นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
The Legend of Megisma ตำนานผู้วิเศษแห่งเมจิสม่า
ความรู้สึกบางอย่างทำให้เธอมุ่งมั่นที่จะเข้าเรียนที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง โดยที่ไม่รู้เลยว่ายามที่เธอก้าวข้ามผ่านรั้วกำแพงนั้นไป...ตำนานอันศักดิ์สิทธิ์ก็ได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง!
ผู้เข้าชมรวม
8,259
ผู้เข้าชมเดือนนี้
22
ผู้เข้าชมรวม
8.25K
หมวด : แฟนตาซี
อัปเดตล่าสุด : 26 เม.ย. 64 / 06:01 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
สวัสดีนักอ่านทุกคนที่เข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้นะครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมลองแต่งเป็นเรื่องแรก มันอาจออกมางงๆ หรือน่าเบื่อ ก็ขอโทษเอาไว้ตรงนี้เลยนะครับ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะครับ มีอะไรอยากแนะนำก็เม้นบอกได้เลยนะครับ กราบขอบพระคุณครับ
-------------------------------------------------------------------------------------------
อัพเดต : วันที่ 22 เมษายน 2563
บทที่ 28 มาแล้วววววววว
--------------------------------------------------------------------------------------------
เมื่อตำนานซึ่งเล่าขานถึง 'สามผู้วิเศษ' ผู้กอบกู้และปกครองอาณาจักรร่วมกันต้องจบสิ้นลงเพราะการตายของสองในสามผู้วิเศษ ความจริงบางอย่างถูกซุกซ่อนไว้เบื้องหลังโศกนาฏกรรมครั้งนั้นโดยไม่มีผู้ใดล่วงรู้ เป็นเหตุให้ตำนานอันยิ่งใหญ่กลับกลายเป็นเพียงนิทานก่อนนอนของเด็กรุ่นหลัง
อย่างไรก็ตาม แม้ตำนานจะจบสิ้นลงแต่เรื่องราวแห่งความจริงยังดำเนินไม่ถึงจุดจบ ประกายความหวังเล็กๆ ถือกำเนิดขึ้นภายใต้เหตุการณ์อันเลวร้าย ทายาทแห่งผู้วิเศษได้ตื่นขึ้นพร้อมกับภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่เพื่อสานต่อตำนานศักดิ์สิทธิ์...แต่ทว่าพวกเขากลับไม่ได้รับรู้ถึงหน้าที่อันยิ่งใหญ่นั้นเลยแม้แต่น้อย...
บัดนี้...เวลาแห่งการหลอกลวงกำลังจะหมดลงแล้ว...นาฬิกาแห่งความจริงได้เริ่มเดินอีกครั้ง...
เฟรันต้าปลอมตัวเพื่อสอบเข้าเป็นนักเรียนของโรงเรียนฝึกสารพัดอันเลื่องชื่อ เว้นเสียแต่ว่ามันเป็นโรงเรียนชายล้วนเนี่ยสิ เรื่องราวป่วนๆ ของเธอจึงอุบัติขึ้น ปริศนามากมายเริ่มก่อตัวทันทีที่เธอก้าวเข้าไปในรั้วโรงเรียนและการพบปะเพื่อนใหม่ที่ดีแต่นำเรื่องชวนปวดหัวมาให้ เธอจะสามารถเก็บความลับไปได้นานแค่ไหนเพื่อค้นหาความจริงอันน่าสะพรึงกลัวที่ถูกฝังอยู่เบื้องหลังตำนานศักดิ์สิทธิ์ ศัตรูที่เร้นกายอยู่รอบด้านและอันตรายที่จะถาโถมเข้ามาทันทีที่ชาติกำเนิดของเธอถูกเปิดเผย เธอจึงต้องร่วมมือกับเพื่อนๆ เพื่อช่วยกันเปิดโปงตำนานที่แท้จริงก่อนที่ทุกอย่างจะสายไป
ยังไงก็ติชมกันได้นะครับ ^^
บทความอื่นๆของผม
แบนเนอร์จากเมกเกอร์มิ้นท์
จากร้าน
แบนเนอร์เพื่อนบ้าน
ฝากเพจของผมด้วยนะครับ
ผลงานอื่นๆ ของ boompnst ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ boompnst
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"Kakikomi Academy (รับวิจารณ์ทุกอย่าง)"
