คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
แชะ แชะ
เสียงแฟลชกล้องดังขึ้นพร้อมๆกับรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของหญิงสาวเจ้าของกล้อง
เธอถ่ายรูปไปมาไม่หยุดเมื่อเห็นภาพวิวสวยจากด้านหน้าเช่นเดียวกับนักท่องเที่ยวอีกหลายคนที่มีปฏิกิริยาไม่ต่างจากเธอ
ร่างบางสมส่วนผิวสีขาวนวลจ้องมองทัศนียภาพเบื้องหน้าอย่างหลงใหล
เธอไม่เคยคิดว่าภาพดวงอาทิตย์ขึ้นยามเช้าท่ามกลางภูเขาที่ปกคลุมไปด้วยหิมะในฤดูหนาวจะสวยงามอย่างนี้ ความงามของมันทำให้วนิดารู้สึกว่าการที่เธอยอมอดทนทำงานหนักเพื่อเก็บเงินมาเที่ยวที่จีนนี้ช่างคุ้มค่าจริงๆ
วนิดา แซ่นิ้ม
หรือที่บรรดาคนรู้จักมักเรียกว่านิดเป็นหญิงสาวไทยแท้ แต่เหตุที่มีนามสกุลแซ่นิ้มนั้นเนื่องจากบิดาของเธอเป็นคนเผ่าม้งทำให้หญิงสาวมีนามสกุลที่คล้ายกับคนไทยเชื้อสายจีน ตั้งแต่เกิดมาจนจำความได้วนิดามักโดนล้อเรื่องนามสกุลอยู่เสมอแต่เจ้าตัวก็ไม่ใส่ใจ
เพราะถึงแม้จะเป็นคนชนเผ่าแต่เธอก็เรียนจบจากมหาวิทยาลัยดังที่นิวยอร์กและกลับมาทำงานเป็นพนักงานบริษัทต่างประเทศในไทย จนกระทั่งเมื่อหลายวันก่อนเจ้าตัวได้ขอลาพักร้อนมาเที่ยวที่จีนเนื่องในโอกาสวันปีใหม่
หลังจากที่ได้มาเที่ยวเป็นเวลา 5 วันหญิงสาวก็ตัดสินใจมาดูพระอาทิตย์ขึ้นที่วัดเส้าหลินซึ่งภาพที่เห็นก็ไม่ทำให้วนิดาผิดหวังเลย มันช่างงดงามเสียเกินบรรยายจริงๆ
ปึก!
“อ๊ะ ขอโทษค่ะ”
วนิดาส่ายหน้าโดยไม่ถือสาในความซุ่มซ่ามของนักท่องเที่ยวชาวจีนที่เดินชนเธอ
ด้ายความที่ตอนนี้ภาพตรงหน้าทำให้เธอไม่อยากอารมณ์เสียให้บรรยากาศกร่อย
“ไม่เป็นไรจ้ะ”
นักท่องเที่ยวสาวทำหน้ารู้สึกผิดเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปหญิงสาวจึงหันไปสนใจทัศนียภาพตรงหน้าต่อ จนกระทั่งผ่านไปสักพักเจ้าตัวเริ่มรู้สึกหิวจึงก้มลงหมายจะเอาขนมปังในกระเป๋าสะพายใบเล็กแต่แล้ว
เฮ้ย!กระเป๋าของเธอหายไปไหน
หญิงสาวหันไปรอบๆตัวแต่ก็ไม่พบกระเป๋าสะพายของเธอ
“กระเป๋าเราหายไปได้ยังไง?”
วนิดาพึมพำกับตนเองก่อนจะนึกได้ว่าก่อนหน้านี้มีนักท่องเที่ยวสาวคนหนึ่งเดินมาชนเธอราวกับจงใจแต่ด้วยความที่มัวแต่สนใจทัศนียภาพเธอจึงไม่ได้เอะใจ ที่สำคัญบริเวณที่เธอยืนอยู่นั้นไม่ค่อยมีคนจึงไม่สามารถเดินชนกันได้แน่นอน
เมื่อคิดได้ดังนั้นหญิงสาวจึงหันไปทางที่นักท่องเที่ยวสาวคนนั้นเดินผ่านไปก็พบว่าเธอกำลังเดินลงบันไดไปพร้อมกับกระเป๋าสะพายใบนั้น
“หยุดนะ ยัยหัวขโมย”
นักท่องเที่ยวสาวหันมามองเธอด้วยแววตาตกใจก่อนจะรีบวิ่งลงไป แต่วนิดาก็ไม่ยอมแพ้เธอรีบวิ่งตามอย่างรวดเร็ว
แต่แล้วขาข้างหนึ่งของเธอก็สะดุดเข้ากับขั้นบันไดทำให้ร่างบางล้มกลิ้งไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว
สติสุดท้ายของวนิดาคือความเจ็บปวดบนศีรษะที่ถูกกระแทกอย่างแรง
เลือดจากบาดแผลไหลเข้าตาเธอจนแสบไปหมด
ความอึดอัดราวกับหายใจไม่ออกทรมาณเธออยู่สักพักก่อนที่ทุกอย่างจะดับลง
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
วนิดา แซ่นิ้ม
ความคิดเห็น