ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : คุณลืมผมได้...ผมก็อยากจะลืมคุณ
ตอนที่ 15 คุณลืมผมได้...ผมก็อยากจะลืมคุณ
"ฮะ เฮ้ย เเม่ครับ ผมมาอยู่นี่ได้ไง นี่มันโรงพยาบาล ผมอยากกลับบ้าน >_<"สึนะตื่นขึ้นมาเเล้วโวยวายทันที อ๊ากกก ก็ตัวเขาไม่ชอบโรงพยาบาลนี่นา เเต่ถ้าห้องพยาบาลก็ว่าไปอย่าง(เพาะชอบโดดไปนอนที่นั่นบ่อย - -)
"สึคุง ฟื้นเเล้วเหรอลูก "หญิงสาวหน้าตาน่ารักเอ่ยกับลูกชายอย่างดีใจ�
"เอ๋ เเม่ ผมหลับไปนานขนาดนั้นเลยเหรอ - -"ร่างบางฉงนเล็กนอย นานขนาดนั้นเลย
"ก็วันนึงเต็มๆจ๊ะ สึคุงหิวอะไรไหม อยากกินอะไรหรือเปล่า"นานะผู้เป็นเเม่ถามไม่หยุด ร่างบางไม่ตอบอะไรมัวเเต่อึ้งอยู่ ว่างไงนะ วันนึงเลยเร่อะ =[]=�
"สึคุง เป็นอะไรป่าวลูก"
"ป่าวครับ ผมยังไม่หิว"
"เเต่ทั้งวันนี้ลูกยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ "
"ผมไม่หิวจริงๆครับเเม่ เเล้วพวกรีบอร์นละครับ "ใช่รีบอร์นล่ะ ร่างบางอยากถามให้รู้เรื่องว่าบาซูก้ามันเป็นยังไงกันเเน่
"ดีจร้า"มาเเล้วสินะ
"อ่ารีบอร์นคุง สึคุงกำลังถามหาเลยจ่ะ งั้นเเม่กลับไปเอาเสื้อผ้าที่บ้านก่อนนะ "
"ฮะ ม๊าม้า"เด็กตัวเล็กตอบ เเละเเล้วหญิงสาวก็เดินหอบสัมภาระออกไป
"เเกกำลังสงสัยเรื่องบาซูก้าสินะ"ครูพิเศษถามทันที�
"อะ อื้อ ฉันเเค่ไม่เข้าใจว่า ทำไมมุคุโร่จำฉันได้เเล้วคุณฮิบาริจำไม่ได้"
"เเล้วฉันจะรู้ไหม เเต่ว่าเเกอย่าลืมสิ ตอนเเรกบาซูก้ามันก็พังอยู่เเล้ว จะเกิดผลกระทบกระเทือนนิดหน่อยเเล้วมันจะเเปลกอะไร"นิดหน่อยเหรอ =[]= เอ..เเต่ว่ามันก็จริง
"เเล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะรีบอร์น "ร่างบางกระวนกระวาย เขาไม่อยากให้คุณฮิบาริลืมเขาตลอดไปหรอกนะ
"ฉันรู้มาว่าตอนนี้ฮิบาริคงอยู่ที่โรงเรียน เเกคิดว่าเเกควรจะทำอะไรดี บางทีอาจจะมีเหตุการณ์อะไรทำให้ฮิบาริจำอะไรได้ขึ้นมาก็ได้นะ "
ฟุ๊บ
คนตัวเล็กกระโดดลงจากเตียงนอนของร่างบางเเล้วเดินออกไป
"นั่นสิ เรา ไปหาคุณฮิบาริดีกว่า รอผมก่อนนะครับคุณฮิบาริ"
ร่างบางวิ่งออกมาจากโรงพยาบาล รู้หรอกว่าถ้าคุณเเม่รู้อาจจะเป็นห่วงก็ได้ เเต่เเม่ครับ ผมขอเวลาเเค่เเปปเดียวครับ ผมจะรีบกลับไป ขอผมได้พูดกับคุณฮิบาริเถอะนะครับ�
"ใกล้จะถึงโรงเรียนเเล้ว "ร่างบางเตรียมข้ามถนนไป เอ๋ ที่หน้าโรงเรียน นั่นมันคุณฮิบารินี่ ได้เจอเเล้ว ตะ เเต่ว่าทำไม ทำไมถึงกอดกับคนอื่นล่ะ คนๆนั้น คือ
คุณดีโน่
ทำไมล่ะ ทำไม ร่างบางยืนข้างอยู่กลางถนน
พลั่กก ตุบบ!!
