คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความลับ 3 ครบ100
ความลับ 3 [ Won x Kyu x Hyuk ]
= ณ โรงเรียน เวลาพักกลางวัน =
.” อี่ อวกอายอองอนอู่อมอมอาดอันไอ่อั้ย”(นี่ พวกนายสองคนอยู่ชมรมบาสกันใช่มั้ย) ซองมินที่เคี้ยวขนมอยู่เต็มปากพูดถามขึ้นมา
“มินนี่ นายถามว่าอะไร ฟังไม่รู้เรื่อง เคี้ยวให้หมดก่อนแล้วค่อยพูดได้มั้ย พูดมาอย่างนี้ฉันฟังไม่รู้เรื่องหรอกนะ” ฮยอกแจบ่นซองมินด้วยน้ำเสียงดุๆพร้อมกับมีอีกหนึ่งคนที่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“ฮ่า ฮ่า ฮ่าๆๆๆ “
“หนุดเลยนะ คยูฮยอน ตัวเองมาหัวเราะเค้าทำไม มันมีอะไรน่าหัวเราะนักไง” ฮยอกแจพูดใส่คยูฮยอน พร้อมกับเชิดหน้าหวานของตนหนีออกจากคยูฮยอน
“โอ้ อย่างอนเค้านะ เค้าไม่ได้หัวเราะฮยอกกี้ซะหน่อย เค้าหัวเราะที่ซองมินโดนฮยอกกี้ดุเอาอ่ะ ดูสิทำหน้าเป็นกระต่ายโดนเชือดเลย ไม่ให้หัวเราะได้ไง” คยูพูดพร้อมจับมือของร่างบางมาง้อ
“นี่ นาย โจคยูฮยอน นายว่าฉันเป็นกระต่ายโดนเชือดได้ไง เด๋วยุฮยอกน้อยให้เลิกกับนายซะเลย” ซองมินพูดเสร็จก็แลบลิ้นใส่คยูฮยอน
“พอเถอะ ทั้งสองคนเลย เด๋วฉันกับคยูฮยอนต้องไปชมรมนะ เห็นว่าวันนี้มีประชุม” ฮยอกแจบอกกับซองมินแล้วก็หันหน้าไปบอกกับคยูฮยอนด้วย
“อืม งั้นตอนเย็นค่อยกับบ้านพร้อมกันก็ได้ฮยอกน้อย”
“โอ เค “ พูดจบฮยอกแจกับคยูฮยอนก็เดินออกมาเพื่อจะไปที่ชมรมของตัวเอง ระหว่างทั้งเดินทั้งสองคนก็แสดงความรักกันไปมาเป็นคู่ที่น่ารักในสายตาของใครหลายๆคนที่มองดูคู่นี้เดินจับมือกันไป แต่จะมีเพียงสายตาของท่านประธานเท่านั้นละมั้งที่ไม่ได้มองคู่นี้ด้วยสายตาที่ที่คนอืนเค้ามองกัน ก็มันจะไปดูน่ารักได้ยังไง เพราะตัวของ เชว ซีวอนคิดว่าคู่นี้มันน่าทำลายซะมากกว่า
“เอ้า ใครที่เข้ามาแล้วก็มานั่ง ฉันจะได้พูดให้เสร็จๆซะที” พอฮยอกแจกับคยูฮยอนเข้ามาถึงชมรมก็มีเสียงของรุ่นพี่ในชมรมพูดขึ้นมาให้แต่ละคนไปนั่งที่ให้เรียบร้อย
“ที่ฉันนัดพวกนายมาในวันนี้ก็เพราะว่า ชมรมบาสของเราจะมีไปเข้าค่ายเก็บตัวกันนะ ในอาทิตย์หน้า แล้ว นาย อี ฮยอกแจก็ต้องไปด้วยถึงนายจะเป็นผู้จัดการ ก้ต้องค่อยไปจัดการเรื่องต่างๆที่ค่ายด้วย” ประธานชมรมพูดบอกเหตุผลที่นัดมาให้กับลูกทีมในชมรมได้ฟังแล้วหันหน้ามาบอกกับฮยอกแจด้วย
