเข้าไปในครัว นัทเหล่มองตามก่อนจะหันมาปั้นหน้านิ่งเหมือนเดิม
“ชอบหรอ” อยู่ๆอุ๊ยส์ก็พูดขึ้นกลบความเงียบ
“ชอบอะไรพี่อุ๊ยส์” นัทขมวดคิ้วหันมองอุ๊ยส์
“เปล้า ไม่มีรัย” อุ๊ยส์ทำเสียงสูง
“อ้าวหนุ่มๆไปหน้าบ้านกันได้แล้ว” เอ้เดินนำตาลออกมาจากห้องครัวพร้อมด้วยอาหารคาวหวาน นัทเดินปรี่เข้ามาช่วยตาลถือของ
“ไม่เป็นไร ตาลถือเองได้” ตาลปฏิเสธพร้อมรีบเบี่ยงตัวหนี นัทจ้องคนร่างเล็ก
“ตามใจ” นัทเอ่ยก่อนจะเดินตัวปลิวไปหน้าบ้าน โหโคตรสุภาพบุรุษเลย โดนว่าแค่นี้ก็หมดความอดทนละ ชิส์ ตาลพึมพำในใจก่อนเดินกระแทกเท้าออกไปข้างนอกตาม
“นิมนต์ครับหลวงพ่อ” อุ๊ยส์เอ่ยก่อนที่พระและเณรจะเดินมาหยุดตรงหน้า ตาลเอ้อุ๊ยส์และนัทตักบาตรจนเสร็จและกลับเข้าบ้าน
“ไม่ยักรู้นะเนี่ยว่าพี่ชอบทำบุญ” ตาลเอ่ยในขณะที่ทุกคนกำลังทานข้าวเช้าที่โต๊ะอาหาร ซึ่งวันนี้มีนัทเป็นแขกรับเชิญ
“พี่นัทอะเค้าทำตลอดแหละน้องตาล แต่วันนี้มาแปลก มาทำที่บ้านเรา” เอ้ยิ้มกว้างหันมองไปทางนัท นัทมพูดอะไรนอกจากก้มหน้าก้มตากินข้าวต่ออย่างจริงจัง -_-

*************************************************************************************

“น้องตาล” ตาลที่กำลังนั่งจ่อหน้าจอคอมพิวเตอร์หันมองตามเสียงพี่เอ้
“คะพี่เอ้”
“วันนี้พี่ทำบัวลอยไข่หวาน ทำเยอะเลย น้องตาลเอาไปให้พี่นัทเค้าชิมหน่อยสิจ้ะ” เอ้เดินออกมาจากครัวพร้อมด้วยบัวลอยชามโต
“ได้คะพี่เอ้” ตาลพยักหน้าก่อนเดินเข้าไปรับชามบัวลอยมาและลุกเดินไปบ้านข้างเคียง
ติ่งงงงงงง ตาลเดินมาหยุดที่หน้าบ้านนัทและกดกริ่งรอเจ้าของบ้าน ประตูบ้านเปิดออกพร้อมกับหญิงสาวร่างสูงคนหนึ่ง เธอมองตาลตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนมาหยุดที่ใบหน้า และยิ้มกว้างให้เธอ ตาลมองหญิงสาวอย่างแปลกใจและยิ้มแหยๆตอบ
“มาหานัทหรอคะ” เธอเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“อ้อคะ เอาบัวลอยมาให้พี่นัทอะคะ” ตาลเอ่ย
“พอดีนัทอาบน้ำอยู่อะคะ ฝากไว้กับน้ำก็ได้นะ” เธอเอ่ยก่อนจะเอื้อมมือมาหยิบชามบัวลอย ตาลยื่นชามบัวลอยให้อย่างว่าง่าย
“งั้น ตาลไปแล้วนะคะ” ตาลเอ่ยสั้นๆ
“คะ ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวยิ้มกว้างให้ตาลอีกครั้ง ตาลเดินกลับบ้านพร้อมด้วยสีหน้าบูดบึ้ง ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกแปลกๆแบบนี้ ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นใครจะเป็นอะไรกับนัท ก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกับเธอสักนิดเลย ตาลก่นด่าตัวเองตลอดทาง
“ใครมาอะ” นัทที่พึ่งออกจากห้องน้ำ หยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นขยี้ผมก่อนนั่งลงที่โซฟาข้างๆลูกน้ำ
“อ้อ มีคนเอาบัวลอยมาให้ ฉันเอาไปแช่ตู้เย็นให้แล้วนะ” ลูกน้ำเอ่ยก่อนหันมาสนใจจอทีวีต่อ
“ใครอะ” นัทถามด้วยความแปลกใจ
“อืม ชื่อ ตาลหรือไรนี่แหละ” ลูกน้ำเอ่ยโดยไม่ละสายตาจากจอทีวี
“ละแกบอกว่าฉันทำอะไรอยู่”
“ฉันก็บอกว่าแกอาบน้ำอยู่ ฝากไว้กับฉันก็ได้” ลูกน้ำหันมายิ้มกว้างให้นัท
“ไอบ้า” นัทดันหัวลูกน้ำจนเธอเซเกือบตกโซฟา “ป่านนี้น้องตาลไม่เข้าใจผิดแล้วหรอ” นัทลุกขึ้นทำท่าลุกลี้ลุกลน
“อะไรของแกเนี่ย” ลูกน้ำลุกขึ้นผชิญกับร่างสูงอย่างหัวเสีย ก็แค่บอกว่าอาบน้ำอยู่ ผิดตรงไหน?
“ก็ถ้าน้องตาลเข้าใจผิดละ” นัทจ้องมองลูกน้ำเขม็ง ลูกน้ำจ้องมองหน้านัทก่อนจะค่อยๆระบายยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อรู้ว่าชายหนุ่มคิดอะไรอยู่
“นี่แกคิดไรกะน้องเค้าปะเนี่ย” นัทหน้าแดงระเรื่อเมื่อเจอเพื่อนสนิทยิงคำถาม
“คิดอะไร ไม่ได้คิด” นัทหันหน้าหนีไม่สบตากับลูกน้ำ ลูกน้ำแสยะยิ้มอย่างรู้ทัน
“อ้อหรา นี่ฉันเป็นเพื่อนแกมากี่ปี นับหน่อยสิคุณธีระวัฒน์ คิดว่าฉันดูไม่ออกรึไง ฮึ?” นัทเหล่มองลูกน้ำเพราะไม่กว้าสบสายตากับเธอตรงๆ
“แกไม่ต้องมาพูดมากเลย” นัทบ่ายเบี่ยง
“แหนะ ทำกลบเกลื่อน” ลูกน้ำทิ้งตัวลงบนโซฟาก่อนหันมามองร่างสูงที่ยืนท้าวสะเอวอย่างไม่สบอารมณ์ “นี่ถ้าชอบก็บอกน้องเค้าไปเลย ลีลาอยู่นั่นแหละ” นัทนั่งมองเพื่อนสนิทอย่างหน่ายใจก่อนหันมองบ้านข้างๆ

