คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : Day & Night IV [Won x Hyuk] 100%
Day & Night IV [Won x Hyuk]
จากเหตุการณ์เมื่อกี้ตอนนี้ทำให้ซีวอนกลายเป็นผู้ต้องหาไปซะแล้ว ที่มีเพื่อนกลับกลายมาเป็นตำรวจที่คาดคั้นเอาความจริง
“ไอ้วอนกูถามจริงเมื่อกี้มึงเป็นไรว่ะ แม่งเห็นแล้วหยองแทน”คิบอมพูดออกมา
“เออกูก็ว่า กูเห็นมึงกอดยายผีแว่นหนาเตอะตั้งนานสองนาน พวกกูเรียกเท่าไหร่มึงก็ไม่ยอมปล่อย”คยูฮยอนเป็นคนพูดโดยมีคิบอมที่คอยพยักหน้าอย่างเห็นด้วยอยู่ข้างๆ
“มึงนะมึง อย่าบอกพวกกูนะเว้ยว่ามึงหลงยายผีแว่นหนาเตอะเข้าอ่ะ รับไม่ได้ว่าที่จะเอามาเป็นเพื่อสะใภ้ จริงป่ะว่ะไอ้บอม”พูดเสร็จกก็หันไปถามหาความคิดแนวร่วมกับคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“จริงเว้ย ถ้ายายนั่นจะน่ารักให้ได้ครึ่งหนึ่งของปลาน้อยแสนน่ารักของฉันก็ว่าไปอย่าง แต่นี่อะไรว่ะ ไม่ไหวจริงนะเว้ย”
“พวกมึงจะหยุดพูดได้ยังกูฟังพวกมึงบ่นมานานแล้ว เหี้ยบอมเหี้ยคยู ฟังกูนะเว้ย ให้ตายกูก็ไม่มีวันหลงยายนั่นจำเอาไว้” ซีวอนพูดออกมาอย่างมั่นใจ(อย่างนั้นหรอจ๊ะ)
“ก็ดี อย่าพลาดแล้วกันมึงไม่งั้นมึงเป็นขี้ปากคนทั้งโรงเรียนแน่ เพราะถ้าคนหล่อๆอย่างมึงต้องมาคบกับยายขี้เหล่แบบนั้น”คยูฮยอนพูดพร้อมกับตบบ่าซีวอนเบาๆ
“เออ ยังไงก็ไม่มีวัน.....เอ่อพวกมึงคืนนี้ไปที่เดิมนะเว้ย เผื่อกูจะเจอกับอึนฮยอกสุดสวย เฮ้อ....คิดถึงจัง”ซีวอนพูดเสร็จก็ทำตัวเป็นพระเอกเอ็มวีที่มองเม้อออกไปยังนอกหน้าต่าง โดยที่ตัวเองไม่ได้รู้เลยว่าอนาคตจะเป็นไง
“ฮยอกตกลงวันนี้ไม่ไปร้านจริงอ่ะ ด๊องว่านะไปเหอะไปไม่ครบสามคนก็ไม่สนุกสิ”
“ไม่เอาอ่ะ ฮยอกอยากแก้เผ็ดตาบ้ารุ่นพี่ซีวอนนี่หน่า”อยอกแจพูดไปยิ้มไป
“อืม คราวนี้จะยอมแล้วกันนะแต่ถ้าอาทิตย์หนึ่งผ่านไปไม่ได้ผล สัญญากับมินนะว่าจะเลิกยุ่งกับไอ้แกงส์บ้านั่น”ซองมินพูดพร้อมกับยกนิ้วขึ้นมาเพื่อให้เพื่อนได้เกี่ยวก้อยสัญญาด้วยสีหน้าที่จริงจัง
“โอเค ฮยอกสัญญา สัญญาจากใจเลยล่ะ ว่าจะไม่ฝืนอีกต่อไป”