(แจ้งลบ)สวัสดีค่ะ รินะเองนะคะ จากKakikomi Academy ค่ะ มาวิจารณ์เรื่อง ‘‘The Legend of Megisma ตำนานผู้วิเศษแห่งเมจิสม่า’’ ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณที่ไว้ใจให้ริตรวจ ทั้ง ๆ ที่ริยังไม่มีผลงานอะไรเลย รวมถึงที่นี่ก็เป็นโรงเรียนเปิดใหม่ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ ออกตัวไว้ก่อนนะคะ ริไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพแต่อย่างใด เพราะฉะนั้นบทวิจารณ์นี้ ริวิจารณ์ใ ... อ่านเพิ่มเติม
สวัสดีค่ะ รินะเองนะคะ จากKakikomi Academy ค่ะ มาวิจารณ์เรื่อง ‘‘The Legend of Megisma ตำนานผู้วิเศษแห่งเมจิสม่า’’ ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณที่ไว้ใจให้ริตรวจ ทั้ง ๆ ที่ริยังไม่มีผลงานอะไรเลย รวมถึงที่นี่ก็เป็นโรงเรียนเปิดใหม่ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ ออกตัวไว้ก่อนนะคะ ริไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพแต่อย่างใด เพราะฉะนั้นบทวิจารณ์นี้ ริวิจารณ์ให้ในฐานะนักอ่านคนหนึ่ง และทางเราจะไม่มีการให้คะแนนใด ๆ ทั้งสิ้น ว่าแต่...รอผลตรวจนานไหมคะ? ถ้านานเกินไปขออภัยด้วยนะคะ เป็นเพราะความขี้เกียจของริเองล่ะ แหะ ๆ แต่เชื่อเถอะ ริตั้งใจตรวจให้คุณแน่นอนค่ะ ถ้าริทำให้คุณไม่พอใจยังไง ก็ขอออภัยล่วงหน้า และหากริบอกอะไรผิดไป สารมารถชี้แจงได้เลยนะคะ ยังไงริขอเริ่มเลยละกัน เรื่องย่อ ริอ่านถึงบทล่าสุดค่ะ ซึ่งก็คือบทที่ 21 จากที่อ่านแล้ว ทุกเรื่องเกิดขึ้นมาได้เพราะกฎบกลุ่มหนึ่งที่ต้องการอำนาจ จึงฆ่าผู้วิเศษสองในสามคนทิ้ง แต่ผู้วิเศษทั้งสองรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น ทำให้พวกเขาเตรียมการไว้ให้แก่ทายาทของตนเอง ซึ่งก็คือเฟรันต้ากับคาทอเรียส เฟรันต้าและคาทอเรียสเคยพบกันครั้งหนึ่งสมัยยังเด็ก เพราะมีเด็กเกเรเตะลูกบอลของเฟรันต้าเข้าไปในเขตปราสาทของคาทอเรียส แต่หลังจากนั้นก็เกิดเหตุการณ์บางอย่างทำให้เฟรันต้าต้องย้ายบ้าน และเกินเหตุการณ์บางอย่างกับคาทอเรียสเช่นกัน ผ่านไปหลายปีเหตการณ์ดังกล่าวกลายเป็นสิ่งที่เฟรันต้าฝันถึงบ่อย ๆ เฟรันต้ามีความรู้สึกว่าเธอต้องเข้าเรียนที่โรงเรียนชายล้วนฝึกสารพัดเมจิสม่า ให้ได้ แต่แม่ของเธอนั้นไม่อนุญาต เพราะโรงเรียนนั้นเป็นโรงเรียนชายล้วน และเหตุผลอีกประการ พอดีกับแม่ของเฟรันต้าเอ่ยถึงอาจารย์ท่านหนึ่งที่เคยสอนการต่อสู้ให้เธอ ผู้ออกเดินทางหาวิชาใหม่ ๆ เพื่อมาสอนเฟรันต้า เฟรันต้าจึงคิดเหตุผลที่จะแอบไปเรียนได้ ทำให้เธอต้องหาร้านปลอมแปลงเอกสาร ปลอมประวัติให้เธอ และเธอจะเป็นต้องปลอมตัวเข้าไป ระหว่างเข้าสมัครทำให้เธอได้ผ้าคลุมของหนึ่งในผู้วิเศษ และพบกับเด็กหนุ่มอีกหลายคน ที่หลังจากนั้นพวเขาเป็นเพื่อนร่วมหอของเธอ เมื่อเธอเข้าทดสอบ ทางโรงเรียนให้เธอจับกลุ่ม ซึ่งเธอจับกลุ่มกับเบลน หนึ่งในคนที่เธอเจอระหว่างสมัครสอบ การทดสอบครั้งนี้ทำให้เธอได้ไปที่ปราสาทของคาทอเรียส ซึ่งเจ้าตัวก็มาสมัครสอบ ณ โรงเรียนแห่งนี้เช่นกัน ผลออกมาว่าเธอสอบผ่าน นั่นทำให้เธอกับเบลนต้องวิ่งวุ่นหาอุปกรณ์การเรียน ถึงวันเปิดเทอมทั้งคู่ได้อยู่หอพักเดียวกัน แบะคาทอเรียสก็อยู่ด้วยเช่นกัน พวกเขาทุกคนเจองานรับน้องสุดโหดอย่างการล่าสัตว์สามอันดับสุดอันตราย... โครงเรื่อง เนื้อเรื่องเริ่มสนุกขึ้นเมื่อถึงบทที่ 15 ค่ะ คือช่วงที่เฟรันต้าเข้าโรงเรียนนั่นเอง เป็นธรรมดาของนิยายแฟนตาซีโรงเรียนค่ะ ที่จะเริ่มตื่นเต้นขึ้นฝนช่วงนี้ แต่มันช้าไปค่ะ เริ่มสนุกช้าไป นักอ่านตัดสินกันที่บทแรก ๆ ค่ะ ไม่ใช่บทแรก ๆ ของคุณน่าเบื่อมากอะไรแบบนั้นนะคะ แต่มันขาดเสน่ห์ เนื้อเรื่องก็ดำเนินไปแบบเรื่อย ๆ มาก ทุกอย่างที่เฟรันต้าได้มานั้นมันง่ายดายเสียเหลือเกิน ไร้อุปสรรค์ ถ้าคุณสามารถทำให้เนื้อเรื่องสนุก น่าติดตามได้ตั้งบทแรก ๆ นักอ่านคุณเพิ่มขึ้นแน่นอนค่ะ และริว่าการดำเนินเรื่องของคุณช้าไปหน่อยค่ะ กว่าจะเริ่มเข้าเรื่องหลักจริง ๆ ก็ปาเข้าไปสิบ ๆ บทแล้ว ที่ริอ่านมาริว่ามันยังเป็นแค่การเกริ่นเรื่องเท่านั้นเอง และคุณชอบแต่งข้าม ๆ รายละเอียดหายไปบ้างค่ะ ต่อกันด้วยเรื่องความสมจริง รายละเอียดที่ควรเพิ่ม และสมเหตุสมผลนะคะ - อยากให้เพิ่มรายละเอียดเข้าไปในนิยายค่ะ เพราะคุณไม่ได้ใส่รายละเอียดในบางเรื่องลงไปเหมือนกัน อย่างตอนที่เฟรันต้าหลอกแม่เพื่อออกไปสอบ ไม่มีส่วนไหนที่บรรยายเกี่ยวกับการจัดกระเป๋า หรือรายละเอียดของเสื้อผ้าเลย เฟรันต้าจะเอาเสื้อที่ไหนเปลี่ยนคะ และเรื่องเงิน เฟรันต้าเอาเงินมาจากไหนคะ - เรื่องแรกเรื่องร้านปลอมแปลงค่ะ ตามที่คุณบรรยายมาคือเฟรันต้าเดินเข้าไปในซอยที่เธอคิดว่าจะมีร้านปลอมแปลง เดินข้าไปปุ๊บก็เจอเลย แถมยังแปะหน้าร้านด้วยว่า “ร้านรับจ้างปลอมแปลง สมจริงที่สุดในเมือง” หากหาร้านเจอง่ายเช่นนี้ ทำไมร้านปลอมแปลงแบบนี้ยังมีอยู่อีก การปลอมแปลงเอกสารเป็นเรื่องที่ผิดกฎหมายไม่ใช่หรือคะ ไม่มีเจ้าหน้าที่ของอาราจักรมาจัดการบ้างเหรอ ขนาดคนธรรมดาเยี่ยงเฟรันต้ายังเดินมาเจอ เป็นไปไม่ได้ที่เจ้าหน้าที่ของอาณาจักรจะหาไม่เจอ - เรื่องต่อไป ตอนที่เฟรันต้าจะเข้าสมัครโรงเรียนฝึกสารพัดเมจิสม่า ทำไมเธอถึงลืมเรื่องที่สำคัญที่สุดอย่างการปลอมตัว แต่กลับไปสนใจเรื่องการปลอมแปลงเอกสารมากกว่า ทั้ง ๆ ที่โดยปกติแล้วสิ่งแรกที่ต้องเข้ามาในหัวเลยคือการปลอมตัว - จากที่ได้กล่าวไว้ด้านบน คุณไม่ได้ลงรายละเอียดถึงการปลอมตัวของเฟรันต้า ริอ่านบทแรก ๆ ริมีคำถามขึ้นมาเลยว่า หน้าอกล่ะ ทำยังไงกับหน้าอก เป็นแบบนั้นคนจะไม่จับได้หรือ? อีกข้อคือเสียงค่ะ ทำยังไงกับเสียง เสียงผู้หญิง ผู้ชายแตกต่างกันอยู่แล้ว ที่ผ่านมามีแต่คนทักเรื่องรูปร่าง แต่กลับไม่มีใครทักเรื่องเสียงเลย และในเรื่อคุณไม่ได้บรรยายถึงเสียงของเฟรันต้าด้วย - รายละเอียดการสมัครของนักเรียน คุณไม่ได้ใส่รายละเอียดไว้ให้ชัดเจน ทั้งสิ่งที่ต้องใช้ในการสมัคร ,วิธีสมัคร และจำนวนที่จะรับเข้า หากรับนักเรียนเข้าตามจำนวนคนที่สอบผ่าน ระบบของโรงเรียนนี้จะเป็นอะไรที่ไร้ระเบียบ ผิดกับที่เป็นโรงเรียนอันดับหนึ่งค่ะ - ต่อจากข้อด้านบน คืออาจารย์ใหญ่ของโรงเรียน ในวันที่สมัครสอบ ออกมาพูดทำไมคะ แค่นั้นน่ะค่ะ มีเหตุผลอะไรหรือเปล่าคะถึงต้องทำแบบนั้น - โรงเรียนฝึกสารพัดเมจิสม่าเป็นโรงเรียนยอันดับหนึ่งของอาณาจักร แต่หนังสือเรียนกลับถูกกองรวม ๆ กัน ให้นักเรียนหากันเอาเอง ทางโรงเรียนไม่คิดบ้างหรือคะว่าหนังสือจะเสียหายได้ รวมถึงการกองไว้อย่างนั้นยังไม่เป็นระเบียบด้วย คุณลุงที่มีหน้าที่ดูแลร้านก็หลับตลอดเวลา แล้วอย่างนี้จ้างคุณลุงให้มาเฝ้าร้านเพื่ออะไรกันคะ - จับฉลาก โรงเรียนนี้ดูทุกอย่างมาจากการจับฉลากจริง ๆ ค่ะ ไม่ว่าจะภารกิจที่เป็นข้อสอบ , หัวหน้า ,รองหัวหน้า และผู้คุมกฎ การใช้วิธีจับฉลากเลือกหอค่อนข้างประทับใจริเลยทีเดียวค่ะ เพราะนิยายเนวนี้ไม่ค่อยมีให้เห็นเสียเท่าไหร่ แต่การจับฉลากเลือกหัวหน้า ,รองหัวหน้า และผู้คุมกฎ เพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ จะรู้ได้อย่างไรว่าเขาคนนั้นจะเป็นหัวหน้า ,รองหัวหน้า หรือผู้คุมกฎได้จริง ๆ และเพราะความไม่รู้ถึงความสามารถของแต่ละคน ทำให้เชื่อใจกันได้ยาก ยิ่งมีพิธีรับน้องที่แสนโหดอย่างการล่าสัตว์อันตรายสามอันดับแล้วด้วย ไม่แย่หรือคะหากคนที่จับฉลากได้เป็นหัวหน้า แต่กลับไร้ความสามารถ และความรับผิดชอบ ถ้าเป็นแบบนี้ตำแหน่งหัวหน้าก็ไม่มีค่าอะไรเลย - การที่ให้นักเรียนออกล่าสัตว์อันตรายสามอันดับแรกนั้นเป็นเรื่องที่อันตรายมาก หากนักเรียนพลาดตายขึ้นมาใครจะรับผิดชอบคะ หรือสัตว์นั่นเป็นเพียงภาพมายา ตัวละคร ริเห็นหลัก ๆ มีสามตัวละครได้แก่ เฟรันต้า ,คาทอเรียส และเบลน เฟรันต้านั้นเป็นตัวละครหญิงที่ไม่สมหญิงคะ คุณเธอ...สุด ๆ มาก อย่างกับผู้ชาย เป็นคนมนุษย์สัมพันธ์ดีเลิศ ผิดกับเบลน มีนิสัย การพูดการจาคล้ายผู้หญิงแทน ส่วนคาทอเรียส...มีเอกลัษณ์มากค่ะ แทบไม่พูดอะไรเลยทั้งเรื่อง ในส่วนของเบลนนะคะ ลองปรับแก้บทของเขาดู เพราะที่ผ่านมาเบลนเหมือนผู้หญิงมากค่ะ ทั้งชอบอ้อน เวลาเขิน ถ้าไม่ได้มองในเชิงที่เบลนเหมือนผู้หญิง ริจะมองเขาเป็น ‘เคะ’ ที่น่ารักมาคนหนึ่ง (เหมือนริจะพาออกนอกประเด็น กลับเข้าเรื่อง ๆ ) ตัวละครคนอื่น ๆ อย่างเฟรต คาทารอล คารอล ไมทีส เฟรต และไมทีสริยังพอเห็นพวกเขาบ้างในบทต้น ๆ แต่คารอล และคาทารอลริไม่ค่อยมีบทบาทอะไรเลย นั่นทำให้การจำตัวละครลำบากยิ่งขึ้น อีกเรื่องคือตัวละครเหล่านี้เป็นผู้ชายแท้นะคะ และผู้ชายแท้ ๆ คงไม่มานั่งคิดมากเรื่องสีม่วงหรอกมั้งคะ (ริขอสารภาพว่าที่อ่านมาทั้งหมด เจ้าพวกนี้ล่ะค่ะ ทำให้รินั่งจิ้น) รวม ๆ คือตัวละครแต่ละตัวยังไม่ค่อยมีอะไรเด่นชัด คงต้องรอโรงเรียนเปิดถึงะเห็นพวกเขามากขึ้น การใช้ภาษา - ข้อแรกนะคะใช้คำซ้ำ คำฟุ่มเฟือย และบางประโยคก็แปลก ๆ อย่างในบทนำที่เห็นใช้บ่อยเลยคือ ที่ ,อย่าง ,นี้ ใช้ซ้ำค่อนข้างบ่อยเลยค่ะ ทั้ง ๆ ที่บางทีไม่จำเป็นต้องใช้ ยกตัวอย่างจากบทที่ 3 : สองแม่ลูกนั่งหอบหายใจอย่างหนักหน่วง ริมฝีปากแห้งอย่างคนขาดน้ำ ประโยคนี้เราสามารถเปลี่ยน ‘อย่าง’ ให้เป็นคำอื่นได้ค่ะ เช่น สองแม่ลูกนั่งหอบหายใจอย่างหนักหน่วง ริมฝีปากแห้งราวคนขาดน้ำ สำหรับคำที่ไม่จำเป็นต้องใช้ในบางทีนะคะ ริขอยกจากบทที่ 4 : เด็กน้อยเอ่ยอย่างอ้อนวอนต่อผู้เป็นอาจารย์ เราลองเปลี่ยนเป็น : เด็กน้อยเอ่ยอ้อนวอนต่อผู้เป็นอาจารย์ - ข้อสองนะคะ “ฮ่า ๆ ๆ ๆ ” ใช้บ่อยมากเลยค่ะ เจอแทบทุกบท และถี่ด้วยค่ะ ในบางทีจะมีบ้างก็ไม่เป็นไร แต่แบบนี้มันถี่เกิน ทำให้คนอ่านรู้สึกรำคาญ - ริอ่านมาเรื่อย ๆ ละริเจอคุณโมติค่อน ซึ่งค่อนข้างขัดอารมณ์มากค่ะ ริไม่ได้แอนตี้คุณโมติค่อนนะคะ แต่คุณมีความสามารถมากพอ มากพอที่จะไม่ต้องใช้คุณโมติค่อน - พอบทหลัง ๆ เห็นได้ชัดว่าการบรรยายลดน้อยลงนะคะ คุณเริ่มเน้นไปที่บทสนทนามากขึ้น นั่นทำให้บางทีริสับสน สรุปว่าใครพูดอะไรกันแน่ และนี่เป็นหนึ่งสาเหตุที่ทำให้ตัวละครตัวอื่น ๆ กลายเป็นตัวประกอบที่แทบไม่มีบทบาทใด ๆ ในเรื่องเลย หากเพิ่มบรรยายเข้าไปจะดีมากค่ะ มันจะทำให้คนอ่านจำตัวละครได้มากขึ้นด้วย - เวลาใช้เครื่องหมายต่าง ๆ ควรใช้อย่างมากแค่สามตัวนะคะ ... / !!! สามตัวจะดูดีที่สุดค่ะ เหมือนกันกับเวลาลากเสียง สามตัวพอค่ะ - การเว้นวรรค มีที่เว้นวรรแปลก ๆ อยู่นะคะ ลองอ่านออกเสียงดูค่ะ หยุดตรงไหนก็เว้นตรงนั้น - ชั่ง ต้องเป็น ช่าง นะคะ ลองเปลี่ยนการบรรยายเป็นแบบ Show don’t tell ดูนะคะ ริขอยกตัวอย่าง “เขาทำเธอเขินมาก” ลองเปลี่ยนเป็น “เธอหลบสายตาเขา พร้อมกับแก้มที่แดงราวผลแอปเปิ้ล” มันจะดีขึ้นมากเลยล่ะค่ะ แก่นเรื่อง ริสรุปได้ว่านิยายเรื่องนี้เป็นแนวแฟนตาซีผู้ถูกเลือก ,โรงเรียน และสงคราม เพราะที่ริอ่านมามันเป็นเพียงช่วงเริ้มต้นของเรื่องริจึงไม่สามารถให้อะไรในหัวข้อนี้ได้ ที่ริคิดออกตอนนี้มีเพียงเรื่องมิตรภาพค่ะ อื่น ๆ สิ่งที่ริแนะนำไปนั้นคุณไม่จำเป็นต้องแก้ตามที่ริติทั้งหมด ริวิจารณ์ในฐานะนักอ่านคนหนึ่ง ขอใหคุณอ่าน และพิจารณาเองว่าสิ่งไหนควรแก้ สิ่งไหนควรเก็บไว้ เอาล่ะค่ะ ขอริบอกอะไรคุณอีกสักนิด ริเห็นว่านี่เป็นเรื่องแรกที่คุณแต่ง ต้องขอชมเลยนะคะ เรื่องแรกแต่งได้ขนาดนี้ถือว่าเก่งมากค่ะ ริเห็นการพัฒนาของคุณ คุณแงดีขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ว่าจะเป็นคำซ้ำที่ปัจจุบันลดน้อยลง หากเทียบกับบทแรก ๆ “ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ” ก็ลดน้อยลงเช่นกัน และการบรรยายที่ไหลลื่นขึ้นด้วย แต่งต่อไปนะคะ อย่าท้อไม่ว่าจะเกิดอะไร แค่ใจคุณรักในนิยายก็พอแล้ว สู้ ๆ ค่ะ อ่านน้อยลง
สภาอาจารย์โฮรอน | 20 พ.ค. 57
-
3
-
0
คำนิยมล่าสุด
"Kakikomi Academy (รับวิจารณ์ทุกอย่าง)"
(แจ้งลบ)สวัสดีค่ะ รินะเองนะคะ จากKakikomi Academy ค่ะ มาวิจารณ์เรื่อง ‘‘The Legend of Megisma ตำนานผู้วิเศษแห่งเมจิสม่า’’ ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณที่ไว้ใจให้ริตรวจ ทั้ง ๆ ที่ริยังไม่มีผลงานอะไรเลย รวมถึงที่นี่ก็เป็นโรงเรียนเปิดใหม่ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ ออกตัวไว้ก่อนนะคะ ริไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพแต่อย่างใด เพราะฉะนั้นบทวิจารณ์นี้ ริวิจารณ์ใ ... อ่านเพิ่มเติม
สวัสดีค่ะ รินะเองนะคะ จากKakikomi Academy ค่ะ มาวิจารณ์เรื่อง ‘‘The Legend of Megisma ตำนานผู้วิเศษแห่งเมจิสม่า’’ ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณที่ไว้ใจให้ริตรวจ ทั้ง ๆ ที่ริยังไม่มีผลงานอะไรเลย รวมถึงที่นี่ก็เป็นโรงเรียนเปิดใหม่ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ ออกตัวไว้ก่อนนะคะ ริไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพแต่อย่างใด เพราะฉะนั้นบทวิจารณ์นี้ ริวิจารณ์ให้ในฐานะนักอ่านคนหนึ่ง และทางเราจะไม่มีการให้คะแนนใด ๆ ทั้งสิ้น ว่าแต่...รอผลตรวจนานไหมคะ? ถ้านานเกินไปขออภัยด้วยนะคะ เป็นเพราะความขี้เกียจของริเองล่ะ แหะ ๆ แต่เชื่อเถอะ ริตั้งใจตรวจให้คุณแน่นอนค่ะ ถ้าริทำให้คุณไม่พอใจยังไง ก็ขอออภัยล่วงหน้า และหากริบอกอะไรผิดไป สารมารถชี้แจงได้เลยนะคะ ยังไงริขอเริ่มเลยละกัน เรื่องย่อ ริอ่านถึงบทล่าสุดค่ะ ซึ่งก็คือบทที่ 21 จากที่อ่านแล้ว ทุกเรื่องเกิดขึ้นมาได้เพราะกฎบกลุ่มหนึ่งที่ต้องการอำนาจ จึงฆ่าผู้วิเศษสองในสามคนทิ้ง แต่ผู้วิเศษทั้งสองรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น