คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เข้ามาอ่านเหอะ ขี้เกียจคิดชื่อตอน
"ตอนนี้ชั้นมาถึงแล้วนะ รถจอดอยู่ที่หน้าคอนโด ... อ๋อ ได้ๆเดี๋ยวจะรีบเข้าไป เปิดประตูไว้เลยนะ"
ยุนโฮกดวางสาย แล้วขับรถเข้าไปในตรอกแคบๆข้างคอนโด เพื่อที่จะอ้อมไปทางด้านหลังของคอนโด
พอไปถึงที่นั่นจึงได้เห็นว่ามีกลุ่มคนชุดดำจำนวนหนึ่งยืนคอยอยู่ (แค่จะเข้าคอนโด ต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ)
ยุนโอจึงรีบขับรถเข้าไปด้านใน "ถึงแล้วครับ ลงได้เลย" ยุนหันมาบอก
ฉันจึงลงจากรถ ยุนก็เดินมาจับมือ(อุ๊ย! เขินจัง)
"ตามพี่มา" ยุนเดินเข้าไปทางประตูด้านหลังของคอนโด โดยมีการ์ดคอยยืนกันทั้งด้านหน้าและด้านหลัง
พอเข้าไปถึงก็มีลิฟต์ขนของอยู่หนึ่งตัว
"ส่งแค่นี้แหละ" ยุนโฮหันไปบอกการ์ด
และเดินเข้าไปในลิฟต์ และกดขึ้นชั้น 22 โดยที่ยุนโฮยังจับมือเราไว้แน่น
.....................................................................................
ในเวลาต่อมาลิฟต์ก็มาหยุดที่ชั้น 22
เราสองคนเดินออกมาจากลิฟต์ ยุนโฮก็เดินนำไปจนหยุดอยู่ที่ห้อง 2204
ที่ประตูห้องมีเครื่องอะไรบางอย่างติดอยู่ ยุนก็ใช้นิ้วโป้งไปแตะตรงจอสี่เหลี่ยมขนาดเล็ก และ...ตื๊ดดดด...
ประตูปลดล็อกออก (มันเล่นแสกนลายนิ้วมือเลยเหรอฟะ -*-)
ฉันจึงเดินตามยุนเข้าไปในห้อง(หอ)
พอเข้าไปถึง...ก็พบกับแจจุง เฮียมิก จุนซู ชางมินนั่งอยู่ที่โซฟา (ดีใจจัง ได้เจอดงบังตัวเป็นๆแล้ว)
เอ้อ...ลืมไปยังมีอีกสองคนเป็นชายหญิงที่ดูเป็นผู้มีอายุ(แก่ว่างั้นเหอะ)
แลวเค้าเป็นใครกันน้า เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน...ติ๊กต่อก..ติ๊กต่อก...ปิ๊ง...นึกออกแล้ว คุณพ่อกับคุณแม่ของหมีขาวนี่นา ดูพ่อกับแม่สิหน้าตาดีเหมือนยุนเลย ถ้าไม่บอกก็คงนึกว่าอายุ 30 ต้นๆ (เมื้อกี้ใครบอกว่าดูเหมือนคนแก่)
"เอ่อ...สวัสดีค่ะทุกคน" ฉันเริ่มพูดเมื่อเห็นว่าทุกคนเอาแต่นิ่งเงียบ
"อึนยองนั่งลงก่อนสิลูก" พ่อยุนเรียกเราว่าลูกด้วย กรี๊ดดดด...รับหนูเป็นลูกสะใภ้แล้วเหรอค้า (เจ๊แกบ้าไปแล้ว)
ฉันนั่งลงตรงโซฟาที่ว่างอยู่ ส่วนยุนก็รีบมานั่งข้างๆ เอ๊ะ!แต่นี่มันที่นั่งสำหรับคนเดียวไม่ใช่เหรอ
จะให้เรานั่งเบียดกับหมู เอ๊ย!หมีงั้นเหรอ
"ยุนโฮ ไปนั่งเบียดน้องทำไม ลงไปนั่งข้างล่างเลย" คุณแม่ของยุนพูด คงรู้สินะว่าลูกตัวเองตัวเล็กๆซะที่ไหน
ยุนจึงต้องลงมานั่งที่พื้นแทน
"ตอนนี้ทุกคนก็อยู่กันพร้อมแล้วนะ อึนยอง...เอาสร้อยข้อมือมาให้พวกเราดูสิ" คุณพ่อพูด
ฉันจึงหยิบกล่องไม้เล็กๆออกจากกระเป๋า
"นี่ค่ะ" ฉันวางมันลงบนโต๊ะ คุณพ่อกำลังจะเอื้อมมือไปหยิบ แต่...
"ขอผมดูก่อนนะฮะ" พี่หมีของเราแย่งไปซะแล้ว
ยุนโฮเปิดกล่องอย่างรีบร้อน และ..ว้าว ใช่จริงๆด้วย
คุณพ่อจึงแย่งไปดูบ้าง จากนั้นทุกคนก็พุ่งความสนใจไปที่สร้อย
"ในที่สุดผมก็ได้น้องสาวสุดที่รักกลับคืนมาแล้ว" ยุนพูดด้วยความดีใจ ก่อนจะดึงฉันมากอดไว้แนบกาย
ยุนจ๋า อย่าทำแบบนี้ได้มั้ย เราจาละลายอีกแล้วน้า
"อะ...แฮ่ม" เสียงของคุณพ่อทำให้ยุนได้สติรีบผละออกทันที
ส่วนอีกสี่ตัว เอ๊ย! สี่คนที่เหลือก็มองยุนโฮด้วยความอิจฉา
"อึนยอง มาให้พ่อกับแม่กอดบ้างสิ แม่คิดถึงลูกจังเลย"
ฉันจึงค่อยๆคลานไปกราบที่ตักของพ่อกับแม่ก่อนจะโผเข้ากอด(เนียนเข้าไว้ เดี๋ยวโดนสงสัย)
รู้สึกอบอุ่นจังเลย เหมือนเราเป็นลูกสาวแท้ๆของครอบครัวนี้ ยังไงเราจะทำหน้าที่แทนเธอให้ดีที่สุดนะ...ยะหยา...
...................................................................................
ความคิดเห็น