คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ปริศนา IV แค่เริ่มต้นสืบ ก็พบปริศนา น่าเวียนหัวซะแล้วสิ
ปริศนา IV แค่เริ่มต้นสืบ ก็พบปริศนา น่าเวียนหัวซะแล้วสิ
ในที่สุดก็ถึงวันที่ ชมรม L.I.T.D จะออกเดินทางไปเริ่มสืบสวนซะที ในตอนนี้ พวกเขาได้มากันพร้อมแล้วแต่กลับยังไม่เห็นรถเลยสักคัน ทำให้บาสกับซิวล์เริ่มที่จะหงุดหงิดเสียแล้ว
“เมื่อไรไอรถบ้านั้นจะมาซักทีฟะ -*- ”บาสบ่นออกมาหลังจากที่ยืนรอมาเป็นชั่วโมงแล้ว(จริงๆก็แค่ 30 นาที)
“เอาน่า เดี่ยวก็มา ใจเย็นหน่อย”เอเรสบอกกับบาส
“อืม จะพยายาม”โอ้ว ไม่น่าเชื่อบาสผู้ใจร้อน จะยอมใจเย็นตาคำพูดของเอเรสเนี้ยนะ
“เฮ้อ เมื่อไรรถจะมา เริ่มรำคาญแล้วนะ ให้ตายเหอะ ตาบ้าข้างๆนี่ก็กินอยู่ได้ ชิ -*-”ซิวล์บ่นขึ้นมาบ้าง แม้ช่วงหลังจะหันมาเหน็บไมล์ที่ยื่นอยู่ข้างๆพรางกินขนมหวานอย่างเอร็ดอร่อย อย่างเซ็ง
“อยากกินบ้างรึไง อิจฉาล่ะสิ^^”ไมล์ตอบกลับ
“เลิกเถียงกันซักทีเหอะ สองคนนี้จะไม่เถียงกันซักวันจะตายไหมเนี้ยห๊ะ”เกลถามขึ้น
“ชิ/หึ”
“รถมาแล้ว”เดย์เดินมาบอกกับทุกคนแล้วเดินนำไปยังที่รถ รถที่มารับเป็นรถตู้
“มาช้าจังนะครับ คุณน้า”เดย์เปิดประตู้รถเสร็จก็พูดกับคนในรถ ซึ่งก็คือหญิงสาว อายุน่าจะประมาณ 25-26 ปี นับว่าสวยใช่ได้เลยทีเดียว นั้นก็คือ แทมแทม น้าสาวของเดย์นั้นเอง
“แหมก็พ่อเรา เขาให้น้าไปคุยเรื่องอาจาร์ยใหญ่คนต่อไปนี่หน่า เห็นเขาบอกว่าขี้เกียจทำต่อแล้ว อยากจะบินไปหาแม่เราที่ญี่ปุ่นแล้วจะพาไปฮันนีมูนรอบโลกน่ะนะ แล้วก็จะหันมาจับธรุกิจเกมออนไลน์ด้วยอะนะ” แทมแทมบอกกับเดย์ เหอๆพ่อของเดย์หรือก็คือผ.อ.คนปัจจุบันของโรงเรียนเซย์โจ แม้จะเป็นพ่อคนแล้วแต่ก็ยังอายุไม่มา เป็นนักธรุกิจที่ชอบเที่ยวและหาธรุกิจใหม่ๆแสมอซึ่งก็ประสบความสำเร็จเสียด้วย เช่นธรุกิจโรงเรียนแห่งนี้เป็นต้น(ธรุกิจที่3 สองอย่างแรกเป็น โรงงานกระดาษ ให้พี่ชายหรือลุงของเดย์ดูแล และไร่องุ่น+ฟาร์มโคนมเล็กๆ ดูแลเองผ่านทางผู้จัดการ) อายุของท่านก็เพิ่งจะ 31ปีเท่านั้นเอง
“เหรอครับ คุณน้าคงจะได้เป็นสินะครับ”เดย์พูด
“อืม”
“อะแห่ม เราก็รอรถนานพอแล้วอย่าให้เรารอพวกนายคุยกันอีกได้ไหม ค่อยคุยในรถไม่ได้รึไง เรทมานานแล้วนะ”เกลพูดหลังจากสังเกตุว่าถ้าไม่ห้ามอาจยาวได้
