กระสือร้ายvsกระหังเลว

ลำดับตอนที่ #12 : ความเข้าจัยยของอีตาเทวดา

       ณ ห้องเรียน
หลังจากที่ชั้นกับอีตาสแนทนั้นปะทะกันชั้นก้อไม่ดั้ยไปเข้าห้องน้ามเรยเพาะว่ามันหายแร้วงัย ชั้นดั้ยแต่นั่งเหม่อลอยกับรอยจูบของอีตานั่น ชั้นไม่ดั้ยพิดสหวาดนะแต่มันทัมหั้ยชั้นกลัวงัย "นันทิกา พรรณสุวรรณ ๆๆๆ นี้ห้องนี้ไม่มีคนชื่อนี้เรยหรอ" แอะ!นั่นมันชื่อชั้นหนิ "หนูเองค่ะ""นี้ชั้นเรียกทัมมัยเทอไม่ขานรับ" "เออ......เอ..อ.." "ไม่ต้องพูดแร้ว "นั้นคือเสียงอาจารจัยร้ายคนนั้นคนที่ชั้นเหนยืนอยู่ตรงหน้าเสาทง นี้เปนครูปราจัมชั้น ฉันหร๋อเนี่ยตายแน่กรุ
"นี้ๆแกไอ้นุ๊กแกเปนรัยเปล่าหว่าตั้งแต่แกไปเข้าห้องน้ามก้อเห็นแกเหม่ออยู่อย่างนี้อ่ะ" "คือ..ม่ามีรัยหรอกแก" คาบแรกของเราผ่านไป พวกพี่ๆกุ่มกะหังกะสือคงยังไม่รู้เรื่องของเรากับแนทซินะ แต่นั้นไม่เปนอย่างนั้น "ชั้นขอแสดงความยินดีหั้ยกับนางฟ้ากับเทวดาของพวกเค้า2คนกันหน่อย " โย่วๆๆๆๆ เฮ้ แอ๊ะ นั้นมันสแนทนี้นา ชั้นรีบเดินไปหานายนั้นแร้วถามว่า"นายเล่าเรื่องทั้งหมดหั้ยพวกเค้าฟังหรอ" นายนั้นตอบมาว่า"เปล่าชั้นเล่าแค่ว่าเราคบกันแร้ว" "อะรัยชั้น..ยังไม่ดั้ยตกลงกับนายซะหน่อย"ชั้นแกล้งพูดไปอย่างนั้น แร้วอยู่ๆอีตานี้ก็เอาดอกกุหลาบช่อใหญ่มาหั้ยพร้อมกับพูดว่า "แร้วตอนนี้เทอรับรึยังทุกคนนั้ยที่นั้นหันมามองพร้อมสายตาที่มองชั้นกับดาวโรงเรียนแต่ชั้นดูสายตาของเด็กผู้หญิงคนนึงที่จ้องมองชั้นเหมือนความเกียดชังนั้นมันไอ้มารุรุ่นน้องคนนี้มีคนบอกว่าเปนคนนั้ยแก๊งที่มาตบชั้นแร้วคนนี้ก็ชอบอีตาเทวดาของชั้นมากเรยดั้ว ชั้นจะทัมยังงัยดีเนี่ย แต่ท่าชั้นบอกคนนัยกุ่มชั้นคิดว่าพายนัย3วิ เด็กผู้หญิงคนนี้ตายแน่ ชั้นเรยทัมเปนเฉยๆ แร้ววิ่งออกไปข้างนอกพร้อมกับน้ามตาที่ชั้นคิดถึงเรื่องที่ชั้นโดนตบชั้นเจ็บมากไม่มีครัยรุเรยว่าอีมารุคนนี้มันไม่ดั้ยตบอย่างเดียว มันมีมีดดั้วมันใช้เกียดที่หัวไหล่ข้างขวาของชั้นแต่ชั้นปิดเรื่องนี้ไว้ แต่ชั้นก็พบกับอีตาเทวดาวิ่งตามมา"เทอเปนอรัยร้องไห้ทัมมัย" ชั้นยังไม่ตอบแต่มองหน้านายนั้นแร้วกอดนายนั้น ชั้นสูงแค่คางของอีตานั่นเอง ตานั่นได้แต่ถามชั้น แต่ชั้นก็ยังไม่ตอบแต่เล่าเรื่องหั้ยสแนทฟังทั้งหมดแต่ไม่รวมถึงเรื่องที่ไอ้มารุชอบแนทดั้วชั้นไม่อยากบอกไป ไม่ช่ายเพาะห้วงแต่เพาะว่าท่าบอกไปอีนี้ตายแน่ แต่ชั้นก็บอกเทวดาของชั้นไว้ว่าอย่าบอกครัยนะ พร้อมกับสะอื้นตานั่นยื่นดอกไม้มาหั้ยชั้นชั้นรับมันไว้แร้วก็เปนเวลาของการพัก 
