สำหรับเรื่องนี้นะค่ะที่เคยให้โหวตไปว่าจะให้ใครมารับบทดีแล้วข้อสรุปที่ได้นะค่ะคือ won bum hyuk ได้ผลโหวตเป็นอันดับหนึ่งนะค่ะ
สำหรับคนที่อยากให้คู่อืนนั้นเอาไว้เป็นเรื่องหน้านะค่ะ
............................................................................................................................................................................................
ชินกู.......(เพื่อน) Won x Bum x Hyuk
เพื่อนรัก รักเพื่อนคำๆนี้คงเกิดขึ้นกับใครหลายๆคนเหมือนกับผมที่ตอนนี้ได้เจอกับคำๆนี้เข้าให้แล้ว แต่ที่จะพิเศษกว่าคนอื่นเค้าหน่อยก็ตรงที่ว่า เพื่อนคนนี้ ไปเป็นแฟนกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง ซึ่งทั้งสองคนเค้าคือ เพื่อนสนิท
“เห้ย ไอ้บอมนั่งคิดไรอยู่คนเดียวว่ะ”เชว ซีวอนเพื่อนสนิทของผมที่คบกันมาตั้งแต่เราอยู่ประถมจนตอนนี้เข้ามหาลัยแล้วเราก็ยังคงเป็นเพื่อนสนิทกันอยู่ และอีกคนที่เดินจับมือเข้ามาพร้อมกับไอ้ซีวอนคือ ลี ฮยอกแจ เพื่อนสนิทอีกคนที่ผมและไอ้ซีวอนรู้จักตอนอยู่มัธยมต้น และเค้าคนนี้คือคนที่ทำให้หัวใจของผมเต้นแรง คนที่เป็นแฟนของเพื่อน
“ป่าวอ่ะ นั่งคิดอะไรไปเรื่อยๆ ไม่มีไรทำว่ะ”ผมตอบไปตามความเป็นจริงแต่ก็ไม่จริงไปซะหมดเพราะถ้าผมพูดออกไปทุกอย่างมันคงเปลี่ยน ความคิดที่ว่า กูนั่งคิดถึงแฟนมึงอยู่......
“นี่ คิบอมวันนี้ไปดูหนังกันนะเราสามคนไม่ได้ไปดูหนังด้วยกันมานานแล้วนะ”ฮยอกแจเดินมานั่งๆข้างผมพร้อมกับจับแขนผมแล้วเขย่าอย่างอ้อนๆ จนผมไม่กล้าสบตา
“เอ่อ....คือว่าเรา....”
“เอาน่ามึง ไปด้วยกันเหอะ ก็จริงออย่างที่ฮยอกว่านะเว้ย เราสามคนไม่ได้ไปเที่ยวไหนด้วยกันมานานแล้ว ไปเหอะมึง” จริงของมันครับผมไม่ค่อยได้ไปไหนกับไอ้ซีวอนและฮยอกแจมานานแล้ว นานมาก ก็ตั้งแต่ที่มันกับฮยอกแจตกลงที่จะคบกัน
“น่า นะ คิบอมไปด้วยกันนะจ๊ะ เราเลี้ยงป๊อปคอนเองก็ได้นะ”ฮยอกแจยังคงไม่เลิกพยายามครับ เค้ายังคงจับแขนผมไว้อย่างเดิม กับท่าทางที่น่ารักตามสไตล์เค้า
“ไอ้บอมมึงห้ามปฏิเสธนะเว้ย ฮยอกเลี้ยงป๊อปคอนเลยนะเว้ย”
