รักห้าวๆของยัยบ้าบอ

ลำดับตอนที่ #1 : เจอเพื่อนใหม่ก่อนเปิดเทอมทางเน็ต T^T

ตอนที่ 1 ค้า
          "เฮ้ออ ไปเล่นปังย่า ดีกว่า"ฉันพูดพร้อมเดินไปโต๊ะคอมฯ
          "ริน นี้แกจะเล่นแต่เกมใช่ไหมฮะ"ช่ายแว้ววว ฉันชื่อ ริน ชื่อจริงชื่อ รินรชา โกสหฤทัยวรรณ  รินรชา แปลว่า รักน้อยๆ แต่รักนานๆค้า (-/-)ขอบคุณค่ะแม่ ที่ตั้งชื่อนี้ให้หนู ส่วนที่พูดเนี้ย พี่ชายฉันค่ะ ชื่อเรน  ชื่อจริงชื่อ เรวัตร โกสหฤทัยวรรณ  พี่ชายของฉันเป็นคนดีมากค่ะ ดีชนิดที่ว่า ฉันห่างเขาไม่ได้เลย ห่างเมื่อไร ได้หากันวุ่นทั้งโรงเรียนเลย เพราะพี่ชายฉันจะให้ลูกน้องเขา ตามหาฉันจนกว่าจะเจอ พอพักกลางวัน ม.ปลายจะพักพร้อมกัน พี่ฉันก็จะพาเพื่อนพาฝูงมากินด้วย ที่เป็นแบบนี้เพราะว่า พ่อกะแม่นานๆทีจะกลับมา พ่อกับแม่ไปทำงานต่างประเทศ จึงให้ฉันอยู่กะพี่ชาย และพี่เลี้ยงผู้ชายอีกคน ฉันอยู่กะผู้ชายค่ะ นิสัยจึงห้าวๆ
          "ช่ายแว้ว พี่เรน รินจาเล่นมีไรป่าว"ฉันกะพี่แล้วทำหน้ากวน ... ใส่ อิอิ จะเล่นซะอย่างใครจาทำไม แบร้~~
          "น้องรินครับ พี่ว่า พรุ่งนี้น้องรินเปิดเทอมแล้วนะครับ ไปเตรียมตัว ไม่ดีกว่าหรอครับ"สวนนี้ พี่เลี้ยงที่ฉันบอกไง ชื่อ นิก ค่ะ เป็นนักเรียนโรงเรียนฉันค่ะ อยู่กะพี่เรน เรียนก็ห้องเดียวกะพี่เรน แน่นิค่ะ พี่เขาอายุเท่ากัน แล้วแม่ฉันก็สงสารพี่นิกด้วย จึงเก็บมาเลี้ยงตอนที่พี่เขาอายุประมาณ 6 ขวบ ตอนนี้พี่เขาก็อยู่ ม.6 แร่ะ
          "รินพร้อมตั้งแต่ เมื่อวานแล้วค้าพี่นิก พี่นิก รินบอกแล้วไง ว่าให้พูดเหมือนพี่น้องธรรมดาเขาเรียกกัน"ฉันทำเสียงดุๆใส่พี่นิกนิดหน่อย
          "ครับน้องริน"พี่นิกตอบฉันแล้วก้มหน้าเหมือนคนทำผิด
          "แล้วพี่นิก ก็เลิกพูด ครับ ด้วย รินฟังแล้วรินมันเคืองๆหูอ่ะ"ฉันทำเสียงดุกะพี่นิกอีกแร้วววว 555+ หนุกดี พี่แกก้มหน้าอย่างเดียวเลย
          "ก็ได้ ถ้าพี่ทำได้นะ"พี่นิกเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ฉัน
          "ต้องทำได้ซิพี่ รินไปเล่นคอมต่อแร่ะนะพี่นิก  พี่เรน พี่เรนๆ"ฉันหันไปหาคอมแล้วเรียกพี่เรน
          "อะไรอ่ะริน"พี่เรนอยุ่ในครัวกำลังทำกับข้าว พี่ชายฉันคือกุ๊กดีๆในบ้านเชียวนะ ซิบอกให้
