คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [SF]Somebody In My Dream[YeHyuk]Part 1
Title : Somebody In My Dream
Pair : Yesung x Hyukjae
Rate : ??
Talk : กว่าจะได้เรื่องนี้ออกมาก็ลำบากยากเย็นเหลือเกิน
ยิ่งเพิ่งสอบ GAT/PAT เสร็จ ไรท์เตอร์ยังปรับอารมณ์ไม่ค่อยได้
จิตใจไม่อยู่กับร่องกับรอย ทำให้ยิ่งตื้อเข้าไปใหญ่เลย ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ
»»»»::: @@@@@ :::««««
Somebody In My Dream
มีคนเคยบอกว่าฝันร้ายจะกลายเป็นดี
แต่ผมว่าไม่เห็นมันจะมีอะไรดีตรงไหนเลย
ทั้งๆ ที่ผมฝันร้ายติดต่อกันมาหลายคืนแล้ว แถมยังเป็นเรื่องเดียวกันซะด้วย
ในฝันของผมน่ะ
จะต้องมีคนๆ หนึ่ง เดินตามผมอยู่ตลอดเวลาเลยล่ะ
ไม่ว่าผมจะไปทำอะไรที่ไหน ก็จะต้องมีเขาคอยวนเวียนอยู่ข้างๆ เสมอ
แต่มีเนรื่องหนึ่งที่น่าแปลก็คือ
ตอนที่ผมฝันน่ะ ผมคิดว่าผมเห็นหน้าของเขาคนนั้นชัดมากๆ
มากซะจนผมคิดว่า ผมคงไม่มีทางลืมคนๆ นั้นได้แน่ๆ
แต่พอผมตื่นขึ้นมา ผมกลับจำไม่ได้เลย ว่าเขาคนนั้นหน้าตาเป็นยังไง
»»»»::: @@@@@ :::««««
Somebody In My Dream
เช้าที่สดใสเริ่มขึ้นอีกครั้ง แต่คงสดใสสำหรับคนอื่นนะ สำหรับผมน่ะมันไม่!
ตั้งแต่ที่พี่ทึกกี้กับผมย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ ที่มีเพื่อนของพี่ทึกกี้อีกคนหนึ่งแชร์อยู่ด้วย ผมก็ฝันถึงคนๆ นั้นอยู่ตลอดเลย คนที่ผมเองก็ไม่รู้ว่าเขาคือใคร คนที่ผมรู้สึกแปลกๆ ทุกครั้งที่ฝันถึงเขา
“ฮยอกกี้ ทำไมวันนี้ตื่นเช้าจัง” พี่ทึกกี้ที่กำลังวุ่นวายอยู่ในครัวทักขึ้น เมื่อผมเดินลงมาถึงข้างล่าง
“พี่คร้าบ~ ช่วงนี้ผมนอนไม่ค่อยหลับเลย ผมฝันถึงเรื่องนั้นทุกคืนเลย” ผมลากเสียงยาว เพื่ออ้อนพี่ทึกกี้แบบสุดๆ
นี่เป็นอีกเรื่องนึงที่แปลก ตั้งแต่ที่ผมฝันถึงคนๆ นั้น ผมก็รู้สึกว่า อยากจะอ้อนทุกคนไปหมด ไม่ว่าจะเป็นพี่ทึกกี้เอง เพื่อนของผมที่โรงเรียน หรือแม้แต่พี่เยซองเพื่อนของพี่ทึกกี้เองก็เหมือนกัน
ทั้งๆ ที่ผมไม่ใช่คนขี้อ้อนซะหน่อย แต่ตั้งแต่ที่ผมฝันถึงเขาคนนั้น ผมก็รู้สึกอยากอ้อนทุกคนไปหมด ไม่เว้นแม้กระทั่งเจ้าเต่าน้อยตัวโกมาของพี่เยซอง
“ฝันอีกแล้วเหรอ เป็นเพราะนายกินมากเกินไปรึเปล่า ทำให้นอนฝันร้ายน่ะ พี่บอกไว้ก่อนนะ พี่ไม่อยากมีน้องตัวกลมๆ นอนนกลิ้งอยู่ที่บ้านหรอกนะ”
“โถ่~ พี่ทึกกี้ ผมไม่ได้กินมากขึ้นซะหน่อย ก้กินเหมือนที่เคยกินนั่นแหละ ว่าแต่...เช้านี้มีอะไรกินบ้างครับ ผมชักจะหิวแล้วสิ”
