คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SF kangteuk ตกลง..รักกันหรือเปล่า? (1) 40%
part 1
“สวัสดี! ชั้นชื่ออีทึก เรียกว่าจองซูก็ได้~ เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะ ^ ^”
เด็กชายวัย 8 ขวบครึ่งที่ใบหน้าแลดูห่างไกลกับคำว่าเพศชายยิ่งนัก ปากนิด จมูกหน่อย ตัวบอบบาง ไหนจะมัดจุกที่หัวอีกตะหาก ใบหน้าของอีทึกแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มราวกับกำลังเขิญชวนมิตรภาพใหม่ เขายื่นมือไปจับเด็กชายตัวเท่าๆกันตรงหน้า
“หวัดดี ชั้นชื่อ ฮีชอล และนี่น้องชายชั้น นายควรเรียกเขาว่าคังอินนะ เขาไม่ชอบให้เรียกสนิทเกินไป”เด็กชายที่ถูกหยิบยื่นมิตรภาพให้จับมืออีทึกตอบ พลางผายมือไปที่น้องชายตัวอวบที่มองดูอีทึกไม่กระพริบตาอยู่ข้างๆ
“อ่า ฮีชอล คังอิน เรามาเป็นเพื่อนกันนะ ^ ^”
“จริงๆชั้นก็มีเพื่อนเยอะอยู่แล้วน่ะนะ แต่ชั้นจะยอมเป็นเพื่อนกับนายก็ได้”ช่างเป็นเด็กที่มีคำพูดแก่แดดเสียจริง คิม ฮีชอล!!!
“จ๊ะๆ”ฝ่ายอีทึกก็ดีใจใหญ่ เค้าจะได้มีเพื่อนใหม่แล้ว เพราะตนเองย้ายบ้านบ่อยมาก เลยไม่ค่อยจะสนิทกับเพื่อนได้นานนัก แต่ต่อจากนี้ พ่อกับแม่ของเค้าได้ลงหลักปักฐานอยู่ที่นี่อย่างมั่นคงแล้ว ที่นี่? ที่ไหนน่ะเหรอ ก็ข้างบ้านฮีชอลกะคังอินไงล่ะ หวังว่าเพื่อนใหม่สองคนนี้คงจะนิสัยดีนะ เพราะเห็นฮีชอลนิสัยก็ดีนี่!?!(แกดูยังไงอ่ะทึกกี้? - -)
“งั้นชั้นจะพาไปเล่นที่สนามเด็กเล่น ที่นั่นชั้นคุมเอง นายอยากเล่นอะไรบอกชั้นเลยนะจองซู”ว่าแล้วฮีชอลผู้ยิ่งใหญ่(รึป่าว?)ก็วิ่งร่านำเด็กชายทั้งสองไป อีทึกซึ่งกำลังจะวิ่งตามไปก็ชะงัก เมื่อนึกขึ้นได้ว่า เด็กชายร่างอวบที่อายุน้อยกว่าตนยืนนิ่งอยู่
“ไม่ไปเล่นด้วยกันเหรอคังอิน ?”
“ไปฮะ แต่ว่า...พี่จองซู... พี่ช่วยเรียกผมว่ายองอุนได้ไหม??”
“แต่ว่า ฮีชอลบอกว่านายไม่ชอบให้เรียกชื่ออื่นนอกจากคังอินมะใช่หรอ?”อีทึกทำหน้าครุ่นคิด
“ถะ.. ถ้าเป็นคนที่ผมรัก ผมจะยอมให้เรียกว่ายองอุนฮะ”เด็กชายพูดอ้อมแอ้ม
“???”ก็อย่างว่า...เด็ก 8 ขวบแสนบ๊องแบ๊วอย่างอีทึกมีหรือจะเข้าใจความหมายของคังอิน เอ๊ะ หรืออาจจะเป็นเพราะว่าเด็ก 5 ขวบอย่างคังอินอาจจะแก่แดดเกินเด็กเหมือนฮีชอลผู้เป็นพี่ก็เป็นได้
“ไปเล่นกันเถอะฮะพี่จองซู~”ก่อนที่อีทึกจะคิดอะไรได้ เด็กน้อยวัย 5 ขวบก็จูงพี่วัย 8 ขวบไปเล่นเสียก่อน
สรุป? ใครเป็นพี่ใครเป็นน้องเนี่ย????????
