คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Ryuji family 2 ริวจิ
Ryuji family 2 ริวจิ
Tono :
ผมและป้าสายวิ่งออกมาหน้าบ้านทันทีเมื่อได้ยินเสียงริทตะโกนลั่น
“มีอะไรริท!!!”
“ริทต้องถามพี่ต่างหาก ว่าพี่มีอะไรปิดบังริทหรือป่าว?”
“ห๊า?”
ผมงงนะครับ เกิดอะไรขึ้น??
“เด็กคนนี้บอกว่ามาตามหาพี่โน่ เอ๊ะ หายไปไหนล่ะ?”ริทชี้ไปทางหน้าประตูบ้าน
ไม่มีอะไรนี่หว่า ผมมองริทอย่างไม่เข้าใจ ไหนล่ะเด็กที่ว่า -*-
“เฮ้ย ไม่จริงอ่ะ หรือว่าริทโดน….. ฮื้ออ พี่โน่ ริทกลัว T^T”จากตอนแรกที่ยืนห่างผมเป็นเมตรตอนนี้ริทกระโดดเข้ามาดึงแขนผมไว้ซะแน่น ใบหน้าหวานเกิดอาการวิตกกังวลขึ้นมาถนัด
เอ่อ มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?
“หาอะไรอยู่เหรอ…”เสียงแผ่วๆเล็กๆดังขึ้นข้างๆผม
“เฮ้ย!”ริทร้องขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นเด็กที่ว่ายืนอยู่ข้างๆผม มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน = =
“เข้ามาได้ยังไงเนี่ย ตกใจหมดเลย”ริทเอามือทาบอกอย่างใจหาย
“ปีนเข้ามาน่ะ…”
“เนี่ย เด็กคนนี้แหละพี่โน่ พี่ไปไข่ทิ้งไว้ที่ไหน ดูสิ น่าสงสารออก ต้องมาตามหาพ่อ เพราะฉะนั้น แม่ของเด็กคนนี้เป็นใครบอกริทมานะ!”ริทเดินเข้าไปโอบบ่าเด็กน้อยคนที่ว่า แล้วชี้หน้ามาทางผมอย่างโกรธเคือง
“เฮ้ยยๆๆ เดี๋ยวก่อนที่รัก ไม่ใช่ลูกพี่นะนั่น”
“โอ๊ยยย นี่พี่ยังจะโกหกอีกเหรอ เลวที่สุด ริทจะเลิกกับพี่ T^T”ร่างเล็กเริ่มเบะปาก น้ำตาเริ่มคลอ ใบหน้าหวานเริ่มหม่นลง
อ๊ากกก เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกผมจริงๆนะ
“ไม่ใช่พ่อสักหน่อย …”เสียงเล็กพูดขึ้น ริทหันขวับไปมองเด็กคนนี้ทันที ก่อนจะย่อลงนั่งข้างๆกับเด็กชายตัวน้อย แล้วลูบหัวเบาๆ
“อ่าว แล้วหนูชื่ออะไรล่ะ เป็นลูกเต้าเหล่าใคร หื้อ?”
“ริวจิ…”เด็กน้อยเอื้อนเอ่ย
“นั่นชื่อหนูเหรอครับ…”ริทถามไปอีกที เด็กน้อยที่ว่าตนเองชื่อริวจิพยักหน้ารัวๆสองสามที
พูดน้อยจังแฮะ…
“แล้วพ่อแม่หนูล่ะ”ผมถามบ้าง
“ริวไม่เคยเห็นหน้าพ่อ…”เลียงเล็กเงียบไปก่อนจะพูดต่อช้าๆ”ส่วนแม่ก็เสียแล้ว….”ใบหน้าริวจินิ่งงันจนผมรู้สึกทึ่ง เกิดเรื่องเลวร้ายกับเด็กตัวเล็กๆแค่นี้เนี่ยนะ
แต่ทำไมเด็กชายคนนี้ยังทำตัวไม่สะทกสะท้านแบบนี้ล่ะ?
เป็นเด็กที่แปลกประหลาดจริงๆ
“โธ่ TT ไม่เป็นไรนะ”ริทโอบกอดริวจิอย่างสงสาร มือน้อยของเด็กชายกำชายเสื้อริทแน่น น้ำตาเริ่มเอ่อขึ้นมายังตาตี๋ๆเล็กๆของเด็กน้อย
พยายามเก็บอาการไว้สินะ
จริงๆแล้ว คงเสียใจและเจ็บปวดมากล่ะสิ…
“แล้วทำไมหนูถึงมาที่นี่ล่ะ?”
