คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : special : วันลอยกระทง(ของสองเรา) ft.thailand
[Fic EXO] Tears of the weak {HunBaek} [special'ลอยระท]
OH S E H U N ' #น้ำานอ่อนแอ
“ะ...ะ...ระท ! เฮุนูสิระทลอยเ็มลอไปหมเลยยยยย”
“รับๆ ระท” ผมมอหันไปมอน้าน้าัวเอที่ทำาลุวาวเหมือนเ็ๆที่ไ้อเล่นิ้นใหม่ แ่มันไม่ใ่แบบนั้นนะสิรับพี่เาแบโแล้วนะ ฮ่าๆ แ่ผมยอมรับว่าถึัวับอายุอพี่เาะโไปามาลเวลาอย่า่วยไม่ไ้ริๆแ่็ไม่ไ้่วยทำให้พี่เาเปลี่ยนนิสัยที่เหมือนเ็ๆนี้ไ้เลย เฮ้อ
“พี่อยาลอยมั้่ะเฮุน” นั้นไ มือเล็พี่แบฮยอนมาสะิผมแถวๆ้นแนพร้อมับทำหน้าเหมือนหมาหอยัวน้อยๆ ให้ายเถอะผมแพ้ับท่าทาแบบนั้นอพี่เาริๆ อนแรผม่ะะพามาเินเล่นเยๆ
เอ๊ะ ผมลืมบอบาอย่าไป ผมมาเที่ยวปิเทอมหน้าร้อนับพี่แบฮยอนที่เมือไทยัหวัภูเ็ พอีผมเ้าร่วมแ่เล่นเมแล้วสรุปผลผมันฟลุ๊เล่นแ่นะเยเลย ฮี่ๆอฟรีฮุนอบรับ แล้วหลัาเล่นแ่นะเสร็ผม็ไ้ั๋วเรื่อบินฟรีมาสอใบทั้าไปาลับพร้อมับสิทธิ์พิเศษอีามทัวร์ือเ้าภาพเาะเลี้ยพวผม่าๆนาๆทั้ที่พัอาศัยอาหารารินทุอย่านั้นล่ะรับ
ผมอยาบอว่าอาหารที่ผมอบที่สุหลัาที่บินมาเหยียบเยือประเทศไทยนั้น็ือ ้มยำุ้ มันเป็นอาหารที่นไทยยเป็นอาหารที่หนึ่ที่เาร่ำลือันในประเทศไทยันเียวเียว แ่พอผมลอินเ้าไปริๆนั้นอร่อยมาแบบว่าผมอยนิ้วให้เลย แ่ผมลอไปำเียว็ทำให้ประสานสัมผัสที่ลิ้นนั้นรู้สึรับรสาิถึพริถึิริๆ ฮ่าๆ
ส่วนพี่แบฮยอนพอลอินเ้าไป็หน้าแหูแให่เลยทีเียว สสัยเผ็เินส่วนผมิวๆรับ
อ้อ มีอีอย่าหนึ่ๆที่ผมยัไม่บอพวุนั้น็ือ....
