ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ขอโทษ
ตอนที่ 3 ขอโทษ
"อืมม อุ่นจังเลย หา คุณฮิบาริ คุณฮิบาริมาได้ยังงายย"สึนะซึ่งในตอนเเรกกอดร่างสูง
อย่างเเน่น กลับเป็นผลักร่างสูงออกไปไกล เเล้วๆ เเล้วทำไมผมถึงได้เเต่งตัวไม่เรียบร้อยอย่างนี้ เเถมคุณฮิบาริก็ไม่ได้ใส่ท่อนบนด้วย ร่างสูงจึงลืมตาลุกขึ้นมาอย่างหัวเสีย
"นายเเหกปากทำไมสึนะโยชิ =_= "ฮิบาริถามร่างบางพลางเขยิบเข้ามาใกล้สึนะมากขึ้น
"กะ ก็คุณฮิบาริมานอนกลับผม ผมเลยตกใจ เเล้วทำไมผมถึงอยู่ในชุดนอนตัวใหม่ ทั้งๆที่เมื่อคืน ผะ ผมไม่ได้ใส่ตัวนี้ T^T"ร่างบางพูดไม่ค่อยจะได้ศัพท์พลางจับผ้าปูที่นอนเเน่น ในเวลานี้ ร่างบางกลัว กลัวจริงๆว่าร่างสูงทำอะไรไปเมื่อคืน
"ก็เมื่อคืนเรามีความสุขกัน ก็เเค่นั้น"ฮิบาริพูดโกหกออกไป เเต่มันก็ไม่ทั้งหมดนะ จะว่าไปเขานั้นมีความสุขดีเหมือนกันที่ได้นอนกับร่างบางตรงหน้าเเถมร่างาบงยังมากอดเขาเองอีกต่างหาก เเต่เเล้วฮิบาริก็ชะงักกับความคิดของตัวเอง
"ก็เเค่นั้นเหรอ คุณพูดเเบบนี้ได้ยังไงครับคุณฮิบาริ มันอะไรกัน ฮึก ฮืออ"สึนะค่อยๆปล่อยน้ำใสๆให้ออกมาจากดวงตากลมโตสีน้ำตาลคู่นั้น
"สะ สึนะโยชิ"ฮิบาริรู้ตัวว่าตัวเองเล่นเเรงเกินไป เขาค่อยๆกอดสึนะเบาๆเเล้ว
"ออกไป ผมเกลียดคุณ เกลียด เกลียดที่สุดเลย ฮืออ"สึนะตบที่อกเเข็งเเกร่งของคนตรงหน้า ร่างบางยอมรับว่าคุณฮิบาริคือคนที่ทำให้ตนนั้นใจเต้นเวลาอยู่ใกล้ คนที่ทำให้รู้สึกหวั่นไหว คนทีทำให้เคยคิดว่าอยากจะรัก เเต่ว่าทำไมล่ะ ทำไมถึง.......
"เกลียด นายบอกว่าเกลียดเหรอ ทำไมล่ะสึนะโยชิ ถ้าฉันทำจริงๆ มันน่ารังเกียจมากขนาดนั้นเลยเหรอ "ร่างสูงพูดพลางเขย่าตัวสึนะ
"อย่า อย่าเข้ามาใกล้ผม ถ้าผมบอกว่าคุณน่ารังเกียจ คุณจะออกไปไหม จะออกไปไหม ฮึก ฮือ"สึนะพูดออกไปอย่างสุดเสียง
"ไม่!!"ร่างสูงประกาศกร้าว เขาก็ไม่เข้าใจตัวเอง เวลานี้เขาทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจ ทำไมร่างบางถึงคิด ทำไมถึงไม่เชื่อใจ ให้ตายซิเเล้วทำไมคนอย่างเขาจะต้องรู้สึกเเบบนี้ด้วย มันเป็นการกระทำที่เรียกว่ารักหรือป่าวนะ
"ทะ ทำไมครับ คุณจะเอาอะไรกับผมอีก ฮึก คุณมันโหดร้าย บ้า บ้าที่สุด ผมเกลียด คะ...."ยังไม่ทันที่จะพูดจบ สึนะก็ถูกปิดริมฝีปากด้วยปากของร่างสูง ตอนนี้ฮิบาริโมโหจนไม่รู้จะทำยังไง ทำไมถึงบอกอยู่ได้ว่าเกลียด ก็ได้ถ้าคิดว่าเสีย เสียอีกครั้งมันจะทำไม ร่างสูงบดขยี้ริมฝีปากนุ่มอย่างรุนเเรง สึนะน้ำตาไหลโดยไม่ขาดสาย เจ็บ มันเจ็บใจ เวลานี้ร่างบางคิดได้เเค่เพียงเท่านี้
"พะ พอ ผมหายใจไม่ออก" สึนะดันร่างสูงออกห่างเมื่อฮิบาริปล่อยให้สึนะได้หายใจเพียงนิดเดียว หลังจากนั้นฮิบาริก็ตึงร่างบางไว้กับเตียง ริมฝีปากเเละจมูกของเข้าเริ่มสูดดมซอกคอขาวของร่างบางเเละประทับรอยตีตราเป็นเจ้าของ
