ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 4 : การกลับมา
ข้างนอกศาสนจักร [ที่ซึ่งเกิดการปะทะกันเพราะทวารบาล(อีกแล้ว_*_)]
ซานาอิ : นี่ ปล่อยนะ ปล่อยชั้นเดี๋ยวววววนี้นะ เจ้าหัวเหม่ง
มาริ : ชั้นไม่ปล่อยแกง่ายๆหรอกนะอาคุม่า
ซานาอิ : จะปล่อยรึไม่ปล่อย
มาริ : ไม่
ซานาอิ : งั้นก็ จันทราขาว สำแดงฤทธิ์
ทันใดนั้น วงเวทย์สีขาวก็ปรากฎขึ้นที่ข้อมือของซานาอิ เธอชี้นิ้วไปที่มาริแล้วเอ่ยขึ้น "แสงจันทราขาวศักดิ์สิทธิ์"
ลำแสงสีขาวพุ่งจากข้อมือของซานาอิตรงไปที่มารทันที ทำให้มาริต้องปล่อยแขนของซานาอิ แล้วกระโดดหลบลำแสงนั้น
มาริ : หนอยแน่ะ ตอบโต้อย่างงั้นรึ อาคุม่า
ซานาอิ : อาคุม่าบ้านแกใช้ศาสตรากำราบอาคุม่าได้รึไงยะ -*-มาริ : ปากดีนักนะ
มาริตั้งท่าจะโจมตีซษนาอิ แต่ คันดะ ยู ฮีโร่ของเรา ก็กระโดมาพร้อมมุเก็นในมือ ขวางมาริเอาไว้
คันดะ : พอได้แล้วมาริ นายกำลังเข้าใจผิดอยู่นะ
มาริ : คันดะ นายมาขวางชั้นทำไมกัน อย่าบอกนะว่าพวกนายคิดจะปกป้องอาคุม่าน่ะ
คันดะ : ซานาอิไม่ใช่อาคุม่า ยัยนี่น่ะเป็นเอ็กโซซิสท์ต่างหาก...
ทางด้านซานาอินั้นถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว เมื่อเห็นว่าคนที่มาปกป้องตนนั้นเป็นคันดะ เธอรูสึกขอบคุณเขาลึกๆในใจ แต่...
คันดะ : แม้ยัยนี่จะอ่อนก็เหอะ
คำขอบคุณในใจของซานาอิหายไปทันใดเมื่อได้ยินประโยคนี้ ตอนนี้เจ้าตัวโกรธจนอยากจะแงะกะโหลกคันดะออกมาดูเลยว่ามันทำด้วยอะไร ทำไมมันถึงมองคนอย่างเธอว่าอ่อน -*-
ทางด้านโคมุอิ
ทุกๆคนกำลังอึ้งกิมกี่กับการกลับมากะทันหันของซานาอิ
รีเวอร์ : ผู้หญิงคนนั้นคือ มิเอฮาระ ซานาอิ งั้นรึ
โคมุอิ : รีเวอร์คุง รีบบอกให้มาริกัยมิลันด้าหยุดโจมตีเร็วเข้า
รีเวอร์ : ครับหัวหน้า มาริ มิลันด้า หยุดโจมตีก่อน
มาริ : หือ รองหัวหน้ารีเวอร์รึ
รีเวอร์ : ใช่ ชั้นเอง หยุดโจมตีก่อน ผูหญิงคนนั้นไม่ใช่อาคุม่า
มิลันด้า : เอ๋! ไม่ใช่อาคุม่าแล้วเธอเป็น...
รีเวอร์ : เธอเป็นเอ็กโซซิสท์ พวกเดียวกับเรา
มิลันด้า : งั้นรึคะ แล้วทำไมเธอถึงไม่ผ่านล่ะคะคุณทวารบาล
ทวารบาล : ก้อ..ก้อ..ก้อ
ซานาอิ : ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นแหละเจ้าทวารบาลบ้า ก่อเรื่องให้ชั้นนักนะแก คอยดูเหอะ ว่างเมือ่ไหร่ชั้นจะเจี๋ยนแกทิ้ง
ทวารบาล : แว้ก มะ ไม่เอ๊าาาาาา
ซานาอิ : เปิดประตูซะทีสิยะ เมื่อยขาจะตายอยู่แล้วนะ
ทวารบาล : คะ..ครับ ปะ..เปิด..เปิดประตู
และแล้วประตูศาสนจักรก็เปิดออกให้เหล่าเอ็กโซซิสท์ทั้งหมดเดินเข้าไป ระหว่างทางเดินนั้น มาริก็ขอโทษซานาอิที่ทำร้ายเธอ ซึ่งซานาอิก็ยิ้มๆแล้วไม่ว่าอะไร
มิลันด้า : จริงสิ เธอชื่ออะไรหรอจ๊ะ ชั้นมิลันด้า ล็อตโต้นะ ส่วนนี่ มาริจ้ะ
ซานาอิ : ชั้นชื่อ ซานาอิ ค่ะ มิเอฮาระ ซานาอิ ยินดีที่รู้จักนะคะ คุณมิลันด้า คุณมาริ
อเลน : แล้วคุณซานาอิจะไปหาคุณโคมุอิก่อน หรือว่าไปที่ห้องของคุณเลยล่ะครับ
ซานาอิ : ไปหาคุณโคมุอิก่อนน่ะสิ ก็ชั้นยังไม่มีห้องของตัวเองเลยนี่นา
อเลน : อ้าว ทำไมล่ะครับ
ซานาอิ : ก็ตอนที่ชั้นมาแรกยังเด็กมากน่ะ เลยต้องนอนกับอาจารย์ ทั้งๆที่บอกไปแล้วแท้ๆว่านอนคนเดียวได้ อาจารย์น่ะเรื่องมากที่สุดเล้ย
ณ แผนกวิทยาศาสตร์
โคมุอิ : ไง~ ซานาอิ คิดจะมาก็มาเลยนะ ไม่ส่งจดหมายมาบอกล่วงหน้าซักนิด
ซานาอิ : แฮะๆ ขอโทษทีค่ะ พอดีชั้นลืมไปน่ะค่ะ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ
โคมุอิ : ช่างเถอะ เธอกลับมา ชั้นก็มีเวลาอู้งานมากินเค้กแล้ว ^^
อเลน : หือ เค้กรึครับ
โคมุอิ : จริงสินะ อเลนคุงคงยังไม่รู้ ซานาอิน่ะ ทำอาหารเก่งมากทั้งของคาวของหวานเลยนะ
อเลน : จริงรึครับ
ซานาอิ : ก็อร่อยน้อยกว่าคุณเจอรี่ทำน่ะนะ แต่ก็ยังอร่อยละกัน
โคมุอิ : เออนี่ ซานาอิ สู้กันเมื่อตะกี้ ศาสตราเป็นอะไรรึเปล่า
แล้วสว่านอันเท่าช้างก็ถูกหยิบออกมา หากแต่ว่าที่ผู้โดนนั้นกลับไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย
ซานาอิ : ก็ไม่รู้สิคะ ยังดีอยู่มั้ยไม่รู้ ขอลองกับพี่โคมุอิได้มั้ยคะเนี่ย
เมื่อจบคำ สว่านอันเท่าช้างก็ถูกเก็บทันใด เนื่องด้วยความน่ากลัวกว่าของซานาอิ
โคมุอิ : ไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะนะ รินารี่ พาซานาอิไปที่ห้องหน่อยสิ ข้างๆกับห้องของน้องล่ะนะ เก็บของเสร็จแล้วไปที่โรงอาหารด้วยนะ ซานาอิ
ซานาอิ : ยังไม่ได้ลองเลยว่ามันยังดีอยู่มั้ยนะคะ
โคมุอิ : ไม่ต้องลองก็รู้ว่ายังดีอยู่ รีบไปเถ้อออออออออ
ซานาอิ : คิกๆ ได้ค่ะ ไปแล้วๆ