           พักกลางวัน
"นี้ๆแกไอ้นุ๊กไปกินข้าวกันดีกว่า ชั้นหิว" นั้นคือเสียงของยัยตวง "อ่าวแร้วแกไม่ไปกินข้าวกับสุดที่รักของแกหร๋อ" "อืมมม จิงดั้ววันนี้มันหั้ยชั้นไปกินดั้ว อืมงั้นชั้นไปก่อนเรยนะ" ชั้นไม่น่าบอกมานเรยม่ามีเพื่อนเรย ชั้นเดินไปซื้อข้าวหมูกรอบมากิน อาหารที่นี้ก็อาหร่อยเหมือนกันแต่ม่าอร่อยเพาะว่ากุ่มของมารุเอาน้ามแข็งมาแกล้งชั้นนะซิ เอามาราดใส่ตัวชั้น พร้อมกับพูดว่า"อย่ามายุ่งกะพี่สแนทของชั้นอีก" ชั้นนึกนัยจัยของชั้นงั้นหรอ แต่ฟ้าส่งเทวดามาช่วย สแนทมาพอดีแร้วก้อมาช่วยชั้นไว้นายนั้นพูดกับมารุว่า"เทออย่ามาทัมอารัยแฟนชั้นนะรุไหม รุไหมนุ๊กเค้าอยู่กุ่มกระสือรุไหมแถมเปนหัวหน้าดั้ว วันนั้นที่เทอรุมตบเค้าชั้นเหนอยู่ดีดีเทอก็ฉวยโอกาดตอนที่แฟนชั้นเดิน พลักเค้าแร้วก็รุม อย่าคิดว่าชั้นไม่เหน" มารุร้องไห้แร้วก็วิ่งออกไปพร้อมกับเพื่อนมารุบอกสแนทว่ารุไหมว่ามารุเค้าชอบนายอ่ะ
     นายเทวดาอึ้งแร้วก็วิ่งไปปลอบมารุ ส่วนชั้นก็ดั้ยแต่มอง แต่มารุนั้นก็มาเย้ยชั้น ชั้นด้ายแต่บอกว่าจะทัมมัยทั้งที่จัยของชั้นไม่เคยคิดอย่างนั้น
จากนั้นตาเทวดาก็มาบอกชั้นว่า"เทอไปเอาก๋วยเตี๋ยวราดน้องเค้าทัมมัย"
ชั้นงงแร้วก็บอกว่า"เปล่า" "แต่ชั้นว่าเทอทัม" "อืม"ชั้นตอบกับไป ตานั้นเอาจานข้าวของตานั่นไปกินกับพวกนั้นชั้นก้อไปบอกตวงแต่ก็ไม่ดั้ยร้องไห้หรอกนะแต่อีกตวงไปบอกพี่ชินจัง กับพี่โมเน่ หลังจากนั้นสงครามเล็กก็เกิดขึ้น 
    สงครามเล็กนั้นเกิดขึ้น
คราวนี้ชั้นก็ทัมหน้าท้าทายอีตาสแนทมากมาย แร้วอีตาสแนทก็ทัมเปนม่าพอจัยชั้นอีกดั้วอะรัยกันเนี่ย    พี่โม่เน่พูดขึ้นก่อน"นายชอบนุ๊กจิงเป่า""อีตานั่นก็พยักหน้าแร้วก็มองหน้าชั้น "แร้วทัมมัยทัมกับนุ๊กอย่างนี้"
"เรื่องที่ผมไปอะรัยกับมารุอ่ะหร๋อ ก็มารุเค้าบอกว่านุ๊กเอาก๋วยเตี๋ยวไปราดมารุผมไม่ชอบ..." "แร้วนายคิดว่าชั้นเปนคนทัมรึงัย ชั้นนะม่าช่ายคนอย่างนั้นหรอกแร้วชั้นก็ม่ายึดติดความคิดคนดั้ว นายคิดยังงัยชั้นไม่มีทางไปก้าวก่ายเพาะเราม่าดั้ยเปนรัยกันแร้วหนิ มารุเค้าชอบนาย นายก็คงอยากไปคบกับน้องมารุ ชั้นไม่ว่ารัยหรอกไปคบกับน้องเค้าเถอะ ท่านายคิดว่าชั้นเปนอย่างนั้นจิงๆ ชั้นหรอจะเปนคนยอมเก็บเรื่องทุกอย่างแร้วนายรุไว้ซะด้วยว่าน้องมารุของนาย เน้น ของนายเค้าเอาน้ามแข็งมาราดหัวกะบาลชั้นช่วยไปบอกน้องเค้าด้วยว่าอย่าเอาความตัวเองที่มาทัมกับคนอื่นมาหั้ยครัยเข้าอีกคำสุดท้ายที่ชั้นอยากจะพูด ท่านายคิดว่าเราเปนคนทัมเราก็เลิกกันเถอะ"