คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 หญิงสาวปริศนา
บทที่ 1:หญิงสาวปริศนา
ในวันฟ้าใส(หลังฝน)ของศาสนจักรแห่งความมืด อเลน รินารี่ ราวี่ คันดะ ออกมาเดินเล่นชมนกชมไม้ในป่าแถวๆนั้น
อเลน :วันนี้อากาศดีจังเลยนะครับ
รินารี่ :อื้ม ฟ้าก้อใสด้วย เนอะทุกคน
คันดะ: เชอะ ฟ้าจะใสหรือไม่ใสมันเกี่ยวอะไรกับชั้นล่ะ
อเลน :ไหงคันดะพูดแบบนั้นล่ะครับ รินารี่เค้าถามดีๆนะครับ
คันดะ :ชั้นจะพูดยังไงมันก้อเรื่องชองชั้น ไม่เกี่ยวกับแก เจ้าถั่วงอก
อเลน : ผมบอกเป็นล้านครั้งแล้วนะครับว่าผมชื่อ อเลน ไม่ใช่เจ้าถั่วงอก สงสัยคันดะจะสมองเสื่อมจริงๆน่ะล่ะครับ
คันดะ: หนอย แกว่าไงนะเจ้าถั่วงอก
ราวี่ :พอแล้วน่า อเลนกับยูนี่ชอบทะเลาะกันจนเสียบรรยากาศทุกทีเลยนะ(me; แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแกฟะราวี่)
คันดะ: ชั้นบอกแกล้านครั้งแล้วนะว่า อย่ามาเรียกชั้นว่ายู เจ้ากระต่ายบ้า
อเลน: หึหึ ราวี่กับคันดะก้อทะเลาะกันจนเสียบรรยากาศเหมือนกันแหละครับ(me ;ได้ทีขี่แพะไล่เลยนะเนี่ย)
ราวี่: อเลนนน ไหงพูดแบบนี้ล่ะ
รินารี่: พอได้แล้วจ้ะ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว โตกันแล้วนะ ยังจะทะเลาะกันเป็นเด็กๆไปได้(me ;น่ากลัวดีจัง)
อเลน:ขะ ขอโทษครับรินารี่
ราวี่ :โทษทีนะรินารี่จัง
คันดะ :เฮอะ (me :ไม่รู้ร้อนรู้หนาวซะงั้น//kanda :ชักมุเก็น//me:โทษค่ะดะคุง)
ตุบ ตุบ
อเลน : อ๊ะ เสียงอะไรน่ะครับ
ราวี่ : ไม่รูสิ ยู นายรู้มั้ย
คันดะ :ไม่รู้ แล้วก็อย่ามาเรียกชั้นว่ายูด้วย เจ้ากระต่ายปํญญาอ่อน
รินารี่ :เอ่อ พอเถอะจ้ะ แล้วเสียงนั้นมันคืออะไรกันล่ะ หรือว่าจะเป็น...อาคุม่า
คันดะ : ไม่ดูจะรู้มั้ย
แล้วคันดะก็ชักมุเก็นออกมา และเดินไปที่พงหญ้า อันเป็นต้นตอของเสียงประหลาด แล้วฟันมุเก็นลงไป(me : ไม่ได้ไปดูหรอกเรอะ)
เค้รง !
ปรากฎมีดสี้นเล่มหนึ่งและเจ้าของเสียงประหลาดพร้อมกับรับดาบของคันดะ
หญิงลึกลับ : ชั้นไม่ใช่อาคุม่านะ เจ้าบ้านี่ วันหลังก็หัดถามซะบ้างสิ ก่อนจะจู่โจมใครน่ะ ฮึ!ซื่อบื้อชะมัดเลย เจ้างี่เง่าเอ๊ย
เงียบ!
ทุกๆคน (โดยเฉพาะคันดะ)อึ้งไปตามๆกัน กับการปรากฎตัว(และคำเทศนา)ของหญิงสาวปริศนา
__________________________________________________________________
เม้นด้วยน้า ~ นักเขียนมือใหม่อยากได้กำลังใจค่ะ ^O^
ความคิดเห็น