คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : Party[100%]
“อึนยอง เเน่ใจเหรอว่าจะนอนกับพี่อ่ะ”คนสวยเเห่งซูจูถาม
“ทำไมล่ะคะ หรือว่าพี่กลัวว่าสองคนนั้นเค้าจะทำอะไรกัน”เด็กสาวถามกลับ
“ใช่ เอ๊ย! ไม่ใช่ซะหน่อย พี่กลัวว่าถ้าไอ้ยุนมันรู้มันจะโกรธพี่ไง”ฮีชอลรีบเเก้ตัว
เด็กสาวจึงลากคนสวยออกจากเต้นท์ทันที
“ทำไรอะ”คนสวยถาม
“ก็ไปแอบดูสองคนนั้นไงคะว่าเค้าทำไรกันอยู่ พี่จะได้หายกังวลไง”ทั้งคู่จึงค่อยๆย่องไปอยู่หลังพุ่มไม้ใกล้เต้นท์
“ฮันครับ หันมานี่หน่อยสิ”สิงโตหนุ่มกำลังเรียกคนที่นอนหันหลังให้ตนอยู่
“มีอะไรเหรอ”หันกลับมาถามด้วยความซื่อ
“ก็... อย่างนี้ไงครับ”ซีวอนพลิกตัวขึ้นคร่อมหนุ่มมังกร พลางซุกไซร้ที่ซอกคอ
“ซีวอนปล่อยนะ นายไม่กลัวฮีชอลมาเห็นเหรอ”ฮันคยองพยายามดิ้นอย่างสุดชีวิต
“ป่านนี้ฮีชอลคงหลับไปเเล้วมั้งครับ คงไม่รู้หรอกน่า”ซีวอนก้มลงประกบริมฝีปากกับคนข้างล่างเพราะไม่ต้องการให้ใครมาได้ยินเสียง
“ไอ้ซิมบ้า!!!”เสียงใครบางคนทำให้ทั้งคู่รีบเปิดเต้นท์ออกไปดู
“ฮีชอล!!!”ซีวอนรีบผละจากฮันคยองทันที
“นี่ถ้าอึนยองไม่พาชั้นมา ป่านนี้นายสองคนคงไปถึงไหนต่อไหนกันเเล้วล่ะสิ”ถึงปากจะด่าให้ศีล เเต่ในใจกลับรู้สึกเจ็บที่โดนหักหลัง
“ฮีชอล คือ...ผมอธิบายได้นะ ผมก็เเค่...”ซีวอนพยายามเเก้ตัว ส่วนฮันคยองได้เเต่ก้มหน้านิ่ง
“ฮัน นายชอบซีวอนรึเปล่า”ฮีชอลถาม
“ไม่รู้สิ รู้เเต่ว่าซีวอนรักนาย เเละชั้นก็พร้อมจะปล่อยเค้าไปให้นาย”ฮันคยองพยายามกลั้นน้ำตา เพราะไม่อยาก ให้คนที่ตัวเองเเอบรับต้องรู้สึกเจ็บ
“งั้นนายต้องสัญญากับชั้นนะว่านายห้ามยุ่งกับซีวอน เเล้วก็อย่าเผลอใจไปรักเค้าเป็นอันขาด”เพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ แม้เเต่คำว่าเพื่อนก็ไม่มีความหมาย สำหรับคิม ฮีชอล
“ก็ได้ ชั้นสัญญา”ก่อนจะเดินจากไป เเละทิ้งความเสียใจไว้ข้างหลัง
“นายไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ฮันนายจำที่เราเคยสัญญากันได้มั้ย”คำพูดของฮีชอลทำเอาซีวอนเเละอึนยองถึงกับงง
“จำได้ดีเลยล่ะ”ฮันคยองตอบด้วยสายตาเชือดเฉือน
“งั้นนายมายุ่งกับซีวอนทำไม จำไว้ซีวอนเป็นของชั้น ใครก็เอาไปไม่ได้”ฮีชอลตะโกนเสียงดัง ก่อนจะลากอึนยองกลับเต้นท์
