คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เสียงที่ทำลายอนาคตของตัวเอง
เสียงของใครวะ !!!! ไม่ใช่เสียงของยัยมีมี่ ไม่ใช่เสียงของโชว ไม่ใช่เสียงของ
ไอ้หนุ่มคนนั้น ก้อแสดงว่า เสียงของฉันเอง ขอโต้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ปากมันไปเองง่ะ
"ว้าวน่ารักจัง"เสียงของไอหนุ่มนั่นทักเมื่อเห็นฉัน เหอๆๆๆๆๆ
"แกเป็นใคร มายุ่งอะไรกะแฟนฉันยะ " ยัยมีมี่เริ่มพูดแบบหมาหวงก้างแล้วพูดพลาง
สะบัดมือของไอ้หนุ่มคนนั้นแล้วมาคล้องแขนของโชวไปต่อหน้าต่อตาไอ้หนุ่มคน
นั้น " เอ้า ฉันก็เป็นแฟนตัวจริงของโชวเค้าสิยะ เธอนะโชวเค้ากิ๊กกะเธอเล่นๆเท่า
นั้นแหละ แฟนตัวจริงของเค้าน่ะ ฉันเอง ฉันอยู่นี่ แหม ทำมาเป็นดีใจว่าได้อ่อยและ
หลอกคนหน้าตาหล่อแล้วทำมาเป็นหวงก้าง แต่ยังไงก็ต้องขอบใจด้วยนะที่
ช่วยเลิกๆไปซะกะโชวของฉันน่ะ " พอฉันพูดจบก๊ถือวิสาสะคล้องแขนตาโชว
ที่ตาพราวอยู่ แล้วผลักยัยมีมี่จนเซไปล้มทับแฟนของมัน เหอะๆสมน้ำหน้า
พอเดินออกไปกะตาโชว์พ้นหูพ้นตายัยมีมี่แล้วฉันก็แทบจะกระโจนออกมาจากแขน
หมอนั่นทันที " นี่ ฉันช่วยนายแล้วนะ" ฉันพูดพลางพาหมอนั่นเข้าไปกิน
สเวนเซ่น "ขอบใจเธอมากๆเลยนะ ถ้าไม่ได้เธอฉันก็คงต้องเป็นฝ่ายที่ต้อง
แพ้ยัยหน้ากระด้งนั่นแน่ๆ " หมอนั่นพูดพลางจับมือฉันขึ้นมากุม
ฉันรู่สึกว่าเลือดสูบฉีดจนหน้าแดง แล้วฉันก็เอามือออกมากุมกันไว้เอง
แหม วันนี้จะไม่ล้างมือเลย เหอๆๆๆ
"เอ่อ ฉันขอโทษนะ ที่จับมือเธอนะ " "ไม่เป็นไร"
๐๐๐๐ "อือ เธอชื่ออะไรน่ะ" โชวถามฉัน "ฉันชื่อตวง" ฉันบอก
" อือ ชื่อน่ารักดีนะ แล้วเธอเรียนร.ร.ไรอ่ะ"
ชมตอนต่อไปกะพวกเรานะจ๊ะ
ความคิดเห็น