คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Ryuji family 3 เเม่ต้อง
Ryuji family 3 เเม่ต้อง
Tono :
1 ชั่วโมงผ่านไป หลังจากที่ผมได้รับรู้ความจริงว่าริวจิคือลูกของต้องตา…
ผมยังนั่งจมกับความรู้สึกแย่ๆ ของผม… น้องสาวของผม…
ต้องตา.. เธอไม่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้แล้ว…
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน !!!!
“พี่โตโน่ ใจเย็นนะๆ ริทว่า…”
“เย็นบ้าอะไรล่ะริท!”มือบางที่ตอนแรกบีบไหล่ผมเหมือนพยายามจะช่วยให้ผมผ่อนคลายลง บัดนี้ลดแขนไปอยู่ข้างตัวเอง คนตัวเล็กสั่นเทาไปทั้งตัว
“ริท… คือพี่”
“มะ..ไม่เป็นไรฮะ ริทเข้าใจ แต่ริทไม่อยากให้พี่โตโน่คิดอะไรไปมากกว่านี้แล้ว เครียดไปตอนนี้มันไม่มีอะไรดีขึ้นแล้วนะฮะ”
“แต่นั่นน้องสาวพี่ ต้องตาคือน้องสาวของพี่ พี่มันแย่ที่สุดเลย น้องสาวของพี่เป็นอะไรพี่ก็ไม่รู้!! พี่มันแย่มากใช่ไหมริท..”น้ำตาลูกผู้ชายไหลลงมาช้าๆ ผมมันเลวมากใช่ไหม…
หมับ
“ไม่เอานะพี่โตโน่ พี่อย่าโทษตัวเองสิ พี่ไม่ผิดสักหน่อย ฮึก พี่ไม่ผิดหรอก เชื่อริทสิ เชื่อริทสิ!! ฮือ”แขนเรียวทั้งสองข้างกอดผมอย่างแนบแน่น แน่นจนผมรู้สึกถึงความห่วงใยที่ริทส่งมาให้ ริทยังร้องไห้ไม่หยุดจนผมรู้สึกว่าแขนเสื้อของผมจะชื้นเล็กน้อย
ความชื้นที่เกิดจากน้ำตาของผมและริท…
ขอบคุณนะริท…
พี่เลือกคู่ชีวิตของพี่ไม่ผิดจริงๆด้วย…
เด็กตัวน้อยที่นั่งมองการกระทำของตัวผมและริทมาตั้งแต่ต้นเดินเข้ามากอดริทอีกทีหนึ่ง กลายเป็นว่าริทกอดผม และริวจิก็กอดริทอีกที
“ป่ะป๊ากับหม่ามี๊อย่าร้องไห้เลยนะ ถ้าแม่ต้องรู้ แม่ต้องคงเสียใจ ขนาดริวยังไม่ร้องเลย ดูสิ ^__^”ริวจิยิ้มให้ริทกับผม
นี่เป็นครั้งแรกที่ริวจิยิ้ม…
ริทคว้าริวจิมาอุ้มไว้บนตัก
“ฮึก ริวจิเก่งจังเลยครับ งั้นป่ะป๊าก็ต้องดูริวจิเป็นตัวอย่างซะนะ อย่าโทษตัวเองเลยนะครับป่ะป๊า ฮึกๆ ริวจิ…กับ เอ่อ ม่ะ…หม่ามี๊เป็นห่วงนะ -////-“คนตัวเล็กหน้าแดง เพราะยอมรับว่าตัวเองเป็นหม่ามี๊ ก่อนจะรีบหลบสายตาผมแล้วหันไปพูดคุยงุ้งงิ้งกับลูกชายคนใหม่
