คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ลั้ลลา เซอร์ไพรส์!!!
ตอนที่ 19 ลั้ลลา เซอร์ไพรส์!!!
“แม่ฮะ วันนี้พี่ไม่สบายแหงมๆ ห้ามให้พี่โชไปโรงเรียนเด็ดขาดนะครับ”คนหน้าหวานหัวฟูตัวเล็กผู้เป็นน้องกระซิบกระซาบกับแม่ของตนเอง ที่เขาทำแบบนี้เพราะเป็นห่วงพี่โชจริงๆนะ
“คุยอะไรกันน่ะฮะ!”ผมเอ็ดเสียงไปทางทั้งคู่ แม่ยิ้มน้อยๆก่อนเดินเข้าครัวไป อ่าววว =O= ตอบผมก่อนสิ๊ ผมจึงหันไปทางสึนะทันที หึ ไอ้น้องตัวแสบ
“สึนะ!! อั๊ก แค่กๆๆ”แง ไม่น่าตะโกนเลยตู
“เห็นไหม พี่โชไม่สบายจริงๆด้วย ไม่ต้องไปเรียนหรอกน่า”
“ไม่ได้น่ะ วันนี้หยุดไม่ได้จริงๆ”
“ทำไมล่ะฮะ สอบเหรอ?”
“ป่าวววว”
“มีเรียนวิชาฟิสิกที่พี่โชชอบเหรอ?”
“ก็ป่าววว”
“มีการประชุมนักเรียนดีเด่น?”
“ก็ไม่ใช่อีกนั่นแหละ โว้ยยย สึนะ เรื่องของพี่เห่อะ เอาเป็นว่า วันนี้พี่จะไป แค่กๆ โรงเรียน!!!!”ผมคว้ากระเป๋าแล้วรีบวิ่งออกจากบ้านทันที
“เดี๋ยวพี่โชวววว >O<”
“โชจังจะไปโรงเรียนทำไมลูก >O<”ผมได้ยินเสียงแม่และสึนะตะโกนไล่หลังมา เอาเหอะ ยังไงผมก็ไม่กลับไปแน่ เพราะว่า วันนี้ เป็นวันสำคัญน่ะสิ! วันสำคัญที่บางที…เขาอาจจะลืม
“ โชจัง! จะมาโรงเรียนทำไม นี่แน่ะๆ”โอ๊ยย รุ่นพี่ตีผมทำไมเนี่ย นี่มันน่าโรงเรียนนะเว้ยย
“อะไรครับเนี่ยยยย”
“ก็สึนะโทร.มาฟ้องฉันน่ะสิ ว่าโชจังไม่สบายแต่ก็ยังฝืนมาโรงเรียน ทำไมไม่ยอมอยู่บ้านล่ะ ไม่เห็นต้องมาโรงเรียนเลย”นั่นไง ลืมจริงๆด้วย เฮ้ออ ผมจะแบกสังขารมาโรงเรียนเพื่ออะไรเนี่ย เห่อะ!
“งั้นผมกลับละ ไปนะฮะ”
“อื้อ บะบายนะ ^^”อย่ามายิ้มนะ ไอ้บ้า ฮึก ขนาดกลับบ้านยังไม่ไปส่งเลย เกลียดรุ่นพี่ที่สุด ผมหันหลังกลับทันที ลืมไปเลย ช่างหัวมันสิ ชิส์(โชจังแรว๊งงงงงงงงง)
ผมนอนเกลือกกลิ้งบนที่นอน พลิกไปพลิกมา เฮ้ออ ปวดหัวชะมัด ไม่ได้แค่ไม่สบายหรอก แต่ปวดดหัวเรื่องรุ่นพี่เบียกคุรันนั่นแหละ คนอะไรใจร้ายชะมัด ครบ 1 เดือนแท้ๆ กลับจำไม่ได้ เขารักผมจริงหรือป่าวนะ? ผมนอนร้องไห้เงียบๆอยู่คนเดียวจนผล็อยหลับไป
ก็อกๆ ก็อกๆ ก๊อก
“อื้มมม คร๊าบแม่ เดี๋ยวจะไปเปิดเดี๋ยวนี้แหละครับๆ”โอ๊ยย เวียนหัวชะมัด ทำไมห้องมันเอนไปมาได้เนี่ย มือเล็กบิดกลอนประตูให้เปิด ก่อนจะล้มพับไปซบคนที่อยู่ข้างหน้า
“โชจัง!”
“ผมเวียนหัวมากเลยครับแม่ ไม่ไหวจริงๆ”ผมสะบัดหัวน้อยๆ ว่าแต่ ทำไม…เสียงแม่ถึงเหมือนเขาจังเลยนะ ช่างมันเหอะ แต่ว่าตอนนี้ผมอยากนอนแล้วสิ…
“โชจังๆๆๆโชจังตื่นสิ”
“อื้ออ อื้มม หะ เฮ้ยยย รุ่นพี่ O_O”
“เฮ้ออ นึกว่าจะแย่ซะแล้ว ^^”
“ทำไมรุ่นพี่ถึงมาอยู่ที่บ้านผมได้!”
“ก็นะ ตอนแรกกะจะมาเซอ์ไพรส์วันที่เราคบกันน่ะสิ แต่พอเห็นจังล้มพับไป ฉันก็…ฉันก็ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่อุ้มโชจังมานอนเนี่ยแหละ ตอนนอนอยู่ ฉันได้ยินเสียงโชจังร้องไห้ ใช่เพราะฉันหรือป่าว ฉันขอโทษนะ ขอโทษ”รุ่นพี่ก้มหน้างุดไม่ยอมมองหน้าผม ไม่หรอก ไม่มีใครผิดหรอก
“รุ่นพี่ไม่ผิดสักหน่อย แล้วก็ เลิกขอโทษได้แล้ว ผมดีใจนะ ที่รุ่นพี่จำได้ แล้วก็วางแผนจะเซอร์ไพรส์ผมด้วย ^-^”
“แต่ก็เซอร์ไพรส์ไม่สำเร็จ…(.___. )”
“ช่างมันเถอะครับ หนิ ตอนนี้ผมหายแล้วๆๆๆ ค่อยยังชั่วขึ้นเยอะเลย ขอบคุณมากนะครับที่มาช่วยผมไว้น่ะ ไม่งั้นตอนนั้นผมคงล้มไปแล้ว ไข้ขึ้นสูงซะขนาดนั้น”
“รักโชจังที่สุดเลย >3< จูบทีนะๆๆๆ”
“ทะลึ่งละ - -“
“ง่า =3= งอนๆๆ”
“รุ่นพี่นี่ก็… ผมให้รุ่นพี่ไม่ได้หรอก ผมไม่สบายอยู่นะครับ เดี๋ยวรุ่นพี่ก็ติดหวัดน่ะสิ”
“ไม่สนอ่ะ >3<”
จ๊วบบบบบบบ
ว๊ากกกกกก รุ่นพี่บ้า T///T
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไรท์จังกลับมาเเล้ววว >O<
ตอนต่อไปจะเปนไงก็รออ่านกันนะ อย่าเพิ่งทิ้งไรท์เตอร์นะ TTOTT
สอบเสร็จเเล้วว จะกลับมาอัพนะๆๆๆ
ความคิดเห็น