“เออ ยังไม่หมดเท่านี้นะ เรื่องที่ฉันจะพูด ในปีนี้เราได้รับการสนับสนุนจากท่านประธานนักเรียนเป็นอย่างดี การเข้าค่ายครั้งนี้ เชว ซีวอน ก็จะไปกับเราด้วย” ฮยอกแจที่กำลังพูดคุยอยู่กับคยูฮยอนถึงกับชะงักขึ้นมาทำสีหน้าตกใจเมื่อได้ยิน ชื่อ ของ เชวซีวอน ทำให้คยูฮยอนอดที่จะถามไม่ได้
“ฮยอกกี้ครับ ฮยอกกี้ ฮยอกกี้”
“หืม มีอะไรหรอ”
“ฮยอกกี้เป็นอะไรหรือป่าวครับคุยกันอยู่ดีทำไมเงียบไปล่ะ ปวดหัวหรอ ไม่สบายตรงไหนป่าว”คยูฮยอนเอามือมาอั่งที่หน้าพากมนพร้อมถามด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความเป็นห่วงอย่างชัดเจน
“ป่าว หรอกเค้าคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยนะ แล้วนี่เค้าคุยเสร็จแล้วใช่มั้ย ไปกันเถอะ เค้าอยากไปสูดอากาศหนะ” ฮยอกแจพูดแล้วทำสีหน้าออดอ้อนใส่คยูฮยอน ซึ่งเรียกรอยยิ้มจากคยูฮยอนไม่ยาก และท่าทางออดอ้อนของฮยอกแจนั้นไม่เพียงแต่เรียกรอยยิ้มจากคยูฮยอนเท่านั้น แต่ยังคงเรียกรอยยิ้มจาก เชว ซีวอนอีกด้วย แต่กลับเป็นรอยยิ้มที่แตกต่างกันไปรอยยิ้มร้ายๆ ที่พร้อมจะทำเรื่องร้ายๆได้ตลอดเวลา
ต่อค่ะ
เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน ทั้ง ฮยอกแจ คยูฮยอนก็เดินกันไปส่งซองมินที่บ้านอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก ระหว่างที่เดินไปนั่นก็ได้พูดคุยเรื่องต่างๆ แต่ดูเหมือนฮยอกแจจะไม่ค่อยยิ้มแย้มซักเท่าจนซองมินต้องเอ่ยถามฮยอกแจ
“นี่ ฮยอกน้อยเป็นไรหรือป่าวเนี่ยไม่ค่อยยิ้มแย้มเลย บอกฉันมาเด๋วนี่นะ ไอ้โย่งนี่มันรังแกฮยอกน้อยใช่มั้ย”ซองมินถามฮยอกแจด้วยความเป็นห่วง แต่ยังไม่วายจะหันไปแขวะคยูฮยอนที่เดินอยู่ข้างๆฮยอกแจ
“ไม่มีไรหรอกมินนี่ ฉันแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยนะ แล้วคยูฮยอนก็ไม่ได้รังแกฉันด้วย เค้าดูแลฉันดีมากตั้งหาก(มากซะจนฉันไม่รู้จะพูดยังไงดี เพราะฉันมันเลวเกินไป)” ฮยอกแจบอกกับซองมิน พร้อมกับเกาะแขนคยูฮยอนยืนยันว่าคยูฮยอนไม่ได้รังแกตนอย่างแน่นอน แต่อีกคำตอบที่ฮยอกแจคิดอยู่ในใจไม่มีใครได้รู้ว่ามันจะทำให้ตัวฮยอแจเองคิดมากขนาดนี้
ตลอดทางที่เดินไปฮยอกแจเริ่มมีรอยยิ้มมากขึ้น ไม่ได้เงียบเหมือนตอนแรกๆแล้ว ทำให้คยูฮยอนและซองมินโล่งใจขึ้น ทั้งสามคนเดินมาจนกระทั่งถึงบ้านของซองมิน
“ขอบใจพวกนายนะที่มาส่ง ฮยอกน้อยพรุ่งนี้เจอกันนะจ๊ะ จุ๊บ”ซองมินพูดขอบใจ แต่ประโยคหลังหันไปพูดกับฮยอกแจเท่านั้นพร้อมกับหอมแก้มฮยอกแจต่อหน้าคยูฮยอน