“อ้อ อืมขอบใจที่เตือนนะ ^^”เดย์หันไปบอกกับเกล พร้อมกับยิ้มเล็กที่มุนปากส่งไปให้เกล
ผ่านไป 3 ชั่วโมง
ในที่สุดก็มาถึงที่เกิดเหตุกันแล้ว เดย์ให้ทุกคนตามลุงคนขับรถเข้าไปที่พักก่อนแล้ว ซึ่งเป็นบ้านพักสไตร์ยุโรป หลังขนาดกลางสีครีม 2 ชั้น มี 7 ห้องนอน ห้องน้ำในตัว และแยกออกมาอีก 2 ห้อง ห้องรับแขก ห้องครัว ห้องอาหารอีกอย่างละห้อง ส่วนเขาก็คุยกับแทมแทมเรื่องคดีต่อก่อนจะตามเข้าไป ที่คุยกับแทมแทมเรื่องคดีก็เพราะแทมแทมมีเพื่อนเป็นตำรวจเจ้าของคดีเก่า ก่อนที่จะมีคนอื่นมารับช่วงต่อ ท่านได้มาขอร้องให้แทมแทมช่วยเรื่องคดี และที่พวกเขามาพักก็เป็นบ้านพักของแทมแทม และชมรมนี้ก็ได้แทมแทม กับอาจารย์โอนี่เป็นปรึกษาชมรมซะด้วย
“คุณน้า พอจะรู้จักตำรวจเจ้าของคดีคนใหม่ไหมครับ”
“อืม ก็ไม่เชิงหรอก น้ารู้แค่ประวัติเขาแต่ยังไม่รู้เรื่องนิสัยใจคอ ยังเคยเจอเลยอะนะ”
“เหรอครับ แล้วน้าพอจะติดต่อเขาได้ไหมครับ ผมอยากจะคุยกับเขาหน่อย”
“ได้น่ะได้ แต่ไม่รู้ว่าเขาจะมาได้ไหมนะ”
“ครับ แล้วเขาชื่ออะไรครับ”
“สิงหา นครา”
“อ้อ ครับ ยังไงก็ฝากด้วยนะครับ”
“อืม”
“แล้ว อาจารย์โอเคล่ะครับ ไม่มาด้วยเหรอ ผมยังไม่เห็นเลยนี่ครับ”
“มาจ๊ะ แต่เดี่ยวตามาที่หลัง”
“อ้อ ครับ เดี่ยวผมไปคุยกับพวกนั้นต่อก่อนนะครับ”
“อืม จ๊ะ เดี่ยวจะไปติดต่อกับตำรวจคนนั้นให้”
“ครับ”ว่าแล้วเดย์ก็เดินเข้าไปข้างใน
อีกด้านพวกเกลเองก็จัดของ ของตัวเองเสร็จพอดี เลยลงมาที่ห้องรับแขกกันเพื่อรอเดย์มา ตอนนี้ไมล์กับบาสกำลังนั่งเล่นหมากรุกกันอยู่ ส่วนสาวๆก็อ่านหนังสือ เล่นบีบี ไอโฟนกัน เมื่อเดย์เข้ามาทุกคนก็พร้อมใจกันหยุดเพื่อหันมารอคำบอกเล่าเกี่ยวกับคดีที่เดย์รู้มา
“ตำรวจเจ้าของคดีนี้ เขาชื่อ สิงหา นครา เดี่ยวคุณน้าจะลองติดต่อเขาให้แต่ไม่รู้ว่าจะมาได้รึเปล่า”เดย์บอกนิ่งๆ แล้วเริ่มที่จะถามถึงนามแฝงของแต่ละคน
“ฉันใช้นามแฝงคือ เดล พวกเธอล่ะ”
“ฉันใช้ชื่อว่า ซี”ซิวล์บอก
“ฉัน เรย์”เอเรสพูด
“ฉัน ริกิ”เกลบอก
“ฉัน ชื่อ มีน ไอแบงค์มันใช่ชื่อว่า เบส”
“อืม ตามนี้ต่อไปนี้เราจะไม่เรียกชื่อจริงกันแล้ว ขอให้ทุกคนจำไว้ เรียกกันเฉพาะชื่อแฝงเท่านั้น”
“ถ้าอยู่กับแค่พวกเราล่ะ”เกลถามหลังจากฟังเดย์พูดจบ
“ก็เหมือนกัน”
