ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ปัญหาระหว่างเราสามคน -*-
ตอนที่ 13 ปัญหาระหว่างเราสามคน -*-
"เครียดอะไรหรือโชอิจิ"ร่างบางหันไปตามเสียงของผู้ที่เอ่ยขึ้น พลางยิ้มๆให้กับหนุ่มเพื่อนสนิท(คิดไม่ซื่อด้วยอ้ะป่าว -..-)
"นิดหน่อยน่ะ ไม่มีอะไรหรอกสปาน่า อย่าห่วงเลย"นิดหน่อยที่ไหนกัน พักนี้รุ่นพี่งอนก็บ่อย เเล้วรุ่นพี่ยังตามเขาทั้งเช้าเเละเย็น เเหม..ไม่มานั่งเรียนซะในห้องด้วยกันเลยล่ะ -*-(อันที่จริงเคยจะมาเเล้ว เเต่ผมห้ามไว้ เฮ้ออ รุ่นพี่ รุ่นพี่เป็นประธานนักเรียนนะค๊าบบ)
"อมยิ้มไหม จ๊วบๆ(เสียงดูดอมยิ้ม - -)"ร่างสูงกว่าของเพื่อนสนิทดึงอมยิ้มออกจากปากพลางมายื่นให้ร่างบาง
"ไม่ล่ะ ขอบคุณ -_-"
"55+ ฉันล้อเล่นน่ะ อย่าเครียดไปเลย ถ้าเรื่องรุ่นพี่น่ะ ปล่อยเขาเหอะนะ...ว่าเเต่ อมยิ้มมีหลายสีนะ เอาสีไหนดีล่ะ ฉันมีเต็มกระเป๋าเลย ^^"
เอ่อออ คือยังจะไม่จบเรื่องเรื่องอมยิ้มใช่ไหม -*-
"ขอบคุณสปาน่า เเต่เรียนเหอะนะ นะ ขอร้อง เอาอมยิ้มเก็บไป๊ = ="
"โชจางงงง~"มาล่ะสินะ
"ค๊าบบบบ "
"ไปกินข้าวกันนะ ก่อนกลับบ้านน่ะ"
"เเต่ว่าวันนี้เเกมม่ามารับน่ะครับ ผมกะว่าจะพาไปทัวร์ซะหน่อย ขอโทษทีนะครับรุ่นพี่"
"อื้ม ไม่เป็นไรหรอก ฉันเข้าใจ T^T"เข้าใจเเล้วไมต้องหน้าอย่างนั้นละครับ -*-
"โอเคๆๆๆครับ อย่าร้องสิครับ รุ่นพี่!!! นี่มันหน้าโรงเรียนนะครับ >_<"
"ฮึก ช่างฉันเหอะโชจัง ฉันมันเคยสำคัญซะที่ไหนกัน T_T"เอ่อ... - -
"โอเคครับ ผมจะไปกินข้าวกับรุ่นพี่ ตกลงไหม"
"เยี่ยมมม รักโชจังที่สุดเลย ^^"เปลี่ยนอารมณ์เร็วมากกกก -///-
"อ่าว โชอิจิ เลิกเรียนพอดีเลยเหรอ ไปสิ ไหนบอกจะพาฉันไปทัวร์ไง"กรรม กะชิ่งเเกมม่าซะหน่อย ทำไมมาเร็วอย่างนี้ เเล้วจะเเก้ตัวยังไงดีละเนี่ย
"วันนี้โชจังจะไปกินข้าวกับฉันน่ะ เนอะ โชจัง"
"......."เงียบบ ทำไมต้องกดดันกันด้วยนะรุ่นพี่
"เเต่วันนี้นายก็จะพาฉันไปทัวร์รอบเมืองไม่ใช่หรือไงโชอิจิ"
"......."เงียบฉี่~ ทำไมต้องดึงดันซะให้ได้นะเเกมม่า
"โชจัง!/โชอิจิ..เอาไงล่ะ"
"ไม่ไปไหนทั้งนั้นเเหละ ผมจะกลับบ้าน บ้าที่สุดเลย "ผผมเหนื่อยเเล้วนะ ฮืออ
ว่าเเล้วร่างบางก็พาขาทั้งสองวิ่งกลับบ้าน ร่างสูงทั้งสองมองหน้ากันไปมา ก่อนที่เเกมม่าจะคิดอะไรได้ ก็เห็นชายหนุ่มข้างตนวิ่งตามร่างบางไปซะเเล้ว(ไวจริง - -)
"เฮ้อ โชอิจินะโชอิจิ ทำไมนะ เพราะฉันมาช้าไปใช่ไหม"เเกมม่ายังคงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ก็นะ ไม่อยากไปขัดนักหรอก คงกำลังสับสนอยู่สินะโชอิจิ ฝากด้วยละกัน เบียกคุรัน
"โชจัง เดี๋ยวสิ"เบียกคุรันหอบเเฮ่กๆพลางเอามือจับเเขนขาวบางไหวเเน่น ให้ตายเถอะ กว่าจะตามทันได้ โชจังนี่ขายาวขาวดีเหมือนกันเเฮะ(แอบหื่นปะเนี่ย -*-)
