คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : วาเลนไทน์ก่อนใคร
ตอนที่ 8 วาเลนไทน์ก่อนใคร
นี่มันอะไรกานนนนน คุณฮิบาริ ผมน่ะ ผมน่ะรู้ว่าคุณเก่งครับ เเต่นี่มันภายในพริบตาเดียวคุณสามารถทำคนพวกนี้ล้มไปนอนอนาถเหมือนซากศพได้ยังไงกันครับ เเต่ทำไม ทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ครับ พอเเล้วล่ะ พอเเล้ว ในขณะที่ร่างบางกำลังร้องไห้เเล้วก็นั่งมองคนเหล่านั้นล้มลงไป ร่างสูงกว่าก็เดินเข้ามาเข้ามายอตัวให้เท่าๆกับร่างเล็กตรงหน้าปาดน้ำตาที่ไหลออกมาเบาๆ
"ไม่เป็นไรเเล้วนะสึนะโยชิ นายไม่เป็นไรเเล้ว"
"ฮึก ฮืออ ขอบคุณครับ ขอบคุณ ผมน่ะขอบคุณมากจริงๆ ฮืออ"สึนะฟุบหน้าลงกับอกเเกร่งของฮิบาริพร่ำบอกคำซ้ำๆไม่ยอมหยุด
"อืม ไม่เป็นไร เเล้วนายมาทำอะไรเเถวนี้ล่ะ นายทำอาหารเป็นด้วยเหรอสึนะโยชิ ฉันจำได้ว่าครั้งที่เเล้วที่กินทำเอาเกือบตายนะ ฮะฮะ"หะ หัวเราะ ทำไมกันนะ มันทำเอาเขาใจเต้นขนาดนี้ เเค่การหัวเราะของคนตรงหน้า มันทำให้เขามีอาการขนาดนี้เลยเหรอ คุณฮิบาริครับ บอกที คุณทำอะไรกับหัวใจผม
"ผะ ผมมาทำช็อกโกเเลต"
"ช็อกโกเเลต? อ่อ จริงสิ พรุ่งวันเทศกาลฝรั่งบ้าบอนั่น นายชอบวันเเบบนี้เหรอไง"ฮิบาริออกอาการฟึดฟัด ให้ตาย น่ารำคาญจะตาย มีสัตว์กินพืชป้วนเปี้ยนไปหมด
"ผะ ผมว่ามันก็ไร้สาระ ฮะฮะ ไร้สาระ ไร้สาระมาก ฮึก ฮึก"ร่างบางสะอื้นน้อยๆ เเต่เขาน่ะอุตส่าห์ทำของที่น่ารำคาญพวกนี้ออกมาด้วยความยากเย็น ทำไมนะ ทำไมกัน สึนะกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ร่างบางรีบลุกขึ้น พอเเล้วล่ะ เขาไม่อยากให้ร่างสูงเห็นน้ำตาอีกเเล้ว สึนะเตรียมวิ่งออกไป เเต่ร่างสูงที่ว่าคว้าข้อมือเล็กไว้เเน่นเสียก่อน
"ขอโทษ ฉันขอโทษ"สึนะงงเล็กน้อย ขอโทษเขาเนี่ยนะ
"ขะ ขอโทษผมเหรอ"
"ฉันไม่ชอบของหวาน"จู่ๆร่างสูงก็เปลี่ยนเรื่องซะงั้น ทำเอาร่างบางกระพริบตาปริบๆ
"ก็ฉันบอกว่า ฉันไม่ชอบของหวาน ฉันไม่ชอบช็อกโกเเลต"สึนะเข้าใจทันที ปะปนกับความเสียใจด้วย
"มะ ไม่เปนไรครับ ผะ ผมเอาไปให้พวกโกคุ...........อุ๊บ"ยังไม่ทันเอ่ยชื่อเพื่อนรักจบ ร่างสูงก็ประกบริมฝีปากลงมา สึนะรู้ดีว่าการจูบครั้งนี้ช่างมีหลายความหมาย ทั้งดีใจ รู้สึกดี ขอโทษ ขอบคุณ สึนะสับสนเล็กน้อยว่าคุณฮิบาริคิดอะไรกันเเน่
"เเล้วฉันบอกหรือไงว่าจะไม่เอาน่ะ ห้ามเอาไปให้เจ้าพวกนั้นเด็ดขาด ของๆฉัน ฉันจะเอา!!"ฮิบาริพูดลั่นเมื่อผละริมฝีปากจากร่างบางออกมา ร่างบางเลยขอเเกล้งซักหน่อย
"เเล้วผมบอกเเล้วหรือครับว่าผมทำให้คุณฮิบาริ"ฮิบาริชักสีหน้าทันที เขามองร่างเล็กด้วยสายตาดุๆ
"เเหะๆ ขอโทษครับ ผมล้อเล่นน่ะครับ"
"นายคิดว่าคนอย่างฉันนายจะมาล้อเล่นด้วยง่ายๆเหรอไง รู้จักฉันน้อยไปสึนะโยชิ ^^"มะ ไม่อาววว รอยยิ้มเย็นๆนั่น มันบ่งบอกว่า........คืนนี้ตรูจะรอดม้ายย สึนะคร่ำครวญอยู่ในใจ
"งั้นก็ช็อกโกเเลตนี่ของฉันละกัน ถึงเเม้ฉันจะไม่ชอบของหวานเท่าไหร่ เเต่ถ้าเป็นของนายน่ะ ฉันจะเอา "คำพูดของร่างสูงทำเอาสึนะยิ้มเเก้มปริ เเต่คำพูดต่อมาทำเอาหุบยิ้มอย่างรวดเร็ว
"เหอะ เเต่ยังไงของหวานเเค่นี้ฉันก็พอรับได้อยู่เเล้ว เพราะฉันเคยกินที่หวานกว่านี้เยอะ นายไง"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบไปอีกหนึ่ง กรุณาติชม menmen โดยการเม้นๆๆๆๆๆด้วยเจ้าค่ะ
ความคิดเห็น