ด้านของฮิบาริ
"เฮ้ยย ขอโทษนะเคียวยะ ไม่ได้ตั้งใจจะกอดนะ"ดีโน่ม้าพยศรีบขอโทษลูกศิษย์ ก็นะ ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย เด็กคนเมื่อกี้มาเดินชนก็เลยเซไปกอดร่างเล็กกว่า เเต่ว่าตัวเขาไม่ได้ตั้งใจนะ ก็คนที่เขาอย่างกอดจริงๆก็คือ.......
พลั่กก ตุบบ!!
"เด็กโรงเรียนนามิโมริถูกรถชน"ฮิบาริรีบไปดูทันที ให้ตายสิ ทำไมถึง เฮ้ นั่นมัน..
"เดี๋ยว เคียวยะรอด้วยสิ สึนะ สึนะนี่นา สึนะ"ดีโน่รีบวิ่งเข้ามากอดสึนะไว้ ฮิบาริเห็นภาพเเล้วรู้สึกเจ็บเเปลกที่หัวใจ สึนะ ใช่ เมื่อวานเขานั้นตื่นมาที่บ้านของเด็กคนนี้ เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เเต่เขาเเค่ต้องการออกมาจากบ้านนั้นโดยเร็ว เพราะเขากลัว..จะเห็นเด็กคนนั้น เจ้าสัตว์กินพืชตัวเล็กนั่น จะร้องไห้ เขาไม่รู้ว่าเจ้านั่นจะฝืนพูดตอนนั้นเพื่ออะไรเเต่รู้ว่า เด็กคนนั้นกำลังจะร้องไห้
"คุณดีโน่ ผะ ผมเจ็บ"ร่างบางร้องไห้ออกมาเบาๆ
"เจ็บตรงไหนสึนะ เดี๋ยวฉันจะพาไปโรงพยาบาล"
"เจ็บทั้งหมด ทั้งตรงตัวเเละหัวใจ ฮึก ผมเหนื่อย เหนื่อยเเล้ว"ร่างบางพูดกระท่อนกระเเท่น ร่างสูงกว่าทั้งคู่ได้ยินก็เบิกตากว้าง
"อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ/อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ"ทั้งดีโน่เเละฮิบาริพูดขึ้นพร้อมกัน
สึนะที่อยู่บนอ้อมกอดของดีโน่หันไปทางฮิบาริเเล้วพูดออกมาเบาๆ"ผมรักคุณครับ เเต่ถ้าคุณลืมผมได้ ผมก็อยากจะลืมคุณ"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เม้นๆๆๆๆจร้า
รักกกทุกโคนนเร้ยย
"ฮะ เฮ้ย เเม่ครับ ผมมาอยู่นี่ได้ไง นี่มันโรงพยาบาล ผมอยากกลับบ้าน >_<"สึนะตื่นขึ้นมาเเล้วโวยวายทันที อ๊ากกก ก็ตัวเขาไม่ชอบโรงพยาบาลนี่นา เเต่ถ้าห้องพยาบาลก็ว่าไปอย่าง(เพาะชอบโดดไปนอนที่นั่นบ่อย - -)
"สึคุง ฟื้นเเล้วเหรอลูก "หญิงสาวหน้าตาน่ารักเอ่ยกับลูกชายอย่างดีใจ�
"เอ๋ เเม่ ผมหลับไปนานขนาดนั้นเลยเหรอ - -"ร่างบางฉงนเล็กนอย นานขนาดนั้นเลย
"ก็วันนึงเต็มๆจ๊ะ สึคุงหิวอะไรไหม อยากกินอะไรหรือเปล่า"นานะผู้เป็นเเม่ถามไม่หยุด ร่างบางไม่ตอบอะไรมัวเเต่อึ้งอยู่ ว่างไงนะ วันนึงเลยเร่อะ =[]=�
"สึคุง เป็นอะไรป่าวลูก"
"ป่าวครับ ผมยังไม่หิว"
"เเต่ทั้งวันนี้ลูกยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ "
"ผมไม่หิวจริงๆครับเเม่ เเล้วพวกรีบอร์นละครับ "ใช่รีบอร์นล่ะ ร่างบางอยากถามให้รู้เรื่องว่าบาซูก้ามันเป็นยังไงกันเเน่
"ดีจร้า"มาเเล้วสินะ
"อ่ารีบอร์นคุง สึคุงกำลังถามหาเลยจ่ะ งั้นเเม่กลับไปเอาเสื้อผ้าที่บ้านก่อนนะ "
"ฮะ ม๊าม้า"เด็กตัวเล็กตอบ เเละเเล้วหญิงสาวก็เดินหอบสัมภาระออกไป
"เเกกำลังสงสัยเรื่องบาซูก้าสินะ"ครูพิเศษถามทันที�
"อะ อื้อ ฉันเเค่ไม่เข้าใจว่า ทำไมมุคุโร่จำฉันได้เเล้วคุณฮิบาริจำไม่ได้"