“เป็นไง สะใจนายเเล้วใช่มั้ยที่ทำให้ฮีชอลยิ่งเกลียดชั้นเข้าไปอีก”หันมาบอกกับคนข้างๆที่กำลังงงอยู่
“ชั้นขอโทษ ชั้นจะไปอธิบายให้ฮีชอลฟังเอง”ซีวอนรีบวิ่งตามไป
“หยุดอยู่ตรงนั้นเเหละ ตอนนี้ฮีชอลกำลังโกรธมากพูดอะไรไปเค้าก็ไม่ฟังหรอก ไว้นายอธิบายพรุ่งนี้ดีกว่า”ฮันคยองกลับเข้าไปนอนในเต้นท์
“พี่อย่าร้องไห้เลยนะ เดี๋ยวก็ไม่สวยหรอก”คำพูดของเด็กสาวทำให้ฮีชอลเริ่มยิ้มออก เเละยกมือขึ้นปาดน้ำตา
“ถ้าเป็นเธอจะทำยังไงล่ะ”ฮีชอลหันมาถาม
“เรื่องบางเรื่องมันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้นะคะ ถ้าพรุ่งนี้สองคนนั้นเค้าจะอธิบายอะไรพี่ก็อย่าวีนอีกละกัน”พูดไว้เเค่นั้นก่อนจะล้มตัวลงนอน
“พี่จะพยายามละกัน”พยายามไล่ภาพที่เห็นออกไป ก่อนจะหลับตาลงเเละเข้าสู่ห้วงนิทรา
“พี่ยุนโฮ ทำไมพี่ต้องมองหนูเเบบนั้นด้วยอ่ะ”เด็กสาวเอ่ยถามร่างสูงที่ กำลังมองเธอด้วยสีหน้าโกรธเเค้น
“เธอมันก็ไอ้คนหลอกลวง พี่ไม่คิดเลยนะ ว่าเธอจะกล้าทำร้ายจิตใจคนที่ตัวเองรัก”ร่างสูงตะคอกใส่ทำเอาเด็กสาวถึงกับน้ำตาซึม
“พะ...พี่หมายถึงอะไรอ่ะ หนู่ไม่เข้าใจ”เด็กสาวสะอื้นถาม
“เธอก็ฉลาดหนิ น่าจะรู้ว่าพี่หมายถึงอะไร”ยิ่งทำให้เด็กสาวงงเข้าไปอีก
“จะบอกให้ก็ได้ว่าพี่รู้เเล้วว่าเธอน่ะ โกหกพี่มาโดยตลอด เธอไม่ใช่อึนยองน้องสาวเเท้ๆของพี่”คำพูดที่ออกมาจากปากของร่างสูงทำเอาเด็กสาวถึงกับช็อก
“มะ..ไม่จริง”เด็กสาวอุทานด้วยความตกใจ
“จำเอาไว้นะต่อไปนี้เธอห้ามเรียกชั้นว่าพี่อีก เเล้วก็อย่ามาให้ชั้นเห็นหน้า”ร่างสูงหันหลังเเล้วเดินกลับไปจนลับสายตา
“ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“อึนยองๆ เป็นอะไรอ่ะ”ฮีชอลรีบเขย่าตัวเด็กสาวข้างๆ
“พี่ฮีชอล พี่ยุนโอเค้า.....อึก.........ฮือ...”เด็กสาวซบลงที่หน้าอกของร่างบาง
“ทำไมเหรอ ไอ้ยุนมันทำอะไร”ฮีชอลถาม
“พี่เค้าจะหนีหนูไป เค้าเกลียดหนู ฮือ....ฮือ.....”เด็กสาวร้องไห้ไม่หยุด
“ไม่จริงหรอก ไอ้ยุนมันรักเธอจะตาย เธอคงคิดถึงมันมากละสิ นอนต่อเถอะนะ พรุ่งนี้ต้องเตรียมงานไม่ใช่เหรอ”เด็กสาวพยักหน้าเเละหลับตาลง
เมื่อฮีชอลเห็นว่าอึนยองหลับเเล้ว จึงออกไปนอกเต้นท์ หาที่เงียบๆก่อนจะกดโทรศัพท์หาใครบางคน...