“รู้มั้ยถึงไอ้ประธานบ้านั่นจะไม่ชอบฮยอกรักฮยอก ด๊องบอกเลยนะ ว่ายังมีด๊อง เรามาคบกันก็ได้......”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ แกบ้าหรือป่าวด๊อง ดูไม่ออกหรอว่าตัวเองอ่ะ เคะ ชัดๆๆๆๆๆๆๆ ชัดล้านเปอร์เซน เลยล่ะ”ซองมินหัวเราะออกมาดังก๊ากหลังจากที่ได้ฟังดงเฮพูดจบ
“นี่มินแกไม่ขัดได้ป่ะ ด๊องอ่ะนะขอบอกเลยว่าเมะเต็มร้อย”
“อืมจ๊ะ พ่อคนเมะเต็มร้อย ฮ่าๆๆๆๆ”
“มินมาดูมั้ยล่ะว่าสาวๆเค้าจะชอบด๊องมั้ยแข่งกันป่าวล่ะ ยังไงมินก็แพ้ด๊องอยู่ดี เพราะว่าด๊องหล่อกว่าเยอะ แมนกว่าเยอะอีกอย่างด๊องไม่บ้าสีชมพูเหมือนมินด้วย”
“ได้ คอยดูแล้วกัน คนแพ้ต้องเลี้ยงทุกอย่างที่คนชนะต้องการเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์”
“ได้เลย”
“เอ่อ พวกแกช่วยฮยอกก่อนได้ป่าวแล้วค่อยไปแข่งกันว่าใครแมนกว่าใคร เฮ้อเอาๆจริงๆเลยนะเราอ่ะพวกเดียวกัน สปีชี่ย์เดียวกัน ฮยอกบอกไว้เลย”ฮยอกแจพูดจบก็เดินออกจากวงสนทนาทันที ปล่อยให้สองเพื่อนซี้ยืนอึ้งกับคำพูดเมื้อสักครู่
“มินสปีชี่ย์เดียวกับฮยอกนี่ เคะป่าวอ่ะ”
“อืมใช่”ซองมินพูดตอบ
“เห้ยฮยอก รอก่อนดิ มาพูดให้รู้เรื่องเลยนะ ด๊องออกจะแมนนะรู้มั้ย”พูดเสร็จทั้งสองเพื่อนซี้ก็รีบวิ่งตามฮยอกแจที่เดินออกไปก่อนหน้านี้แล้ว
ณ ร้านเดิม
“ฮัลโหล ฮยอกตอนนี้ด๊องกับมินถึงร้านแล้วนะ แล้วก็เห็นไอ้ประธานบ้ากับพ้องเพื่อนแล้วด้วย”
“อืมแล้วเป็นไงบ้างล่ะ”
“ก็ดีอ่ะนะพวกมันคงเห็นด๊องกับมินแล้วล่ะเพราะไอ้บวมกับไอ้หมาป่ามันกำลังเดินมาทางนี้ล่ะ ส่วนไอ้ประธานชะเง้อหน้ามองหาฮยอกใหญ่เลย”ดงเฮยังคงทำหน้าที่รายงานอย่างต่อเนื่อง
“อืมดีล่ะ แล้วก็ถ้ารุ่นพี่มาถามด๊องกับมินให้ตอบไปนะว่าเราไปเที่ยวกับพี่ฮัน โอเคนะจ๊ะ ไปทำหน้าที่ได้แล้วแค่นี้ล่ะ บาย”
“บายจ๊ะ”เมื่อคุยแผนกันเสร็จทั้งซองมินและดงเฮก็มุ้งหน้าเดินเข้าไปในร้านตรงที่นั่งใกล้ๆโต๊ะของกลุ่มซีวอน แต่ยังไม่ถึงโต๊ะก็มีสองหนุ่มสุดหล่อมารับซะก่อนแล้ว
“สวัสดีคร๊าบบบบบ คนสวยของพี่คิบอม วันนี้มาเร็วจังเลยนะครับ คิดถึงพี่มากหรอไงครับ”
“ไอ้บวมอย่ามากวนได้ป่ะ แล้วที่ฉันจะมาช้ามาเร็วมันก็ไม่ได้เกี่ยวกับแกด้วย”ดงเฮพูดเสร็จก็เดินสะบัดก้นรีบหนีออกไปทันที่ปล่อยให้เพื่อนกระต่ายต้องพบปะกับหมาป่าเพียงลำพัง
