คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
"มะนาวลูกรัก วันนี่ลูกต้องย้ายโรงเรียนน่ะ"
"อะไรน่ะค่ะOoO"
"ลูกต้องย้ายโรงเรียนโว้ยย เข้าใจมั้ยยย!!!!!!!-__-"
"แต่.. "
"ไม่มีแต่ ลูกต้องย้าย ไปได้แล้วไป เดี่ยวแม่เอาบังตอสับหัวสักที่ดีมั้ย"
"ค่ะๆ" ToT
ในที่สุดฉันก็มาถึงโรงเรียนสักที เย้ๆ ฉันกระโดดเริงร่าหลังผ่านวิกฤตการณ์ร้ายมาได้ เนืองจากเฉียดโดนบังตอสับหัว-_-"" โป้ก!!!!
"โอ๊ย!!!"ฉันเงยหน้าขึ้นมา โห้ โคตรหล่อเลยอ่ะO///O ใครว่ะเนี่ย ใครว่ะ อึ้งค่ะอึ้ง ตะลึง ไปนาน3วิ ก่อนจะรู้สึกตัวด้วยสายตาเย็นชาอันแสนจะมีเสน่ของเขา จนทำเอาฉันหลงใหลไปนิดหน่อย ฉันจึงรีบพูดขึ้นก่อน
"เออ..ขอโทษนะค่ะO///O" ฉันพูดขึ้นอย่างตะกุกตะกัก เพราะยังอึ้งไม่หาย
และแล้ว เขาก็มองมาทางฉันพร้อมกับพยักหน้า นั้นคงจะแสดงว่าไม่เป็นไรสิน่ะ-_-
ฉันก็เลยรีบวิ่งไปในทันที เพราะมันก็ใกล้เวลาที่จะปฐมนิเทศแล้ว
ในที่สุด ฉันก็วิ่งมาถึงหอประชุมอันกว้างใหญ่ไพศาลบานตะไทแล้ว ในนั้นมีนักเรียนมากหน้าหลายตา หลายหู หลายข้างแล้วOoO แต่ละคนต่างก็เป็นนักเรียนใหม่กันเกือบหมดเลย มีบางส่วนเท่านั้นแหละที่เป็นนักเรียนใหม่กัน ซึ่งฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ใครนักเรียนใหม่ ใครนักเรียนเก่า เพราะฉันเพิ่งย้ายมาที่นี้อะน่ะ-_-"
อยู่ๆ ก็มีนักเรียนที่ไหนไม่รู้เดินย่างสามขุมมาทางฉัน ฉันเดินหนีแบบสโลวโมชั่นเหมือนในหนัง และเหตุไม่ขาดฝันก็เกิดขึ้น ทายซิอะไรเอ่ย^o^
บอกให้ก็ได้ ฉันล้มลง ก้นจำเบ้า เหมือนลงไปนั่งจับแย้กิน-_- อายมากเลยอ่ะO///O กระโปรงเปิด เห็นกางเกงในสีชมพูลายบาร์บี่เลย
ยัยพวกนั่นก็หัวเราะอยู่ได้
"นี่เธอลงไปนั่งทำอะไรบนพื้นน่ะ^O^ฮ่ะฮ่ะฮ่า"ยัยคนที่หนึ่งพูด
"ใช่ๆ เหมือนไปนั่งจับแย้มาดองกินเลย >o<" ยัยคนที่สองพูดขึ้น
"เห็นกางเกงในลายบาร์บี่ด้วย คิขุจัง ฮิโฮะฮิโฮะ ^o^" ผู้ชายคนที่สามพูด ขำภาษาป้าแกเรอะ
"อย่าไปหัวเราะเขาสิ น่าสงสารน่ะ" ฉันรักเธอจังเลยยัยคนที่สี่ มาม่ะ มาให้จูบหน่อย^3^ แล้วเธอก็ยื่นมือมาให้ฉันจับ ก่อนที่จะช่วยพยุงฉันขึ้น
"ขอบใจน่ะ^O^"
"ไม่เป็นไรจ๊ะ ฉันชื่อ แพร คนนี้ เอมิ ส่วนสองคนนั้นชื่อ จีโอ้กับโจอี้น่ะ เป็นแฝดกัน แล้วเธอละ^O^?"ในที่สุดแพรก็หันมาถามฉัน
