คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เพิ่งรู้สึกตัว ว่าชอบคุณเหมือนกัน
ตอนที่ 7 เพิ่งรู้สึกตัว ว่าชอบคุณเหมือนกัน
ผม ผมเสียใจจริงๆ รุ่นพี่นะรุ่นพี่ ทำไมถึงทำเเบบนี้ อย่างนี้น่ะเหรอ ที่เรียกว่า 'ชอบเรา' ทำกันเเบบนี้เนี่ยนะ ผมไม่เข้าใจรุ่นพี่เลยจริงๆ
"พี่โช เฮ้อ ไปค้างบ้านรุ่นพี่เบียคุรันไม่บอกกันเลยนะ ดีนะที่เมื่อวานรุ่นพี่เขามากดกริ่งบอกว่าพี่อยู่ในบ้านเขาน่ะ เพราะว่าเเม่ไม่อยู่ ผมก็ไม่รู้ว่าจะดูเเลยังไง รุ่นพี่เลยอาสาให้ไปนอนที่บ้าน เพราะมีเเม่บ้านเป็นคนดูเเลให้"
งั้นหรอกเหรอ รุ่นพี่เป็นห่วงเราด้วยเหรอ บ้าเเล้ว เราคิดไปเองต่างหาก เเล้วสึนะมาทำอะไรเเถวหน้าโรงเรียนเนี่ย
"เเล้วมายืนอะไรอยู่หน้าโรงเรียนสึนะ นี่จะสายเเล้วนะ"
"ก็ ก็เพราะว่าใกล้สายน่ะสิ คุณฮิบาริเลยใช้ให้มาดูนักเรียนที่เข้าสายอ่ะ เขาบ้าหรือป่าวไม่รู้ ใครจะไปยอมฟังคนอย่างผมนะ" เวรกำ กรรมของเอ็งเเล้วล่ะสึนะ
"พี่โชไปเถอะ จะสายเเล้ว"
"อือ ระวังตัวด้วยล่ะ"ไม่รู้สิ บอกไม่ถูก เหมือนคนอื่นๆจะชอบมองเราสองคนตลอดเลย ด้วยสายตาเเปลกๆ เเว๊กกกก หรือเขาจะตามล่าผม ม่ายยย (โชเอ๊ย เอ็งลืมบทนางเอกเจ้าน้ำตาเเล้วเร่อะ มาบ้าอะไรเเถวนี้ อย่ามาบ้าตามไรเตอร์สิ -..-)
"ฮะ"สึนะรับคำอย่างงงๆ จะให้ผมระวังอะไรว่ะ เเถวนี้มีคนน่ากลัวอยู่คนเดียวเเหละ คุณฮิบาริไง -_-;;
"นี่โชอิจิ ไปหาอาจารย์ให้หน่อยสิ ฉันจะเอาหนังสือไปส่ง เเต่ว่าต้องไปประชุมตอนเช้าน่ะ"หัวหน้าห้องที่หอบหนังสือพะรุงพะรัง น่าสงสารเเหะ เเต่ทำไมต้องผมมมม - - ทุกทีสิน่า
"อืมๆ ที่ไหนล่ะ"
"แผนกม.ปลายปี 3 ฝากหน่อยนะ ไปเเละ"แผนกม.ปลายปี 3 เหรอ....
"ดะ เดี๋ยว.."ไม่ทันเเล้วไง ซวยเเล้วสิ
"เอ่อ อาจารย์เเซนซันงั้นเหรอ ชั่วโมงเเรกสอนห้องไหนนะ" อาจารย์เเซนซัส ห้องไหนหว่า อ่ะ นี่ล่ะมั้ง
"อ่ะ ขออนุญาตครับ ผมมาส่งงานครับ"ผมก้าวเข้ามาในห้อง ก็พบกับ...
