คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Ryuji family 5 คุณพ่อ??
Ryuji family 5 คุณพ่อ??
Rit :
กริ๊ง ก่อง
“สวัสดีครับ เชิญข้างในก่อนครับ J”
เสียงกระดิ่งที่ประตูร้าน Nr’ famflower เปิดเข้าออกดังเป็นระยะๆ ตอนนี้ร้านของผมเปิดมาหลายวันแล้วครับ ลูกค้าก็เริ่มทยอยๆมาอย่างไม่ขาดสาย ยังดีที่ผมจ้างพี่นิว พี่จิ๋ว สองพี่น้องญาติห่างๆของผมมาช่วยทำงาน พวกเราเข้าขากันได้ดีครับ
“ขอโทษนะครับ... ผมต้องการดอกไม้สำหรับคนน่ารักสักช่อ”ผมเงยหน้าขึ้นสบตากับคนตรงหน้า
.
..
…
….
“พี่โน่ -___________-“
“จ๋าตัวเอง”
“อู้งานเหรอ!!!”
“นี่แน่ะ เดี๋ยวจับปล้ำเลยดีไหม”พี่โน่จับหน้าผมยื่นเข้าไปใกล้หน้าตัวเอง เฮ้ย เขิน -////-
“ว้ายยยยย/อ๊ายยยยยยยยยยย”ผมได้ยินเสียงสองสาวกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ โอ๊ย อาย
“อ่าว พี่นิว พี่จิ๋วสวัสดีครับ”ผมโดนปล่อยให้เป็นอิสระ พี่โน่หันไปไหว้พี่นิวพี่จิ๋วปลกๆ
“จ๊ะๆ ต่อเลยนะๆ พี่ไม่กวนๆ ฮี่ๆ >,.<”ว่าแล้วสองสาวก็วิ่งหายไปหลังร้าน
“ต่อกันไหมเมียจ๋า >O<”
ป๊าบบบบบบบบบบบ!!!!!!
“ริททททท พี่เจ็บนะ!”พี่โน่ร้องโอดโอย หลังจากที่ฝ่ามือพิฆาตของผมฟาดเข้าไปบนใบหน้าหล่อเหลาของเขา
“เช่อะ ไม่แคร์ๆ เจ็บไปเลย ว่างนักหรือไงพ่อนักธุรกิจใหญ่! ไม่ทำงานเหรอคร๊าบบบบบบ”
“ทำเสร็จแล้วคร๊าบบบบบบ แต่คิดถึงเมีย เลยแวะมาหา ไม่ได้เหรอ T^T”
“ปากหวาน ^^”
“รู้ได้ไง มาๆ เดี๋ยวจะให้ลองชิม -3- “
“เลิกทะลึ่งเลยพี่โน่!!!!!!!!! ว่างนักก็ไปรับลูกกกกกกกก เชิญ!!”
“บู้! -3- “พี่โน่ทำหน้างอนก่อนจะออกไปรับริวจิที่โรงเรียน.....
สามีใครวะ.... ขนาดงอนยังจะหล่ออีก -//////-
กริ๊ง ก่อง
“ยังจะเล่นอีกนะพี่โน่ ไปเร็วๆเลย ริวจิรอนานแล้วมั้งเนี้ย อ๊ะ!”ผมพูดเสร็จสรรพ เมื่อเงยหน้าขึ้นก็พบกับ.....
ใครวะ?
นึกว่าพี่โน่ซะอีก ลูกค้านี่เอง เอิ่มมมมม หล่อนะ -..-
“คือ... ผมจะมาซื้อดอกไม้น่ะครับ”เสียงทุ้มดังขึ้นตรงหน้าเคาท์เตอร์ของผม สายตาแลดูระยิบระยับยังไงชอบกล - -
“อ่าครับ เนื่องในโอกาสอะไรล่ะครับ แล้วจะซื้อให้ใครครับ”
“เนื่องในโอกาสอยากให้ครับ แล้วตอนแรกว่ากะจะซื้อให้คนอื่น แต่ตอนนี้อยากซื้อให้คนแถวนี้ดีกว่า ดีไหมครับ...^^”
“เอ่อ.....”ผมหันซ้ายหันขวา พี่นิวพิ่จ๋ว อยู่หนายยยยยยยย มาเอาตัวลูกค้าคนนี้ไปที๊!!!!!!!!
“ล้อเล่นน่ะครับ ผมจะซื้อให้เพื่อนน่ะครับ เนื่องในวันฉลองเปิดกิจการใหม่”
“อ๋ออ ได้ครับ เดี๋ยวทางร้านจะจัดให้นะครับ จะรอรับเลยไหมครับ?”