ซานาอิใช้เวลา 5 นาทีในการเก็บของ แล้วจึงลงมาที่โรงอาหาร เมื่อมาถึงเธอก็ต้องตกตะลึง ทุกคนในศาสนจักรมารวมตัวกันที่โรงอาหาร โดยมีป้ายแขวนไว้ว่า "WELCOME BACK ZANAI"
โคมุอิ : ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะ ซานาอิ
ซานาอิตื้นตันจนน้ำตาไหล ก่อนจะยิ้มออกมา
"กลับมาแล้วค่ะ ทุกๆคน"
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอนแล้วค่า~ ขอบคุณทุกคนนะคะที่คอยติดตาม เราอ่านคอมเม้นแล้วตื้นตันใจมั่กๆเลย อ้อ เห็นหลายๆคนบอกว่าตอนของเรามันสั้นๆ ตอนนี้เราเลยพยายามทำให้มันยาวขึ้นแล้วค่ะ ใช้ได้ไม่ได้ยังไง เม้นบอกกันด้วยนะคะ ^^ แล้วว่างๆเราจะมาอัพตอนต่อไปให้นะ
ซานาอิ : นี่ ปล่อยนะ ปล่อยชั้นเดี๋ยวววววนี้นะ เจ้าหัวเหม่ง
มาริ : ชั้นไม่ปล่อยแกง่ายๆหรอกนะอาคุม่า
ซานาอิ : จะปล่อยรึไม่ปล่อย
มาริ : ไม่
ซานาอิ : งั้นก็ จันทราขาว สำแดงฤทธิ์
ทันใดนั้น วงเวทย์สีขาวก็ปรากฎขึ้นที่ข้อมือของซานาอิ เธอชี้นิ้วไปที่มาริแล้วเอ่ยขึ้น "แสงจันทราขาวศักดิ์สิทธิ์"
ลำแสงสีขาวพุ่งจากข้อมือของซานาอิตรงไปที่มารทันที ทำให้มาริต้องปล่อยแขนของซานาอิ แล้วกระโดดหลบลำแสงนั้น
มาริ : หนอยแน่ะ ตอบโต้อย่างงั้นรึ อาคุม่า
ซานาอิ : อาคุม่าบ้านแกใช้ศาสตรากำราบอาคุม่าได้รึไงยะ -*-มาริ : ปากดีนักนะ
มาริตั้งท่าจะโจมตีซษนาอิ แต่ คันดะ ยู ฮีโร่ของเรา ก็กระโดมาพร้อมมุเก็นในมือ ขวางมาริเอาไว้
คันดะ : พอได้แล้วมาริ นายกำลังเข้าใจผิดอยู่นะ
มาริ : คันดะ นายมาขวางชั้นทำไมกัน อย่าบอกนะว่าพวกนายคิดจะปกป้องอาคุม่าน่ะ
คันดะ : ซานาอิไม่ใช่อาคุม่า ยัยนี่น่ะเป็นเอ็กโซซิสท์ต่างหาก...
ทางด้านซานาอินั้นถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว เมื่อเห็นว่าคนที่มาปกป้องตนนั้นเป็นคันดะ เธอรูสึกขอบคุณเขาลึกๆในใจ แต่...
คันดะ : แม้ยัยนี่จะอ่อนก็เหอะ
คำขอบคุณในใจของซานาอิหายไปทันใดเมื่อได้ยินประโยคนี้ ตอนนี้เจ้าตัวโกรธจนอยากจะแงะกะโหลกคันดะออกมาดูเลยว่ามันทำด้วยอะไร ทำไมมันถึงมองคนอย่างเธอว่าอ่อน -*-
ทางด้านโคมุอิ
ทุกๆคนกำลังอึ้งกิมกี่กับการกลับมากะทันหันของซานาอิ
รีเวอร์ : ผู้หญิงคนนั้นคือ มิเอฮาระ ซานาอิ งั้นรึ
โคมุอิ : รีเวอร์คุง รีบบอกให้มาริกัยมิลันด้าหยุดโจมตีเร็วเข้า
รีเวอร์ : ครับหัวหน้า มาริ มิลันด้า หยุดโจมตีก่อน
มาริ : หือ รองหัวหน้ารีเวอร์รึ
รีเวอร์ : ใช่ ชั้นเอง หยุดโจมตีก่อน ผูหญิงคนนั้นไม่ใช่อาคุม่า
มิลันด้า : เอ๋! ไม่ใช่อาคุม่าแล้วเธอเป็น...
