คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : SF วอนซอล-Love you forever.[2]
"เฮ้ย!นายเป็นไรเนี่ย ร้องไห้ทำไม มีเรื่องอะไรหรือเปล่า"ลีทึกกับคังอินเข้าไปพยุงร่างของฮีชอลที่เป็นลม
"ชั้นว่าพาไปที่บ้านนายก่อนเหอะ"ลีทึกบอกกับคังอินซึ่งบ้านใกล้โรงเรียนที่สุด
ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ของ[พ่อ]คังอิน
คยูฮยอนกับเยซองช่วยกันพาร่างไร้สติของฮีชอลมานอนที่โซฟา
"ซองมินไปเอาผ้ากับน้ำเย็นมาให้ที รยอวุกหยิบยาดมให้หน่อย ส่วนตาหมี..."
"จ๋า ทึกกี้ที่รัก"คังอินทำตาหวานเยิ้ม
"ช่วยไปห่างๆหน่อยได้มั้ย รำคาญ"คังอินทำหน้างอนแล้วเดินขึ้นห้องไปทันที
ส่วนคยูกับเยซองก็ไปนั่งหลบมุม ปล่อยให้สาวๆจัดการกันเอง
ลีทึกจัดการปลดกระดุมเสื้อของฮีชอลเพื่อให้หายใจสะดวก
ซองมินเอาผ้าชุบน้ำเย็นแล้วเช็ดหน้าให้ฮีชอล
ส่วนรยอวุกก็โบกยาดมไปมาที่จมูกของฮีชอล
"อืม..."ฮีชอลลืมตาขึ้นก่อนจะมองเพื่อนๆแบบงงๆ
"นี่บ้านคังอินหนิ แล้วชั้นมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"ฮีชอลหันไปถามลีทึก
พวกหนุ่มๆพอเห็นว่าฮีชอลฟื้นแล้วก็ต่างมาดูอาการกันใหญ่
"ก็นายน่ะ อยู่ดีๆก็ล้มไปเฉยเลย ชั้นกับคนอื่นๆก็เลยต้องพามาที่นี่ไงล่ะ"ลีทึกเขกหัวฮีชอลเบาๆ
"ว่าแต่ตอนนั้นนายร้องไห้ทำไมเหรอ"รยอวุกถามในสิ่งที่ทุกคนสงสัย
"คือว่า...ชั้น...อึก...ชั้นเป็นคนที่ทำให้สตลล่าต้องตาย..ฮืออออออ"
ทุกคนดูจะตกใจมากกับสิ่งที่ฮีชอลพูดออกมา
"นะ...นายหมายความว่าไงเนี่ย"ซองมินถาม
"คือว่าวันนั้น..."ฮีชอลเล่าทุกอย่างให้ทุกคนฟัง แต่ก็ไม่ได้บอกตอนที่พูดกับสเตลล่าว่าเขารักซีวอน
"เพราะอย่างนี้นี่เองสเตลล่าถึงต้องตาย"
"ซีวอน!!!"ฮีชอลถึงกับอุทานออกมาเสียงดัง เมื่อพบว่าซีวอนเดินออกมาจากตรงประตู
"ใช่ชั้นเอง ทำไมเหรอตกใจมากงั้นสิ"
"นะ...นายมาตั้งแต่เมิอไหร่อ่ะ"ฮีชอลอ้ำอึ้ง
"ก็ตั้งแต่ตอนที่เธอบอกว่าเห็นชั้นบอกรักสเตลล่าในร้านอาหารน่ะสิ"ซีวอนดึงฮีชอลขึ้ให้ลุกขึ้นมา ส่วนคนอื่นๆก็ได้แต่นั่งเงียบ เพราะรู้ๆกันอยู่ว่าถ้าซีวอนโกรธเมื่อไหร่ละก็...ไม่มีทางรอด
"สะใจนายมากละสิที่ทำให้คนบริสุทธิ์ต้องตายน่ะ"ซีวอนตะคอกใส่หน้าฮีชอลจนร่างบางถึงกับร้องไห้
"มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ คือว่า..."
"ชั้นไม่เชื่อคำพูดของนายอีกแล้ว แล้วอย่ามาให้ชั้นเห็นหน้านาย
1เดือนต่อมา
ตั้งแต่วันนั้นก็ไม่มีใครพบฮีชอลอีกเลย ส่วนซีวอนที่เพิ่งเห็นคลิปที่สเตลล่ากับยุนโฮจูบกัน[ในมือถือของฮีชอลที่ทำตกไว้หน้าบ้านคังอิน ในขณะที่วิ่งหนี]
ก็รู้สึกเสียใจในวิ่งที่ตนทำกับฮีชอล เฝ้าแต่นั่งคอยว่าเมื่อไหร่ฮีชอลจะกลับมาเสียที จนกระทั่งวันหนึ่ง...