"อึ กฮือ คุณฮิบาริ พอ ฮือ อย่า พอเถอะ"ร่างบางสั่นสะท้าน มือของร่างสูงเริ่มปลดกระดุมออก เเล้วเริ่มซุกซนไปทั่ว เเต่เเล้วฮิบาริก็หยุด เขาไม่อาจทำได้มากไปกว่านี้ เขาทำไม่ได้ เขาฝืนใจร่างบางอีกไม่ได้เเล้ว เขาเลวเกินไป
"คะ คุณฮิบาริ "สึนะงงเล็กน้อย เเต่ก็มีสติพอที่จะติดกระดุมจัดเสื้อตัวเองให้เหมือนเดิม
"ขอโทษ"ร่างสูงเอ่ยขึ้นเบาๆ เเต่ก็ดังพอที่สึนะจะได้ยิน
"ครับ ผมก็ขอโทษ ที่ไม่เชื่อใจคุณฮิบาริ ถ้าเกิดว่าคุณฮิบาริทำอะไรเมื่อคืนผมจริง คุณคงไม่หยุดเรื่องเมื่อกี้ ผมขอโทษ ฮืออ ผมมันโง่เอง"สึนะก้มลงกับฝ่ามือร้องไห้ เขามันโง่จริงๆ ทำไม ทำไมถึงต่อว่าร่างสูงเเบบนั้น
"นายไม่ผิดหรอก ฉันผิดเอง ฉันไม่น่าไปแกล้งนายตั้งเเต่ทีเเรก ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรนายเลย เเค่เปลี่ยนเสื้อผ้าน่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรจริงๆ เเต่ว่ายังไงฉันก็ทำไปจนได้เรื่องเมื่อกี้น่ะ ฉันคงต้องไปเเล้ว ถ้าอยู่ต่อไป นายคงไม่เหมือนเดิม"ร่างสูงพูดจบก็จูบสึนะอ่อนโยนที่ริมฝีปาก
"ฉันไม่รู้ว่าจะจริงไหม เเต่ฉันคิดว่าฉันคงรักนายนะสึนะโยชิ"สึนะเบิกตากว้างทันทีในขณะที่ฮิบาริเดินออกไปจากห้อง
"อย่าไปนะ อย่าไปเด็ดขาด อย่าไปนะคุณฮิบาริ "
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อย่าลืมเม้นด้วยน้า
"อืมม อุ่นจังเลย หา คุณฮิบาริ คุณฮิบาริมาได้ยังงายย"สึนะซึ่งในตอนเเรกกอดร่างสูง
อย่างเเน่น กลับเป็นผลักร่างสูงออกไปไกล เเล้วๆ เเล้วทำไมผมถึงได้เเต่งตัวไม่เรียบร้อยอย่างนี้ เเถมคุณฮิบาริก็ไม่ได้ใส่ท่อนบนด้วย ร่างสูงจึงลืมตาลุกขึ้นมาอย่างหัวเสีย
"นายเเหกปากทำไมสึนะโยชิ =_= "ฮิบาริถามร่างบางพลางเขยิบเข้ามาใกล้สึนะมากขึ้น
"กะ ก็คุณฮิบาริมานอนกลับผม ผมเลยตกใจ เเล้วทำไมผมถึงอยู่ในชุดนอนตัวใหม่ ทั้งๆที่เมื่อคืน ผะ ผมไม่ได้ใส่ตัวนี้ T^T"ร่างบางพูดไม่ค่อยจะได้ศัพท์พลางจับผ้าปูที่นอนเเน่น ในเวลานี้ ร่างบางกลัว กลัวจริงๆว่าร่างสูงทำอะไรไปเมื่อคืน
"ก็เมื่อคืนเรามีความสุขกัน ก็เเค่นั้น"ฮิบาริพูดโกหกออกไป เเต่มันก็ไม่ทั้งหมดนะ จะว่าไปเขานั้นมีความสุขดีเหมือนกันที่ได้นอนกับร่างบางตรงหน้าเเถมร่างาบงยังมากอดเขาเองอีกต่างหาก เเต่เเล้วฮิบาริก็ชะงักกับความคิดของตัวเอง
"ก็เเค่นั้นเหรอ คุณพูดเเบบนี้ได้ยังไงครับคุณฮิบาริ มันอะไรกัน ฮึก ฮืออ"สึนะค่อยๆปล่อยน้ำใสๆให้ออกมาจากดวงตากลมโตสีน้ำตาลคู่นั้น
"สะ สึนะโยชิ"ฮิบาริรู้ตัวว่าตัวเองเล่นเเรงเกินไป เขาค่อยๆกอดสึนะเบาๆเเล้ว
"ออกไป ผมเกลียดคุณ เกลียด เกลียดที่สุดเลย ฮืออ"สึนะตบที่อกเเข็งเเกร่งของคนตรงหน้า ร่างบางยอมรับว่าคุณฮิบาริคือคนที่ทำให้ตนนั้นใจเต้นเวลาอยู่ใกล้ คนที่ทำให้รู้สึกหวั่นไหว คนทีทำให้เคยคิดว่าอยากจะรัก เเต่ว่าทำไมล่ะ ทำไมถึง.......
