คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : รุ่นพี่จะทำอาร๊ายยย >[]
ติ้งหน่องๆๆ
“อ๊ะ เบียกคุรันคุง มาหาโชจังเหรอลูก”
“ครับ คุณแม่ ^O^”
“แหม!มีเรียกแม่กันด้วย เห่อะ”ร่างบางที่กำลังเดินลงมาจากห้องนอนขยับแว่นของตัวเองพลางเชิดหน้าขึ้น ฮึ หมั่นไส้นัก มีเรียกแม่ลูกกันด้วย
“อะไรล่ะลูก ก็เบียกคุรันคุงเป็นแฟนลูกไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวอีกหน่อยก็ต้องเป็นครอบครัวเดียวกัน จริงไหมเบียกคุรันคุง ^^?”นานะหันไปกระซิบกระซาบกันว่าที่ลูกเขย(?) ที่ยืนพยักหน้าหงึกหงัก แต่มันก็ดังพอที่จะทำให้โชอิจิหน้าแดง
“อะ อะไรเล่า แม่ก็!!”
“หะหะ เออนิ โชจัง วันหยุดสองวันนี้ว่างไหม??”คนตัวสูงกล่าวกับร่างบางในขณะที่นานะเดินเข้าห้องครัวไปแล้ว
“ก็ว่างครับ”
“งั้น….”
“แต่ไม่อยากไปไหน ผมอยากอยู่บ้าน ^^”ร่างบางขัดคอร่างสูงอย่างรู้ทัน เดี๋ยวรุ่นพี่ก็พาออกไปตะลอนเที่ยวข้างนอกอีก ผมเหนื่อยนะ U_U
“เหรอ งั้นฉันไปทะเลคนเดียวก็ได้ ตอนแรกฉันก็คิดว่าบางทีโชจังอาจจะอยากไป ไม่สบายอยู่กับบ้านหลายวันงจะเบื่อ แต่ถ้าไม่ไปก็ไม่เป็นไร ^^”
“ทะ ทะเลเหรอ >_<”
“เยสสสส”
“ผมไปก็ได้!”
“เก็บของเสร็จหรือยังครับที่รัก”
“บะ บ้า ที่รักอะไรเล่า”
“เอ้า ก็โชจังไงที่รักของฉัน ^3^”รุ่นพี่ทำหน้ามีเลศนัยแล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆร่างเล็ก
“เอาหน้าไปไกลๆเลยครับ อ้ะ ผมเก็บเสร็จแล้ว ช่วยเอาขึ้นรถไปด้วยนะครับ”โชอิจิยื่นกระเป๋าใบใหญ่ให้ร่างสูง ร่างสูงรับอย่างยินดี เย้! จะได้ไปทะเลกับโชจังแล้ว
“งั้นผมไปแล้วนะครับแม่ ไว้ตอนเย็นจะกลับนะครับ ^^”
“เฮ้ยยย พรุ่งนี้ต่างหาก แม่ครับ ผมกับโชจังจะค้างคืนสักคืนนึงนะครับ”เบียกคุรันขัดขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ตามสบายจ้า”นานะกล่าวรับคำ
แว๊กกกกกกกกกกก ม่ายยยยยยยยยยยยยยย TTOTT ร่างเล็กได้แต่คร่ำครวญในใจ,,
“ทะเล ทะเล ทะเล >O<”โชอิจิเกาะบานกระจกอย่างแน่น ก็เค้าดีใจนี่ ไม่ได้มาทะเลนานแล้ว
“เอ้าๆ โชจัง เกาะแน่นซะขนาดนั้น ไม่จูบกระจกเลยล่ะ คิกๆ ^O^”
“กะ ก็ ก็ผมไม่ได้มาทะเลนานแล้วนิ =///=”
“งั้นเราค้างกันสักสองคืนดีไหม”
“คืนเดียวก็พอแล้วคร๊าบบบบ แค่คืนเดียวก็จะตายแล้วว”ร่างเล็กพูดประโยคหลังอย่างเบาๆ
“ห๊ะ จังว่าอะไรนะ”
“ปะ ป่าวหนิครับ”
“โชจางงงงงง ไปเล่น…. อะ อ่าว -O-“ร่างสูงกำลังจะชวนร่างเล็กไปเล่นน้ำทะเล แต่หันกลับมากับไม่เห็นซะนี่ ไปไหนของเขานะ
