คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : chapter6
ตอนเย็น........
ฉันรีบดิ่งออกจากห้องเรียนเพื่อที่จะรีบกลับบ้าน แต่ฉันว่าฉันเห็นหลังนายแกงส้มอยู่ไวๆนะ
แอบสะกดรอยตามไปดีกว่า555 นี่ฉันกลายเป็นโรคจิตตั้งแต่เมื่อไหร่ ^^
ฉันค่อยๆวิ่งย่องจนมาเดินอยู่ข้างหลังนายแกงส้มจนได้
พลั่ก!!!
โอ้ย!! อยู่ดีๆนายแกงส้มก็หยุดเดินกะทันหัน ทำให้หัวฉันชนกับแผ่นหลังเค้าอย่างจัง
“อูย!!เจ็บชะมัด นายจะหยุดเดินทำไมไม่บอกฉันก่อนเล่า” ฉันพูดแล้วลูบหัวปอยๆ
“เธอเดินตามฉันมาทำไม” แทนที่เค้าจะตอบคำถามฉัน แต่กลายเป็นว่าเค้าหันหน้ามาตั้งคำถาม
กับฉันด้วยหน้านิ่งๆเรียบเฉยสไตล์เค้า
“อ่ะ เอ่อ..” จะให้ตอบไปได้ยังไงว่า ฉันแอบสะกดรอยตามเค้ามาเพราะอยากรู้ว่าบ้านเค้าอยู่ที่ไหน
“ว่าไง” เค้าถามเสียงนิ่ง พร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน แอร้ยย>///< เค้าเข้ามาใกล้ขนาดนี้จะเห็น
มั้ยว่าหน้าฉันกำลังแดงเป็นตูดลิงอยู่เนี่ย
“เอ่อ..ก็ฉันกลัวหลงนี่หน่า” เอ่อ ดูเป็นคำแก้ตัวที่โง่มาก แต่ทำไงได้ล่ะแถไปแล้วYY
“เธอเป็นปลาทองหรือไงยัยบื้อ..ถึงจำทางกลับบ้านไม่ได้”
“ก็ฉันไม่มีเพื่อนกลับนี่ นายก็ไม่มีเพื่อนกลับเหมือนกันไม่ใช่หรอ กลับกับฉันจะได้ไม่เหงาไง”
“ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่” แกงส้มทำหน้าเซ็งแล้วเดินนำหน้าฉันไปไกล ไม่รู้จะรีบไปตามควายที่ไหน
เอ๊ะ!!หรือว่าฉันขาสั้นเองก็ไม่รู้ ฉันเดินตามแกงส้มจนมาหยุดอยู่ที่ป้ายรถเมลล์
“บ้านนายอยู่แถวไหนหรอ”
“..................” เงียบ...ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก -_-
ชิ นายลืมเอาปากมาด้วยหรือไงฮะ
“เป็นใบ้หรือไง ฉันอุตส่าห์พูดด้วย”
“ฉันไม่ได้เป็นใบ้ แต่ไม่ได้พูดมากอย่างเธอ”
“ฉันเนี่ยนะพูดมาก?? นี่น้อยสุดแล้วนะ”
“ฉันล่ะเชื่อเธอจริงๆเลย” นายแกงส้มพูดแล้วทำหน้าเซ็งโลกสุดชีวิต
นี่ฉันเป็นคนน่ารำคาญมากขนาดนั้นเชียวหรอ....
“แล้วนายกลับรถสายอะไรหรอ” หลังจากที่เงียบสักพักฉันก็เป็นฝ่ายเอ่ยปากถาม
“อย่าถาม รำคาญ” โอเค ซึ้ง....นายจะพูดจาเป็นมิตรกับฉันซักนาทีได้มั้ยTT
“ชิส์ ไม่ถามแล้วก็ได้”
หลังจากที่นั่งรอรถสักพัก รถสายที่ฉันต้องขึ้นก็มา นายแกงส้มเดินนำหน้าไปขึ้นรถก่อน
ส่วนฉันก็วิ่งตามหลังต้อยๆ ดีนะที่มีที่นั่งเหลือสองที่พอดี อิอิ ฉันได้นั่งข้างนายแกงส้มด้วย>//<
“นายก็กลับรถสายนี้หรอ” ฉันว่าจะไม่ถามอะไรเค้าแล้วนะ แต่มันก็อดไม่ได้จริงๆ
“อ่ะนี่กินซะจะได้หยุดพูดสักที” นายแกงส้มพูดแล้วเอาลูกอมยัดใส่ปากฉัน แต่มันเกือบจะติดคอ
ฉันตาย นี่นายกะฆ่าฉันทางอ้อมใช่มั้ยเนี่ยYY แต่ว่าลูกอมรสนี้ ฮาร์ทบีทรสสตอเบอรี่ที่ฉันชอบนี่><
“ค่าโดยสารด้วยค่ะ” กระเป๋ารถเมลล์เดินมาเก็บเงิน
“2 คน” แกงส้มพูดแล้วยื่นเงินให้กระเป๋ารถเมลล์ แต่ว่าเค้าจ่ายให้ฉันด้วยนี่หน่า