รีเวอร์ : เธอเป็นเอ็กโซซิสท์ พวกเดียวกับเรา
มิลันด้า : งั้นรึคะ แล้วทำไมเธอถึงไม่ผ่านล่ะคะคุณทวารบาล
ทวารบาล : ก้อ..ก้อ..ก้อ
ซานาอิ : ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นแหละเจ้าทวารบาลบ้า ก่อเรื่องให้ชั้นนักนะแก คอยดูเหอะ ว่างเมือ่ไหร่ชั้นจะเจี๋ยนแกทิ้ง
ทวารบาล : แว้ก มะ ไม่เอ๊าาาาาา
ซานาอิ : เปิดประตูซะทีสิยะ เมื่อยขาจะตายอยู่แล้วนะ
ทวารบาล : คะ..ครับ ปะ..เปิด..เปิดประตู
และแล้วประตูศาสนจักรก็เปิดออกให้เหล่าเอ็กโซซิสท์ทั้งหมดเดินเข้าไป ระหว่างทางเดินนั้น มาริก็ขอโทษซานาอิที่ทำร้ายเธอ ซึ่งซานาอิก็ยิ้มๆแล้วไม่ว่าอะไร
มิลันด้า : จริงสิ เธอชื่ออะไรหรอจ๊ะ ชั้นมิลันด้า ล็อตโต้นะ ส่วนนี่ มาริจ้ะ
ซานาอิ : ชั้นชื่อ ซานาอิ ค่ะ มิเอฮาระ ซานาอิ ยินดีที่รู้จักนะคะ คุณมิลันด้า คุณมาริ
อเลน : แล้วคุณซานาอิจะไปหาคุณโคมุอิก่อน หรือว่าไปที่ห้องของคุณเลยล่ะครับ
ซานาอิ : ไปหาคุณโคมุอิก่อนน่ะสิ ก็ชั้นยังไม่มีห้องของตัวเองเลยนี่นา
อเลน : อ้าว ทำไมล่ะครับ
ซานาอิ : ก็ตอนที่ชั้นมาแรกยังเด็กมากน่ะ เลยต้องนอนกับอาจารย์ ทั้งๆที่บอกไปแล้วแท้ๆว่านอนคนเดียวได้ อาจารย์น่ะเรื่องมากที่สุดเล้ย
ณ แผนกวิทยาศาสตร์
โคมุอิ : ไง~ ซานาอิ คิดจะมาก็มาเลยนะ ไม่ส่งจดหมายมาบอกล่วงหน้าซักนิด
ซานาอิ : แฮะๆ ขอโทษทีค่ะ พอดีชั้นลืมไปน่ะค่ะ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ
โคมุอิ : ช่างเถอะ เธอกลับมา ชั้นก็มีเวลาอู้งานมากินเค้กแล้ว ^^
อเลน : หือ เค้กรึครับ
โคมุอิ : จริงสินะ อเลนคุงคงยังไม่รู้ ซานาอิน่ะ ทำอาหารเก่งมากทั้งของคาวของหวานเลยนะ
อเลน : จริงรึครับ
ซานาอิ : ก็อร่อยน้อยกว่าคุณเจอรี่ทำน่ะนะ แต่ก็ยังอร่อยละกัน
โคมุอิ : เออนี่ ซานาอิ สู้กันเมื่อตะกี้ ศาสตราเป็นอะไรรึเปล่า
แล้วสว่านอันเท่าช้างก็ถูกหยิบออกมา หากแต่ว่าที่ผู้โดนนั้นกลับไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย
ซานาอิ : ก็ไม่รู้สิคะ ยังดีอยู่มั้ยไม่รู้ ขอลองกับพี่โคมุอิได้มั้ยคะเนี่ย
เมื่อจบคำ สว่านอันเท่าช้างก็ถูกเก็บทันใด เนื่องด้วยความน่ากลัวกว่าของซานาอิ
โคมุอิ : ไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะนะ รินารี่ พาซานาอิไปที่ห้องหน่อยสิ ข้างๆกับห้องของน้องล่ะนะ เก็บของเสร็จแล้วไปที่โรงอาหารด้วยนะ ซานาอิ
ซานาอิ : ยังไม่ได้ลองเลยว่ามันยังดีอยู่มั้ยนะคะ
โคมุอิ : ไม่ต้องลองก็รู้ว่ายังดีอยู่ รีบไปเถ้อออออออออ
ซานาอิ : คิกๆ ได้ค่ะ ไปแล้วๆ
ซานาอิใช้เวลา 5 นาทีในการเก็บของ แล้วจึงลงมาที่โรงอาหาร เมื่อมาถึงเธอก็ต้องตกตะลึง ทุกคนในศาสนจักรมารวมตัวกันที่โรงอาหาร โดยมีป้ายแขวนไว้ว่า "WELCOME BACK ZANAI"
โคมุอิ : ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะ ซานาอิ
ซานาอิตื้นตันจนน้ำตาไหล ก่อนจะยิ้มออกมา
"กลับมาแล้วค่ะ ทุกๆคน"
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอนแล้วค่า~ ขอบคุณทุกคนนะคะที่คอยติดตาม เราอ่านคอมเม้นแล้วตื้นตันใจมั่กๆเลย อ้อ เห็นหลายๆคนบอกว่าตอนของเรามันสั้นๆ ตอนนี้เราเลยพยายามทำให้มันยาวขึ้นแล้วค่ะ ใช้ได้ไม่ได้ยังไง เม้นบอกกันด้วยนะคะ ^^ แล้วว่างๆเราจะมาอัพตอนต่อไปให้นะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น