“นาย อี ซองมิน นายมาแตะต้องแก้มฮยอกกี้ของฉันได้ยังไง ฉันไม่ยอมนะ จุ๊บ” ว่าแล้วคยูฮยอนหอมแก้มฮยอกแจซ้ำตรงที่ซองมิน หอมไว้
“นี่พวกนายสองคน ทำเป็นเด็กๆไปได้ เข้าบ้านไปได้แล้ว มินนี่ พรุ่งนี้เจอกันนะ” ฮยอกแจรีบตัดบทกลัวจะยืดยื่อไปมากกว่านี้
“ใครเด็กกันฮยอกน้อย ฉันไม่เด็กแล้วนะฮยอกน้อยตั้งหากที่ทำตัวแก่เป็นยายป้าขี้บ่น” ซองมินพูดเสร็จก็รีบวิ่งเข้าบ้านตนไปทันที
“ฮ่าๆๆๆ “ “หัวเราะอะไร โจ คยูฮยอน” ฮยอกแจหันมาแยกเขี้ยวใส่คยูฮยอน คยูฮยอนต้องจัดการง้อคนขี้งอนเป็ยการใหญ่
เมื่อฮยอกแจและคยูฮยอนส่งซองมินที่บ้านแล้ว ทั้งคู่ก็ได้มาเดินเที่ยวกันที่ห้างต่อ ทั้งคู่ตัดสินใจที่จะดูหนังรอบดึกกัน
คยุฮยอนจึงเดินไปซื้อตั๋วหนังให้ฮยอกแจจึงเหลือเพียงฮยอกแจที่ยืนดูหนังตัวอย่างอยู่เพียงคนเดียว
“หนังน่าสนุกนะ นายว่ามั้ย” เสียงทุ้มคุ้นหูที่ดังอยู่ข้างหูอยอกแจ ทำให้ฮยอกแจสะดุ้ง
“คุณซีวอน”
“ทำไม ทำหน้ายังกะเห็นผี เห็นหน้าฉันมันน่าตกใจขนาดนั้นเลยหรือไง ที่เมื่อวานยังครางเสียงหวานให้ฉันฟังอยู่เลย” คำพูดของซีวอนทำให้ฮยอกแจต้องหน้าแดง ไม่ใช่แดงเพราะความอายแต่แดงเพราะว่ากำลัง โกรธผู้ชายที่ ชื่อ เชว ซีวอน
“น่าแดงเชียว โกรธฉันหรือไง หึ ไว้เจอกันนะ เด็กนายมาโน่นแล้ว” ซีวอนพูดจบก็เดินออกไปทันที
“ฮยอกกี้ นั่นประธานเชว ใช่มั้ย”
“อืม พอดีเค้ามาเดินห้างนะ เห็นเค้าท่านประธานก็เลยเดินมาถามนะว่ามากับใคร”
“อ่อ นึกว่ามีหนุ่มที่ไหนมายุ่งกับที่รักของเค้าซะอีก ไปกันเถอะหนังจะฉายล่ะ” ทั้งคู่ก็เดินจับมือกันเข้าในโรงหนัง
แสงไฟในโรงหนังทำให้ทั้งคู่มองไม่เห็นอะไรมากนัก แต่ก็พอทำให้มองหาที่ได้ เมื่อหาที่นั่งได้แล้วฮยอกแจจึงเดินเข้าไปนั่งก่อนแล้วตามด้วยคยูฮยอน เวลาผ่านไปซักพักเมื่อหนังใกล้จะฉาย มีคนเข้ามานั่งข้างๆฮยอกแจแต่ฮยอกแจก็ไม่ได้สนใจอะไร จนเวลาผ่านไปหนังเริ่มดำเนินมาเรื่อยๆ จนที่ฮยอกแจเริ่มจะอินไปกับมัน ก็มีเสียงทุ้มดังข้างหูของฮยอกแจ
“หนังสนุกดี นะ แต่ฉันมีอะไรที่สนุกกว่าหนังมาให้นายด้วย”เสียงทุ้มที่กระซิบข้างหูของฮยอกแจทำเอาฮยอกแจต้องหันกลับไปมองแล้วพูดกับตัวเองเบาๆ
“คุณซีวอน”
อีกประมาณไม่น่าจะเกิน2ตอนนะค่ะก็จะจบแล้ว
อ่านแล้วชอบไม่ชอบยังไงก็เม้นบอกด้วยเน้อออออออ
อย่ามาแต่วิญญาณนะค่ะ
ความคิดเห็น