»»»»::: @@@@@ :::««««
Somebody In My Dream
ก๊อก ก๊อก ก๊อก~
ผมยืนกอดเจ้าตุ๊กตาไก่น้อยที่พี่ทึกกี้ให้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีที่แล้วอยู่ห้าห้องของพี่ทึกกี้
“อื้อ~ อ้าว! ฮยอกกี้มีอะไรเหรอมาเคาะห้องพี่ซะดึกดื่นเชียว” พี่ทึกกี้เปิดประตูห้องออกมาด้วยอาการงัวเงีย
“พี่ทึกกี้คร้าบ~ ผมฝันถึงเขาอีกแล้วอ่ะ ขอผมนอนด้วยคนนะ นะ นะ พี่ทึกกี้สุดสวย ผมไม่อยากนอนคนเดียวอ่ะ” ใช่ล่ะแล้วครับ ผมฝันถึงเขาคนนั้นอีกแล้ว วันนี้เขาก็ยังคงเดินตามผมอยู่ตลอดเลย ถ้าผมฝันแบบนี้ทุกวันนะ ผมต้องบ้าตายแน่ๆ เลย
“อื้อ~ เข้ามาสิ นายนี่วุ่นวายจริงๆ เลยนะ ทำเป็นเด็กๆ ไปได้ พอฝันร้ายก็ร้องจะนอนกับพี่” พี่ทึกกี้พูดแกมบ่น แต่ก็ยอมให้ผมเข้าไปนอนด้วย
แหม~ ผมรู้หรอกหน่าว่าจริงๆ แล้วพี่ก็ห่วงผมเหมือนกัน ยังไงซะผมก็เป็นน้องชายคนเดียวของพี่ ถ้าพี่ไม่ห่วงผมแล้วพี่จะไปห่วงใครล่ะ จริงมั้ย
ผมปีนขึ้นไปซุกตัวอยู่บนเตียงของพี่ทึกกี้ ก่อนที่พี่ทึกกี้จะปิดไฟ และกลับขึ้นมานอนอยู่ข้างๆ ผม
“พี่ทึกกี้ กอดด้วยสิ” ผมพูดขึ้นในความมืด หลังจากนั้นไม่นานพี่ทึกกี้ก็เอื้อมมือมาดึงผมเข้าไปกอดซะแน่น ฮี่ๆ มีความสุขที่สุดเลย
หวังว่าคืนนี้ ผมคงไม่เจอเขาคนนั้นเป็นรอบที่สองหรอกนะ ขอให้ผมได้นอนหลับอย่างมีความสุขบ้างเถอะ
»»»»::: @@@@@ :::««««
Somebody In My Dream
เช้าวันใหม่เริ่มขึ้นแล้ว เช้านี้เป็นวันที่ผมตื่นมาแล้วรู้สึกสดใสที่สุดในรอบหลายวันที่ผ่านมาเลยก็ว่าได้
“ฮยอกกี้ พี่เตรียมอาหารเช้าไว้ให้บนโต๊ะนะ วันนี้พี่ต้องรีบไปหาวิทยาลัย นายไปโรงเรียนเองก็แล้วกันนะ”พอพูดจบพี่ทึกกี้ก็คว้ากระเป่าคู่ใจและหนังสืออีก 2-3 เล่ม แล้วออกจากบ้านไปทันที โดยที่ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรสักคำ
ผมนั่งกินอาหารเช้าที่สุดแสนจะอร่อยที่พี่ทึกกี้เตรียมไว้ให้อย่างสุขใจ เป็นเวลาเดียวกับที่พี่เยซองเดินลงมาจากข้างบนพอดี
“พี่เยซองฮะ มาทานข้าวด้วยกันสิครับ พี่ทึกกี้ทำไว้เยอะแยะเลย” ผมตรงเข้าไปลากพี่เยซองให้มานั่งที่เก้าอี้ตัวข้างๆ ผม “ลองชิมดูสิครับ” ก่อนที่จะตักข้าวต้มไก่ของผมให้พี่เยซองลองชิมดู พี่เยซองมองหน้าผมนิดหน่อย ก่อนที่จะยอมอ้าปากชิมข้าวต้มที่ผมจ่ออยู่ตรงปากอย่างพอดิบพอดี
“เป็นไงฮะ อร่อยรึเปล่า
“อื้อ” พี่เยซองตอบเพียงสั้นๆ ได้ยินดังนั้น ผมก็รีบไปเอาชามมาตักข้าวต้มที่อยู่ในหม้อให้พี่เยซองทันที
เมื่อผมจัดการกับข้าวต้มไก่เสร็จแล้ว ก็ตามด้วยขนมปังปิ้งทาแยมสตอเบอร์รี่ของโปรด พี่ทึกกี้นี่รู้ใจผมที่สุดเลย