“แล้วกระต่ายน้อยของพี่คยูล่ะจ๊ะ คิดถึงพี่บ้างมั้ย”คยูฮยอนูดเสร็จก็ถือโอกาสจับมือของซองมินมาดม (ซะงั้น)
“ยี้ ไปให้ไกลๆเลยไอ้บ้า หยะแหยง อี้.....”พูดเสรน็จก็เดินตามดงเฮไปอีกคนปล่อยให้สองหนุ่มยืนอยู่ตรงนั้นแค่สองคน
“กูว่านะเว้ย ปากแข็งทั้งสองคนเชื่อดิแม่งคิดถึงพวกเราจนทนไม่ไหวเลยรีบมา”คิบอมออกความคิดเห็น
“เออ กูก็คิดเหมือนมึงนี่ล่ะ แต่ดีล่ะอย่างนี้กูชอบเล่นตัวนิดๆดูเซ็กซี่น่ากินดี”คยูฮยอนตอบเพื่อนก่อนที่จะเดินกลับไปยังโต๊ะของตัวเอง
“มึงทำไมอึนฮยอกของกูไม่มาว่ะ เห็นแต่เด็กพวกมึง”ซีวอนถามออกมาอย่างหัวเสีย
“กูก็ไม่รู้เหมือนกันครับไอ้คุณซีวอน”คิบอมตอบ
“อ้าวกูเห็นพวกมึงคุยกับเด็กมึงตั้งนานนึกว่าจะรู้ไรบ้าง พวกมึงนี่ไม่ได้เรื่องจริงๆเลย ให้ตายเหอะ”
“มึงก็ไปถามเองสิครับโต๊ะอยู่ถัดไปนี่เอง”คยูฮยอนตอบบ้าง
“เออ กูไม่พึ่งพวกมึงก็ได้ คนยิ่งอยากเจออยู่ด้วย”ซีวอนพูดเสร็จก็รีบลุกขึ้นไปโต๊ะของซองมินกับดงเฮทันที
“เอ่อ นี่พวกเธอ นี่ นี่ นี่ ”ซีวอนเดินไปเรียกซองมินและดงเฮ
“นี่ๆๆๆๆๆๆ ใครว่ะชื่อนี่ ฉันมีชื่อนะเว้ย ไอ้น่าม้า” ดงเฮหันมาตวาดใส่ซีวอน
“เออ ขอโทษแล้วกัน แล้วน่าฉันก็ไม่ได้เหมือนม้าด้วยออกจะหล่อขนาดนี้”ยังไม่วายที่จะหลงตัวเอง
“มีไรว่ามา ฉันไม่อยากคุยกับนายนานๆนักหรอก”ซองมินว่า
“อึนฮยอกไม่มาหรอไง หรือว่าจะมาที่หลัง”
“อ่อ วันนี้อึนฮยอกไม่มาหรอก เห็นโทรมาบอกว่าพี่ฮันจะพาไปเที่ยวหน่ะ”ตามแผนแป๊ะตามที่ทั้งสามคนได้วางแผนไว้ ตอนนี้ตาของซีวอนกำลังลุกเป็นไฟ
“ไปกับไอ้ฮัน แล้วสองคนนั้นเค้าเป็นไรกัน”
“อืม จริงๆก็ยังไม่แน่ชัดหรอกนะว่าเป็นไรกันฉันเห็นพี่ฮันคอยไปรับไปส่งอึนฮยอกอยู่บ่อยๆแต่พอฉันถามอึนฮยอกก็บอกว่าเป็นแค่พี่น้องกันอ่ะ”ซองมินตอบ
“หรอ แล้วเธอมีเบอร์อึนฮยอกมั้ยฉันขอหน่อย”
“เห็นที่ว่าจะให้ไม่ได้นะ ได้ข่าวว่าสามครั้งนี่ รอเจออึนฮยอกก่อนแล้วกันนะเด๋วเค้าคงให้นายเองนั้นล่ะ”ซองมินพูดเสร็จก็ดึงร่างของดงเฮให้ออกมาเต้นด้วยกันปล่อยให้ซีวอนยืนอยู่ตรงนั้นคนเดียว จากนั้นซีวอนก็ได้เดินคอตกกลับไปยังโต๊ะตัวเอง