ทำให้พวกเขาเตรียมการไว้ให้แก่ทายาทของตนเอง ซึ่งก็คือเฟรันต้ากับคาทอเรียส เฟรันต้าและคาทอเรียสเคยพบกันครั้งหนึ่งสมัยยังเด็ก เพราะมีเด็กเกเรเตะลูกบอลของเฟรันต้าเข้าไปในเขตปราสาทของคาทอเรียส แต่หลังจากนั้นก็เกิดเหตุการณ์บางอย่างทำให้เฟรันต้าต้องย้ายบ้าน และเกินเหตุการณ์บางอย่างกับคาทอเรียสเช่นกัน ผ่านไปหลายปีเหตการณ์ดังกล่าวกลายเป็นสิ่งที่เฟรันต้าฝันถึงบ่อย ๆ เฟรันต้ามีความรู้สึกว่าเธอต้องเข้าเรียนที่โรงเรียนชายล้วนฝึกสารพัดเมจิสม่า ให้ได้ แต่แม่ของเธอนั้นไม่อนุญาต เพราะโรงเรียนนั้นเป็นโรงเรียนชายล้วน และเหตุผลอีกประการ พอดีกับแม่ของเฟรันต้าเอ่ยถึงอาจารย์ท่านหนึ่งที่เคยสอนการต่อสู้ให้เธอ ผู้ออกเดินทางหาวิชาใหม่ ๆ เพื่อมาสอนเฟรันต้า เฟรันต้าจึงคิดเหตุผลที่จะแอบไปเรียนได้ ทำให้เธอต้องหาร้านปลอมแปลงเอกสาร ปลอมประวัติให้เธอ และเธอจะเป็นต้องปลอมตัวเข้าไป ระหว่างเข้าสมัครทำให้เธอได้ผ้าคลุมของหนึ่งในผู้วิเศษ และพบกับเด็กหนุ่มอีกหลายคน ที่หลังจากนั้นพวเขาเป็นเพื่อนร่วมหอของเธอ เมื่อเธอเข้าทดสอบ ทางโรงเรียนให้เธอจับกลุ่ม ซึ่งเธอจับกลุ่มกับเบลน หนึ่งในคนที่เธอเจอระหว่างสมัครสอบ การทดสอบครั้งนี้ทำให้เธอได้ไปที่ปราสาทของคาทอเรียส ซึ่งเจ้าตัวก็มาสมัครสอบ ณ โรงเรียนแห่งนี้เช่นกัน ผลออกมาว่าเธอสอบผ่าน นั่นทำให้เธอกับเบลนต้องวิ่งวุ่นหาอุปกรณ์การเรียน ถึงวันเปิดเทอมทั้งคู่ได้อยู่หอพักเดียวกัน แบะคาทอเรียสก็อยู่ด้วยเช่นกัน พวกเขาทุกคนเจองานรับน้องสุดโหดอย่างการล่าสัตว์สามอันดับสุดอันตราย... โครงเรื่อง เนื้อเรื่องเริ่มสนุกขึ้นเมื่อถึงบทที่ 15 ค่ะ คือช่วงที่เฟรันต้าเข้าโรงเรียนนั่นเอง เป็นธรรมดาของนิยายแฟนตาซีโรงเรียนค่ะ ที่จะเริ่มตื่นเต้นขึ้นฝนช่วงนี้ แต่มันช้าไปค่ะ เริ่มสนุกช้าไป นักอ่านตัดสินกันที่บทแรก ๆ ค่ะ ไม่ใช่บทแรก ๆ ของคุณน่าเบื่อมากอะไรแบบนั้นนะคะ แต่มันขาดเสน่ห์ เนื้อเรื่องก็ดำเนินไปแบบเรื่อย ๆ มาก ทุกอย่างที่เฟรันต้าได้มานั้นมันง่ายดายเสียเหลือเกิน ไร้อุปสรรค์ ถ้าคุณสามารถทำให้เนื้อเรื่องสนุก น่าติดตามได้ตั้งบทแรก ๆ นักอ่านคุณเพิ่มขึ้นแน่นอนค่ะ และริว่าการดำเนินเรื่องของคุณช้าไปหน่อยค่ะ กว่าจะเริ่มเข้าเรื่องหลักจริง ๆ ก็ปาเข้าไปสิบ ๆ บทแล้ว ที่ริอ่านมาริว่ามันยังเป็นแค่การเกริ่นเรื่องเท่านั้นเอง และคุณชอบแต่งข้าม ๆ รายละเอียดหายไปบ้างค่ะ ต่อกันด้วยเรื่องความสมจริง รายละเอียดที่ควรเพิ่ม และสมเหตุสมผลนะคะ - อยากให้เพิ่มรายละเอียดเข้าไปในนิยายค่ะ เพราะคุณไม่ได้ใส่รายละเอียดในบางเรื่องลงไปเหมือนกัน อย่างตอนที่เฟรันต้าหลอกแม่เพื่อออกไปสอบ ไม่มีส่วนไหนที่บรรยายเกี่ยวกับการจัดกระเป๋า หรือรายละเอียดของเสื้อผ้าเลย เฟรันต้าจะเอาเสื้อที่ไหนเปลี่ยนคะ และเรื่องเงิน เฟรันต้าเอาเงินมาจากไหนคะ - เรื่องแรกเรื่องร้านปลอมแปลงค่ะ ตามที่คุณบรรยายมาคือเฟรันต้าเดินเข้าไปในซอยที่เธอคิดว่าจะมีร้านปลอมแปลง เดินข้าไปปุ๊บก็เจอเลย แถมยังแปะหน้าร้านด้วยว่า “ร้านรับจ้างปลอมแปลง สมจริงที่สุดในเมือง” หากหาร้านเจอง่ายเช่นนี้ ทำไมร้านปลอมแปลงแบบนี้ยังมีอยู่อีก การปลอมแปลงเอกสารเป็นเรื่องที่ผิดกฎหมายไม่ใช่หรือคะ ไม่มีเจ้าหน้าที่ของอาราจักรมาจัดการบ้างเหรอ ขนาดคนธรรมดาเยี่ยงเฟรันต้ายังเดินมาเจอ เป็นไปไม่ได้ที่เจ้าหน้าที่ของอาณาจักรจะหาไม่เจอ - เรื่องต่อไป ตอนที่เฟรันต้าจะเข้าสมัครโรงเรียนฝึกสารพัดเมจิสม่า ทำไมเธอถึงลืมเรื่องที่สำคัญที่สุดอย่างการปลอมตัว แต่กลับไปสนใจเรื่องการปลอมแปลงเอกสารมากกว่า ทั้ง ๆ ที่โดยปกติแล้วสิ่งแรกที่ต้องเข้ามาในหัวเลยคือการปลอมตัว - จากที่ได้กล่าวไว้ด้านบน คุณไม่ได้ลงรายละเอียดถึงการปลอมตัวของเฟรันต้า ริอ่านบทแรก ๆ ริมีคำถามขึ้นมาเลยว่า หน้าอกล่ะ ทำยังไงกับหน้าอก เป็นแบบนั้นคนจะไม่จับได้หรือ? อีกข้อคือเสียงค่ะ ทำยังไงกับเสียง เสียงผู้หญิง ผู้ชายแตกต่างกันอยู่แล้ว ที่ผ่านมามีแต่คนทักเรื่องรูปร่าง แต่กลับไม่มีใครทักเรื่องเสียงเลย และในเรื่อคุณไม่ได้บรรยายถึงเสียงของเฟรันต้าด้วย - รายละเอียดการสมัครของนักเรียน คุณไม่ได้ใส่รายละเอียดไว้ให้ชัดเจน ทั้งสิ่งที่ต้องใช้ในการสมัคร ,วิธีสมัคร และจำนวนที่จะรับเข้า หากรับนักเรียนเข้าตามจำนวนคนที่สอบผ่าน ระบบของโรงเรียนนี้จะเป็นอะไรที่ไร้ระเบียบ ผิดกับที่เป็นโรงเรียนอันดับหนึ่งค่ะ - ต่อจากข้อด้านบน คืออาจารย์ใหญ่ของโรงเรียน ในวันที่สมัครสอบ ออกมาพูดทำไมคะ แค่นั้นน่ะค่ะ มีเหตุผลอะไรหรือเปล่าคะถึงต้องทำแบบนั้น - โรงเรียนฝึกสารพัดเมจิสม่าเป็นโรงเรียนยอันดับหนึ่งของอาณาจักร แต่หนังสือเรียนกลับถูกกองรวม ๆ กัน ให้นักเรียนหากันเอาเอง ทางโรงเรียนไม่คิดบ้างหรือคะว่าหนังสือจะเสียหายได้ รวมถึงการกองไว้อย่างนั้นยังไม่เป็นระเบียบด้วย คุณลุงที่มีหน้าที่ดูแลร้านก็หลับตลอดเวลา แล้วอย่างนี้จ้างคุณลุงให้มาเฝ้าร้านเพื่ออะไรกันคะ - จับฉลาก โรงเรียนนี้ดูทุกอย่างมาจากการจับฉลากจริง ๆ ค่ะ ไม่ว่าจะภารกิจที่เป็นข้อสอบ , หัวหน้า ,รองหัวหน้า และผู้คุมกฎ การใช้วิธีจับฉลากเลือกหอค่อนข้างประทับใจริเลยทีเดียวค่ะ เพราะนิยายเนวนี้ไม่ค่อยมีให้เห็นเสียเท่าไหร่ แต่การจับฉลากเลือกหัวหน้า ,รองหัวหน้า และผู้คุมกฎ เพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ จะรู้ได้อย่างไรว่าเขาคนนั้นจะเป็นหัวหน้า ,รองหัวหน้า หรือผู้คุมกฎได้จริง ๆ และเพราะความไม่รู้ถึงความสามารถของแต่ละคน ทำให้เชื่อใจกันได้ยาก ยิ่งมีพิธีรับน้องที่แสนโหดอย่างการล่าสัตว์อันตรายสามอันดับแล้วด้วย ไม่แย่หรือคะหากคนที่จับฉลากได้เป็นหัวหน้า แต่กลับไร้ความสามารถ และความรับผิดชอบ ถ้าเป็นแบบนี้ตำแหน่งหัวหน้าก็ไม่มีค่าอะไรเลย - การที่ให้นักเรียนออกล่าสัตว์อันตรายสามอันดับแรกนั้นเป็นเรื่องที่อันตรายมาก หากนักเรียนพลาดตายขึ้นมาใครจะรับผิดชอบคะ หรือสัตว์นั่นเป็นเพียงภาพมายา ตัวละคร ริเห็นหลัก ๆ มีสามตัวละครได้แก่ เฟรันต้า ,คาทอเรียส และเบลน เฟรันต้านั้นเป็นตัวละครหญิงที่ไม่สมหญิงคะ คุณเธอ...สุด ๆ มาก อย่างกับผู้ชาย เป็นคนมนุษย์สัมพันธ์ดีเลิศ ผิดกับเบลน มีนิสัย การพูดการจาคล้ายผู้หญิงแทน ส่วนคาทอเรียส...