“พี่โน่อ่ะ หยุดถามเดี๋ยวนี้เลย ริวจิเสียใจอยู่นะ TOT”ริทปาดน้ำตาตัวเองป้อยๆ เอ่อ คือริวจิยังไม่ทันร้องไห้เลยนะ = = เมียผมนี่เซ้นซีทีฟจังครับ
“โอเคๆ”
“งั้นป้ะ ริวจิ เข้าบ้านกัน”ริทอุ้มเด็กตัวน้อยเดินเข้าบ้านลิ่วๆไปอย่างไม่สนใจผม ผมมองตามอย่างพินิจ
จะว่าไป…. ริทก็เหมือนแม่คนเหมือนกันนะ ^ ^
Rit :
“อ่ะนี่ ขนม นม แล้วก็นี่ การ์ตูน ดูไหมริวจิเดี๋ยวเปิดให้นะครับ”ผมจัดแจงเปิดนู่นนี่ เอานู่นนี่มาให้กับริวจิ เฮ้อ น่าสงสารชะมัดเลย ตัวแค่เนี้ยเอง ดูจากรูปร่างหน้าตา ผิวพรรณแล้ว น่ารักใช้ได้เลย
ใช่
น่ารักใช้ได้ และหน้าเหมือนพี่โน่ใช้ได้ -_____________-
ผมยังไม่ปักใจเชื่อหรอกนะว่าพี่โน่ไม่ได้ไปไข่ทิ้งไว้น่ะ
ก็เมื่อก่อนพี่โน่เจ้าชู้จะตายไป… อีกอย่างริวจิก็ไม่รู้สักหน่อยว่าพ่อเป็นใคร
ถ้าเป็นพี่โน่ล่ะก็!!!!!!!!!!!!!!!
“ขอบคุณครับ”
“อ๊ะ ครับๆๆ ๆแต่จริงๆไม่ต้องขอบคุณก็ได้นะ ^ ^”เด็กอะไรน่ารักจัง มารยาทก็ดี๊ดี ติดอยู่ตรงนี้พูดน้อยๆเนี่ยสิ ผิดจากเด็กทั่วไปชะมัดเลย
“เอาล่ะ งั้นบอกพวกเรามาได้หรือยังหื้ม ว่าทำไมถึงมาที่นี่?”เสียงทุ้มๆดังออกมาจากห้องครัว
“พี่โน่อะ - -!”
“ก็พี่อยากรู้ไง ว่าทำไมถึงมาบ้านเรา”
“เช้อะ”
“ริวไม่รู้ ก่อนแม่จะเสีย แม่บอกให้ริวมาที่นี่….”
“อ่า แล้วแม่เสียเพราะอะไรครับ บอกได้ไหม”ทีนี้กลายเป็นผมที่ถามริวจิมั่ง ก็อยากรู้นี่นา
“ไม่รู้สิฮะ รู้แต่ว่าแม่หน้าซีดๆตลอดเวลา อาหมอบอกว่าเป็นโรคเกี่ยวกับความผิดปกติของเลือดอะไรก็ไม่รู้ ริวไม่เข้าใจหรอก”
“ลูคีเมีย/ลูคีเมียเหรอ?”ผมกับพี่โน่พูดพร้อมกัน
ทำไมชีวิตของเด็กคนนึงมันถึงรันทดขนาดนี้นะ
“ริวจิมีญาติที่ไหนหรือป่าวครับ”พี่โน่ยิงคำถามต่อไปกับเด็กตัวเล็ก
คำตอบที่ได้คือการส่ายหน้าตอบกลับมา
“งั้นก็อยู่ที่นี่ด้วยกันนะริวจิ”ผมโพล่งพูดออกไปโดยไม่สนพี่โตโน่
“ห๊ะ ริทว่าอะไรนะ =O=;”พี่โน่มองผมอย่างไม่เชื่อ
“ริทบอกว่าจะให้ริวจิมาอยู่ด้วยกัน!! ชัดไหมครับ -3- ดูสิ น่าสงสารออกนะพี่โน่ ริทรู้สึกรักริวจิอย่างบอกไม่ถูกอ่ะ ทั้งๆที่เจอกันไม่กี่ชั่วโมงก็เถอะ นะๆ รับริวจิมาเป็นลูกซะเลย!”ผมไม่ได้พูดเล่นนะครับ ผมจะเอาริวจิมาเป็นลูก!!!
“เอางั้นเหรอ?”