“นี่ ขนมปังนั่นน่ะ ขอพี่บ้างสิ” อยู่ๆ พี่เยซองก็พูดขึ้น
“เอ่อ... มันเหลือคำสุดท้ายแล้วอ่ะ แต่ไม่เป็นไร ผมแบ่งให้พี่ก็ได้” ผมจ้องขนมปังคำสุดท้ายอย่างเสียดาย ก่อนที่จะตัดสินใจยื่นมันไปจ่อที่ปากของพี่เยซอง
พี่เยซองคลี่ยิ้มอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนให้ผมเล็กน้อย ก่อนที่จะอ้าปากรับขนมปังเข้าไป เคี้ยวตุ่ยๆ แล้วกลืนลงท้องไป
ผมมองแยมสตอเบอร์รี่ที่ติดอยู่ตรงปลายนิ้วของผม ก่อนตัดสินใจที่จะจัดการมันให้เรียบร้อย ในขณะที่ผมกำลังจะเอานิ้วเข้าปากนั่นเอง ที่เยซองก็มาจับมือผมไว้ ผมมองหน้าพี่เยซองอย่างงงๆ ไม่เข้าใจว่าพี่เค้าจะทำอะไรกันแน่ พี่เยซองมองหน้าผมแล้วยิ้มน้อยๆ แล้วสิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น...
พี่เยซองเอานิ้วของผมเข้าปาก ก่อนที่จะใช้ลิ้นลิ้มรสแยมสตอเบอร์รี่ที่หลงเหลืออยู่ตรงปลายนิ้วของผมอย่างช้าๆ หลังจากนั้นก็ค่อยๆ เอานิ้วของผมออกจากปาก ก่อนที่จะยิ้มยิงฟันให้ผม
“อ้า~ อร่อยจัง เอาเป็นว่าวันนี้พี่จะไปส่งนายเองก็แล้วกันนะ เก็บของเสร็จแล้วก็ออกไปหาพี่ข้างนอกนะ” พูดจบพี่เยซองก็เดินออกจากห้องครัวไปทันที
ผมเองก็ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ร้องเสียงหลงแล้วพูดแก้เขินออกไปเท่านั้น
“อี๋~ พี่เยซองอ่ะ ทำอะไรก็ไม่รู้ น้ำลายเยิ้มเลย” ทั้งๆ ที่พูดไปแบบนั้น แต่ผมก็นั่งอมยิ้มแล้วจ้องมองนิ้วตัวเองที่เปรอะน้ำลายของพี่เยซองอยู่อย่างนั้น ฮิๆ พี่เยซองทำอะไรก็ไม่รู้ เค้าเขินนะ
»»»»::: @@@@@ :::««««
Somebody In My Dream
“ซองมินอา... ทงเฮอา... เมื่อคืนเค้าฝันถึงคนนั้นอีกแล้วอ่ะ แต่พอเค้าย้ายไปนอนกับพี่ทึกกี้ เค้าก็ไม่ฝันอีกเลย” ผมเข้าไปนั่งแทรกกลากระหว่างซองมินกับทงเฮ
“อะไรเนี่ยฮยอกแจ นายไม่ต้องมาอ้อนฉันเลยนะ ฉันจะกินฟักทองต้มหวาน ไปอ้อนทงเฮนู้น” ซองมินแกะมือของผมออกจากแขนของตัวเองแล้วหันไปสนใจฟักทองต้มหวานของตัวเองต่อ
“หึ! จำไว้เลยนะซองมิน เห็นของกินดีกว่าเพื่อน” แล้วผมก็หันไปหาทงเฮแทน
“ทงเฮอาาาาา~ เมื่อคืนเค้าฝันถึงผู้ชายคนนั้นอีกแล้วอ่า แต่พอเค้าย้ายไปนอนกับพี่ทึกกี้ เค้าก็ไม่ฝันอีกเลย ทงเฮว่าเค้าย้ายไปนอนกับพี่ทึกกี้ทุกคืนดีมั้ย ทงเฮอ่า หันมาสนใจเค้าหน่อยดิ” ผมเขย่าแขนดงเฮที่นั่งใจลอยมองโทรศัพท์อยู่