“ครับ”
“งั้นรอสักครู่นะครับ เอ่อ แล้วก็ลงชื่อตรงนี้ด้วยนะครับ”ผมวางสมุดและปากกาเลื่อนให้คนตรงหน้า ก่อนจะหันไปเรียกพี่นิว พิ่จิ๋ว และเริ่มสั่งงาน
“ขอบคุณครับ.... ”
ศุกลวัฒน์ คณารศ
081-xxxxxxx
“ เอ๋?”
ผมมองในสมุดเซ็นอย่างงงๆ รอรับเลยแล้วจะให้เบอร์มาทำไมวะ -*- ผมมองหน้าคนข้างหน้าด้วยความฉงน
“ผมอยากให้ ^ ^”
“คือ... แห่ะๆ ครับ = =;”
คนบ้าอะไรเนี้ยยยย แปลกชะมัดเลยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!
Tono :
ผมเดินเข้าไปในโรงเรียนประถมของริวจิ เด็กนักเรียนทั้งตัวเล็กตัวใหญ่เดินกันขวักไขว่
เอ... ริวจิอยู่ไหนเนี้ยลูก?
“ไอ้เด็กกำพร้า!!!!!!!!!!”
ผมหันไปยังต้นเสียงเมื่อครู่
“อ๊ะ ริวจิ!!!!!!!!!!!”ผมรีบตรงดิ่งเข้าไปตามเสียงนั้น เด็กโตกว่าริวจิ 3-4 คน ยืนล้อมริวจิอยู่ ในขณะที่เด็กชายตัวน้อยนั่งร้องไห้อยู่ที่พื้น
“ฮึก ฮึก ป่ะป๊า ฮื้อออ”ผมวิ่งเข้าไป ก่อนจะโอบเด็กน้อยเข้าสู่อ้อมกอด
“ทำบ้าอะไรกัน!”ผมหันไปตะคอกเด็กๆที่ยืนรายล้อมอยู่
“คะ คือ.....”
“ทำแบบนี้พ่อแม่ไม่สั่งสอนกันหรือไง”
“ก๊ะ…กะ ก็เด็กคนนี้ไม่มีพ่อแม่จริงๆนี่นา ผมพูดอะไรผิดเล่า”เด็กชายคนหนึ่งกล่าวขึ้นเบาๆ
“ฉันเนี้ยแหละพ่อของเขา!”
“ก็เด็กคนนี้บอกว่าคุณไม่ใช่พ่อนี่นา พวกเราไม่ผิดสักหน่อย ไปดีกว่า!!!”เด็กพวกนั้นวิ่งตามกันไปจนลิบตา ผมค่อยๆเช็ดน้ำตาให้ริวจิ ให้ตายเห่อะ เจ้าเด็กพวกนั้น
“ป่ะป๊า ฮึก ป่ะป๊าไม่ใช่พ่อของริวจิสักหน่อย ฮึก ฮือ ริวจิรู้ ริวจิน่ะไม่มีพ่อ ฮื้ออ”เด็กกน้อยร้องไห้โฮใหญ่ น้ำตาไหลเต็มหน้าอีกครั้ง
“แล้วคำว่าป่ะป๊าไม่ใช่แปลว่าพ่อเหรอครับริวจิ?”ผมอุ้มริวจิขึ้นบ่าพลางกาวย่างเดินไปที่รถ
“ก็ ชะ..ใช่ฮะ”
“งั้นป่ะป๊าก็คือพ่อไง ถูกแล้วนี่ เนอะ”
“มันเหมือนกันเหรอฮะ… ริวจิมีพ่อแล้วใช่มั๊ย ฮึก”
“แน่นอนสิ ป่ะป๊านี่แหละ ^ ^ โหววว ไม่เอาน่า ไม่เข้มแข็งเลย ไม่สมกับเป็นริวจิเลย ริวจิของป๊าเข้มแข็งจะตายไป”
“ฮึก ครับ ริวจิจะไม่ร้องแล้ว ริวจิจะเข้มแข็งเหมือนป่ะป๊า!!”
“แม่นแล้ววว เก่งจังวุ้ยยย ป่ะ กลับบ้านเรากัน”ผมวางริวจิบนเบาะแล้วไปนั่งข้างคนขับ มุ่งหน้าสู่บ้าน….บ้านของเรา
ต้องตา…. ลูกของต้องตาเข้มแข็งมากนะ …. เหมือนต้องตาเลย หายห่วงเถอะนะ เด็กคนนี้น่ะเป็นลูกพี่แล้ว พี่จะดูแลให้ดีที่สุด เท่าที่พ่อคนหนึ่งจะทำได้ คิดถึงแกเสมอนะต้อง J
ความคิดเห็น