“นี่ว่าเราว่าขี้งกหรอซีวอน.......ไปนะคิบอม นะจ๊ะไปนะ”พอไอ้ซีวอนมันพูดเสร็จฮยอกแจก็หันหน้ากลับไปโวยวายส่ทันคงจะคิดว่าไอ้ซีวอนว่าเข้าล่ะซิ ก็นานที่ฮยอกแจจะเป็นฝ่ายเลี้ยงนี่ครับ จากนั้นเค้าก็หันหน้ากลับมาถามเอาคำตอบจากผม ซึ้งผมคงไม่มีสิทธิ์ที่จะตอบว่าไม่ไปแล้วล่ะ ผมเลยจำต้องพยักหน้าเป็นคำตอบว่าตกลง ดูท่าฮยอกแจจะดีใจมากที่ผมตอบตกลง หลังจากนั้นทั้งซีวอนและฮยอกแจก้ขอตัวขึ้นไปเรียนก่อน จริงๆผมก็มีเรียนนะครับเพียงแต่วันนี้ไม่มีอารมณืที่อยากจะเรียนก็เท่านั้นเอง ผมเลยบอกให้ทั้งคู่ขึ้นไปเรียนก่อน ส่วนผมขอนั่งทำใจกับเหตุการณืทีร่มันยังไม่เกิดขึ้นอย่สางเย็นนี้จะดีกว่า
“นี่ๆๆๆ เราจะดูเรื่องอะไรกันดีน๊า”ตอนนี้พวกผมทั้งสามคนอยู่หน้าโรงหนังแล้วครับ เพียงแต่ตอนนี้ยังเลือกที่จะดูเรื่องไหนกันดี
“นี่คิบอมอยากดูเรื่องไหนเป็นพิเศษมั้ย เรายังเลือกเรื่องที่จะดูไม่ได้เลยอ่ะ”ฮยอกแจที่ตอนนี้ที่โดนไอ้ซีวอนมันโอบเอวอยู่ถามผมขึ้น
“ไม่อ่ะ ฮยอกแจอยากดูเรื่องไหนก็ดูเถอะเราไม่เรื่องมากอยู่แล้วล่ะ” ผมบอกเค้าไปแล้วเค้าก็พบักหน้าว่าเข้าใจ ก่อนที่หันไปดูตารางฉายหนังกันสองคนทั้งเค้าและไอ้ซีวอน นี่แหละคือเหตุผลที่ผมไม่อยากมา ไม่ใช่ว่าไม่อยากมากับเพื่อน แต่ไม่อยากมาดูภาพที่บาดตาซะมากกว่า แล้วถึงผมมาก็เหมือนผมมาเดินคนเดียวซะมากกว่ามากันสามคน
ในที่สุดตอนนี้เราทั้งสามคนก็มาอยู่ในโรงหนังกันแล้วครับส่วนหนังที่เราดูก็คือเรื่อง รักสามเศร้า ที่เป็นหนังไทยพึ่งจะเข้ามาฉายที่เกาหลีครับ(เก่าไปไหนเนี่ยไรท์เตอร์)ตอนนี้ผมนั่งอยู่ทางซ้ายมือส่วนตรงกลางเป็นฮยอกแจและทางขวามือเป็นไอ้ซีวอน ตลอดทั้งเรื่องผมได้แต่นั่งมองฮยอกแจ ที่นั่งจับมือกับไอ้ซีวอน มองมันอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งหนังมันดำเนินมาถึงช่วงสำคัญตอนที่นางเอกอีกคนหนีไปอยู่ที่เกาะ แล้วนางเอกอีกคนก็ไปหาที่เกาะก่อนที่จะระบายความในใจของกันและกันออกมามีประโยคหนึ่งครับที่ผมชอบ กูรักมัน แต่มันไม่ได้รักกู ซึ่งมันตรงกับผม.......