อาจารย์เเซนซัสกำลังคร่อมนักเรียนคนหนึ่ง��เเว๊กกกก ทำแบบนี้ในโรงเรียนได้ยังงายยย�>O< ผมรีบวางหนังสือเเล้วรีบจ้ำอ้าวออกไปทันที ต้องล้างตา อย่างนี้ต้องล้างตาเท่านั้น เห็นภาพอะไรไม่เข้าท่าเเล้วเรา T^T
เเง ล้างไม่ออก เเถมไม่ใช่ภาพอาจารย์กับเด็กคนนั้นอยู่ในหัวด้วย มันกลายเป็นรุ่นพี่กับผมเเทน เเว๊กกกก ผมคิดอะไรเนี่ย ทำไมต้องคิดเรื่องเเบบนั้นกับรุ่นพี่ด้วย เเต่ว่า ถ้าเมื่อเช้าที่รุ่นพี่พูดมันเป็นเรื่องจริงล่ะ ผมไปหารุ่นพี่ดีไหม ผมคงจะ ชอบรุ่นพี่เเล้วล่ะมั้ง
"อืม อา เบียกคุรัน"สะ เสียงใครนะ ขอให้อย่าเป็นเเบบที่ผมคิดเลย ผมค่อยๆเดินไปตามเสียงหน้าห้องน้ำนั่น เเล้วภาพที่เห็นมัน...
"ระ รุ่นพี่"รุ่นพี่กำลังจูบกับผู้หญิงคนหนึ่ง
"โชจัง..."
"ผมน่ะ กำลังคิดว่ารุ่นพี่น่ะชอบผมจริงๆเเล้วผมน่ะ ผมน่ะก็คิดว่าชอบรุ่นพี่ เเต่คงไม่ใช่เเล้วล่ะ ขอบคุณสำหรับคำหลอกลวงนะครับ"
ฮืออ บ้าที่สุดเลย ผมหันหลังให้น้ำตามันไหลออกมา ผมนี่มันน่าสมเพชจริงๆ ฮึก
"เดี๋ยวโชจัง ฉันน่ะ เเค่ เเค่อยากเเก้เหงาเฉยๆ ฉันคิดว่าโชจังเกลียดฉันเเล้ว อย่าไปไหนเลยนะ ฉันขอโทษ"
"เเก้เหงาเหรอ นี่เบียกคุรัน หมายความว่ายังไง รินะไม่ยอมนะ"ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆรุ่นพี่ดึงเเขนรุ่นพี่เเรงๆ
"ก็บอกเเล้วไงว่าเเก้เหงา ฉันไม่เคยคิดอะไรกับเธอ เเล้วปล่อยด้วย รำคาญ"
"เห่อะ เพราะนังเด็กบ้าคนนี้น่ะเหรอ ฉันจะตบมัน"ฮะ เฮ้ยยย�ผมเกี่ยวอาร้ายยย
หมับ
"ถ้าเธอคิดจะตบโชจังล่ะก็.....เธอเจอดีเเน่!!"รุ่นพี่ตวาดเธอคนนั้นไป เธอน้ำตาไหลเเล้วสะบัดตัววิ่งไปทันที
"ขอโทษนะโชจัง เป็นอะไรไหม"รุ่นพี่เอามือมาลูบหน้าผมเบาๆ รุ่นพี่ครับ ผมยังไม่ถูกตบครับ -_-
"ไม่ครับ เเต่เธอคนนั้นคงเจ็บมาก รุ่นพี่ไม่น่าทำเธออย่างนั้นเลยนะครับ"
"ช่างสิ ฉันเเคร์โชจังนะ เเคร์เเค่คนเดียว"ดูโหดร้ายจัง - -
"-_-"
"เเง โชจังอ่ะ อย่าเมินฉันสิ T^T"มันเปลี่ยนเป็นคนละคน เมื่อกี้ยังมาโหด โฉด สยองอยู่เลย ไหงมาเป็นงี้อ่ะ
"อ่ะครับๆ"
"งั้นให้ฉันไปส่งที่ห้องนะ"
"ไม่ล่ะครับ อาจารย์เข้าเเล้ว ผมไปเองได้"
"ไม่เอาอ่ะ ให้ฉันไปส่งนะ ตอนนี้ฉันกำลังอารมณ์ดีม้ากมาก เมื่อตะกี้มีคนมาบอกว่าชอบฉันด้วยล่ะ น่ารักสุดๆไปเลย"
"เอ่อ -////-"
"ฮ่าๆๆ บอกเเล้วว่าน่ารักสุดๆไปเลย ไปเถอะ เดี๋ยวพาไปส่งนะ"ถ้าบอกว่าไม่ ยังไงรุ่นพี่ก็ต้องไปอยู่ดี จริงไหม =___=
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อ่านเเล้วเม้นนะค่า
รักรีดเดอร์มกามาย จ๊วบบ(รุหรอกว่าขยะเเขยง ชิชะ =3=)
ความคิดเห็น