“เป็นไรว่ะไอ้วอน”คิบอมเห็นเพื่อนผิดปกติไปจึงถามขึ้น
“ก็อึนฮยอกของกูอ่ะดิแม่งไปกับไอ้ฮัน แม่งเอ้ย”ซีวอนบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด
“เอาน่าเพื่อน ยังไงมึงก็หล่อกว่าไอ้ฮันมันล่ะ กูว่ามึงสู้ได้อยู่แล้วล่ะ”คิบอมพูดปลอบให้กำลังใจซีวอนที่หงุดหงิดอยู่
“เออกูเห็นด้วยกับไอ้บอมมันนะเว้ย มึงไม่เห็นหรอว่ะ ว่าเด๋วนี้ไอ้ฮันแม่งหัวเถิกขึ้นเยอะยังไงซะอึนฮยอกของมึงเค้าก็ไม่สนใจหรอก”
“เออกูรู้ตัวดี กูรู้มาตลอดว่ากูอ่ะมีดีกว่าไอ้ฮันมันทุกอย่างไม่ว่าจะน่าตาหรือฐานะทางบ้าน”ซีวอนพูดอย่างเข้าข้างตัวเอง(มากกกก)
“แม่งมึงนี่เก่งจริงเรื่องยอตัวเอง...ไอ้คยูออกไปแดนซ์กับเด็กๆเราดีกว่าว่ะ”
ที่โรงเรียนวันต่อมา
ฮยอกแจได้นั่งฟังซองมินและดงเฮเล่าเรื่องเมื่อคืนอย่างเมามันส์มีทั้งท่าทางและคำพูดที่เรียนแบบประธานหนุ่มสุดหล่อเพื่อให้เล่าออกมาได้อรรธรส
“จริงหรอเนี่ยรุ่นพี่ขอเบอร์เลยหรอ”ฮยอกแจถามดงเฮ
“ใช่สิตอนที่ด๊องบอกว่าฮยอกไปกับพี่ฮันนะ ทำหน้าเป็นม้าถ่ายไม่ออกอย่างนั้นล่ะ นึกแล้วขำดีอ่ะฮยอกน่าจะเห็นเองนะเนี่ย”
“อยากเห็นเหมือนกันล่ะ ว่าแล้วก็อยากเจอรุ่นพี่เหมือนกันนะเนี่ยไปหาเรื่องยั่วกันดีกว่านะด๊องมิน”ฮยอกแจพูดเสร็จก็ดึงมือเพื่อนทั้งสองให้รีบเดินไปในทางของห้องประธาน แล้วก็เป็นเวลาที่พวกของซีวอนออกมาจากห้องพอดี
“แล้วคราวนี้ฮยอกจะทำไรอ่ะ”ซองมินถาม
“ก็รุ่นพี่ชอบอึนฮยอกเพราะว่าผิวขาวตัวเล็กๆใช่ม่ะ เราว่าจะปลดกระดุมลงซักสองเม็ด ดีป่ะ”
“แล้วไงต่ออ่ะ”ดงเฮถามอย่างอยากรู้
“อืม...มินเก็บแว่นฮยอกไว้ให้หน่อยนะ อยากเดินชนอีกแล้วอ่ะ”
“โอเคเลยจ๊ะคุณเพื่อนฮยอกแจ”
“งั้น เริ่มกันเลยนะ มินกับด๊องค่อยเดินตามมาที่หลังนะ”ฮยอกแจบอกแผนการเสร็จก็เริ่มเดินตรงไปหาซีวอนโดยที่เสื้อนักเรียนตัวใหญ่ไม่ได้ปิดกระดุมถึงสองเม็ดทำให้เห็นผิวขาวๆที่อยู่ข้างในของฮยอกแจจนหมด
ทางด้านดงเฮกับซองมินที่แอบอยู่ก็ลุ้นกันว่าจะได้ผลมั้ยกับวิธีนี้ที่ฮยอกแจวางแผน
ส่วนทางด้านพวกซีวอนก็ไม่ได้รู้เลยว่ากำลังจะโดนยั่วโดยไม่รู้ตัว....