“นี่ๆวางไว้ตรงนี้เเหละ ไม่เอาๆเอาไว้ตรงนั้นดีกว่า เอ่อ...เอาไว้ที่เดิมเเหละดีเเล้ว”คนสวยหมายเลขหนึ่งของซูจูกำลังสั่งให้น้องเล็กของวงทั้งสองช่วยกันยกซุ้มประตูสำหรับเข้างาน เเต่มีเหรอที่เจ้าหญิงของวงจะไม่ฉวยโอกาสเเกล้งคนอื่น เพราะสั่งให้ย้ายไปไว้ตรงโน้นที ตรงนี้ที ทำเอาคนหล่อถึงกับสาปส่งในใจ
“เอ่อ...ฮีชอลครับ”เสียงใครบางคนดังมาจากด้านหลัง เเต่ร่างบางก็ทำเป็นไม่ได้ยิน ถึงจะรู้ว่าเสียงนั้นเป็นของใคร
“เอาวางไว้ตรงนั้นเเหละ เเล้วไปยกต้นไม้มาวางข้างๆเข้าใจมั้ย”ร่างบางยังคงชี้นิ้วสั่งไปเรื่อยๆ
“ฮีชอล สิงโตนายเรียกอ่ะ”ลีทึกที่เห็นเหตุการณ์ทนไม่ไหวจึงต้องเรียกฮีชอลซะเอง
“มีอะไรมิทราบ เห็นมั้ยว่าชั้นทำงานอยู่ ถ้าไม่ช่วยก็ไปไป๊”ร่างบางขึ้นเสียงใส่
“เดี๋ยวชั้นจัดการทางนี้เอง นายไปคุยกับซีวอนเถอะ”ลีทึกรีบเสนอ
“เเต่ว่า......”ร่างบางพยายามจะปฎิเสธ
“นี่เป็นคำสั่งของหัวหน้าวงที่น่ารักที่สุดในโลก อย่าปฎิเสธเข้าใจมั้ย”ฮีชอลจึงต้องโดนซีวอนลากไปคุยดีๆ
“พี่ฮัน ทำไมมานั่งตรงนี้คนเดียวคะ”เด็กสาวเอ่ยถามคนที่นั่งอยู่ที่โขดหินใต้ต้นไม้
“พี่ก็คิดอะไรไปเรื่อยน่ะ แล้วอึนยองล่ะมาทำอะไรตรงนี้”หนุ่มมังกรถามกลับ
“ก็มาหาพี่นั่นเเหละค่ะ”คิ้วฮันคยองเริ่มขมวดเป็นปม
“หนูจะถามว่าพี่รักใครกันเเน่ พี่ฮีชอลหรือพี่ซีวอน”เงียบไป25.555555555555วินาที ก่อนจะตอบออกมา
“พะ...พี่ไม่รู้ พี่รักทั้งสองคน เเต่เพราะสัญญาที่ให้ไว้กับฮีชอลพี่ก็เลยพยายามจะตัดใจจากซีวอน”
“เเต่พี่ก็ตัดใจไม่ได้ใช่มั้ยล่ะ ตอนนี้พี่ฮีชอลเค้ากำลังเข้าใจผิดคิดว่าพี่จะมาเเย่งพี่ซีวอนไปจากเค้าไม่ใช่เหรอ”ร่างสูงพยักหน้า
“เเล้วทำไมพี่ไม่บอกความจริงให้พี่ฮีชอลรู้ล่ะ”เด็กสาวถามต่อ
“บอกไปแล้วได้อะไรขึ้นมา พี่ไม่อยากโดนด่าว่าเป็นพวกจับปลาสองมือหรอกนะ”
“เเต่ถ้ามันไม่เป็นอย่างนั้นล่ะ บางทีความรักน่ะก็ไม่ใช่เรื่องของคนสองคนซะหน่อย”เด็กสาวยิ้มนิดๆเเต่อีกคนกำลังงงอย่างหนัก
“หมายความว่าไงอ่ะ”ฮันคยองถาม
“ก็หมายความว่าอยู่กันอย่าง 3p ไงล่ะ 555+”ไม่ใช่เสียงอึนยอง เเต่เป็น....