"อะไรอีกล่ะครับ ฮึก หิวข้าวมากนักก็ไปกับเเกมม่าละกัน ผมอยากกลับบ้านเเล้ว ฮึก"
"ไม่ใช่นะ คือฉัน ฉันขอโทษ .... ฉันขอโทษที่หึงโชจังมากเกินไป ขอโทษที่ทำให้ปวดหัว ขอโษที่ทำให้สับสน ขอโทษที่รักโชจังมากเกินไป ขอโทษที่พยายามบังคับฝืนใจให้โชจังรักตอบ .... ขอโทษนะ"รุ่นพี่ยิ้มเจือนให้ผม ทำไมล่ะ ทำไมรุ่นพี่ต้องทำหน้าเศร้าขนาดนั้นด้วย เเล้วพูดเรื่องอะไรกัน
"ผมน่ะ ไม่ได้โทษรุ่นพี่หรอก ผมเเค่...พูดไม่เคลียร์เอง ว่าผมน่ะ ก็รักรุ่นพี่นะ รักเหมือนกัน ฮึก ฮืออ"ร่างบางถูกดึงรั้งเข้ามากอดโดยร่างสูง ทำไมมันรู้สึกดีจังนะ อะไรกัน ผมชอบเเบบนี้เหรอ -///-
"ขอบคุณนะ งั้นวันนี้ฉันเดินไปส่งที่บ้านนะ"พูดเหมือนบ้านอยู่ไกลกัน - -"
"ครับ"
"รักโชจังมากนะ"
"คะ ครับ"
"ขอโทษอีกทีนะ"
"ครับ"
"กินข้าวที่บ้านโชจังนะ"
"ครับ.....เฮ้ย รุ่นพี่ -*-"
"เเหะๆ"
"นี่หิวจริงๆหรือครับ"
"จ๊ะ T_T ยังไม่ได้กินข้าวกลางวันเลย งานมันรัดตัวอ่า"งานรัดตัวหรือมัวไปทำอะไรไร้สาระอยู่กันเเน่ - -
"ครับๆๆๆ งั้นรีบกลับกันเถอะครับ หิวเเล้วนี่นา"
"จ้า"ร่างสูงตอบรับเสียงหวาน(?)กระชับมือร่างบางเดินกลับบ้านทันที (ท่าจะหิวมาก)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เม้นเยอะๆเเล้วจะอัพต่อน้า >3<
"เครียดอะไรหรือโชอิจิ"ร่างบางหันไปตามเสียงของผู้ที่เอ่ยขึ้น พลางยิ้มๆให้กับหนุ่มเพื่อนสนิท(คิดไม่ซื่อด้วยอ้ะป่าว -..-)
"นิดหน่อยน่ะ ไม่มีอะไรหรอกสปาน่า อย่าห่วงเลย"นิดหน่อยที่ไหนกัน พักนี้รุ่นพี่งอนก็บ่อย เเล้วรุ่นพี่ยังตามเขาทั้งเช้าเเละเย็น เเหม..ไม่มานั่งเรียนซะในห้องด้วยกันเลยล่ะ -*-(อันที่จริงเคยจะมาเเล้ว เเต่ผมห้ามไว้ เฮ้ออ รุ่นพี่ รุ่นพี่เป็นประธานนักเรียนนะค๊าบบ)
"อมยิ้มไหม จ๊วบๆ(เสียงดูดอมยิ้ม - -)"ร่างสูงกว่าของเพื่อนสนิทดึงอมยิ้มออกจากปากพลางมายื่นให้ร่างบาง
"ไม่ล่ะ ขอบคุณ -_-"
"55+ ฉันล้อเล่นน่ะ อย่าเครียดไปเลย ถ้าเรื่องรุ่นพี่น่ะ ปล่อยเขาเหอะนะ...ว่าเเต่ อมยิ้มมีหลายสีนะ เอาสีไหนดีล่ะ ฉันมีเต็มกระเป๋าเลย ^^"
เอ่อออ คือยังจะไม่จบเรื่องเรื่องอมยิ้มใช่ไหม -*-
"ขอบคุณสปาน่า เเต่เรียนเหอะนะ นะ ขอร้อง เอาอมยิ้มเก็บไป๊ = ="
"โชจางงงง~"มาล่ะสินะ
"ค๊าบบบบ "
"ไปกินข้าวกันนะ ก่อนกลับบ้านน่ะ"
"เเต่ว่าวันนี้เเกมม่ามารับน่ะครับ ผมกะว่าจะพาไปทัวร์ซะหน่อย ขอโทษทีนะครับรุ่นพี่"
"อื้ม ไม่เป็นไรหรอก ฉันเข้าใจ T^T"เข้าใจเเล้วไมต้องหน้าอย่างนั้นละครับ -*-
"โอเคๆๆๆครับ อย่าร้องสิครับ รุ่นพี่!!! นี่มันหน้าโรงเรียนนะครับ >_<"