“อ้าวฮยอกแจ ไอ้วอนมันไปไหนล่ะ”เช้านี้ที่มหาลัยฮอยกแจเดินมาหาผมเพียงลำพังที่โต๊ะที่นั่งประจำของเราไม่มีเงาของไอ้ซีวอน
“เราก็ไม่รู้เมื่อคืนก็โทรหาไม่ติดอ่ะ คิบอมรู้มั้ยว่าซีวอนเค้าไปไหน”ฮยอกแจดูโทรมมากวันนี้ สงสัยเมื่อคืนคงไม่ได้นอนอีกตามเคยเวลาโทรหาไอ้ซีวอนมันไม่ติดมักจะเป็นอย่างนี้เสมอ เป็นห่วงคนอื่นมากกว่าตัวเอง
“เด๋วมันก็มาเองนั่นแหละ นั่นไงมาพอดี....”ยังไม่ทันจะพูดจบมันก็โผล่มาพอดี ในสภาพที่ว่า เมื่อคืนคงไปเมาที่ไหนมาแน่ๆ
“ซีวอน .....ทำไมเป็นอย่างนี้ล่ะ”ฮยอกแจรีบวิ่งไปหาไอ้ซีวอนทันทีแล้วถามอย่างห่วงใย
“ขอโทษนะ พอดีเมื่อคืนแบตหมดเลยไม่ได้โทรบอกหน่ะ”
“อืม ซีวอนไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะ เด๋วเราไปหาอะไรร้อนๆมาให้ดื่มแล้วกันนะจ๊ะ”พูดเสร็จฮยอกแจก้รีบวิ่งออกไปหาเครื่องดื่มให้ไอ้ซีวอนทันที ตอนนี้ก็เหลือผมกับมันอยู่สองคน
“ไอ้วอน อย่านึกว่ากูไม่รู้นะเว้ยว่ามึงไปไหนมา”ผมพูดกับมันเพราะผมรู้ดีว่านิสัยมันเป็นยังไงก็เราคบกันมาตั้งแต่ประถมหนิครับ
“ไรของมึงว่ะ แค่ไปกินเหล้ากับไอ้คยู” ไอ้คยูที่มันพูดถึงก็คือเพื่อนในคณะมันที่ทั้งเที่ยวแล้วก็เจ้าชู้เหมือนมันไม่มีผิด
“พอเหอะมึงเลิกนิสัยอย่างนี้ซะที มึงไม่กลัวอยอกแจเสียใจหรอกว่ะ นิสัยเจ้าชู้ของมึงอ่ะ”ผมบอกมันด้วยความหวังดี เพราะว่ายังไงมันก็คือเพื่อนของผม
“เอ่อ กูรู้แล้วยังไงฮยอกก็คือตัวจริงของกูเสมอ”
20%
“เอ่อ ทำให้จริงอย่างที่พูดแล้วกัน”ผมบอกมันที่พูดออกมาด้วยท่าทางที่มั่นใจจริงคำๆนั้นผมก็อยากจะพูดเหมือนกันว่าฮยอกแจก็คือตัวจริงของผม
“มาแล้ว ซีวอนรอเรานานมั้ย อ่ะ....ค่อยๆดื่มนะมันร้อน เราเป่าให้ก่อนดีกว่า”ผมมองดูฮยอกแจที่รีบวิ่งมาพร้อมกับถือชาร้อนแล้วส่งให้กับไอ้ซีวอน ก่อนที่จะดึงกลับไปเป่าให้ผมเห็นแล้วอิจฉาจังครับที่มีฮยอกแจคอยห่วงใยอย่างนี้
“ฮยอกครับ ขอโทษนะที่เมื่อคืนไปเที่ยวแล้วไม่ได้บอกเลยทำให้ฮยอกเป็นห่วงเลยไม่ได้นอนเลย”
“อืม แค่ซีวอนปลอดภัยเราก็หายห่วงแล้วล่ะ อ่ะ ดื่มเบาๆนะเพราะมันยังร้อนอยู่หน่อยๆ”