“แหงสิ ได้ริวจิมาอยู่เป็นเพื่อนก็ดีออก อีกอย่างในเมื่อพี่โน่ไม่ยอมให้ริทไปทำงานที่ปริษัทเองนี่นา ได้ใบปริญญาก็แขวนโชว์ไว้เฉยๆ -3- งั้นริทก็จะเอาริวจิมาอยู่ด้วย ริทถูกชะตากับริวจิเอามากซะด้วย ^________^ นะคร๊าบบบ ให้ริวจิอยู่ด้วยน้า”ผมอ้อนพี่โตโน่ซะเต็มที่ ทำเอาพี่โน่เกาหัวแกรกๆ
“ตามใจเลยคร๊าบ -_____-“
“เย้! งั้นริวจิเรียกพี่ริทว่าป่ะป๊าก็ได้นะ คิๆ >///<”ผมเริงร่าทันทีเมื่อพี่โน่ตอบตกลง เพราะผมน่ะทั้งสงสารริวจิด้วย แล้วก็ไม่รู้สิ อยากดูแลขึ้นมาเฉยๆ
อ่า นอกจากจะน่ารักแล้วยังเป็นคนดีอีกนะผมเนี่ย คิกๆ ป่าวชมตัวเองนะครับ แต่พูดเรื่องจริง ^__^
“พี่เนี่ยหรอป่ะป๊า - -“เด็กน้อยแสดงสีหน้าผิดหวังออกมาอย่างชัดเจน จนผมรู้สึกอยากฆ่าตัวตาย
เค้าโดนเด็กปฏิเสธ TT^TT
“ฮ่ะๆๆฮ่าๆ”หลังจากริวจิพูดจบ ก็เรียกเสียงหัวเราะจากพี่โน่ได้ไม่ยาก
คนบ้า! ไม่ได้เล่นตลกให้ดูนะเว้ย!!!
เสียเฟลท์ว่ะ TT
“คนเนี้ยต่างหากต้องป่ะป๊า”ริวจิชี้มือไปทางพี่โน่
“ห๊า -0- ไม่เอ๊า“ทำเอาพี่โน่อ้าปากหวอ แล้วโบกมือปฏิเสธพัลวัน
“ม่ายยยยยยยยย ริวจิทำกับพี่ริทอย่างนี้ได้ไงอ่ะ งอนแล้วนะ ทำไมไม่ให้พี่ริทเป็นป่ะป๊าอ่า TT”ดูนะเว้ย ไรอ่ะ คนเค้าอุตส่าห์ใจดีรับมาเป็นลูก แต่จะให้คนอื่น(นั่นก็คือพี่โน่)ไปเป็นพ่อแทน
เรืองฤทธิ์ไม่เข้าจายยยยยยยย
ทำไมถึงไม่เลือกเค้า!!!!! แงงงงงงงงงงงงงง
“พี่ริทต้องเป็นหม่ามี๊ต่างหาก”
“=[]=;;”ว่าไงน้า ผมเนี่ยเหรอหม่ามี๊ TT
ข่อยรับบ่ได้!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“5555+ งั้นพี่ยอมเป็นป่ะป๊าแล้วครับริวจิ ^ ^”แหม ทีงี้ยอมเลยนะพี่โน่ มาเปลี่ยนกันเป็นไหมล่ะ เช่อะ T3T
“ริวจิทำร้ายจิตใจพี่ได้ไงอ่ะ นี่ก็อีกคนนึง ไม่ต้องมายิ้มเยาะเลย มาแลกกันเป็นเลย! ริทจะเป็นป่ะป๊าอ่า”ผมแขวะไปทางพี่โน่ที่ยืนขำไม่หยุด
“งั้นคืนนี้ริทก็ต้องสลับหน้าที่กับพี่น่ะสิ”
คืนนี้???????
สลับหน้าที่?????
อะไรอ่ะ?
เฮ้ยยยยยยยยยย อย่าบอกนะว่าไอ้เรื่อง........
“ไอ้บ้า ไอ้หื่นนนนนนนนน”ผมเขวี้ยงหมอนที่อยู่บนโซฟาใส่พี่โน่ทันที พี่โน่หัวเราะร่วนอย่างได้ใจ ไอ้นี่มันหื่นจริงๆ -*-
“แม่…”ผมและพี่โน่หันกลับมามองที่ริวจิ
ว่าอะไรนะ…?
ริวจิเดินไปหน้ากรอบรูปเล็กๆที่ข้างโทรศัพท์ ผมกับพี่โน่หันมามองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจ
อะไร?
แม่อะไร?
“แม่ต้อง..”
อย่าบอกนะ..... ว่าหมายถึง
ต้องตา!!!!!!!!!!!!
ทักทายค่า ได้ฤกษ์วันดีเลยมาอัพ วันนี้วันที่ 1 เมษา วันโกหกกกกกกกกก 5555(วันดีตรงไหนฟะ? 55 - -)
อย่าเพิ่งลืมกันน้า ส่วนเรื่อง My brother เสร็จแล้ว เดี๋ยวค่อยลงเน้อ ขอเวลาแปปนะคะ เม้นด้วย+โหวตด้วยนะจ๊ะ >3<
ถึงรีดเดอร์....
รักเธอ เสมอไปนะคะ
ปล้ำริท.โหวตให้เก๊าบ้างงงง T3T
ความคิดเห็น