ฮยอกแจเดินก้มหน้าไปเรื่อยๆจนเดินชนเข้ากับอกแกร่งของซีวอน
“เฮ้ยยย เธอเดินดีๆดิบอกแล้วไงว่าอย่ามาเข้าใกล้ใครเห็นฉันอายเค้าตาย”ซีวอนบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด
“เอ่อ ขอโทษนะฮะรุ่นพี่พอดีผมทำแว่นหายเลยมองไม่ค่อยเห็นนะฮะ”ฮยอกพูดโดยที่ยังไม่เงยหน้า
“อย่าเอาเรื่องนี้มาเป็นข้ออ้างฉันรู้ว่าเธออยากเข้าใกล้ฉัน ไปเลยไปเดินไปทางโน้น.....”จังหวะที่ซีวอนกำลังพูดฮยอกแจได้เงยหน้าขึ้นมาทำให้ซีวอนได้เห็นผิวขาวที่ถูกปิดบังมานานแสนนาน ฮยอกเดินเข้าไปใกล้ซีวอนอีกนิด เส้นผมได้ไปโดนจมูกของซีวอน
“กลิ่นนี้มัน....”ซีวอนเพ้อออกมา ฮยอกแจเห็นอย่างนั้นจึงแกล้งทำเป็นเดินขยับไปชิดตัวซีวอนอีกซึ่งตอนนี้ได้อึ้งไปแล้วเล็กน้อย
“หอมจัง ขาวด้วย”เพ้ออีกครั้งของประธานเชว
“เอ่อ ขอโทษนะฮะที่ชน งั้นผมขอตัวนะฮะ”ระหว่างที่ฮยอกแจเดินออกไปนั้นซีวอนก็ได้จับแขนแล้วดึงกลับมา การกระทำนั้นได้ทำให้เพื่อนๆของทั้งซีวอนเองและฮยอกแจต้องตะลึง
“เฮ้ยยยยยยยยย แม่งจูบ”
writer talk : เอามาลงให้แล้วนะค่ะอาจจะสั้นไปแต่ก็พยายามแต่งนะค่ะ ขอโทษที่มาช้าเอาๆจริงๆไรท์เตอร์หัวไม่ไปเลย ยังจากนี้จะพยายามลงอย่างต่อเนื่องนะค่ะ สนุกหรือไม่สนุกยังไงก็เม้นติชมได้ตลอดนะค่ะ ไรท์เตอร์ชอบค่ะจะได้เอาไปพัฒนาตัวเองอีกด้วย แล้วอีกอย่างทุกๆคอมเม้นคือกำลังใจให้ไรท์เตอร์กลับมาแต่งฟิคต่อนะค่ะ ขอบคุณที่อ่านค่ะ
ความคิดเห็น