“ขอตัวนะ จะไปห้องสมุด”ผมทนเห็นเค้าทั้งคู่รักกันไม่ได้ครับ ผมมันเป็นเพื่อนที่แย่ที่รู้สึกอะไรแบบนี้ รู้สึกอิจฉาเพื่อนสนิทของตัวเอง
“มึง ไอ้บอมจดเผื่อกูด้วยนะเว้ย ขอนอนล่ะ”เอากับมันที่ไปเที่ยวล่ะเที่ยวได้แต่พอจะเรียนแม่งง่วงทุกที ไม่ผมก็ฮยอกแจที่จะต้องจดแลคเชอร์ให้มันอย่างนี้ตลอดตั้งแต่เข้ามหาลัย
“นี่ ซีวอนเราว่าลุกขึ้นมาเรียนเถอะนะ อาจารย์คนนี้โหดด้วย”
“อย่าไปเรียกมันเลยฮยอกแจ ยังไงมันก็คงไม่ลุกขึ้นมาแล้วล่ะ ถ้าคิดจะขี้เกียจขนาดนั้น”ผมบอกฮยอกแจไปเพราะไอ้ซ๊วอนถ้าได้นอนแล้วให้ตายก็ไม่มีทางลุกขึ้นมา
“อืม เข้าใจแล้วล่ะ”อยอกแจบอกกับผมอย่างนั้นก่อนที่จะตั้งใจเรียนและจดแลคเชอร์ให้กับซีวอนด้วย
“นี่ฮยอกแจ เดี๋ยวเราจดให้มันเอง ฮอยกแจไม่ต้องหรอก”ผมบอกกับเค้าไปเพราะผมไม่ต้องการให้เค้าต้องเหมื่อยมือเพิ่มไปอีก
“ไม่เป็นไรหรอกซีวอนเป็ยนแฟนเรา เราจดให้เค้าเองคิบอมหน่ะตั้งใจเรียนได้แล้วอย่ามาสนใจเราเลย เดี๋ยวก็ตามไม่ทันหรอกคาบที่แล้วก็ไม่ได้เข้า”เจ็บจังครับที่ได้ยินคำว่าแฟนจากปากของเค้า เปลี่ยนเป็นผมจะได้มั้ย
“อืมเข้าใจแล้วล่ะ” สิ่งที่ผมเข้าใจคือ ฮยอกแจคงไม่มีทางที่จะหันมามองผม
“เอาล่ะวันนี้พอแค่นี้แล้วกัน นี่ฮยอกแจบอกเจ้าซีวอนด้วยนะทีหลังไม่ต้องเข้าเรียนเข้าทีไรหลับทุกที”เสียงอาจารย์อะบอกหมดเวลาผมเงยหน้าขึ้นมาฟังว่าอาจารย์จะพูดอะไรกับฮยอกแจก่อนที่ผมจะก้มหน้าจัดการกับข้าวของขงผมเพราะเรื่องที่อาจารย์พูดนั้นมันเกี่ยวกับ เชว ซีวอน
“ได้ฮะแล้วผมจะบอกเค้าให้ต้องขอโทษแทนเค้าด้วยนะฮะ” มันเป็นความผิดของฮยอกแจหรอที่ต้องไปขอโทษแทนมัน ผมไม่เข้าใจจริงๆ
“อืม บอกเจ้านั่นด้วยแล้วกัน”พออาจารย์รับคำเสร็จก็เดินออกจากห้องไป แล้วก็มาถึงหน้าที่ของงผมและยกแจที่ต้องปลุกให้เจ้าชายลุกขึ้นจากนิทราซะที
“เฮ้ย มึง ไอ้วอนตื่นได้แล้วจะหลับฝันเอาเลขเลยไงว่ะ”ผมปลุกมันด้วยวิธีของผมพูดไปตีหัวมันไป ดูสิมันจะตื่นมั้ย
“ไอ้ เชี่ยบอมกูรู้แล้ว กูตื่นตั้งแต่อาจารย์ออกไปแล้ว แม่งตีมาได้ผมกูเสียทรงหมด”
“เลิกเถียงกันเถอะ หนุ่มๆ ได้เวลาไปกินข้าวกันแล้ววันนี้เราทำข้าวกล่องมาให้ทั้งสองคนเลยนะ”ฮยอกแจพูดพร้มกับชูข้าวกล่องให้ผมและไอ้ซีวอนดุก่อนที่จะเดินนำไปที่โต๊ะประจำ