รอยยิ้มเล็กๆของริวจิและภาพตรงหน้า ทำให้ผมพอจะคิดอะไรบางอย่างได้
ต้องตา…. พี่สัญญานะว่าพี่กับริทจะดูแลริวจิให้ดีที่สุด J
Rit :
ไม่นานหลังจากที่พี่โตโน่ทำใจได้ เราก็ไปหาแม่น้อยเพื่อบอกเรื่องต้องตา แม่น้อยร้องไห้อย่างหนัก ผมพอจะเข้าใจนะ… ก็นั่นเป็นถึงต้องตา ลูกสาวของแม่น้อยทั้งคนนี่ เป็นผม ผมก็ทำใจไม่ได้เหมือนกัน…
ผ่านไปสองสามวัน พวกเราก็พอที่จะทำใจได้ จึงไปที่หลุมฝังศพของต้องตาโดยมีพี่เก่งพาไป(พี่เก่งคืออาหมอที่ริวจิพูดถึง ผมเพิ่งรู้ว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องของไอซ์ เพื่อนของผมนั่นเอง) พี่เก่งบอกว่าต้องตาเสียไปเกือบครึ่งปีแล้ว ก่อนที่ริวจิจะมาบ้านของเรา ริวจิก็อาศัยอยู่กับพี่เก่ง เนื่องจากพี่เก่งเห็นว่าริวจิไม่มีที่ไป และก็รักริวจิเหมือนหลานคนหนึ่ง จนวันหนึ่งไปพบจดหมายที่ต้องตาเขียนไว้ก่อนเสียที่แม่บ้านในโรงพยาบาลเก็บเอาไว้เพราะคิดว่าไม่สำคัญ เมื่อเวลาผ่านไปจึงมาเปิดอ่านเห็นว่ามีชื่อพี่เก่งอยู่ในกระดาษแผ่นนั้น จึงนำมาให้พี่เก่ง
“คิดถึงนะครับ ริวจิ ว่างๆก็แวะมาหาอาหมอบ้างนะ”พี่เก่งพูดขึ้นเมื่อรถตู้ของบ้านคำวิลัยศักดิ์มาจอดหน้าบ้านอัศวรุ่งเรืองของพี่เก่ง
“ครับ”ริวจิตอบกลับ
“ ขอบใจมากนะหมอเก่งที่มาเป็นธุระให้ แม่ขอบใจมากจริงๆ”แม่น้อยบอกกับพี่เก่งก่อนที่พี่เก่งจะกลับเข้าบ้านตัวเองไป
“ไม่เป็นไรครับ ผมยินดี ต้องตาก็เป็นเหมือนน้องสาวของผมคนหนึ่ง ไปนะครับน้าน้อย คุณโตโน่ บายนะน้องริท ^^”พี่เก่งส่งยิ้มหวานให้ทุกคนก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไป แต่ผมไม่รู้ว่าส่งยิ้มหวานให้ผมนานไปหรือป่าว หรือผมคิดไปเองวะ -*-
Tono :
ตอนนี้ผมเริ่มทำใจเรื่องต้องตาได้แล้วครับ ส่วนแม่น้อยอาทิตย์หน้าก็มีโปรแกรมไปปฏิบัติธรรม ผมหวังว่าแม่จะสบายใจขึ้นนะครับ…
แม่สบายใจขึ้น… แต่ผมไม่สบายใจ!!!
ก็ตอนไปส่งหมอเก่งมีใครเห็นไหมครับว่าไอ้นั่นมันยิ้มให้เมียผม -*- ก็รู้นะว่ารุ่นพี่ รุ่นน้อง..