ที่บ้านของซีวอน
"เฮ้!ทุกคน เมื่อวานชั้นได้รับพัสดุจากฮีชอลด้วยล่ะ"ลีทึกเดินมาหาเพื่อนๆพร้อมกับคังอิน
"ไหนๆขอชั้นดูหน่อยดิ"ซีวอนรีบเข้ามาแย่งไปจากมือลีทึกแต่ถูกแย่งกลับ
"หยุดเลยนะทุกคน เดี๋ยวชั้นเปิดเอง"ลีทึกค่อยบรรจงแกะเชือกอย่างดี และเปิดกล่องออก
ในนั้นมีกล่องอยู่นึงใบที่เขียนไว้ว่าถึงเพื่อนๆทุกคนและชอย ซีวอน
ลีทึกจึงเปิดกล่องออกมา ภายในกล่องมีจดหมายอยู่หนึ่งฉบับ และรูปภาพที่พวกเขาเคยถ่ายไว้ด้วยกัน
"อ่านจดหมายก่อนละกันนะ"ซองมินบอกเพื่อนๆและหยิบจดหมายขึ้นมาเริ่มอ่าน
To.My friends
หวัดดีทุกคน เป็นไงกันบ้างชีวิตที่ไม่มีฉันน่ะ หวังว่าคงสบายดีนะ กว่าที่พวกนายจะได้อ่านจดหมายฉบับนี้ฉันอาจจะไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้วก็ได้[ทุกคนเงยหน้าขึ้นมาสบตากัน]
รู้มั้ยว่ามันลำบากใจแค่ไหนที่ต้องจากพวกนายไป แต่ในเมื่อเค้าไม่อยากเห็นหน้าฉัน ฉันก็ต้องไป
ฉันเสียใจมากนะเรื่องของสเตลล่า ถ้าฉันไม่บังเอิญไปเจอเธอที่คอนโดเรื่องทั้งหมดก็คงไม่เกิดขึ้นหรอกจริงมั้ย
ซีวอน ฉันมีอะไรจะบอกนายด้วยล่ะ ฉันเสียใจมากนะที่นายทำกับชั้นแบบนั้น ไม่เคยคิดเลยว่านายจะกล้าทำร้ายฉันเพราะผู้หญิงคนเดียว ตั้งแต่นายเริ่มชอบสเตลล่า นายก็ทำตัวห่างเหินฉันไม่สนใจฉัน จำได้มั้ยที่นายเคยบอกฉันว่าตราบใดที่ยังมีฉันอยู่นายจะไม่มีวันรักผู้หญิงคนไหนเด็ดขาด แต่นายก็ผิดสัญญา ที่นายพูดไปคงแค่พูดเล่นๆตามประสาเพื่อนสินะ แต่รู้มั้ยว่าฉันคิดมากกว่านั้น...ฉันรักนาย
ถึงจะรักมากแค่ไหนแต่มันก็เป็นแค่ความฝัน จากนั้ไปเราคงไม่ได้พบกันอีก ลาก่อน...
"เป็นไงล่ะ เพราะนายคนเดียวที่ทำให้ฮีชอลต้องเป็นแบบนี้"รยอวุกยกมือขึ้นปาดน้ำตา
"ชั้นขอโทษ"ซีวอนคุกเข่าลงกับพื้น สะอื้นจนตัวโยน
ถึงจะพูดตอนนี้มันก็สายไปแล้วสินะ เพราะนายจากฉันไปแล้วตลอดกาล ฉันอยากจะบอกว่าฉันก็รักนาย...คิม ฮีชอล
"ทำไมนายต้องทิ้งชั้นไปด้วย ถ้านายกลับมาไม่ได้ชั้นก็จะไปหานายเอง"ซีวอนหยิบมีดพกของตนและทำท่าจะแทงที่ท้อง
"ซีวอนอย่า!!!"เพื่อนๆรีบเข้าไปห้าม
"พวกนายอย่าห้ามชั้นเลยนะ ชั้นจะไปหาฮีชอล"ซีวอนพยายามขัดขืน
"เฮ้!พวกนายทำอะไรกันน่ะ"เสียงผู้มาใหม่ ทำให้หนุ่มๆทั้ง7รีบหันไปมอง
"ฮีชอล!!!"
