คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : พริกกะเกลือ 3 [ HaeEun]
“พี่ฮยอกแจ อีกแล้วนะตื่นเร็วๆเลย” แทมินที่ตอนนี้ชุดกระชากลากผ้าห่มที่ฮยอกแจห่มอยู่ออก แต่ไม่ได้ทำให้คนที่นอนอยู่รู้สึกอะไร
“แทม พี่ตื่นนานแล้วล่ะ แค่ไม่อยากลุกเท่านั้น”ฮยอกแจบอก ทั้งๆที่ยังคลุมโปลงอยู่
“ไปอาบน้ำสิฮะ เดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ ผมเตรียมข้าวเช้าไว้ให้แล้วด้วย พี่ฮะผมรู้ว่าพี่คิดเรื่องอะไรอยู่เพราะผมก็คิดเหมือนพี่เหมือนกัน” แทมินพูดออกมาเสียงอ่อยๆ
“จริงหรอ แทมก็เป็นหรอ”
“ฮะ..”
“แทมก็ถ่ายไม่ออกใช่มั้ย พี่ทรมานมากละ..เลย.. โอ๊ยตีพี่ทำไม”ยังไม่ทันที่จะพูดจบฝ่ามือบางๆก็ตีลงที่แขนของฮยอกแจ
“ผมก็นึกว่าพี่เครียดเรื่องสองคิมที่กำลังจะกลับมา ที่แท้ก็ถ่ายไม่ออก รีบลุดเถอะฮะจะสายแล้วนะ”
“อืม ลุกแล้ว แทมจริงๆแล้วพี่ก็คิดนะเรื่องนั้นอ่ะ”ฮยอกแจบอกออกมาก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
=ป้ายรถเมล์=
“เป็นไรว่ะ ไอ้ด๊องมองหาใคร อย่าบอกนะเว้ยว่ามองหาฮยอกแจอยู่”มินโฮที่เห็นท่าทางของดงเฮกระสับกระส่ายก็ถามขึ้น
“เออ อ่ะดิป่านนี้แล้วยังไม่เห็นเลย หรือว่าจะไม่ไปโรงเรียนว่ะ”
“เดี๋ยยวก็มา อ้าวนั่นไงพูดถึงปุ๊บก็โผล่มาปั๊บ”มินโฮพูด พร้อมชี้ไปที่ฮยอกแจกับแทมินที่กำลังเดินมาที่ป้ายรถเมล์
“อ้าวไอ้โย่งมายืนทำไรตรงนี้”พอแทมินเห็นมินเห็นมินโฮยืนอยู่ที่ป้ายรถเมล์ก็ทักขึ้น
“นี่ยายเตี้ย เห็นฉันก็ทักอย่างสุภาพเลยนะ”มินโฮตอบกลับไป
“นี่ตกลงฉันกับพี่ฉันจะมีกี่ฉายากันแน่ เปลี่ยนได้ทุกวัน”
“เอาเป็นว่าเรียกว่ายยายเตี้ยแล้วกันจะได้เหมาะสมกับที่เราเป็นคู่กันหน่อยยายเตี้ยกับไอ้โย่ง”มินโฮตอบพร้อมเดินไปโอบไหล่ของแทมินเอาไว้
“พอเลยๆ เนียนเชียวใครอยากคู่กับนายไม่ทราบ”แทมินกับมินโฮยืนทะเลาะกันอยู่ตรงนั้น ทำให้ดงเฮอดที่จะระอาไม่ได้ ก่อนที่ตนจะเดินไปหาฮยอกแจ
“ยายเกลือเป็นไร วันนี้ทำไมไม่พูดไม่จาเลย”ดงเฮถามฮยอกแจที่วันนี้ดูเงียบผิดปกติ
“ไม่ใช่เรื่องของนาย ไม่ต้องมายุ่ง”
“ก็แค่เป็นห่วงเห็นทำหน้าเมือนถ่ายไม่ออก”
กึก........ “มันรู้ได้ไงว่ะว่าเราถ่ายไม่ออก” นี่คือเสียงความคิดของอี ฮยอกแจที่ดงเฮไม่ได้ยิน
“รถมาแล้ว ฉันไปล่ะเสียเวลามามากแล้ว”ฮยอกแจรีบตอบเมื่อเห็นรถกำลังมา
ที่โรงเรียน