แต่ผมไม่ชอบว่ะครับ!!!!!!!! - -
“แง่ะ หน้าบูดตล้อดตลอด ถ้าไม่หล่อริทไม่รักนะคร๊าบ >O<”มือบางบิดแก้มผมไปมา
“อื้ม เดี๋ยวพี่ก็ไม่หล่อล้ะ คงต้องเป็นคุณหมอสุดหล่อของริทล่ะมั้งถึงหล่อตลอดกาลน่ะ”ผมพูดพร้อมสะบัดหน้าไปอีกทาง(สะดีดสะดิ้งอ่ะเฮีย - -)
“เอ้าๆ งานเข้าน้องริทคนน่ารักคนนี้เลยนะเนี่ยยย หึงล่ะเซ่… กิ๊บกิ๊วว”คนตัวเล็กหยอกล้ออย่างไม่หยุด
“หึงดิ่ หึง….มากๆ”ผมพูดพร้อมกับผลักริทลงบนโซฟากลางห้องนั่งเล่น หึหึ กลางวันแสกๆนี่ล่ะวะ งั้นพี่ไม่เกรงใจนะริท
“ปล่อยริททททททททท ริวจิ ช่วยมี๊ด้วยยยยยยย >O<”ริทแหกปากลั่นบ้าน แหม เรียกลูกชายตัวดีมาซะด้วย… ริวจิวิ่งเข้ามาในบ้าน ดูจากสภาพแล้วน่าจะไปเล่นในสวนมาใช่ไหมเนี่ยลูกรัก -*-
“………………”
“อย่าเงียบสิริวจิ มาช่วยเอาป๊าออกไปจากตัวมี๊ที๊!!!!”เด็กน้อยทำท่าจะเดินเข้ามา ผมจึงรีบดักคอไว้ทันที
“ถ้าริวจิช่วยหม่ามี๊ คืนนี้ป่ะป๊าจะไม่เล่นต่อสู้กับริวนะ…”
ได้ผล.. ริวจิหยุดอยู่กับที่ก่อนจะหันหลังกลับไปเพื่อไปเล่นต่อ
“ม่ายยยยยยย ริวจิอย่าทิ้งมี๊เด่ งื้ออ แค่ต่อสู้มี๊ก็เล่นด้ายยยย มาช่วยมี๊ก๊อนนนน TOT”
“ไม่เอาหรอก มี๊ตัวเล็ก ไม่สนุกเลยยย เล่นกับป่ะป๊าดีกว่า”เด็กตัวน้อยพูดจบก็ออกไปเล่นต่อ
หึหึหึ ไม่รอดแน่ พ่อสกั๊งน้อยของเฮ่งเจีย =w=
“พร้อมยังจ๊ะ =,.=”ผมกดริทลงกับโซฟา ทำเอาร่างเล็กโวยวายใหญ่
“ถ้าพี่ทำจริงๆ….. คืนนี้ นอนนอกห้อง!!!!!!!!!!!!!!”
Rit :
หลังจากเหตุการณ์ชวนสยิวกิ้วเมื่อตอนกลางวันผ่านพ้นไป ตกกลางคืนพ่อลูกก็ต่อสู้กันใหญ่
โอ๊ยยย กูจิบ้า!!!!!!!!!!!! -_____________-
เล่นกันได้ไม่เบื่อบ้างไง…
แล้วไหนว่าเป็นการเล่นต่อสู้ที่สุดเด็ดเผ็ดมันส์ เห็นแต่เด็กน้อย(ริวจิ)กับเด็กโข่ง(คงรู้นะครับว่าหมายถึงใคร - -)ทำท่าปล่อยพลังใส่กันเนี่ยนะ นี่สองพ่อลูกดูดราก้อนบอลเยอะไปป้ะเนี่ย -*-
เอ้อ!
สนุกตรงไหนวะ - -
“ริวจิ ดึกแล้ว อาบน้ำเลยๆ”
“……………………”นิ่ง
“ริวจิ อาบน้ามมมมมม”
“…………………” นิ่ง
“เอ๊ะ ริวจิ มี๊บอกให้อาบน้ำไง”เริ่มมีน้ำโหนิดๆแล้วนะ ต้องให้พูดหลายที ตอนแรกๆริวจิจะพูดง่าย เงียบๆ ตอนนี้ชักดื้อ และเริ่มพูดเยอะขึ้นมาหน่อย แหม เดี๋ยวนี้ริวจิชักดื้อตามคุณป่ะป๊าแล้วครับ - -
“คร๊าบบบบ”ริวจิเดินมาหาผมหลังจากเริ่มรู้ตัวว่าผมวีนนิดๆละ ผมอุ้มริวจิขึ้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
“อ่าว แล้วพี่โน่เดินตามริทมาทำไมเนี่ย?”ผมวางริวจิลงในอ่างอาบน้ำแล้วหันไปมองบุคคลที่สามอย่างสงสัย
“ก็ริทมาอาบน้ำให้ริวจิใช่เหรอ?”
“ใช่”
“พี่ก็จะมา…. อาบน้ำให้ริทบ้างไง ^ ^”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มาอัพเเล้วน้าา
เม้นหน่อยก้อดีนะเออ T3T!!!!!!!!!!
ความคิดเห็น