“รุ่นพี่ มาเล่นน้ำกันนนน >O<”โชอิจิที่วิ่งลงน้ำทะเลไปแล้วกวักมือเรียกเบียกคุรันอย่างรัวๆ ทำเอาร่างสูงขำน้อยๆกับความน่ารักของร่างบาง เฮ้ออ อยากเล่นมากกว่าเราซะอีก นี่คือมุมน่ารักอีกอย่างหนึ่งของโชจังสินะ
“คร๊าบบบบบบบบบบบบ”ว่าแล้วเบียกคัรัยก็รีบวิ่งตามลงไป
เราสองวิ่งไปสาดน้ำกันไปมา เอ๋ ว่าแต่ ทำไมมีแต่คนมองเราหว่า เบียกคุรันนึก แถมดูหน้าผู้ชายพวกนั้นสิ มันมอง…
“เฮ้ยยย โชจัง ขึ้นเถอะ”
“อ่าว ผมยังอยากเล่นอยู่เลยนะ อ้ะ แว่นเปียกหมดเลย โอ๊ยย รุ่นพี่ ผมเหยียบหินน่ะ จะรีบดึงผมไปไหนเนี่ยย”ร่างเล็กเดินกะเผลกๆ แง เหยียบหินนนนน โคตรเจ็บครับ T^T
“ห๊ะ เหยียบหินเหรอโชจัง งั้นเดี๋ยวฉันอุ้มนะ”
“มะ ไม่เป็น เฮ้ยย”ร่างบางตกใจจู่ๆร่างสูงกำยำก็อุ้มเขาขึ้นโดนไม่ทันตั้งตัว
“เราไปที่พักกันเหอะ”
ร่างสูงนั่งทำแผลให้โชอิจิในห้องนั่งเล่นที่บ้านพักริมหาดสุดหรู
“เจ็บไหม?”
“ก็เจ็บ จู่ๆรุ่นพี่ก็ดึงผมขึ้นจากทะเล มันรีบก็เลยเหยียบโดนเข้า ว้า ยังอยากเล่นน้ำต่ออยู่เลย ทำไมถึงรีบนักล่ะฮะ”โชอิจิที่ตอนนี้ปราศจากแว่นแล้ว เพราะตัวเองมัวแต่เจ็บขาทิ้งแว่นให้ลอยกับน้ำไปไหนไม่รู้ ดวงตากลมโตจ้องตาร่างสูงอย่างงอนๆ
“อยากรู้เหรอ? หื้มม”
“ก็อยากรู้สิ เห่อะ”
“งั้นโชจังลองก้มมองดูเสื้อตัวเองสิ”ร่างบางทำตามที่เบียกคุรันบอก
“แล้วทำไมรุ่นพี่ไม่บอกผมตั้งแต่แรกเล่า เสื้อมันเป็นสีขาวแถมบางซะขนาดนี้ -///-“
“ฮ่ะ ก็ฉันเห็นปุ๊บก็รีบพาโชจังขึ้นจากทะเลเลย รู้ไหม พวกผู้ชายพวกนั้นมองโชจังกันใหญ่เลย ฉันหวงนะ ร่างกายของโชจังน่ะ”
“อะไรของรุ่นพี่เนี่ย ผมจะไปอาบน้ำ อ้ะ ปล่อยสิฮะ >///<”ร่างบางพยายามจะลุกขึ้น แต่ก็ถูกร่างสูงดึงเอาไว้ เฮ้ยๆ ทรงตัวไม่อยู่แล้วว
“โอ๊ยย”ร่างสูงร้องเบาๆเพราะร่างบางเล่นล้มลงมาทับซะขนาดนั้น ถึงตัวจะเล็กแต่ยังไงมันก็เจ็บนะคร๊าบบ
“ผมขอโทษ ก็รุ่นพี่อยากดึงผมเองทำไมล่ะ!”ร่างบางตะคอกร่างสูง เอ๊ะ ทำไมรุ่นพี่ถึงเงียบล่ะ หรือโกรธที่เราตะคอก ร่างบางเหลือบตาขึ้นไปมองร่างสูง เอ่อ แต่ว่านะ ท่าของเราตอนนี้มันเสี่ยงเกินไปแล้ว อะไรกัน ผมคร่อมรุ่นพี่เขาอยู่ในขณะที่ตัวเปียกทั้งคู่ เนื้อแนบเนื้อ แถมผม ยังใส่เสื้อขาวนี่เอง อ๊ากกกกกกกก แล้วรุ่นพี่มองอาร๊ายยยยยยยย
“ฉัน… อดใจไม่ไหวแล้วนะ”
“ห๊า! เฮ้ยยย รุ่นพี่ ปล่อยผมสิ”
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ป๊าเบียจะทำอะไรหน้ออออ~
ฮิฮิ ติดตามต่อไปจ้า
คืนนี้ฝันดี บ๊วบๆ >3<
เม้นด้วยอะไรด้วย อย่าให้ไรท์เตอร์นอยด์ T T
ความคิดเห็น