“ฮยอกเป็นไรอ่ะ เหมือนไม่สบาย”ซองมินที่เห็นฮยอกแจหน้าตาไม่สดชื่น
“ป่าวหรอกแค่ถ่ายไม่ออกนะเมือเช้าอ่ะ ทรมานจัง”
“กินยาถ่ายมั้ยจะได้ถ่ายไง” รยออุคที่นั่งฟังอยู่ออกความเห็น
“อืม ก็ดีนะฮยอกไปห้องพยาบาลกัน”ซองมินจับมือลากฮยอกแจไปห้องพยาบาล
หลังจากที่ทั้งสามคนไปห้องห้องพยาบาลกลับมาแล้วก็พาฮยอกแจไปถ่ายที่ห้องน้ำ
“เป็นไงบ้างฮยอก”รยออุคถามถึงอาการของฮยอกแจ
“อืม ดีมากอ่ะ รู้สึกโล่งชะมัด”ฮยอกแจตอบอย่างยิ้มแย้ม
“จ้า เห็นอย่างนี้ก็สบายใจ ไปกินข้าวกันดีกว่าหิวแล้ว”ซองมินเอ่ยชวนเพื่อนทั้งสองคนให้ไปทานข้าว
“พี่ฮยอกฮะ พี่รู้สึกว่ามีเงาพี่สางมันตามเรามั้ยฮะ”แทมินพูดกับฮยอกแจระหว่างที่มารอฮยอกแจกลับบ้าน
“พี่ก็ว่างั้น คงตามมาขอส่วนบุญแน่ๆ”ฮยอกแจตอบพร้อมมองหน้าดงเฮและมินโฮ
“นี่เธอทั้งสอง พวกฉันเป็นคนนะแล้วที่รอก็เพราะยังไงก็ไปทางเดียวกันอยู่แล้วกลับพร้อมกันเลยจะดีกว่า”มินโฮพูดตอบขึ้นมา
“ใครอยากกลับกับนายมิทราบ ไอ้โย่ง”
“นี่ยายเตี้ย ก็ไม่ได้อยากกลับด้วยหรอกนะแต่พอดีว่า... ว่า เออ ช่างมันเหอะกลับกัน” พูดจบก็เดินออกไปรอหน้าห้องเรียน
“ไอ้บ้า อยู่ก็เดินออกไปเป็นไรของมันว่ะ”ดงเฮบ่นออกมาอย่างไม่เข้าใจ
“ไปเถอะ เก็บเสร็จแล้ว”ฮยอกแจบอกกับแทมินพร้อมจูงมือน้องออกไป
“ฮยอกกกกกกกกกกกกก อย่าเพิ่งลงไปนะ”ทั้งซองมินและรยออุคกำลังพยายามที่จะกั้นไม่ให้ลงไปข้างล่าง
“มีอะไรหรอฮะพี่มินนี่ พี่อุคกี้”แทมินที่ยืนอยู่ข้างๆถามขึ้น
“ไม่ใช่แค่ฮยอกนะ แทมก็ห้ามลงไปด้วย”
“มีอะไรกัน ฉันจะกลับบ้านแล้วนะ”พูดเสร็จฮยอกแจก็จูงมือแทมินฝ่าซองมินและรยออุคไป
“แย่แน่ๆๆ เลย รีบตามไปกันเถอะ ดงเฮ มินโฮ มัวแต่ยืนอยู่ได้รีบตามไปสิ”ซองมินพูดเสร็จก็รีบวิ่งตามฮยอกแจไปทันที
“อะไรว่ะ/อะไรว่ะ” ทั้งดงเฮและมินโฮต่างก็พูดออกมาพร้อมกัน
เมื่อฮยอกแจลงมาข้างล่างกับแทมินก็ต้องมาพบกับคนที่ไม่อยากจะพบ ซองมินกับรยออุคที่วิ่งตามมากะว่าจะมาพาไปทางอื่นก็ไม่ทันซะแล้วเพราะว่า สองพี่น้องตระกูลลี นิ่งค้างกันไปแล้ว
“พี่คิบอม”
“พี่จงฮยอน”
ทั้งสองคนพูดออกมาพร้อมกันเมื่อเจอคนทั้งสองมารออยู่ที่ข้างล่างอาคารเรียน
“ฮยอกกี้ คิดถึงจังครับ”คิบอมที่ฮยอกแจพูดถึงนั้นเดินเข้ามากอดฮยอกแจที่ยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ไปไหน
“พี่คิบอม.....”