“ฮะ! หา! มีอะไรอ่ะฮยอกแจ นายอย่างเพิ่งมากวนฉันสิ นายไม่เห็นหรือไงว่าฉันกำลังดูรูปชีวอนอยู่อ่ะ กว่าฉันจะแอบถ่ายรูปนี้มาได้เลือดตาแทบกระเด็นเลยนะ อย่าเพิ่งมาขัดจังหวะกันสิ” ทงเฮปัดมือของผมออกแล้วหันไปนั่งยิ้มหวานให้โทรศัพท์ต่อ
“พวกนายทั้ง 2 คนอ่ะ จำไว้เลยนะ เชอะ!” ผมสะบัดหน้าใส่ทั้งสองคนอย่างงอนๆ แล้วลุกออกจากตรงนั้นทันที คนนึงก็เห็นของกินดีกว่าเพื่อน ส่วนอีกคนก็เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อน ช่างประเสริฐจริงๆ เพื่อนฉัน
»»»»::: @@@@@ :::««««
Somebody In My Dream
หือ~ ทำไมวันนี้พี่ทึกกี้กลับบ้านเร็วจัง ปกติพี่ทึกกี้จะกลับบ้านตอน 5 โมงเย็นนี่นา แถมพี่เยซองก็กลับมาแล้วด้วย มีอะไรกันรึเปล่านะ กลับบ้านเร็วกันทุกคนเลย
“พี่ทึกกี้คร้าบบบบบ~ ฮยอกกี้สุดน่ารักกลับมาแล้วครับ” ผมตรงเข้าไปหาพี่ทึกกี้แล้วหอมแก้มซ้ายทีขวาที่เหมือนที่ทำอยู่ทุกๆ วัน
พอผละออกมาจากอ้อมออกของพี่ทึกกี้ผมก็เหลือบไปมองพี่เยซองที่ยืนอ้าแขนยิ้มตาหยี่อยู่ข้างหลังพี่ทึกกี้ ผมมองพี่เข้าอย่างงง ไม่เค้าใจว่าพี่เค้าทำอะไรกันแน่ ผมรู้สึกว่าพักนี้พี่เยซองมักมีอาการแปลกๆ ต่างไปจากเมื่อก่อนมาก แน่ผมก็ชอบนะ มันน่ารักดี อยากเข้าไปขย้ำแก้มกลมๆ นั่นจัง
ไม่ ไม่! ฮยอกกี้สงบเสงี่ยมไว้ เราจะต้องไม่ทำให้สถาบันอุเคะแห่งชาติเสื่อมเสียชื่อเสียงเด็ดขาด ต้องแรดแต่พองาม จำไว้ จำไว้
“พี่เยซองทำไรอ่ะ อยากให้เค้ากอดบ้างเหรอได้ ได้” แล้วผมก็กระโจมเข้าไปอยู่ในอ้อมออกของพี่เยซองทันที แล้วก็จับแก้มกลมๆ นั่นมาหอมซ้ายหอมขวาเหมือนที่ทำกับพี่ทึกกี้
“พอๆ แยกออกจากกันได้แล้ว จะทำอะไรก็ให้เกรงใจกันบ้าง ที่ไม่อยากให้ฟ้าผ่าลงกลางบ้านหรอกนะ อ้อ! ฮยอกกี้พี่มีเรื่องจะบอกนายอ่ะ คือว่าพี่จะต้องไปทำรายงานพี่บ้านเพื่อนน่ะ แล้วพี่ก็กะว่าจะค้างที่นั่นเลย นายไม่ต้องคอยพี่นะ นอนได้เลย แล้วก็ก่อนนอนปิดประตูหน้าต่างให้เรียบร้อยด้วยนะ แค่นี้แหละที่พี่จะบอกนาย พี่ต้องไปแล้วล่ะ อ้อ! เกือบลืมไปเลย อาหารเย็นน่ะ หากินกันเอาเองนะ ไปล่ะ บ๊ายบาย” พอพูดจบพี่ทึกกี้ก็ลากกระเป่าเดินทางออกจากบ้านไปทันที
“นี่! พี่ทึกกี้~ แค่ไปรายงานที่บ้านเพื่อน ทำไมต้องขนเสื้อผ้าไปด้วยล่ะ นี่! กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิ พี่จะไปไหนกันแน่น่ะ พี่ทึกกี้~~~~~!” ผมยืนหอบอยู่หน้าบ้าน ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าผมก็คือ ฝุ่นควันจารถแท็กซี่ที่พุ่งทยานออกจากหน้าบ้านของผม
»»»»::: @@@@@ :::««««
To be con… Some In My Dream [part end]
ความคิดเห็น