*************************************************************************************

“ว่าไงไอน้อง”โดมเดินเข้ามานั่งลงข้างๆตาล ตาลเหล่มองคนข้างๆก่อนทำหน้าเซ็งๆ
“ก็ดี” ตาลตอบสั้นๆ
“ก็ดี ฮึ ดูหน้าดิ จ๋อยเชียวเป็นไรมากมั้ยเนี่ย” โดมขยี้หัวตาลไปมาด้วยความเอ็นดู
“ปล่าวก็ปกติดี” ตาลพยายามปฏิเสธ
“โอเค ดีก็ดี ว่าแต่วันนี้ไม่ออกไปไหนหรอ”
“แล้วพี่โดมจะให้ตาลไปไหนละ” ตาลเอ่ยด้วยสีหน้าเนือยๆ ตอนนี้ไม่มีอารมณ์ทำอะไรทั้งนั้นแหละ
“ก็ไปเที่ยวกับพี่นัทไง เห็นสนิทกัน” ตาลหันมองหน้าโดมก่อนถอนหายใจยาว
“พี่นัทเค้าไม่ว่างหรอกคะ”
“อ้าวหรอ ก็เห็นพี่นัทอยู่บ้านทั้งวันนี่” โดมขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ
“อยู่บ้านแต่ไม่ได้อยู่คนเดียว” ตาลเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ โดมค่อยๆหันมองตาลและระบายยิ้ม
“ไม่อยู่คนเดียวแล้วจะอยู่กับใคร”
“ก็กับแฟนเค้าไง” ตาลเผลอโพล่งออกไปเสียงดัง โดมเลิ้กคิ้วมากหญิงสาว
“พี่นัทเนี่ยนะ”
“อื้ม” ตาลยักคิ้วให้โดม
“นี่หึงปะเนี่ย” จู่โดมก็เกิดถามขึ้นมากะทันหันจะตาลสะดุ้งไปเล็กน้อย จริงสิ นี่เธอกำลังหึงหรอ ไม่นะ ไม่จริง เป็นไปไม่ได้
“บ้าปะพี่โดม ตาลไม่ได้คิดอะไรเลย พี่นัทก็เป็นแค่พี่ชายคนหนึ่ง” ตาลรีบปฏิเสธพัลวน
“ให้มันจริง” โดมลูบหัวตาลอีกครั้ง
กริ้งงงงงงงง เสียงกดออดทำให้ตาลและโดมหันมองหน้ากันกัน ก่อนที่ตาลจะลุกไปหน้าบ้านเพื่อนเปิดประตูให้ผู้มาเยือน ตาลเปิดประตูหน้าบ้านก่อนจะตกใจเล็กน้อย

“พี่น้ำ” ตาลเอ่ยทักคนตรงหน้า
“ดีใจจัง น้องตาลจำชื่อพี่ได้ด้วย” ลูกน้ำยิ้มกว้างให้สาวน้อย
“พี่น้ำก็จำชื่อตาลได้” ตาลลยิ้มแห้งๆ “พี่น้ำมีอะไรรึเปล่าคะ” ตาลเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“อ้อ พอดีพี่อยากชวนน้องตาลไปทานข้าวบ้านนัทอะ” ตาลขมวดคิ้วด้วยความงุนงง
“ไปทานข้าวบ้านพี่นัท”
“จ้ะ พอดีพี่ทำกับข้าวไว้เยอะแยะเลยอะ” ตาลมองหน้าลูกน้ำเลิ่กลั่กอย่างลังเล
“มีอะไรกันรึเปล่า” โดมเดินออกจากบ้านเข้ามาถาม เมื่อเห็นตาลยืนคุยกับหญิงสาวตรงหน้าอยู่นาน
ตาลมองหน้าโดมและน้ำสลับกันไปมาอย่างครุ่นคิด.........................
*************************************************************************************

อ้ากกกกก หายไปหลายวัน ขอโทษนะเออ 55555 ตอนนี้ไม่ค่อยสวีตเท่าไหร่เดี๋ยวตอนหน้ามาลุ้นกันต่อนะ อิอิ โปรดติดตามตอนต่อปายยยยยยยย