“อ่ะ อันนี้ของคิบอมนะ และก็อันนี้พิเศษเลยล่ะของซีวอน”พอผมได้ข้าวกล่องมาผมก็เปิดออกดูมันเป็นข้าวผัดที่มีไข่เจียวคุ่กันด้วยถึงจะดูธรรมดาแต่ผมว่ามันน่าทานที่สุดเลยล่ะแต่แล้วความคิดของผมก็เปลี่ยนไปพอไอ้ซีวอนเปิดกล่องข้าวออกมานั้นผมอยากจะได้กล่องนั้นซะมากกว่า ถึงมันจะเป็นข้าวผัดที่มีไข่เจียวเหมือนกันแต่ที่ต่างกันออกไปก็คงเป็นไข่เจียวที่เป็นรูปหัวใจและมีชอสที่เขียนเป็นตัวอักษรว่า”ซาราง”
“กินกันให้หมดนะเราตั้งใจทำเต็มที่เลยนะ”
“แน่นอน ครับผมจะกินไม่ให้เหลือเลยนะครับ ที่รัก”
“ขอบใจนะฮยอกแจ” ขอบใจที่ยังคงนึกถึงกัน
“อืม ไม่เป็นไรหรอกก็เพื่อนกันนี่หน่า” เพื่อน ผมคงเป็นได้แค่คำๆนี้เพื่อน
วันนี้ทั้งผมและไอ้ซีวอนและฮยอกแจตอนบ่ายเราทั้งสามคนไม่มีเรียนแล้ว เราเลยตัดสินใจที่จะนั่งอยู่ที่โต๊ะประจำของเราเพื่อนนั้งคุยกัน
“เอ่อ คือว่าเราพึ่งนึกขึ้นได้ว่าเรามีประชุมชมรมเราไปก่อนนะ”ฮยอกแจที่พึ่งนึกขึ้นได้ว่ามีประชุมชมรมก็เลยขอตัวไปก่อน
“ฮยอกไว้เราไปรับที่ชมรมนะ”
“อืมไว้เราโทรบอกซีวอนนะ เราไปนะ บ๊าย บาย”
“เฮ้อ ไอ้บอม ทำไมวันนี้มันน่าเบื่ออย่างนี้ว่ะ” ผมมองไอ้ซีวอนที่มันบ่นนักบ่นหนาว่าน่าเบื่อ ผมว่าชีวิตมันออกจะน่าอิจฉาด้วยซ้ำไป ไม่เห็นจะน่าเบื่ออะไร
“มึงจะเบื่ออะไรว่ะ”
“ไม่รู้ว่ะ รู้แต่ว่ามันน่าเบื่อ” ดูมันตอบผมสิครับเบื่ออะไรมันยังไม่รุ้เลย แล้วผมจะช่วยมันแก้ปัญหาได้มั้ย
“เห้ย ไอ้บอม นั่นใช่ฮีชอล ดาวของนิเทศป่าวว่ะ”
“อือ ใช่มั้ง”ผมไม่รู้หรอกครับว่าใช่ไม่ใช่เพราะโดยปกติของผมแล้ว ผมไม่ค่อยจะสนใจใครซักเท่าไหร่
“แม่ง สวยซิบเลยว่ะ ดูดิขาว สวย แถมยังหุ่นดีอีก”
“มึงมีแฟนแล้ว อย่าลืมตัว” ผมเตือนมันครับเผื่อมันจะลืมว่าตัวมันนั้นมีแฟนอยู่แล้ว
“เออ รู้แล้วน่า”ถึงปากของมันจะบอกว่ารู้แล้วแต่ผมยังเห็นสายตาขงมันมองตามหลังของคนที่ชื่อฮีชอลอยู่
“เออ มึงรู้ก้ดีแล้ว”
“ไอ้บอมเดี๋ยวกูมานะ ไปทำธุระแปป” คำว่าธุระของมันไม่ใช่ผมไม่รู้หรอกนะว่าคืออะไร คำๆนี้มันใช้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เวลามันเจสิ่งที่มันต้องการ นั่นแหละครับคือธุระของมัน