"เกลียด นายบอกว่าเกลียดเหรอ ทำไมล่ะสึนะโยชิ ถ้าฉันทำจริงๆ มันน่ารังเกียจมากขนาดนั้นเลยเหรอ "ร่างสูงพูดพลางเขย่าตัวสึนะ
"อย่า อย่าเข้ามาใกล้ผม ถ้าผมบอกว่าคุณน่ารังเกียจ คุณจะออกไปไหม จะออกไปไหม ฮึก ฮือ"สึนะพูดออกไปอย่างสุดเสียง
"ไม่!!"ร่างสูงประกาศกร้าว เขาก็ไม่เข้าใจตัวเอง เวลานี้เขาทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจ ทำไมร่างบางถึงคิด ทำไมถึงไม่เชื่อใจ ให้ตายซิเเล้วทำไมคนอย่างเขาจะต้องรู้สึกเเบบนี้ด้วย มันเป็นการกระทำที่เรียกว่ารักหรือป่าวนะ
"ทะ ทำไมครับ คุณจะเอาอะไรกับผมอีก ฮึก คุณมันโหดร้าย บ้า บ้าที่สุด ผมเกลียด คะ...."ยังไม่ทันที่จะพูดจบ สึนะก็ถูกปิดริมฝีปากด้วยปากของร่างสูง ตอนนี้ฮิบาริโมโหจนไม่รู้จะทำยังไง ทำไมถึงบอกอยู่ได้ว่าเกลียด ก็ได้ถ้าคิดว่าเสีย เสียอีกครั้งมันจะทำไม ร่างสูงบดขยี้ริมฝีปากนุ่มอย่างรุนเเรง สึนะน้ำตาไหลโดยไม่ขาดสาย เจ็บ มันเจ็บใจ เวลานี้ร่างบางคิดได้เเค่เพียงเท่านี้
"พะ พอ ผมหายใจไม่ออก" สึนะดันร่างสูงออกห่างเมื่อฮิบาริปล่อยให้สึนะได้หายใจเพียงนิดเดียว หลังจากนั้นฮิบาริก็ตึงร่างบางไว้กับเตียง ริมฝีปากเเละจมูกของเข้าเริ่มสูดดมซอกคอขาวของร่างบางเเละประทับรอยตีตราเป็นเจ้าของ
"อึ กฮือ คุณฮิบาริ พอ ฮือ อย่า พอเถอะ"ร่างบางสั่นสะท้าน มือของร่างสูงเริ่มปลดกระดุมออก เเล้วเริ่มซุกซนไปทั่ว เเต่เเล้วฮิบาริก็หยุด เขาไม่อาจทำได้มากไปกว่านี้ เขาทำไม่ได้ เขาฝืนใจร่างบางอีกไม่ได้เเล้ว เขาเลวเกินไป
"คะ คุณฮิบาริ "สึนะงงเล็กน้อย เเต่ก็มีสติพอที่จะติดกระดุมจัดเสื้อตัวเองให้เหมือนเดิม
"ขอโทษ"ร่างสูงเอ่ยขึ้นเบาๆ เเต่ก็ดังพอที่สึนะจะได้ยิน
"ครับ ผมก็ขอโทษ ที่ไม่เชื่อใจคุณฮิบาริ ถ้าเกิดว่าคุณฮิบาริทำอะไรเมื่อคืนผมจริง คุณคงไม่หยุดเรื่องเมื่อกี้ ผมขอโทษ ฮืออ ผมมันโง่เอง"สึนะก้มลงกับฝ่ามือร้องไห้ เขามันโง่จริงๆ ทำไม ทำไมถึงต่อว่าร่างสูงเเบบนั้น
"นายไม่ผิดหรอก ฉันผิดเอง ฉันไม่น่าไปแกล้งนายตั้งเเต่ทีเเรก ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรนายเลย เเค่เปลี่ยนเสื้อผ้าน่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรจริงๆ เเต่ว่ายังไงฉันก็ทำไปจนได้เรื่องเมื่อกี้น่ะ ฉันคงต้องไปเเล้ว ถ้าอยู่ต่อไป นายคงไม่เหมือนเดิม"ร่างสูงพูดจบก็จูบสึนะอ่อนโยนที่ริมฝีปาก
"ฉันไม่รู้ว่าจะจริงไหม เเต่ฉันคิดว่าฉันคงรักนายนะสึนะโยชิ"สึนะเบิกตากว้างทันทีในขณะที่ฮิบาริเดินออกไปจากห้อง
"อย่าไปนะ อย่าไปเด็ดขาด อย่าไปนะคุณฮิบาริ "
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อย่าลืมเม้นด้วยน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น