คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Ryuji family 4 อ้อน
Rit :
วันนี้ผมพาริวจิไปสมัครเรียนต่อชั้นประถมเรียบร้อยแล้วครับ ตอนนี้ก็รอเปิดเทอม ช่วงปิดเทอมนี่ผมก็มีริวจิที่อยู่เป็นเพื่อน
ส่วนพี่โน่น่ะเหรอ….
กลับไปบ้างานเหมือนเดิมแล้วล่ะ = =’
แต่ยังดีที่กลับบ้านเร็วกว่าเมื่อก่อน เพราะเริ่มระแวงว่าผมจะมีสามีใหม่ล่ะมั้ง =,.=
“หม่ามี๊!!!”ผมหันไปตามเสียงเรียกของริวจิ
“คร๊าบบบบ”ผมพูดแล้วอุ้มริวจิมานั่งบนตัก
“จุ๊บกันๆ ฮ้ะๆฮ่ะ”เด็กน้อยหอมแก้มผมหลายฟอด เดี๋ยวนี้ริวจิพูดเยอะเเล้วก็น่ารักมากๆเลยล่ะครับ ทำเอาคนที่เพิ่งจะกลับจากทำงานทำหน้าหงิก
“ดูสิ! ป๊าเพิ่งจะกลับจากที่ทำงาน ริวจิไม่สนใจป๊าเลย หอมแต่มี๊อยู่ได้ มี๊ก็อีกคน ใจง่ายจริงๆ -3-“
ห๊ะ ใจง่าย -___________-
“ว่าใครใจง่ายนะพี่โน่ -*-“ผมปล่อยริวจิลงก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆคนขี้งอน
“ป๊าววววววว”ผมกรอกตาไปมา แก่ขนาดนี้แล้วยังจะขี้งอนอีก -*- ไม่ต้องห่วง อีกไม่นานสามีผมได้หัวล้านแน่ๆ
“งั้นริวจิจุ๊บป่ะป๊าด้วยก็ได้”ริวจิหอมแรงๆเข้าที่ใบหน้าคมของชายหนุ่ม
“ดีมากครับลูกกกกกกก แล้วมี๊ล่ะ ไม่หอมป๊าบ้างหรอ T3T”พี่โน่ทำหน้าเศร้าๆแล้วหันมาทางผม
โอเค - - หน้าเศร้าอ่ะใช่ แต่ปากจู๋ที่ยื่นเข้ามาหาหน้าผมเนี่ยคือ?????
“ไม่ต้องเลยยยย พี่ได้กำไรจากริทมามากพอล่ะ”ผมดันใบหน้าหล่อเหลานั้นออกห่างจากหน้าผม
“งกว่ะ”
“- -+”
“ล้อเล่นนน ฮ่ะๆ”พี่โน่รีบบอกเมื่อเจอสายตาพิฆาตของผมเข้าไป
“เออใช่ พี่โน่ววว วันนี้ริทไปเดินห้างกับริวจิมาด้วยแหละ เห็นร้านดอกไม้ร้านหนึ่งจัดร้านสวยม๊ากกกกกก เพราะฉะนั้น ริทจะเปิดร้านขายดอกไม้!!!!!!”
Tono :
หลังจากที่ริทได้ลั่นคำประกาศิตว่าจะเปิดร้านขายดอกไม้ ริทก็อ้อนผมไม่หยุด ไม่ใช่ไม่อยากให้เปิดนะครับ แต่ว่า ผมไม่อยากให้ริททำงาน อยากให้อยู่สบายๆมากกว่า ไม่เห็นต้องลำบากไปขายของอะไรนั่นเลย
“เออ พี่โน่จะไม่ให้ริทเปิดร้านใช่มะ งั้นริทจะฟ้องแม่น้อย คอยดู!!”คนตัวเล็กควักโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ผม -*-
น่าจับจูบซะให้เข็ด!!
“โอเค!!!!!! พี่ยอมก็ได้ เปิดได้ตามสบายเลยคร๊าบบบบบ”
“จริงเหรออออ รักพี่โน่ที่สุดเลย!!! หันหน้ามาทางนี้หน่อยสิครับที่รัก”ผมหันหน้ามาตามที่ริทบอก ริมฝีปากอวบกดลงที่ปากของผมเบาๆ
ยั่วพี่เหรอริท?
ผมจับริทพลิกลงไปนอนที่โซฟาทันที ก่อนจะเปิดปากคนยั่วแล้วดุนดันลิ้นเข้าไป อ่า ปากริทหวานจริงๆครับ!
“อื้อ พี่โน่ ให้แค่จูบนะ เอามือออกไป อื้มมม”ริทคว้ามือผมให้ออกจากชายเสื้อบาง โด่ รัยง่ะ
“ไม่!!!”
“พี่โน่อ่า อื้อ”เสียงครางยังดังต่อไปเมื่อผมเริ่มดูดเข้าที่ลำคอขาวๆของริท
“ป่ะป๊ากับหม่ามี๊ลืมไปหรือป่าวว่าริวนั่งอยู่ตรงนี้ = =”เสียงเล็กดังขึ้น ริทรีบผลักอกผมออกทันที
“เอ่อ ..เอ่.อ คือมี๊ เอ่อ พี่โน่แหละ ไอ้บ้า”ใบหน้าหวานหน้าแดงเถือก ริทลุกขึ้นแล้วรีบอุ้มริวจิขึ้นห้องทันที
แหม…. ด่าเค้า ยั่วพี่ก่อนเองนะริท
แต่ตอนนี้….
ค้างอ้ะ
Rit :
ผมวางโทรศัพท์หลังจากคุยกับแม่น้อยเรื่องร้านของผม ตอนนี้ร้านดอกไม้ของผมอยู่ในการตกแต่งร้านครับ อาทิตย์หน้าร้านของผมก็จะเปิดกิจการได้แล้ว ฮุ้ววว
“หม่ามี๊… ทำไมถึงชอบดอกไม้ล่ะฮะ”เด็กน้อยถามขึ้นในขณะที่ผมคุยโทรศัพท์กับแม่น้อยเสร็จ
“เพราะว่ามันสวยไงครับริวจิ ริวจิว่ามันไม่สวยเหรอ”
“สวยสิครับ เหมือนมี๊เลยย”ผมขมวดคิ้วทันที
“เอาใหม่นะริวจิ แบบหน้าอย่างมี๊เนี่ยเรียกว่าหล่อครับ หล่อน่ะ หล่อเหมือนริวจิไง อิอิ”
“หล่อเหรอ = =”เด็กน้อยทำหน้าเหยเก
“โอ๊ยยย ริวจิทำร้ายจิตใจมี๊อีกแล้วนะ TT^TT”
“แบบเนี้ยเรียกสวยต่างหาก ก็วันนั้นผมถามป่ะป๊าว่าทำไมถึงรักหม่ามี๊ ป่ะป๊าบอกว่า ก็คนสวยต้องคู่กับคนหล่อไง”ริวจิพูดเสียงเจื้อยแจ้ว ตอนนี้หน้าของผมคงต้องแดงอยู่แน่…
ไอ้พี่โน่ปัญญาอ่อน…
แม่ง
ทำไมชอบทำให้เขินวะ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอโทดที่หายไปนาน(มาก) อย่าโกดเค้านะ T^T
ก็สายวิทปรับพื้นฐานมันเรียนหนัก ฮืออออ
กุเกลียดเคมี๊!!!!!!!!!!! T^T
เหนื่อยอ้ะ เเต่สันยา เด๋วจะมาอัพอีกนะ อย่าทิ้งกันน้ะ >3<
ตอนนี้แอบสั้น เเต่ยังอยากได้คอมเม้นเหมือนเดิม จิ๊บิๆ
ความคิดเห็น