ผ่านไป15นาที
“ธุระมึงเสร็จแล้วไง”ผมถามไอ้ซีวอนที่ตอนนี้เดินยิ้มมาแต่ไกล
“เออ เสร็จแล้ว เฮ้อ....ชีวิตกูแม่งช่างมีสีสันจริงๆ” ได้ข่าวว่าเมื่อกี้มันยังบอกผมอยู่เลยว่าน่าเบื่อ
“ไม่เบื่อแล้วไงมึง” ผมถามมันออกไป
“ไม่แล้วว่ะ พอดีมีอะไรใหม่ๆเข้ามาทำให้ไม่เบื่อ”
“หรอมึง ไรว่ะกูอยากรู้”ผมก็ถามมันไปอย่างนั้นแหละครับใจจริงของผมรู้อยู่แล้วว่ามันคืออะไร คงจะไปขอเบอร์ ไม่ก็พิน ของคนที่ชื่อฮีชอลมาแล้วแน่ๆ
“เออ มึงกูฝากไปรับฮยอกที่นะ พอดีกูมีธุระแล้ว บอกฮยอกด้วยว่าไว้กูจะโทรไป”พูดจบมันก็เตรียมตัวจะลุกขึ้นไป
“มึงไอ้วอน คิดถึงฮยอกแจด้วยนะเวลามึงทำอะไร”ผมพยายามที่จะเตือนสติมัน ถึงผมจะแอบชอบแฟนมันแต่ผมก็ยังเป็นคนดีพอที่จะไม่แช่งให้เค้าเลิกกันไวๆหรอกนะ
“เออ กูเคยบอกมึงแล้วไง ว่าฮยอกแจอ่ะตัวจริง” พูดจบมันก้ลุกขึ้นเดินไปทางคณะนิเทศ
“ฮัลโหล ฮยอกแจ เรากำลังไปรับนะรอที่ห้องชมรมแล้วกัน”ไอ้ซีวอนโทรมาหาผมว่าฮยอกแจเลิกชมรมแล้วให้ผมโทรหาฮยอกแจด้วยแล้วผมก็เดินไปรับฮยอกแจที่ห้อง
“อ้าวคิบอม ซีวอนล่ะเมื่กี้เราโทรไปซีวอนบอกจะมารับเราหนิ”
“พอดีมันมีธุระด่วน ก็เลยให้เรามารับแทน”
“อ่อ อืมไม่เป้นไรหรอก งั้นเรากลับเองก็ได้ไม่ต้องไปส่งเราหรอกรบกวนคิบอมป่าวๆ”
“ไม่ได้รบกวนหรอก เราเอารถมาจะเสียค่ารถีกทำไมยังไงเราก็ต้องผ่านบ้านฮยอกอยู่แล้ว” ผมไม่ได้พูดให้เหมือนพระเอกทั่วๆไปนะครับ เพราะบ้านผมอยุ่ถัดจากบ้านฮยอกแจไปอีก2ซอยเอง
“อืม ก็ได้จ๊ะ งั้นรบกวนหน่อยนะ”พูดเสร็จผมก็ให้ฮยอกแจเดินนำไปก่อน แล้วผมก็เดินตามหลังไปเป็นอย่างนี้ทุกครัง้ล่ะครับแค่ผมได้เห็นหลัง ผมก็มีความสุขแล้วไม่จำเป็นต้องเดินข้างกันแค่ได้เดินอยู่ข้างหลังผมก็พอใจแล้วล่ะครับ
..........................................................THE END PART.................................................................
มาลงครบแล้วนะค่ะชอบไม่ชอบยังไงก็บอกไรท์เตอร์ด้วยแล้วกันนะค่ะ
มีคำถามค่ะว่า ตนจบของเรื่งนี้อยากให้ใครคู่ใคร
ระหว่าง WONHYUKหรือBUMHYUK ดีค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ
ความคิดเห็น