คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : 09 : วันวาเลนไทน์ วันที่ใครหลายๆคนเจ็บ 2/2 (100%)
09 : วันวาเลนไทน์ วันที่ใรหลายๆนเ็บ 2/2
Yoo young jae’s said
ผมุเ่าลรหน้าพ่อ แม่ และพี่ฮิมาน ารที่ผมทำแบบนี้ มันีว่าารที่้อให้นในระูล้อมีปัหาันเพราะแ่เรื่ออผม ผมเลย้อทำแบบนี้
“พ่อฮะ...”
“อย่าเลยแ ลุึ้นเถอะ” พี่ฮิมานะมาพยุผมึ้น แ่พ่อึไว้
“ไม่เป็นไรฮะพี่ ผมเลือแล้ว”
“มันไม่ถู้อนะยอแ ลุึ้น!” พี่ฮิมะโนอีรอบ
“พอไ้แล้วฮิมาน ว่ามาสิ ันะฟั” พ่อพู ผมเลยไม่รอ้าอบลับไป
“ผมอัาาระูลนี้รับ ผมอไม่มีส่วนร่วมับระูลนี้อีแล้ว ผมอเป็นเพียนๆนึที่สามารถทำอะไร็ไ้ามที่ใ้อาร ไ้โปรอนุาผม้วย” ผม้มหัวให้นเป็นพ่ออีรั้
“แล้วแ่แ แ่อย่ามาทวสิทธิทีหลันะเว้ย” พ่อพู่อนะเินไปนั่ทำาน่อ ส่วนแม่ับพี่ฮิม็เินมาหาผม
“แไม่ำเป็น้อทำแบบนี้เลยนะยอแ แนะ...”
“พอไ้แล้วเถอะฮิมาน ให้น้อมันเลืออมันเอ สิทธิอมัน แอะ เอาัวเอให้รอเหอะ ันะอยูแ” แมุ่พี่ฮิม ็ะหันมาพูับผม
“ไม่เป็นไรนะลู ถ้าลูิว่ามันีแล้ว วรแล้ว ็ทำไปเถอะ พ่อับแม่ไม่ั” แม่พูไปลูบหัวผมไป
“แ่ผมั” แม่เลยมอหน้าพี่ฮิมแบบให้พี่หุบปาไ้แล้ว
“รับ” ผมอบ ่อนะเินออาบ้านหลันี้ บ้านที่่อไปนี้มันะไม่ไ้มีผมอยู่อีแล้ว
ผมับรถออาบ้านไปไ้สัพั่อนะหยิบโทรศัพท์ึ้นมาโทรหาแฮยอน ทุอย่าที่ผมไ้มาืออที่ผมเยมี่อนะออาบ้าน ทุอย่ายัเป็นอผม
(นี่! นายโทรหาันเหรอ) นี้ือประโยแรที่แฮยอนพูหลัารับสายอผม มันะใทำไม
“อืม นายอยู่ไหน” ผมถามมันไป
(นายะมาหา?)
“อืม”
(ห่ะ เอ่อ...นายอยู่ไหน เี๋ยวันออไปหาเอ)
“อยู่บนรถ”
(ั้นนายับมาโรพยาบาลเ็นท์นะ) ทำไม้อับไปโรพยาบาล้วย
“อืม” แ่ผม็อบรับไปเพราะผม็รีบๆอยู่
โรพยาบาลเ็นท์
ทันทีที่ผมับเทียบหน้าโรพยาบาล็เห็นแฮยอนยืนำอยู่แ่ไล ทำไมเา้อนัผมมาเอที่โรพยาบาล้วย
“ันรอนายมาสัพันึแล้วนะ” แพูึ้นทันทีที่ึ้นมานั่บนรถ
“ทำไมนาย้อมารอที่โรพยาบาล นายมาเยี่ยมใรรึเปล่า?” ผมถามไป สสัยั้นานละ
“ออ พี่ายันนะ ไม่สบายนิหน่อย” แฮยอนอบ
“อืม เราะไปไหนันี?” ผมถามออไป
“หืม? นายมาหาันนะ หรือนายะนัุยันที่เิม” ม่านรูอะนะ ให้ายเถอะ ีวินี้ออย่าให้ไ้ไปเหยียบอีเลย เอะ ม่านรู
“หนีไปให้ไลๆันเถอะ” ผมบอแฮยอน้วยสีหน้าที่ริั ผมอยาให้เ้ารู้ว่าผมไม่ไ้ล้อเล่น ับสิ่ที่ทำอยู่อนนี้
“นายเป็นอะไรรึเปล่า วนันหนีามใ่ปะ ฮาๆๆๆ” แหัวเราะ แ่ผมรู้ว่ามันรู้ว่าผมริัแ่ไหน
“อืม หนีไปไหนันี?”
“นายะบ้าเหรอ ันยัไม่ไ้เ็บเสื้อผ้าเลยนะรับ ฮาๆๆๆ” มันยัแล้วำ่อไป
“ันมีปัาเลี้ยนาย นายแ่บอมาว่าอยาไปที่ไหน?” ผมย้ำให้มันฟััๆอีรอบ
“เอาริิ หนีเ้าป่าันไหมละ?”
“อย่ามาท้านะแฮยอน” ผมบอมัน มันรู้ว่าผมไม่ไ้ล้อเล่น
“อืม รู้แล้ว นายมีปัหาอะไรรึเปล่าเนี่ย อยู่ๆมาวนันหนีแบบนี้” แถามผม
“ไม่มี อยาหนีามนาย บปะ?”