10 ปีผ่านไป..
“อรุณสวัสดิ์ยองอุน..”ร่างบางที่บัดนี้อายุของเค้านั้นอีกไม่กี่เดือนก็จะเข้ามหาลัยแล้ว เอ่ยทักคังอินเสียงใส
“ช้าอีกแล้ว น่าเบื่อที่สุด นายกำลังจะทำให้ชั้นไปโรงเรียนสาย เพราะนายตลอดเลย!! อ่อ อีกอย่าง บอกแล้วไง ให้เรียกชั้นว่าคังอิน อย่ามาเรียกยองอุน เข้าใจไหม!!???”ดวงตาคมมองหน้าอีทึกอย่างไม่พอใจ ร่างหล่อเหลาเดินนำหน้าอีทึกไปที่รถอย่างฉุนๆ
“พะ..พี่ขอโทษ คะ..คังอินอย่าโกรธพี่เลยนะ”อีทึกน้ำตาคลอน้อยๆ ทำไมนะ..ทั้งๆที่เมื่อก่อน ยองอุนน่ะ คือชื่อที่เขาอย่างให้เรียกไม่ใช่เหรอ แล้วนานเท่าไหร่แล้วนะที่เค้าไม่เรียกเราว่าจองซู นานเท่าไหร่แล้วนะ.. ที่ไม่บอกรักเค้าเหมือนตอนเด็กๆ นานเท่าไหร่แล้วนะ ที่เค้าเริ่มแสดงออกว่าเกลียดเรา.. หลายปีแล้วสินะ...
พี่ไปทำอะไรให้เธอโกรธนะ.. ยองอุน?
“เห่อะ ไม่ใช่แค่โกรธนะ เกลียดด้วยต่างหาก!”ร่างสูงพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซต์สุดรัก
เอาอีกแล้ว บอกว่าเกลียดอีกแล้ว.. เจ็บจัง เจ็บจนชิน
“ถะ.. ถ้าอย่างนั้น พี่จะไปโรงเรียนเอง นายไม่ต้องไปส่งพี่แล้วล่ะ”อีทึกพูดอย่างน้อยใจ
“เห่อะ คิดว่าอย่างไปส่งมากหรือไง? เพราะว่าแม่ของนายฝากให้ไปส่งนายต่างหากล่ะ หึ”คังอินสบถอย่างหัวเสีย
“เฮ้ย จองซู ร้องไห้ทำไมน่ะ อย่าบอกนะ!! แก ไอ้ยองอุน ไอ้น้องเวร แกเอาอีกแล้วนะ ทำไมชอบทำให้จองซูร้องไห้นักวะ”ฮีชอล.. ที่ตอนนี้อายุอานามก็เท่ากับอีทึกกำลังเดินออกมาจากบ้านของตน ก็เห็นเพื่อนรักร้องไห้อยู่ จึงด่าน้องชายตัวเองอย่างสุดจะทน ฮีชอลเองมีส่วนสูง หน้าตา.. อ่า หวานพอกัน แต่บนใบหน้าฮีชอลมักมีพลาสเตอร์ติดอยู่เสมอๆ ทำให้ฮีชอลดูเป็นคนที่ห้าวขึ้นโข
“ยะ.. อย่าว่าคังอินเลยฮีชอล”อีทึกจับมือฮีชอลที่ตะโกนด่าคังอินปาวๆอยู่ลดลง ฮีชอลจึงหันมาสนใจอีทึกแทนพลางเช็ดน้ำตาให้อีทึกเบาๆ
“หน้าไม่อาย.. สำออย ทำเป็นคนดี ชอลลี่นายก็อีกคน ไม่กลัวไอ้ฮันแฟนนายว่าหรือไง คิดจะคบซ้อนเหรอห๊ะ!”
“แก๊ เกี่ยวอะไรกับแฟนชั้นยะ ไอ้เด็กปากมอม ไอ้เด็กบ้า จะไปไหนก็ไปเลยไป!! ชั้นจะไปส่งจองซูเอง”ว่าแล้วก็คว้าข้อมือเล็กของเพื่อนรักไปที่มอเตอร์ไซต์ตนเอง คังอินได้แต่ขมุบขมิบปากก่นด่าเบาๆ
40% เด๋วมาต่อน้า
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น