“นี่นายเดี๋ยวฉันจ่ายเอง”
“อยู่เฉยๆเหอะหน่า” แกงส้มพูดแล้วหันมาทำหน้าดุใส่ฉัน ฮือๆน่ากลัวชะมัด
“งือๆ ทำไมแค่นี้ต้องดุด้วยล่ะ”
หลังจากนั่งรถมาได้10นาที ฉันก็รู้สึกอึดอัดเพราะมันเงียบมาก ฉันแอบหันไปมองใบหน้า
ของแกงส้มที่ตอนนี้ก็ยังนิ่งเฉยเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง นายแกงส้มเป็นผู้ชายที่จัดได้ว่า
เป็นคนที่หน้าตาดี หรือเรียกว่าหล่อขั้นเทพเลยล่ะ ดูได้จากสาวๆบนรถเมลล์ที่แอบมองนายนั่น
แล้วยิ้มน้อยใหญ่ แต่เธอพวกนั้นหันมาทำตาเขียวใส่ฉันพร้อมจะฉีกร่างฉันได้ทุกเมื่อTT
“ผู้หญิงพวกนั้นมองนายใหญ่เลย” ต๊ายยยย ฉันเผลอพูดออกไปอีกแล้ว
“เธอก็มอง” นายแกงส้มพูดแล้วหันมาจ้องตาฉัน ด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา แต่ฉันรู้สึกว่า
สายตาเค้าตอนนี้มันไม่ได้เย็นชาเหมือนแต่ก่อนแล้ว สายตาแบบนี้มันทำให้ใจฉันละลาย
อยู่ดีๆก็ใจเต้นรัว แล้วก็เป็นฉันที่เป็นฝ่ายหลบตาเค้า
“นายรู้”
“ทำไม...หลงเสน่ห์ฉันหรือไง” อร้ากกก นายอ่านใจคนออกหรือยังไงกัน>///<
“หลงตัวเอง” ฉันพูดด้วยใบหน้าที่ร้อนผ่าว แล้วก็ไม่กล้าหันไปสบตานายแกงส้มอีกเลย
10นาทีผ่านไป
“ป้ายหน้าฉันจะลงแล้วนะ” ฉันบอกกับแกงส้มก่อนจะลง
“เรื่องของเธอ” ขอบใจสำหรับคำตอบที่แสนจะกวนTeen พูดกับฉันดีๆบ้างได้ม้ายยยยยย
เมื่อถึงป้ายที่ฉันจะต้องลง ฉันกำลังจะลุกเพื่อลงจากรถ แต่ที่มันแปลกก็คือ......
นายแกงส้มเดินลงมาด้วย ฉันหันไปมองเค้าแบบงงๆ
“บ้านนายอยู่แถวนี้หรอ”
“ไม่รู้ซักเรื่องได้มั้ย”
“ไม่ได้ก็ฉันอยากรู้อ่ะ”
“ไม่บอก” นายนั่นพูดแล้วเดินจ้ำอ้าวเข้าซอยไป เอ๊ะ แต่นั่นมันซอยบ้านฉันนี่หว่า
“นี่มันซอยบ้านฉันนี่”
“เธอเป็นเจ้าของซอยหรือไง คนอื่นถึงอยู่ไม่ได้”
“แล้วบ้านนายหลังไหนหรอ”
“เดี๋ยวก็รู้เองแหละ” แกงส้มพูดแล้วเดินนำหน้าฉันไป แต่ความจริงเวลานายนั่นเดินมันเหมือนวิ่งมากกว่าTT
“เฮ้!!!รอด้วยดิ ฉันวิ่งตามไม่ทันแล้ว นายจะรีบไปไหน บ้านนายไม่หายไปไหนหรอกหน่า”
หลังจากที่เดินตามนายแกงส้มได้ประมาณ5นาที เค้าก็มาหยุดอยู่ที่สุดซอย
เฮ้ย!!แต่บ้านหลังข้างหน้ามันก็บ้านฉันแล้วอ่ะ แล้วเค้ามาทำไรแถวนี้อ่า??
อย่าบอกนะว่า....บ้านเค้าอยู่ใกล้บ้านฉัน><
“บ้านนายหลังไหนหรอ” ฉันถามออกไปอย่างสงสัย
“เธอเข้าบ้านไปได้แล้ว...ฉันไปแล้ว” เค้าพูดนิ่งๆแล้วเดินจากไป ปล่อยให้ฉันยืนเอ๋ออยู่หน้าบ้าน
แต่พอนึกและตั้งสติได้ฉันก็แทบกรี๊ดดดดดดด นี่เค้ามาส่งฉันที่บ้านหรอ อร้ากกกกกกดีใจเป็นบ้า^^
“ขอบคุณน้า~~ที่ร้ากกกกกก” ฉันตะโกนออกไปหลังจากที่แกงส้มเดินไปนานแล้ว
เฮ้อ~~~วันนี้มีความสุขจริงๆเล้ย...วันนี้ฉันคงนอนหลับฝันดีแล้วแหละ ลัลล้าสุดๆ^_________^
แฮะๆ มาดึกไปหน่อย55555
ตอนนี้อาจจะไร้สาระไปหน่อยนะ
แต่สัญญาว่าตอนหน้าจะพยายามแต่งให้ดีกว่านี้ อิอิ
ความคิดเห็น