“บ มาๆเี๋ยวผัวับเอ”
Zelo’s said
ผมรีบวิ่ออมาหน้าบ้านทันทีที่รู้เรื่อที่พี่ยอแถอนัวออาระูล แ่ผมันมาใับสิ่ที่เห็นมาว่า ุ๊าที่ผมให้ออบไว้ ทำไมอนนี้มันมาอยู่ในมืออแม่บ้านละ
“ุออบเอามาฝาไว้เมื่อี้นะะ เพิ่ับออไปเอะ” รู้หมแล้วสินะ เฮ้ย! มีอะไรที่ะเป็นเรื่อให่ว่าวันนี้อีไหม
ผมรีบับรถไปหาอบที่บ้านทันที แ่อนไปถึที่นั่นแม่็บอว่าอบออมาหาผมและยัไม่ลับมาบ้านเลย เอาแล้วไ อบไปไหนเนี่ย?
หลายวัน่อมา...
วันนี้เป็นวันันทร์รับ วันที่หยาบายที่สุในสามโล ผมอยาะร้อไห้ ผมะ้อไปโรเรียนทั้ๆที่สภาพอผมไม่ไ้อำนวยเลย ผมไม่เอออบเลยนะสิรับ เ้าหายไปเลย ิ่อไม่ไ้
“โล่! แเป็นอะไรอแวะ” ริี้ถามผม เพื่อนผมเอรับ
“แ...ออบเ้า...” แล้วน้ำาอผม็เหมือนะเอ่อออมา ให้ายเหอะ ผมิถึมัน มุนออบ
“แผนอันไม่ไ้ผลเหรอ?” ริี้ถามผม ผมมอหน้ามัน
“นี่ๆ สอนนั้นนะ ุยอะไรันนัหนาไม่เห็นรึไว่ารูสอนอยู่” เสียรูะโนมาหาพวผมาหน้าห้อ
“เห็นรับ แล้วรูไม่เห็นเหรอว่าพวผมทำอะไรันอยู่” ผมถามรูลับ
“็เห็นสิ พวเธอำลัุยันไ” รูอบ
“็เห็นอยู่ แล้วะสอนทำไมละรับ” ผมบอรู
“โห!” เสียริี้ร้อ้าๆหูผม
“เวุนฮ!”
แล้วผมับริี้็โนลโทษามระเบียบ ใรลัวันแ่ล้าสนามบาส T^T ็ผมอารม์ไม่ี รูะมาุผมทำไม เฮ้ย~ ไม่น่าพาลเลย
“ไอ้โล่! วันนี้ันมีนัับาโนะเว้ย” ไอ้ริี้บ่นไปทำไป
“เรื่ออแสิ นี่ลเป็นแฟนันแล้วใ่ไหม?” ผมถามมัน หน้ามันแึ้นมาทันทีเลย ่อนที่ะอบว่า...
“ะบ้าเหรอ เราไม่ไ้เป็นอะไรันสัหน่อย” แล้วมึะเินทำไม
“ูอิานะ บอรๆ เฮ้ย~” ผมับออบ็เป็นเพื่อนันมาั้นาน ไม่ไ้เลื่อนั้นเป็นแฟนะที อิาริี้รับ
ึ ึ ึ
ใรเล่นบาสอยู่รนั้นนะ ท่าทาุ้นๆเหมือน...
“ออบ!” ผมเรียื่อเ้าเสียั ่อนะวิ่เ้าไปหา ออบเหลือบมามอหน้าผม ่อนะทำท่าทาเยๆแล้วเล่นบาส่อ
“ออบ นายุยับันหน่อยสิ” ผมร้ออ
“็ว่ามาสิ” แ่ทำไมเ้า้อทำเย็นาใส่ผม้วย
“นายเป็นอะไรอนาย ทำไมนาย้อทำัวเอแบบนี้้วย นายเปลี่ยนไปรู้ไหม?” นายเย็นาใส่ัน
“ันเหรอ? ัน็เป็นนโ่ที่ให้นายหลอไ นโ่ที่ไม่รู้อะไรเลย” แล้วเา็เินหนีผม ผมว้าร่าเามาอ
“ไม่นะ ันไม่ไ้หลอนายนะออบ ันไม่ไ้ั้ใ...” น้ำาผมไหลลมาทันที โยอัโนมัิ
“นาย้อารอะไราัน” แ่เ้ายัถามอย่านเย็นา
“ันอบนาย ันรันาย ันอยาเป็นแฟนนาย นายไ้ยินันไหม มุนออบ” ผมพูไปอย่านไม่มีอะไระเสียแล้ว น้ำา็ไหลไม่หยุ
“ไ้สิ ถ้านาย้อารให้ันเป็นแบบนั้น ันะอบสนอวาม้อารอนายเอ” เาอบ้วยสายาที่เย็นา ทำไมผมถึรู้สึเ็บปวแบบนี้นะ
“ออบ...” ผมเรียื่อเาเสียสั่น ้วยวามไม่เ้าใ
“นับาวินาที เราเป็นแฟนันแล้ว แล้วนายะรู้ัอี้านอัน” สายาแบบนี้ ทำไมมันถึูุันนานี้นะ ออบที่ันรู้ัหายไปไหน
“นาย...”
“นี่นาย! นายะทำอะไรเพื่อนันนะ” อยู่ๆริี้็เ้ามา
“ันุยับแฟนอันมันผิรึไ?” เาอบหน้าาเย
“หะ! แฟน ไปเป็นันอนไหน” ริี้ถาม่อ
“เรื่ออเรา!”
ความคิดเห็น