"ฉันชื่อมะนาวนะ>O<"
"ชื่อเพราะดีนี่ แต่รู้สึกว่ามันจะโหลไปน่ะ" ตาบ้า มาว่าชื่อฉันโหลงั้นเรอะ แต่ไม่เป็นไร ถือว่าวันนี้เป็นวันดี ทีได้เจอคนหน้าตาดี อะไรๆ ก็เลยดีไปหมด ฉันขอบอกว่าหมอนี้หน้าหม้อมากๆ เพราะถึงมันจะพูดกับฉัน แต่สายตาของมันกลับส่งไปให้ผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าตาน่ารักที่เดียว ยัยผูหญิงคนนั้นก็ทำหน้าแดง ไม่กล้าหลบตา จนต้องไปบีบคอเพื่อนข้าง แล้วแส่ฟาด พร้อมลนเทียน-_-
"นี่ๆ"ยัยเอมิสกิดฉันเบา เหมือนแมวตะปบ
"อะไร"
"เธอไม่ต้องสนใจหม้อนั่นหรอกน่ะ ฉันดูออกว่าเธอกำลังว่ามันหน้าหม้ออยู่ใช่ป่ะ แต่ไม่ต้องห่วง เพราะหม้อนั่นมียัยแพรเป็นคนคอยคุ้มอยู่แล้ว หมอนั่นน่ะรักยัยแพรคนเดียวแหละ ไม่มีอะไรมาก" ยัยนี่รายยาวเลยแหะ แต่2คนนี้เป็นแฟนกันได้ยังไงว่ะ ก็หม้อนั่นหน้าหม้อ ยัยแพรเรีบยร้อย ดูสิ ขนาดมีคนเดินชนยังใช้ผ้าเช็ดหน้าที่ใส่คลอรีนเช็ดตัวเองทันที-_-" เพื่อนฉันี่ปัญญาอ่อนจังแฮะ
กรี๊ด!!!!!!!!!!!!
"เสียงอะไรน่ะ"
"สงสัยหนุ่มหล่อของโรงเรียนเราจะมาน่ะ"ยัยจีโอ้พูด พร้อมกับท่าทางกระดี้กระด้า กระหายผู้ชาย แล้วก็ฉุดกระฉากลากถูพวกฉันมาที่ที่ผู้ชายคนนั้นอยู่
"เฮ้ย!!!!OoO " นั้นมันคนที่เจอเมื่อเช้านี้นิ เป็นหนุ่มหล่อเรอะ มันก็หน่าน่ะ เพราะเขาออกจะหล่อมาก
"เขาชื่อ วาเลน ถึงจะดูแล้วเย็นชาแต่ก็มีสเน่ห์ดีน่ะ"ยัยจีโอ้เจ้าเก่าพูด ก่อนที่ยัยนี้จะกระหายผู้ชายไปมากกว่านี้ เสียงประกาศก็ดังขึ้น
'นักเรียนทุกคนมาเข้าแถวประจำห้องได้แล้ว ห้องใครห้องมันน่ะจ๊ะ เด็กๆ ผู้น่ารักทุกคน โดยเฉพาะเด็กผู้ชายที่หน้าตาดี มีเสน่ทุกคน'
จู่ๆ ยัยจีโอ้ก็ถามขึ้น
"เธอเรียนอยู่ห้องอะไรหละ"
"เอ่อ.. ฉันเรียนอยู่ห้อง2น่ะ"
"จริงหรอ!! OoO "สีหน้ายัยนี้ตกใจได้เว่อร์มาก ประหนึ่งว่า มันมีแฟนทีเดียว32คน และมาเจอกันในวันเดียว
"ทำไมอ่ะ"
"ก็เธออยู่ห้องเดียวกับพวกฉันน่ะสิ"เอมิพูดขึ้นด้วยสีหน้าเซ็งจิตมากมาย
"โอ้ว!!!!! "นี่คือเสียงที่ฉันร้องขึ้น หายนะกำลังมาเยือนฉันแล้ว ฉันต้องอยู่กับไอ้คนพวกนี้หรอเนี่ย ไอ้พวกหื่นกาม บ้าผู้ชาย ปากจัด หน้าหม้อ และเรีบยร้อยเกินเหตุ
ความคิดเห็น