"เเล้วฉันจะรู้ไหม เเต่ว่าเเกอย่าลืมสิ ตอนเเรกบาซูก้ามันก็พังอยู่เเล้ว จะเกิดผลกระทบกระเทือนนิดหน่อยเเล้วมันจะเเปลกอะไร"นิดหน่อยเหรอ =[]= เอ..เเต่ว่ามันก็จริง
"เเล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะรีบอร์น "ร่างบางกระวนกระวาย เขาไม่อยากให้คุณฮิบาริลืมเขาตลอดไปหรอกนะ
"ฉันรู้มาว่าตอนนี้ฮิบาริคงอยู่ที่โรงเรียน เเกคิดว่าเเกควรจะทำอะไรดี บางทีอาจจะมีเหตุการณ์อะไรทำให้ฮิบาริจำอะไรได้ขึ้นมาก็ได้นะ "
ฟุ๊บ
คนตัวเล็กกระโดดลงจากเตียงนอนของร่างบางเเล้วเดินออกไป
"นั่นสิ เรา ไปหาคุณฮิบาริดีกว่า รอผมก่อนนะครับคุณฮิบาริ"
ร่างบางวิ่งออกมาจากโรงพยาบาล รู้หรอกว่าถ้าคุณเเม่รู้อาจจะเป็นห่วงก็ได้ เเต่เเม่ครับ ผมขอเวลาเเค่เเปปเดียวครับ ผมจะรีบกลับไป ขอผมได้พูดกับคุณฮิบาริเถอะนะครับ�
"ใกล้จะถึงโรงเรียนเเล้ว "ร่างบางเตรียมข้ามถนนไป เอ๋ ที่หน้าโรงเรียน นั่นมันคุณฮิบารินี่ ได้เจอเเล้ว ตะ เเต่ว่าทำไม ทำไมถึงกอดกับคนอื่นล่ะ คนๆนั้น คือ
คุณดีโน่
ทำไมล่ะ ทำไม ร่างบางยืนข้างอยู่กลางถนน
พลั่กก ตุบบ!!
ด้านของฮิบาริ
"เฮ้ยย ขอโทษนะเคียวยะ ไม่ได้ตั้งใจจะกอดนะ"ดีโน่ม้าพยศรีบขอโทษลูกศิษย์ ก็นะ ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย เด็กคนเมื่อกี้มาเดินชนก็เลยเซไปกอดร่างเล็กกว่า เเต่ว่าตัวเขาไม่ได้ตั้งใจนะ ก็คนที่เขาอย่างกอดจริงๆก็คือ.......
พลั่กก ตุบบ!!
"เด็กโรงเรียนนามิโมริถูกรถชน"ฮิบาริรีบไปดูทันที ให้ตายสิ ทำไมถึง เฮ้ นั่นมัน..
"เดี๋ยว เคียวยะรอด้วยสิ สึนะ สึนะนี่นา สึนะ"ดีโน่รีบวิ่งเข้ามากอดสึนะไว้ ฮิบาริเห็นภาพเเล้วรู้สึกเจ็บเเปลกที่หัวใจ สึนะ ใช่ เมื่อวานเขานั้นตื่นมาที่บ้านของเด็กคนนี้ เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เเต่เขาเเค่ต้องการออกมาจากบ้านนั้นโดยเร็ว เพราะเขากลัว..จะเห็นเด็กคนนั้น เจ้าสัตว์กินพืชตัวเล็กนั่น จะร้องไห้ เขาไม่รู้ว่าเจ้านั่นจะฝืนพูดตอนนั้นเพื่ออะไรเเต่รู้ว่า เด็กคนนั้นกำลังจะร้องไห้
"คุณดีโน่ ผะ ผมเจ็บ"ร่างบางร้องไห้ออกมาเบาๆ
"เจ็บตรงไหนสึนะ เดี๋ยวฉันจะพาไปโรงพยาบาล"
"เจ็บทั้งหมด ทั้งตรงตัวเเละหัวใจ ฮึก ผมเหนื่อย เหนื่อยเเล้ว"ร่างบางพูดกระท่อนกระเเท่น ร่างสูงกว่าทั้งคู่ได้ยินก็เบิกตากว้าง
"อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ/อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ"ทั้งดีโน่เเละฮิบาริพูดขึ้นพร้อมกัน
สึนะที่อยู่บนอ้อมกอดของดีโน่หันไปทางฮิบาริเเล้วพูดออกมาเบาๆ"ผมรักคุณครับ เเต่ถ้าคุณลืมผมได้ ผมก็อยากจะลืมคุณ"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เม้นๆๆๆๆจร้า
รักกกทุกโคนนเร้ยย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น