มีเอกลัษณ์มากค่ะ แทบไม่พูดอะไรเลยทั้งเรื่อง ในส่วนของเบลนนะคะ ลองปรับแก้บทของเขาดู เพราะที่ผ่านมาเบลนเหมือนผู้หญิงมากค่ะ ทั้งชอบอ้อน เวลาเขิน ถ้าไม่ได้มองในเชิงที่เบลนเหมือนผู้หญิง ริจะมองเขาเป็น ‘เคะ’ ที่น่ารักมาคนหนึ่ง (เหมือนริจะพาออกนอกประเด็น กลับเข้าเรื่อง ๆ ) ตัวละครคนอื่น ๆ อย่างเฟรต คาทารอล คารอล ไมทีส เฟรต และไมทีสริยังพอเห็นพวกเขาบ้างในบทต้น ๆ แต่คารอล และคาทารอลริไม่ค่อยมีบทบาทอะไรเลย นั่นทำให้การจำตัวละครลำบากยิ่งขึ้น อีกเรื่องคือตัวละครเหล่านี้เป็นผู้ชายแท้นะคะ และผู้ชายแท้ ๆ คงไม่มานั่งคิดมากเรื่องสีม่วงหรอกมั้งคะ (ริขอสารภาพว่าที่อ่านมาทั้งหมด เจ้าพวกนี้ล่ะค่ะ ทำให้รินั่งจิ้น) รวม ๆ คือตัวละครแต่ละตัวยังไม่ค่อยมีอะไรเด่นชัด คงต้องรอโรงเรียนเปิดถึงะเห็นพวกเขามากขึ้น การใช้ภาษา - ข้อแรกนะคะใช้คำซ้ำ คำฟุ่มเฟือย และบางประโยคก็แปลก ๆ อย่างในบทนำที่เห็นใช้บ่อยเลยคือ ที่ ,อย่าง ,นี้ ใช้ซ้ำค่อนข้างบ่อยเลยค่ะ ทั้ง ๆ ที่บางทีไม่จำเป็นต้องใช้ ยกตัวอย่างจากบทที่ 3 : สองแม่ลูกนั่งหอบหายใจอย่างหนักหน่วง ริมฝีปากแห้งอย่างคนขาดน้ำ ประโยคนี้เราสามารถเปลี่ยน ‘อย่าง’ ให้เป็นคำอื่นได้ค่ะ เช่น สองแม่ลูกนั่งหอบหายใจอย่างหนักหน่วง ริมฝีปากแห้งราวคนขาดน้ำ สำหรับคำที่ไม่จำเป็นต้องใช้ในบางทีนะคะ ริขอยกจากบทที่ 4 : เด็กน้อยเอ่ยอย่างอ้อนวอนต่อผู้เป็นอาจารย์ เราลองเปลี่ยนเป็น : เด็กน้อยเอ่ยอ้อนวอนต่อผู้เป็นอาจารย์ - ข้อสองนะคะ “ฮ่า ๆ ๆ ๆ ” ใช้บ่อยมากเลยค่ะ เจอแทบทุกบท และถี่ด้วยค่ะ ในบางทีจะมีบ้างก็ไม่เป็นไร แต่แบบนี้มันถี่เกิน ทำให้คนอ่านรู้สึกรำคาญ - ริอ่านมาเรื่อย ๆ ละริเจอคุณโมติค่อน ซึ่งค่อนข้างขัดอารมณ์มากค่ะ ริไม่ได้แอนตี้คุณโมติค่อนนะคะ แต่คุณมีความสามารถมากพอ มากพอที่จะไม่ต้องใช้คุณโมติค่อน - พอบทหลัง ๆ เห็นได้ชัดว่าการบรรยายลดน้อยลงนะคะ คุณเริ่มเน้นไปที่บทสนทนามากขึ้น นั่นทำให้บางทีริสับสน สรุปว่าใครพูดอะไรกันแน่ และนี่เป็นหนึ่งสาเหตุที่ทำให้ตัวละครตัวอื่น ๆ กลายเป็นตัวประกอบที่แทบไม่มีบทบาทใด ๆ ในเรื่องเลย หากเพิ่มบรรยายเข้าไปจะดีมากค่ะ มันจะทำให้คนอ่านจำตัวละครได้มากขึ้นด้วย - เวลาใช้เครื่องหมายต่าง ๆ ควรใช้อย่างมากแค่สามตัวนะคะ ... / !!! สามตัวจะดูดีที่สุดค่ะ เหมือนกันกับเวลาลากเสียง สามตัวพอค่ะ - การเว้นวรรค มีที่เว้นวรรแปลก ๆ อยู่นะคะ ลองอ่านออกเสียงดูค่ะ หยุดตรงไหนก็เว้นตรงนั้น - ชั่ง ต้องเป็น ช่าง นะคะ ลองเปลี่ยนการบรรยายเป็นแบบ Show don’t tell ดูนะคะ ริขอยกตัวอย่าง “เขาทำเธอเขินมาก” ลองเปลี่ยนเป็น “เธอหลบสายตาเขา พร้อมกับแก้มที่แดงราวผลแอปเปิ้ล” มันจะดีขึ้นมากเลยล่ะค่ะ แก่นเรื่อง ริสรุปได้ว่านิยายเรื่องนี้เป็นแนวแฟนตาซีผู้ถูกเลือก ,โรงเรียน และสงคราม เพราะที่ริอ่านมามันเป็นเพียงช่วงเริ้มต้นของเรื่องริจึงไม่สามารถให้อะไรในหัวข้อนี้ได้ ที่ริคิดออกตอนนี้มีเพียงเรื่องมิตรภาพค่ะ อื่น ๆ สิ่งที่ริแนะนำไปนั้นคุณไม่จำเป็นต้องแก้ตามที่ริติทั้งหมด ริวิจารณ์ในฐานะนักอ่านคนหนึ่ง ขอใหคุณอ่าน และพิจารณาเองว่าสิ่งไหนควรแก้ สิ่งไหนควรเก็บไว้ เอาล่ะค่ะ ขอริบอกอะไรคุณอีกสักนิด ริเห็นว่านี่เป็นเรื่องแรกที่คุณแต่ง ต้องขอชมเลยนะคะ เรื่องแรกแต่งได้ขนาดนี้ถือว่าเก่งมากค่ะ ริเห็นการพัฒนาของคุณ คุณแงดีขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ว่าจะเป็นคำซ้ำที่ปัจจุบันลดน้อยลง หากเทียบกับบทแรก ๆ “ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ” ก็ลดน้อยลงเช่นกัน และการบรรยายที่ไหลลื่นขึ้นด้วย แต่งต่อไปนะคะ อย่าท้อไม่ว่าจะเกิดอะไร แค่ใจคุณรักในนิยายก็พอแล้ว สู้ ๆ ค่ะ อ่านน้อยลง
สภาอาจารย์โฮรอน | 20 พ.ค. 57
-
3
-
0
ความคิดเห็น