"ฮึก ช่างฉันเหอะโชจัง ฉันมันเคยสำคัญซะที่ไหนกัน T_T"เอ่อ... - -
"โอเคครับ ผมจะไปกินข้าวกับรุ่นพี่ ตกลงไหม"
"เยี่ยมมม รักโชจังที่สุดเลย ^^"เปลี่ยนอารมณ์เร็วมากกกก -///-
"อ่าว โชอิจิ เลิกเรียนพอดีเลยเหรอ ไปสิ ไหนบอกจะพาฉันไปทัวร์ไง"กรรม กะชิ่งเเกมม่าซะหน่อย ทำไมมาเร็วอย่างนี้ เเล้วจะเเก้ตัวยังไงดีละเนี่ย
"วันนี้โชจังจะไปกินข้าวกับฉันน่ะ เนอะ โชจัง"
"......."เงียบบ ทำไมต้องกดดันกันด้วยนะรุ่นพี่
"เเต่วันนี้นายก็จะพาฉันไปทัวร์รอบเมืองไม่ใช่หรือไงโชอิจิ"
"......."เงียบฉี่~ ทำไมต้องดึงดันซะให้ได้นะเเกมม่า
"โชจัง!/โชอิจิ..เอาไงล่ะ"
"ไม่ไปไหนทั้งนั้นเเหละ ผมจะกลับบ้าน บ้าที่สุดเลย "ผผมเหนื่อยเเล้วนะ ฮืออ
ว่าเเล้วร่างบางก็พาขาทั้งสองวิ่งกลับบ้าน ร่างสูงทั้งสองมองหน้ากันไปมา ก่อนที่เเกมม่าจะคิดอะไรได้ ก็เห็นชายหนุ่มข้างตนวิ่งตามร่างบางไปซะเเล้ว(ไวจริง - -)
"เฮ้อ โชอิจินะโชอิจิ ทำไมนะ เพราะฉันมาช้าไปใช่ไหม"เเกมม่ายังคงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ก็นะ ไม่อยากไปขัดนักหรอก คงกำลังสับสนอยู่สินะโชอิจิ ฝากด้วยละกัน เบียกคุรัน
"โชจัง เดี๋ยวสิ"เบียกคุรันหอบเเฮ่กๆพลางเอามือจับเเขนขาวบางไหวเเน่น ให้ตายเถอะ กว่าจะตามทันได้ โชจังนี่ขายาวขาวดีเหมือนกันเเฮะ(แอบหื่นปะเนี่ย -*-)
"อะไรอีกล่ะครับ ฮึก หิวข้าวมากนักก็ไปกับเเกมม่าละกัน ผมอยากกลับบ้านเเล้ว ฮึก"
"ไม่ใช่นะ คือฉัน ฉันขอโทษ .... ฉันขอโทษที่หึงโชจังมากเกินไป ขอโทษที่ทำให้ปวดหัว ขอโษที่ทำให้สับสน ขอโทษที่รักโชจังมากเกินไป ขอโทษที่พยายามบังคับฝืนใจให้โชจังรักตอบ .... ขอโทษนะ"รุ่นพี่ยิ้มเจือนให้ผม ทำไมล่ะ ทำไมรุ่นพี่ต้องทำหน้าเศร้าขนาดนั้นด้วย เเล้วพูดเรื่องอะไรกัน
"ผมน่ะ ไม่ได้โทษรุ่นพี่หรอก ผมเเค่...พูดไม่เคลียร์เอง ว่าผมน่ะ ก็รักรุ่นพี่นะ รักเหมือนกัน ฮึก ฮืออ"ร่างบางถูกดึงรั้งเข้ามากอดโดยร่างสูง ทำไมมันรู้สึกดีจังนะ อะไรกัน ผมชอบเเบบนี้เหรอ -///-
"ขอบคุณนะ งั้นวันนี้ฉันเดินไปส่งที่บ้านนะ"พูดเหมือนบ้านอยู่ไกลกัน - -"
"ครับ"
"รักโชจังมากนะ"
"คะ ครับ"
"ขอโทษอีกทีนะ"
"ครับ"
"กินข้าวที่บ้านโชจังนะ"
"ครับ.....เฮ้ย รุ่นพี่ -*-"
"เเหะๆ"
"นี่หิวจริงๆหรือครับ"
"จ๊ะ T_T ยังไม่ได้กินข้าวกลางวันเลย งานมันรัดตัวอ่า"งานรัดตัวหรือมัวไปทำอะไรไร้สาระอยู่กันเเน่ - -
"ครับๆๆๆ งั้นรีบกลับกันเถอะครับ หิวเเล้วนี่นา"
"จ้า"ร่างสูงตอบรับเสียงหวาน(?)กระชับมือร่างบางเดินกลับบ้านทันที (ท่าจะหิวมาก)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เม้นเยอะๆเเล้วจะอัพต่อน้า >3<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น