คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ชีวิตใหม่(100%)
ณ กระท่อมหลังเล็กริมแม่น้ำช่างเงียบสงบปราศจากเสียงหัวเราะสดใส มีเพียงชายวัยกลางคนผู้หนึ่งที่คอยดูแลร่างบางที่นอนหมดสติมาหลายวัน ไร้เงาของหมอที่ควรมารักษาผู้ป่วยซึ่งก็ไม่แปลกนัก
เพราะเจ้าของกระท่อมเป็นเพียงชาวนายากจนผู้หนึ่ง
ดังนั้นเมื่อบุตรสาวของเขาเกิดล้มป่วยก็ทำได้เพียงเช็ดตัวให้ทุเลาลงเท่านั้น
“อือ”
ร่างบางที่นอนไม่ได้สติหลายวันเริ่มรู้สึกตัว
หญิงสาวลืมตาที่รู้สึกหนักอึ้งขึ้นมองไปรอบด้านสร้างความดีใจให้แก่หลินเหวินมากที่บุตรสาวของเขาได้สติแล้ว แต่กลับสร้างความตกใจให้แก่วนิดามากกว่าเมื่อเห็นว่าสถานที่ที่เธออยู่นั้นมันไม่ใช่โรงพยาบาลอย่างที่เธอคิด
“ลูกพ่อ ซินเอ๋อร์เจ้าฟื้นแล้ว” หลินเหวินทรุดลงอย่างดีใจ ปากพร่ำขอร้องขอบคุณสวรรค์อย่างไม่หยุดปาก
ในขณะร่างที่นอนอยู่บนเตียงกลับทำสีหน้าตกตะลึง
จะให้เธอเชื่อได้อย่างไรว่าทั้งหมดนี้คือเรื่องจริง ในเมื่อความทรงจำสุดท้ายของเธอบอกว่าเธอตกบันไดจนสลบไป แต่ทำไมพอฟื้นขึ้นมาถึงอยู่ในร่างใครก็ไม่รู้
แถมไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็มีแต่ภาพที่คล้ายกับกระท่อมในหนังจีนที่เธอเคยดูเลย
นี่เธอคงไม่ได้หลงยุคมาอย่างที่เคยอ่านในนิยายนะ...
แม้จะรู้สึกดีอยู่ว่าเธอได้ย้อนเวลามา แต่ทำไมถึงไม่ย้อนอยู่ในร่างเด็กล่ะ แต่กลับมาอยู่ในร่างของเด็กสาว ไม่สิ!
หญิงสาวที่ดูท่าทางคงอายุเกินสิบเจ็ดปีแล้วล่ะ
แถมความทรงจำของเจ้าของร่างก็ไม่ได้หายไปด้วย
ทุกอย่างดูเหลือเชื่อจนเกินไป
วนิดาอยากคิดว่ามันเป็นความฝัน
แต่เสียงร้องไห้สะอื้นของบุรุษที่นั่งอยู่ด้านข้างเธอก็เป็นเครื่องยืนยันได้ว่า เธอไม่ได้ฝันไป...
“ลูกพ่อ เจ้าเป็นยังไงบ้าง?”
เสียงเรียกด้านข้างตัวทำให้หญิงสาวมองไปอย่างงงๆ แต่เมื่อเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายแล้ว
หญิงสาวก็ถึงกับตะลึงเพราะใบหน้าของคนที่อยู่ด้านข้างนั้นเหมือนกับคุณพ่อของเธอที่เสียชีวิตไปเมื่อหลายปีก่อนราวกับแกะเลยทีเดียว
“ฮึก คุณพ่อ”
“ซินเอ๋อร์ เจ้าเป็นอะไรมั้ยลูก?”