“ฮีชอล.......ซีวอน”ฮันคยองอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเห็นทั้งสองเดินออกมาจากพุ้มไม้ใกล้
“ชั้นไม่รู้มาก่อนเลยนะว่านายก็รักชั้น คิดว่าชั้นจะเเอบรักนายข้างเดียวซะอีก”ร่างระหงส์เดินมาขยี้หัวมังกรตรงหน้าเล่น
“นะ...นายก็รักชั้นเหรอ แล้วซีวอนล่ะ”ฮันคยองเงยหน้าขึ้นถาม
“ผิดด้วยเหรอที่เราจะมีใจให้ใครหลายคน”คำพูดของร่างบางทำเอาหนุ่มมังกรยิ้มออก
“ขอบใจนะที่นายรักชั้น”ฮีชอลโผเข้ากอดฮันคยองก่อนที่ซีวอนที่เงียบมานานจะทำเนียนไปกอดทั้งคู่
“ไอ้ซิมบ้าปล่อยเดี๋ยวนี้นะ”ทั้งสองพูดออกมาพร้อมกัน
“ชิ....กอดอึนยองก็ได้”ซีวอนทำท่าจะกอดเด็กสาวเเต่
“หยุดเลยนะ นายห้ามยุ่งกับน้องชั้น”ฮีชอลชี้หน้าด่า
“เเง....เเง ทำไมพระเจ้าต้องกลั่นเเกล้งผมด้วยคร้าบบบบบบ”ซีวอนลงไปดิ้นกับพื้น[เสียpictureลูกคุณหนูหมด]
เมื่อดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า ความสนุกสนานก็ได้เริ่มต้นขึ้น เสียงเพลงคลอเบาๆช่วยทำให้หลายคนรู้สึกผ่อนคลาย เเต่ไม่ใช่เหล่าลูกลิงเป็นเเน่
“ตัวใหญ่ช่วยดูหน่อยสิว่าเค้าสวยยัง”เยซองที่กำลังวุ่นกับเครื่องเเต่งกายของตัวเองอยู่จึงเงยหน้าขึ้นมอง
“เจ้าหญิงของผม สวยจริงๆเลย”เยซองเริ่มเข้าโหมดเพ้อ
ร่างบางในชุดราตรีสั้นสีดำเสริมฟองน้ำ ตุ้มหูสีดำ เเละรองเท้าส้นสูงตัดกับผิวขาวเนียน ทำให้ดูสง่างามยิ่งนัก ไม่เเปลกเลยที่จะทำให้คนตรงหน้าหลงได้ขนาดนี้
“ผมว่าตัวเล็กถือกระเป๋าใบนี้ด้วยนะ”เยซองยื่นกระเป๋าหนังสีดำใบเล็กให้ร่างบาง
“เเล้วนายอ่ะ เเต่งตัวเสร็จหรือยัง”คนตัวเล็กถามกลับ
“เสร็จแล้วครับ เป็นไงมั่ง”เยซองในชุดราตรีที่มีเครื่องประดับทุกอย่างเหมือนกับรยอวุกเพียงเเต่มันเป็นสีขาวทั้งหมดหันมาถามคนตัวเล็ก
“ความจริงนายก็สวยเหมือนกันน้า เเต่ชั้นว่านายน่าจะทาลิปสีชมพูมากกว่านะ”ร่างบางเเนะนำ ก็เยซองของเค้าน่ะเล่นทาปากซะเเดงเเจ๋เลยนี่นา
“ตัวเล็กทาให้ผมหน่อยสิ”เยซองยื่นปากเข้ามาใกล้ก่อนจะจูบคนตัวเล็กอย่างเเผ่วเบา
“ไอ้บ้า ฉวยโอกาสนี่หว่า”รยอวุกรีบผลักเยซองออก ก่อนจะเบือนหน้าหนี
“ก็คุณอยากน่ารักเองนี่นา”ยิ่งทำให้คนตัวเล็กหน้าเเดงเข้าไปอีก
“พอเลยๆรีบเเต่งหน้าให้เสร็จเเล้วตามชั้นมา”รยอวุกเดินหนีออกจากห้องเเต่งตัว[มันก็คือห้องนอนนั่นเเหละค่ะ]
“คยูเอาวิกผมชั้นมานะ”ซองมินกำลังวิ่งไล่คนที่เเอบขโมยวิกผมสีน้ำตาลไป เเต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะตามทัน
“ก็ผมอยากใส่อันนี้อ่ะ ซองมินไม่ต้องใส่หรอกทรงนี้เเหละน่ารักเเล้ว”[โปรดจิ้นถึงทรงผมซองมินในเอ็มวีDon’t Don]
“ถ้านายไม่เอามาคืนภายในสามวิเราเลิกกัน”สิ้นคำของซองมิน หมาป่าเจ้าเล่ห์ก็รีบวิ่งเอามาคืนเเต่โดยดี
“คืนก็ได้คร้าบ...ว่าเเต่มินนี่พูดอย่างนี้หมายความว่าเรากำลังคบกันอยู่ใช่ม้า”เเละเเล้วกระต่ายน้อยก็เสียรู้หมาป่าจนได้
“ชิ....นายก็น่าจะรู้อยู่เเล้วหนิ”ก่อนจะหันหลังกับไปจัดการกับวิกผมตัวเองต่อ
“อึนยอง พี่สวยพอรึยังอ่ะ”เจ้าหญิงเเห่งเอสเจที่อยู่ในชุดเจ้าหญิงซินเดอเรลล่าเอ่ยถามเด็กสาว
“สวยมากครับ เจ้าหญิงของผม”ไม่ใช่อึนยองที่ตอบเเต่เป็นสิงโตหนุ่มที่กำลังมองเจ้าหญิงด้วยสายตาหื่นกาม
“ใครถามนายมิทราบ เเต่งตัวให้เสร็จก่อนเหอะเเล้วค่อยมายุ่งกับชั้น”ก่อนจะหันไปถามความเห็นเด็กสาวต่อ
“พี่ใส่ชุดไหนก็สวยทั้งนั้นเเหละค่ะ หนูว่านะถ้าพี่ไปประกวดมิสทิฟฟานี่ต้องชนะเเน่ๆเลย”คำชมของเด็กสาวทำเอาฮีชอลถึงกับอายม้วน
“ฮันครับ เเต่งหน้าให้ผมหน่อยสิ”ซีวอนพี่เพิ่งจัดการกับชุดราตรียาวสีทองปักเลื่อมเอ่ยถามมังกรน้อยที่ใส่ชุดเหมือนตนเพียงเเต่เป็นสีเงิน [คิดเหมือนเรามั้ยว่ามันเหมือนตัวเงินตัวทอง 55+............ล้อเล่นน้า อย่าคิดมาก]
“นายไม่มีปัญญาเเต่งเองเหรอไง เห็นมั้ยว่าชั้นไม่ว่าง”ก่อนจะจัดการเเต่งหน้าตัวเองต่อ
“ผมเเต่งเองก็ได้”บอกอย่างงอนๆก่อนจะหยิบกล่องเครื่องสำอางของฮีชอลมาเเต่งหน้า
“อึนยองเธอไม่เปลี่ยนชุดเหรอ”จุงมินเอ่ยถามเพื่อนสาวที่ยังใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นอยู่
“จะเปลี่ยนทำไมล่ะ ขี้เกียจ ขอตัวนะต้องรีบไปตามพี่ๆใกล้เวลางานเเล้ว”ก่อนจะเดินจากไปอย่างไม่สนใจ
“พยายามเข้าน่าหลานรัก ยังไงอึนยองก็ต้องชอบเเกเข้าซักวัน”ชายเเก่ที่เเอบดูเหตการณ์อยู่ตบบ่าหลานชายเป็นการให้กำลังใจ
“บอมช่วยจับชั้นไว้หน่อยนะ กลัวล้มอ่ะ”ดงแฮสวมรองเท้าส้นเข็มกำลังเกาะคนตรงหน้าไว้เพระากลัวตกบันได
“ไม่ต้องกลัวนะ ผมไม่ปล่อยให้ที่รักผมเป็นอะไรหรอก”ทำเอาสาวหมวยถึงกับเขินหน้าเเดง
“โอ๊ย!!!!”เพราะเดินไม่ระวังจึงทำให้รองเท้าพลิก เเต่ยังดีที่คิบอมจับไว้ทัน
“เดินไหวมั้ยครับ”คิบอมถามด้วยความเป็นห่วง
“ไหวสิ โอ๊ย!!”พยายามจะยืนขึ้นเเต่ก็ล้มลงไปอีก
“งั้นผมอุ้มนะ”ก่อนจะช้อนตัวดงเเฮขึ้นมาไว้เเนบกาย
“ปล่อยนะ ชั้นกลัวตก”ถึงจะพูดอย่างนั้นเเต่ก็โอบรอบคอเจ้าชายน้ำเเข็งไว้เเน่น