“ไมอะ”ซิวล์เองก็ยังไม่ค่อยจะเข้าเหมือนกันว่าทำไมเลยถามขึ้นมา
“ก็เพราะ เพื่อมีคนแอบฟังไงล่ะ”ไมล์ตอบแทนเดย์
“ยุ่ง ไม่ได้ถามนาย ไอเด็กไม่รู้จักโต”
“เธอน่ะสิ ยัยป้าแก่ ฉันอุสาห์ตอบข้อสงสัยงี่เง่าของนะ ยัยบ้าแทนที่จะขอบคุณกัน”
“พอ”บาสตะโกนอย่างเหลืออด
“ชิ/หึ”
“เฮ้อ”คนอื่นๆต่างถอนหายใจกับท่าทางไม่ยอมกัน ของไมล์กัลซิวล์ที่ตอนนี้ต่างสะบัดหน้าไปคนละทาง
“เดย์ น้าติดต่อตำรวจคนนั้นได้แล้วนะ เขาจะมาเย็นนี้”แทมแทม ตะโกนบอกเดย์แล้วหายเข้าไปในห้องของเธออีกครั้ง
“ตอนนี้แยกย้ายกันไปพักผ่อนก่อนเถอะ ตอนเย็นเราจะมารับคุณตำรวจกันอีก”ไมล์พูด ทุกคนต่างก็เห็นด้วยเนื่องจากเหนื่อยจากการเดินทางกันมาพอสมควรแล้ว จึงแยกกันไปพักผ่อน
ตกเย็น
สิงหา นครา หรือเซย์ มือปราบหนุ่ม(เอ่อ เหมือนเด็ก)หลังจากที่ได้รับการติดต่อจากคุณแทมโคมาน คนที่พี่กายหรือ กวิน รุ่นพี่ของเขาเคยขอความช่วยเหลือไป เขาก็รีบเคลียร์งานแล้วตรงดิ่งมายังบ้านพักของเธอทันที เนื่องจากเขาเองก็กำลังร้อนใจ ถ้าได้ข้อมูลจากเธอคนนี้เพิ่มคงจะทำงานง่ายขึ้น เพราะเธอเองก็ช่วยงานพี่กายมาตั้งแต่ต้น น่าจะรู้เรื่องมากพอสมควร เขาเองก็ยอมรับว่างานนี้เขาต้องใช้คนนอกช่วยจริงๆ มันยากเกินความสามารถเขาคนเดียว แถมคนในกรมก็ช่วยงานนี้ได้ไม่ดีเท่าคนนอก เมื่อเขามาถึงก็พบคุณแทมโคมานและเด็กกลุ่มหนึ่ง 6คน
“สวัสดีค่ะ คุณสิงหา”แทมแทมบอกกับเซย์
“สวัสดีครับ คุณแทมโคมาน เรียกเซย์ดีกว่าครับ”
“ค่ะ งั้นก็เรียกฉันว่า แทมแทมแล้ว ส่วนนี้เป็นชมรมของหลานฉัน นี่หลานฉันค่ะ”แทมแทมพูดพร้อมชี้มายังเดย์
“สวัสดีครับ คุณเซย์ ผมชื่อเดย์ครับ”
“ครับ ยินดีทีรู้จักนะครับ เรียกว่าพี่เซย์ดีกว่าครับ”
“ครับ พี่เซย์ ผมชื่อ ไมล์ ส่วนคนนี้ แบงค์ครับ ยินดีที่รู้จักนะครับ”
“อืม เช่นกันครับ”
“หนูชื่อ เกล ส่วนนี่ เอเรส สุดท้ายนี่ ซิวล์ค่ะ”
“อืม เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่านะครับ”
“ครับ/ค่ะ”
“ขอแทนตัวว่าพี่แล้วกันนะ จะได้สนิทสนมหน่อย ก็พี่ว่าพวกเราคงจะรู้เรื่องมาเบื้องต้นแล้วสินะ งั้นมาพูดเรื่องเหยื่อรายล่าสุด เพื่อนของพวกเธอสินะ”เซย์พูดพลางหันไปหาพวกเกล พวกเกลก็พยักหน้ารับ
“เป็นเหยื่อที่มีลักษณะการเกิดเหตุที่แปลกมาก”