          "วันนี้รินอยากกินผัดหอยลาย อ่ะ ของโปรดริน พี่เรน กะพี่นิกทำให้รินหน่อยนะ"ฉันออกจากคอมเดินเขาไปกอดแล้วอ้อนพี่ชายทั้งคู่ที่กำลังทำกับข้าว
          "ได้ๆไปนั่งรอเลย"เย้ พี่ชายฉันน่ารักที่สุดในโลกเลย ฮูเร่ ( อิจฉาจัง ฉันก็อยากมีพี่ชายอย่างนั้นนะ มีแต่ลูกพี่ลูกน้อง ปีนึง เจอกันครั้งนึง   : ผู้แต่ง ) สมน้ำหน้ายัยนั่งเขียน ( อ่าวเดี๋ยวก็ให้เปงนางร้ายเลยนะย่ะ ) โทษทีๆ แต่งให้ฉันสวยเลยนะ ( ได้ย่ะ เธอต้องสวยน้อยกว่าฉันย่ะ แบร้ )
          ++ หวาดดีค้า ชื่อไรค่ะ เราชื่อ ไอ ค้า++ฉันเดินกลับไปเล่น เล่นกะคนในคอมแล้วแนะนำตัว งงล่ะสิ ว่าทามมายชื่อ ไอ อิอิ เป็นชื่อเวลาที่ฉันเล่นเกมอ่ะ พี่เรนไม่ให้บอกชื่อจริงๆเลย บอกชื่อ ไอ
          ++ดีครับ ผมชื่อ หนึ่ง ครับ แล้วไออายุเท่าไรหรอครับ++ว้าว ชื่อหนึ่งด้วยแร่ะ
          ++15 ค่ะอยู่ ม.4++ฉันตอบไปตามความจริง เพราะพี่ชายฉันห้ามบอกชื่ออย่างเดียว 5555+
          ++ผม 16อยู่ ม.4เหมือนกันครับ++โอ๊ะ โอ อยู่ม.4ด้วย ถามดีกว่าว่าอยู่โรงเรยนอะไร
          ++อยู่โรงเรียนไรหรอค่ะ++ฉันพิมลงไป โดนหลบๆพี่พอควร
          ++โรงเรียน สิริหารวิเชียรชัย ครับ++เฮ้ย อยู่โรงเรียนเดียวกะฉันนิหว่า
          ++ค่ะ เหมือนกันเลยค่ะ  เสร็จหลุมนี้เราเลิกเลยนะค่ะ++ฉันตอบไปเพราะพี่ชายฉันไม่ได้ห้าม โฮะๆๆๆ
          ++ครับ ไว้เจอกันที่โรงเรียนนะครับ ผมอยู่ห้อง 2 ครับ เข้าใหม่นะครับ ฝากตัวด้วยครับ++ อ่าวเวง อยู่ห้องเดียวกันซะงั้นเลย หลังจากเล่นเสร็จ ฉันก็ออกจาเกมไป  ฉันนั่งนึกว่า เด็กเข้าใหม่น่าตาจะเป็นไงนะ เฮ้ออ ไปกินข้าวดีกว่า
          "ริน มากินข้าวได้แล้ว"พี่นิกเรียกฉัน
          "รินกำลังไปค้า"ฉันขานรับ ว้าว กลิ่นอาหารเตะจมูกจนน้ำยายไหย๋เยย
หลังจากกินเสร็จแล้ว ฉันก็กลับไปนอนทันที่
           "ริน เดี๋ยวพรุ่งนี้ พี่จะขึ้นไปปลุกนะ ตื่นด้วยล่ะ"พี่เรนบอกฉัน แล้วถือจานไปล้างกะพี่นอก พี่ชายฉันเป็นคนที่ดีมากเลย ที่ฉันไม่ช่วยเพราะว่า ฉันจะทำจานแตกทุกครั้งที่ล้างเลย 555 พี่ฉันก็เลยไม่ให้ล้าง โฮะๆ


---------********---------*********--------*******-------********---------********-------
จบไป 1 ตอน เย้ๆ ช่วยเม้นหน่อยน้าค่ะ จาได้ปรับปรุงค้า