“อยู่อย่างนี้เเหละครับดีเเล้ว”ก่อนจะอุ้มสาวหมวยเพื่อไปที่งาน
“ทึกกี้คร้าบ ใส่ชุดนี้เหอะน้า ชุดนั้นเอามาให้ผมใส่เถอะ”คังอินพยายามยื้อเเย่งชุดเกาะอกกับกระโปรงสั้นสีดำมาจากร่างบาง
“ทำไมชั้นต้องเเลกชุดกับนายด้วยล่ะ ก็ชั้นอยากใส่ชุดนี้หนิ”ลีทึกทำท่าจะเดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อ
“ก็ผมไม่อยากให้ไอ้พวกนั้นมันมาหลงใหลคุณหนิ ผมหวงคุณนะ”ทำเอาลีทึกถึงกับหน้าขึ้นสี
“ใครมันจะไปชอบคนอื่นมากกว่าเเฟนตัวเองล่ะ ยังไงพวกเคะทั้งหลายก็จัดการได้น่า นายรีบไปเลี่ยนชุดเหอะ”ยิ้มอย่างอายๆก่อนจะรีบเข้าห้องน้ำ
“ฮยอกเเจนายว่าเพื่อนเรามันดูเเปลกกันป่าวอ่ะ”ร่างอวบถามคนที่กำลังเเต่งตัวอยู่
“นายไม่รู้อะไรเลยเหรอว่าพวกนั้นเค้าไปกันถึงไหนต่อไหนเเล้ว”ยิ่งทำให้ชินดงงงเข้าไปใหญ่
“นายหมายความว่าไงอ่ะ”ชินดงถาม
“เพราะนายเอาเเต่กินน่ะสิ ถึงได้ไม่รู้ว่าพวกนั้นน่ะเค้าเป็นแฟนกัน”ชินดงจึงพยักหน้าเข้าใจ
“เเล้วนายไม่อยากมีบ้างเหรอ”ชินดงลองเชิงถาม
“เสปคชั้นน่ะต้องผู้หญิงเท่านั้น ชั้นไม่ชอบไม้ป่าเดียวกันหรอก 555++”หัวเราะร่าก่อนจะลุกไปที่อื่น
“โธ่! เสปคชั้นก็ผู้หญิงว่ะ ไม่ใช่นายคนเดียวซะหน่อย”ตะโกนไล่หลังฮยอกเเจ ก่อนจะหยิบวิกผมมาใส่ให้เรียบร้อยเเล้วเดินตามไป
“อึนยอง...มานั่งทำอะไรตรงนี้ ทำไมไม่ไปกินข้าวกับพวกพี่ๆล่ะ”คนสวยเเห่งซูจูเอ่ยถามขึ้น
เพราะตอนเเรกที่กินอาหารทะเลอยู่กับซีวอนเเล้วก็ฮัน มองหาเด็กสาวเท่าไหร่ก็ไม่เห็นจึงต้องออกมาตามหา
“หนูก็เเค่รู้สึกเบื่อๆอ่ะค่ะ”เด็กสาวตอบอย่างเหม่อลอย
“คิดถึงไอ้ยุนมันเหรอ”อึนยองพยักหน้าเเทนคำตอบ
“เธอนี่ท่าทางจะรักพี่ชายมากเลยสินะ”ฮีชอลนั่งลงข้างเด็กสาวพลางลูบหัวด้วยความเอ็นดู
“ค่ะ หนูรักพี่เค้าตั้งเเต่ตอนที่ยังเป็นเเค่แฟนคลับคนหนึ่ง เเล้วหนูก็จะรักพี่ยุนโฮตลอดไปด้วย”อึนยองก้มหน้าตอบอย่างอายๆ
“เธอรักพี่มากขนาดนั้นเลยเหรอ”เสียงใครบางคนดังมาจากด้านหลัง
“พี่ยุนโฮ...มาได้ไงคะเนี่ย”อึนยองวิ่งเข้ากอดหมียุนด้วยความดีใจ
“พอดีเมื่อคืนพี่ฮีชอลเค้าโทรมาบอกว่าเธอน่ะ ฝันร้าย เเล้วก็เอาเเต่เพ้อถึงพี่ พี่ก็เลยขอกลับมาหาเธอก่อนไง”ยุนโฮกอดอึนยองตอบ
“ขอบคุณพี่ฮีชอลมากนะคะ”หันมาเอ่ยขอบคุณคนที่กำลังยิ้มกับความน่ารักของพี่น้องคู่นี้ ก่อนจะซุกใบหน้าลงที่อกเเกร่ง