วันนี้เป็นเทศาลลอยระทอประเทศไทยเารับ ที่มีใบอถูัารพับเป็นลีบๆิเ้าับลำ้นล้วยที่ถูัเป็นวลมิเรียใบออย่าสวยาม ท่าทาทำยามาผมละนหนึ่อบายื้อเาแล้วลอยเลยีว่า =___=
“รับ ไปื้อระทันเถอะ” ผมรีบับุ้มมือเล็อพี่แบฮยอนแล้วพาเินเ้าไปหาแม่้านไทยที่ำลััเรียวาระทหลายๆแบบและหลายๆไร์นลายา มันเยอะริๆรับแถมสวยไปอย่าละแบบอี
“อพี่เอาอันนี้แล้วัน”
“ั้น อันนี้อผม” ผมรีบัารถามแม่้านไทยเป็นภาษาอัฤษอนแรูเหมือนแม่้าเาไม่่อยเ้าใภาษาอัฤษที่ผมพูถามออไปสัเท่าไร พอผมพูมันนี่เาพูร้ออ้อเลยทีเียว
ภาษาไทยผมไม่่อยรู้เรื่อหรอแ่็พยายามเรียนศึษา่อนะเินทามาประเทศไทยนิๆ เพื่อเาฟัผมไม่ออผมะไ้ลอพูภาษาไทยไป
ระทที่พี่แบฮยอนเลือเป็นอล้วยไม้สีาวที่ิประับเ็มไปหมส่วนผมเลืออล้วยไม้สีม่ว อืม...สวยีๆ ัไ้ว่าเาัทำระทแบบปราีประน้อมีมาอ่ะรับ ยนิ้วให้อีรั้เลยหรือ่ายๆือไล์
“ื่นเ้นาเนอะ” พี่แบฮยอนูเหมือนพี่เาูมีวามสุและื่นเ้นเป็นพิเศษมา อย่าว่าล่ะรับประเทศเาหลีไม่มีวันธรรมลอยระทามลำลอเพื่ออมาแม่น้ำแบบนี้ มันเลยแปลาไปมาสำหรับผมับพี่แบฮยอน
ผมเห็นมีู่รัู่หนึ่ลอยพร้อมันเป็นู่โยารผูเือิัน หึๆ -..- ผมมีวามิีๆแล้วล่ะ
“พี่แบรอผมอยู่รนี้่อนนะ”
“เอ้า นายะไปไหน?”
“น๊า เี๋ยวผมมา ^^” ไม่รีรอั้าผม็รีบ้าวเท้าเินีัวออห่าพี่แบฮยอนออไป ถามว่าผมำลัไปไหนอ่ะเหรอ
ผม็้อไปหาเือสิ อิๆ ะไ้ลอยู่อยู่ับพี่แบฮยอน เ๋ีไหมล่ะรับ ฮ่าๆ
“ผมมาแล้วรับ”
“อ่า หายไปนานเลย -3-”
“โทษทีรับ”
“เอ๊ะ ? นายำลัะทำอะไรน่ะเฮุน”
“ไม่บอหรอรับ” ผมเยหน้าส่รอยยิ้มให้พี่เา่อนะ้มหน้า้มาผูเือระทอผมับพี่แบฮยอนให้ิันอย่าแน่นหนาอย่ามั่นใว่ามันะไม่มีทาออาันไ้
“นะ...นาย”
“มานี่ ับแบบนี้แล้วอธิานพร้อมไปับผมนะรับ” ามธรรมเนียมเทศาลเมื่อะเอาระทลอยลลอแม่น้ำ้ออธิาน่อนะ่อยๆวาระทแล้ววัน้ำให้ระทนั้นลอยไปามสายแม่น้ำ
ผมับพี่แบ่อยๆับระทที่อยู่ในมือัวเอ่อนะปล่อยระทให้ิับน้ำลอผมหันไปมอหน้าพี่แบฮยอนและยิ้มให้อีรั้
“อยู่ับผมอย่านี้นานๆนะรับ”
“-///- บ้า พูบ้าอะไรเนี่ย” พี่แบฮยอนยำปั่นัวเอึ้นมาทุบเ้าที่้นแนผมแ้เิน นผมอแอบำหัวเราะนิๆไม่ไ้
“พี่รู้ไหมว่าทำไมผมถึเอาเือมาผูิัน?”
“ไม่รู้” พี่แบฮยอนส่ายหน้าให้ผมไปมา
“เพราะ....” ผมับุมมือพี่แบฮยอนเอาไว้อย่าแน่นพอีๆ ที่ะทำให้อีนไ้รับวามรู้ในใอผมไ้
“เพราะเราสอนะไ้อยู่้วยันลอไปอย่าไล่ะรับ”
“....” พี่แบฮยอนรีบ้มหน้าหลบสายาผมทันที ฮ่าๆ หวานไปใ่ไหมล่ะแ่ผม็ยอมหวานล่ะนะ ูสิหน้าแเป็นมะเือเทศเลยพี่แบ ฮ่าๆ
“บ้า บ้าๆๆๆ เฮุนนบ้า”
“ฮ่าๆ ผมรัพี่นะ”
“อื๊อ พี่็รันาย...เฮุน” ่ำืนนั้นไม่มีอะไระสามารถหยุวามหวานอผมับพี่แบฮยอนลไ้เลย มีแ่เพิ่มวามอบอุ่นในหัวใมาว่า...
ความคิดเห็น