"เออ ใช่ ชั้นเองแหละ ไม่เห็นต้องตกใจเลย"ฮีชอลเดินมาหาเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานาน
"ไหน นะ...นายบอกว่านายตายไปแล้วไงล่ะ"ซีวอนถาม
"ชั้นเคยบอกด้วยเหรอ ไม่รู้สิ ทึ้กกี้ มินนี่ วุคกี้ชั้นคิดถึงพวกแกจังเลยว่ะ"ฮีชอลเข้าไปกอดทั้งสาม
"แกส่งอะไรมาเนี่ย รู้มั้ยชั้นใจหายหมดเลย"ทึกร้องไห้ด้วยความดีใจ
"ไว้เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังนะ เฮ้อ!เดินทางมาเหนื่อยๆหิวจังเลยอ่ะ"ฮีชอลลูบท้องตัวเอง
"งั้นรอเดี๋ยวนะ เดี๋ยวจะทำข้าวผัดกิมจิมาให้กิน"ทึกเดินเข้าไปในครัว โดยมีคังอินตามไปให้กำลังใจ
"ทำซุปฟักทองให้ชั้นด้วยนะ"ซองมินตะโกนไล่หลัง
"ทำเองดิ"พอได้ยินคำตอบจากทึก ซองมินก็ทำท่าจะร้องไห้ ร้อนถึงคยูที่ต้องรีบมาปลอบ
"ไม่ร้องนะครับคนดี เดี๋ยวเย็นนี้ผมจะจัดปาร์ตี้ฟักทองให้นะ"ซองมินรีบเปลี่ยนมายิ้มทันที
"จริงๆนะ"คยูพยักหน้าแทนคำตอบ
"ชั้นรักนายที่สุดเลย งั้นเราไปซื้อของกันนะ"ซองมินรีบลากคยูออกไปซูเปอร์ มาเก็ต
"น่าอิจฉาคู่นั้นจังเนอะ"รยอวุกบอกกับฮีชอลที่ดูเหมือนจะไม่ได้ยินคำพูดของรยอวุคเพราะเอาแต่นั่งเหม่อ
"ไม่เห็นต้องอิจฉาเลยหนิ อยากทานอะไรล่ะครับเดี๋ยวผมไปซื้อให้"เยซองรีบเสนอตัว
"ซื้อให้จริงๆนะ งั้น...ไปร้านเค้กกัน"รยอวุคกับเยซองเดินจูงมือกันออกไปข้างนอกอีกคู่
"เอ่อ...ฮีชอล"ซีวอนค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ร่างบางที่กำลังดูโทรทัศน์อยู่
"........................."ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
"นาย
แต่ฮีชอลก็ยังทำเป็นไม่ได้ยิน
ชั้นไม่ให้อภัยนายง่ายๆหรอก...ซีวอน
ซีวอนที่เริ่มทนไม่ได้กับท่าทีเฉยเมยจึงกดฮีชอลลงกับโซฟา และโน้มตัวลงจูบที่ปากของฮีชอล
"นี่นายจะทำอะไรเนี่ย"ฮีชอลผลักซีวอนจนตกโซฟา
"ก็นายไม่ยอมพูดกับชั้นนี่นา"ซีวอนทำหน้างอนๆ
"เราไม่มีอะไรต้องพูดกันอีกแล้ว"
"แล้วในจดหมายล่ะ ที่นายบอกว่า...รักชั้นน่ะ"
"ชั้นเขียนจดหมายฉบับนั้นเมื่อ1เดือนก่อน และตอนนี้ชั้นก็เปลี่ยนใจแล้วด้วย"ฮีชอลลุกหนีไปหน้าบ้าน
"ไม่จริงอ่ะ นายแอบชอบชั้นมาตั้งนาน จะตัดใจง่ายๆอย่างนี้น่ะเหรอ"ซีวอนเดินมาดักหน้าฮีชอล
"แล้วทีนายล่ะ นายเคยมองมาที่ชั้นบ้างมั้ย พอนายมีสเตลล่านายก็ลืมชั้น"ฮีชอลก้มหน้าร้องไห้
ซีวอนจึงเข้ามากอด และให้ฮีชอลซบที่อกแกร่งของตน
"ชั้นขอโทษนะ ชั้นมันโง่เอง ที่ไม่เคยมองเห็นหัวใจของตัวเอง ชั้นสัญญาว่าตั้งแต่นี้ไปชั้นจะขออยู่เคียงข้างนายตลอดไป"ซีวอนหยิบแหวนออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ก่อนจะจับมือซ้ายของร่างบางขึ้นมา
"อะไรอ่ะ"ฮีชอลทำหน้างงๆ
"ก็แหวนหมั้นไง แต่งงานกับผมนะ"ซีวอนนิ่งรอคำตอบ
"แล้วถ้าชั้นจะตอบว่าไม่ล่ะ...ไม่ปฎิเสธ"
"ไชโย!!!ในที่สุดนายก็ยอมแต่งงานกับชั้นแล้ว"ซีวอนกระโดดไปรอบๆฮีชอลด้วยความดีใจ..
ที่ไม่ได้มาอัพตามสัญญาก็เพราะว่าคอมมันติดไวรัสก็เลยต้องรอให้น้ามาซ่อมให้เลยอกเล่นไปหลายอาทิตย์
สุดท้าย...อย่าลืมเม้นท์+โหวตด้วนนะคะ
ความคิดเห็น