“เเล้วคนอื่นล่ะคะ ไม่มาด้วยเหรอ เเล้วนี่พี่ต้องกลับญี่ปุ่นอีกรึเปล่า”อึนยองเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“พวกนั้นจะตามมาพรุ่งนี้น่ะ ส่วนเรื่องที่จะกลับญี่ปุ่นคงเป็นปีหน้าน่ะ อาจจะไปบ้างบางวัน เพราะช่วงนี้ต้องเตรียมทำอัลบั้มสี่ เเล้วก็คอนเสิร์ตที่ไทย”
‘จริงสิตั้งเเต่มาอยู่นี่ก็ลืมบ้านเกิดซะสนิทเลย ว่าเเต่ตอนนี้บัตรคอนมันหมดรึยังเนี่ย ถ้าไม่ได้ไปดูเสียดายเเย่เลย’อึนยองคิดในใจ เเต่เหมือนยุนโฮจะได้ยินความคิดนั้น
“พี่รู้ว่าเธอต้องอยากไปดูคอนเสิร์ตที่ไทยใช่มั้ย พี่เตรียมบัตรไว้ให้เธอเเล้วนะ ทั้งสองรอบเลย”หมียุนนิ้มให้เด็กสาว
“พี่หมีใจดีที่สุดในโลกเลย”อึนยองหอมเเก้มหมีขาวตรงหน้า ทำเอาใครบางคนเเถวนั้นเกิดอิจฉา ส่วนคนถูกหอมเเก้มถึงกับตั้งตัวไม่ถูก
“เอ่อ...ชั้นว่าเธอสองคนรีบไปหาอะไรกินก่อนเหอะ เดี๋ยวจะโดนชินดงเเย่งไปซะก่อน”ฮีชอลที่เงียบอยู่นานเอ่ยเตือน
“อาหารเหรอ ลืมไปสนิทเลย”ยุนโฮจับมืออึนยองเเล้วรีบวิ่งไปที่ชายหาดทันที คนสวยจึงต้องรีบวิ่งตามไปอย่างเซ็งๆ
“เฮ้อ!!!ทำไมหมีในโลกนี้มันกินเก่งกันจังวะ”ถึงจะบ่นเเต่ในใจก็รู้สึกหิวเหมือนกัน...
................................................................................................................
เย่ๆ อัพจบไปอีกตอน เป็นไงกันบ้างเอ่ย
ยังไงมีไรก็ช่วยติชมด้วยน้า
อยากอ่านคอมเม้นท์ที่สุดเลย
ตอนนี้เรานั่งพิมพ์อยู่ตั้งหลายวัน
เพราะมัวเเต่เล่นเกม ก็เลยไม่มีเวลาพิมพ์ 555+
...เคยรู้สึกมั้ยเวลาที่เราอยากตัดใจจากใครซักคน
เเต่พอเราได้มาใกล้ชิดกับเค้าก็ทำไม่ได้
ทำไงดีล่ะ เรื่องที่ว่าเราชอบคนๆนั้นอ่ะ เค้าจะรู้กันหมดห้องเเล้ว
รวมทั้งอดีตคนที่เคยเรียกว่าเเฟนของเราด้วย
รู้สึกผิดนะ ที่เลิกกับคนหนึ่ง เเล้วไปรักอีกคนทั้งๆที่อยู่ห้องเดียวกัน
เพื่อนก็ชอบล้อ เราก็เขินเป็นเหมือนกันนะ
เเล้วถ้าคนนั้นเค้าไม่ได้ชอบเราล่ะ เราควรจะตัดใจใช่มั้ย
หรือจะรักเค้าข้างเดียวตลอดไป....
ไอ้ข้อความข้างบน อย่าไปสนใจมันเลยนะ เเค่อยากระบาย
พิมพ์เองงงเอง เฮ้อ!!!
ทำไมโลกนี้ต้องมีการเกลียดชังกันด้วย
เพราะอย่างนี้เเหละคนดีๆถึงได้เหลือน้อยลงทุกที
อยากบอกว่าเราเฉยๆนะกับเรื่องของเฮนรี่ เพระาเราคิดว่าเค้าเป็นคนที่มีความสามารถจริงๆ
สุดท้าย ท้ายสุด....
อยากไปดูคอนดงบังอ่ะ เเต่ไม่มีตังค์
เซ็ง ค่อดๆ แล้วที่สำคัญ คอนมันมี15-16ใช่มั้ย
แล้วโรงเรียนเราก็ดันสอบวันที่17-21
จะให้ชั้นเอาสมาธิที่ไหนมาทบทวนบทเรียนวะ
ความคิดเห็น