หลินเหวินตกใจกับท่าทีของบุตรสาวที่อยู่ๆก็ร้องไห้ออกมา
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะร่างบางของหญิงสาวตอนนี้กำลังกอดเขาแน่นไม่ปล่อย ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงลูบหัวปลอบเท่านั้น
ฟากวนิดาที่กำลังร้องไห้อยู่นั้นก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก แม้เธอจะถูกย้อนเวลามาในอดีตแต่ก็ยังได้เจอกับคนที่หน้าตาเหมือนคุณพ่อราวกับแกะ ทำให้เธอตัดสินใจได้ในวินาทีนั้นว่า
ในเมื่อภพนู้นเธอได้อยู่กับคุณพ่อเพียงไม่กี่ปี ภพนี้เธอก็จะขออยู่กับท่านให้นานที่สุด เพื่อที่จะได้ทำหน้าที่ของลูกตราบจนท่านสิ้นใจ
ณ วังหลวง แคว้นจาง
“เสด็จพี่ ดึกดื่นป่านนี้แล้วเหตุใดถึงมิเข้านอนเพคะ”
เจิ้งฮองเฮาตรัสถามผู้เป็นสามีด้วยความเป็นห่วง แม้ว่าฮ่องเต้เทียนหลางนั้นจะพระชนมายุเพียงแค่สี่สิบห้าปี หากด้วยเนื่องจากทรงมักจะโหมงานหนักเสมอมาตั้งแต่ครั้งพึ่งครองราชย์ทำให้ทรงมักประชวรอยู่บ่อยครั้ง แม้หมอหลวงจะแนะนำให้ทรงพักผ่อนเป็นระยะแต่ด้วยความห่วงใยในราษฎรทำให้พระองค์ไม่เคยปฏิบัติตามคำแนะนำอย่างจริงจังเลยแม้แต่ครั้งเดียว
“เม่ยเอ๋อร์ ข้าจะนอนได้ยังไง
ในเมื่อประชาชนยังลำบากอยู่แบบนี้”
พระพักตร์คมยังคงจ้องฎีกาอย่างไม่ลดละ เมื่อสองวันก่อนมีฎีกาจากชายแดนมาถึงพระองค์ เนื้อหาด้านในได้บอกถึงความแห้งแล้งของเมืองชายแดนและปัญหาอีกมากมายที่ตามมา
แน่นอนว่าเมื่อทรงทราบเรื่องก็ไม่อยู่เฉยจึงทรงใคร่ครวญหาวิธีแก้มาเป็นเวลาสองวันแล้ว ถึงแม้ว่าจะทรงหาวิธีแก้ไม่ออกแต่พระองค์ก็ไม่เคยยอมแพ้
ดวงตาคมส่อแววมุ่งมั่นจนผู้เป็นฮองเฮายอมแพ้
“งั้นหม่อมฉันทูลลาเพคะ”
ร่างบางเดินไปอย่างรวดเร็ว แต่ไม่ทันที่จะก้าวออกจากตำหนักเจิ้งฮองเฮาก็ต้องกรีดร้องอย่างตกใจ
เมื่อเห็นศพของนายทหารผู้เฝ้าประตูในสภาพสยดสยอง เสียงร้องของพระองค์ทำให้ฮ่องเต้เทียนหลางรีบเสด็จออกมาอย่างรวดเร็ว หากแต่คมดาบจากมุมมืดก็พุ่งเข้ามาเฉียดพระพักตร์ไปอย่างหวุดหวิด
นักฆ่าในชุดสีดำจ้องมองพระองค์ด้วยแววตาอำมหิต
ทั้งสองต่อสู้กันโดยมีเจิ้งฮองเฮามองมาอย่างหวาดกลัว และในตอนนั้นเอง
ฟึบ
“อ๊ากกกกก”
“ฝ่าบาท”
กระบี่ของอีกฝ่ายฟันเข้าใส่พระอุระของฮ่องเต้เป็นแผลยาว ความเจ็บปวดจากบาดแผลทำให้พระองค์ตกเป็นรอง
แต่ก่อนที่มันจะได้ทำอะไรนั้นกลับมีกระบี่ปริศนาพุ่งมาจากด้านหลังแทงเข้าทะลุร่าง
มือสังหารนั้นล้มลงตายทันทีเผยให้เห็นใครบางคนที่เป็นคนลงมือ
“เซียนหยุน”
“เสด็จพี่!!!”
ร่างของฮ่องเต้ทรุดลงอย่างไร้เรี่ยว
เจิ้งฮองเฮารีบเข้าไปพยุงร่างด้วยความหวาดกลัว ในขณะที่รัชทายาทหรูเซียนหยุนเองก็เรียกนางกำนัลให้ตามหมอหลวงอย่างว่องไว
ท่ามกลางความโกลาหลที่เกิดขึ้นนั้นมีสายตาจากมุมมืดมองมาอย่างไม่พอใจ
ครั้งหน้าจะต้องไม่พลาด!!!
ไรท์กลับมาแล้วววววว ขอโทษนะค๊ะที่หายไปนาน
หวังว่ารีดจะไม่หายไปไหนนะค๊ะ สัญญาว่าถ้าว่างเมื่อไหร่
จะพยายามมาอัพนะค๊ะ
วนิดา(ในร่างหลินเยว่ซิน)
หลินเหวิน
เจิ้งฮองเฮา(เจิ้งเม่ยหยวน)
ฮ่องเต้หรูเทียนหลาง
หรูเซียนหยวน
ความคิดเห็น