“เดี่ยวนะ ผมได้ยินมาว่าลักษณะการตายของเหยื่อแปลกทุกศพนี่ครับ ยังมีแปลกกว่านั้นอีกเหรอครับ พี่เซย์”
“อืม ก็ไม่เชิงนะ คือลักษณะการตายนะคล้ายเดิมมากแต่ รอยเขี้ยวกับดูราวกับว่าตั้งใจจะฆ่าให้ตายทั้งที่ กัดเข้าที่เส้นเลือดใหญ่ ให้ตายอย่างทรมาณน้อยที่สุด ไม่มีร่องรอยการต่อสู้ ทั้งที่คดีก่อนหน้านี้ มีร่องรอยการต่อสู้ แถมรอยเขี้ยวดูราวกับต้องการทรมาณ เล่นกับเหยื่อจนพอใจแล้วจึงจะฆ่า ที่เกิดเหตุคดีก่อนๆมักจะปรากฎรอยพระจันทร์จากเลือดบนต้นไม้แต่คราวนี้กับเจอรอยนั้นที่ศพของผู้ตาย สุดท้ายศพหายไประหว่างการขนไปชันสูตรนะสิ!!”
“ห๊ะ!! ไม่จริงน้า ศพของนาโอกับเซนหายเนี่ยนะ แล้วไม่มีตำรวจไปด้วยเลยเหรอ พี่เซย์”ซิวล์ถามขึ้น
“มี แต่ศพกับหายไปอย่างร่องรอย ราวกับร่องหนได้งั้นแหละ แถมตอนนั้นพี่เองก็อยู่ในที่เกิดเหตุด้วย”
“เฮ้อ ถ้าท่างงานนี้จะไม่ง่ายแล้วสิ”บาสพูดขึ้น
“พี่ก็มีข้อมูลแค่นี้แหละ ถ้าพวกเราได้ข้อมูลเพิ่มก้บอกพี่ด้วยแล้วกัน”
“ครับ เออจริงสิ พี่เซย์ต่อไปช่วยเรียกพวกเราด้วยนามแฝงนะครับ คุณน้าด้วย”
“อืม ชื่ออะไรล่ะ”แทมแทมถาม
“ผม มีน แบงค์ก็ เบส เดย์ก็ เดล เกลก็ ริกิ เอเรสก็ เรย์ และยัยซิวล์ก็ซีฮะ”
“อืม คุณเซย์อยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันสิค่ะ”
“ขอบคุณครับ แต่ผมต้องไปทำงานต่อ ไว้วันอื่นแล้วกันนะครับ”
“ค่ะ”
หลังจากนั้นเซย์ก็ขอตัวกลับก่อน ทุกคนต่างกินข้าวแล้วกลับไปพักผ่อนเตรียมตัวเพราะพรุ่งนี้จะลุ่ยสืบกันโดยก่อนออกไปจะมาจับไม้สั้นไม้ยาวแยกกันไปเป็นคู่ๆ นี้แค่เริ่มต้น ปริศนาก็เพิ่มมาแล้ว ยังไม่ทันได้ลงมือลงแรงสืบเลยแท้ ศพของทั้งสองคนนั้นหายไปไหน หายไปได้อย่างไรยังเป็นปริศนา พวกเขาต่างเข้าไปที่ห้องนอนคุดคิดเรื่องนี้โดยไม่รู้เลยว่ามีบางอย่างคืบคลานเข้ามาอย่างช้าๆ เงาดำค่อยๆแผ่กระจายเข้ามาในชีวิตของพวกเขาอย่างเงียบงัน
......................................................................................................................................................
ขอโทษที่ห่างหายไปซะนานเป็นปี ไรท์เตอร์ยุ่งจริงๆนะคะ เพิ่งได้เข้าเล่น เลยได้เพิ่งได้มาอัพ ยังไงก็ช่วยเม้นให้หน่อยนะ ไรท์รู้ว่าทำตัวไม่ดี แต่เด็กไม่ดีก็อยากได้กำลังใจน้า
Shira
kuma
ความคิดเห็น