“ครับ พี่คิดถึงฮยอกกกี้ที่สุดเลยรู้มั้ย”คิบอมพูดพร้อมกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
“พี่จงฮยอน”
“ครับ แทมมี่คิดถึงจังตัวเล็ก”จงฮยอนก็ไม่น้อยหน้าพี่ชายของตนเดินเข้าไปกอดแทมินอย่างแน่นเช่นกัน
“พี่... กลับมาทำไมครับ ฮือๆๆๆๆๆๆๆ..”แทมินพูดจบก็ร้องไห้ออกมา มือบางก็ไม่ได้ปล่อยว่างทุบหลังแกร่งของจงฮยอนทันที
ดงเฮและมินโฮที่เดินลงมาที่หลังมองภาพนั่นอย่างปวดใจ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่เห็นภาพนั่นแล้วรู้สึกว่าหายใจไม่ออก ทั้งสองคนก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
60%
“มินโฮ แกบอกฉันได้มั้ยว่าทำไมมันเจ็บที่ตรงนี้ว่ะ” ดงเฮถามมินโฮขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่หัวใจของตนเอง
“ฉันก็คิดว่ากำลังจะถามแกอยู่เหมือนกันว่าทำไม”มินโฮตอบออกมาเสียงอ่อยๆ
“ไปเหอะว่ะ ยิ่งเห็นยิ่งเจ็บ ฉันว่าคงไม่ต้องกลับพร้อมยายนั่นแล้วล่ะกลับเหอะ” ดงเฮชวนมินโฮให้เดินออกไปพร้อมกัน
“ปล่อยผมเถอะครับ”ฮยอกแจบอกกับคิบอมที่กอดแน่น
“ไม่ล่ะ พี่ยังไม่อยากปล่อย ไม่ได้เจอกันตั้งนานอยากกอดให้หายคิดถึงซะหน่อย”คิบอมบอกอย่างเอาแต่ใจ
“ปล่อยผมเถอะครับ ผมขอร้อง”ฮยอกแจร้องขออีกครั้ง
“ไม่จนกว่าอยอกกี้จะบอกว่าคิดถึงพี่”
“ปล่อยซักทีได้มั้ย ผมอึดอัด!!!” ฮยอกแจตะโกนออกมาอย่างดังทำให้คิบอมปล่อยออกทั้นที่
“ฮยอกกี้เป็นอะไรไปครับ ทำไมถึง....”ไม่ทันที่คิบอมจะพูดจบฮยอกแจก็ตะโกนออกมาอีก
“พี่จะมาบอกอะไรผมเอาตอนนี้ว่าคิดถึง อึก..ฮือๆ ตอนที่พี่ไปพี่เคยนึกถึง อึก..ผมบ้างมั้ยว่ามันจะเป็นยังไง...ฮือๆๆ”ฮยอกแจพูดออกมาทั้งน้ำตา ทำให้ดงเฮที่กำลังจะเดินออกไปหันกลับมาแล้ววิ่งกลับมาทันที่
“ยายเกลือร้องไห้ทำไม นาย..นาย นายทำอะไรยายเกลือของฉัน”ดงเฮเข้ามาโอบดงเฮไว้พร้อมชี้นิ้วใส่คิบอม
“นายเป็นใคร” คิบอมถามดงเฮเสียงแข็ง
“ฉันเป็น พะ..เพือ”
“เค้าเป็นแฟนผมเอง”เสียงหวานของฮยอกแจดังแทรกขึ้นมา
“ฮยอก/ฮยอก”
“พี่ฮยอก”
สามเสียงของแทมินที่โดนจงฮยอนปล่อยตัวจากการกอดมาแล้วและซองมิน รยออุคประสานออกมาพร้อมกัน ไม่ใช้แต่สามคนเท่านั้น แม้กระทั่งดงเฮเองที่ยืนอยู่ข้างๆฮยอกแจก็อึ้งไปเหมือนกัน
“ฮยอกกี้ ล้อพี่เล่นใช่มั้ยครับ”คิบอมถามออกมา
“ผมไม่ได้ล้อเล่น เราเป็นแฟนกันจริงๆ เรื่องอย่างนี้ผมไม่ล้อเล่นหรอกนะ”
“ยายเกลือ เธอพูดอะไรไป”ดงเฮหันมากระซิบกับฮยอกแจ
“ไอ้แสบอยู่เงียบก่อนได้มั้ย” อยอกแจกระซิบตอบกับมา
“กลับกันเถอะตัวเอง รอนานแล้วใช่มั้ยขอโทษทีนะ” ฮยอกแจหันไปพูดใส่ดงเฮพร้อมกับเอามือไปคล้องแขนของดงเฮไว้
สายตาทั้งหลายพากันจ้องมองไปที่ฮยอกแจและดงเฮอย่างไม่กระพริบตา ซึ่งตอนนี้เห็นจะมีเพียงแทมินเพียงคนเดียวที่เข้าใจพี่ของตนพร้อมทั้งคิดแผนใหม่มาได้สดๆร้อนๆ
“มินโฮที่รักกลับบ้านกันเถอะ” เสียงของแทมินทำให้พวกที่กำลังค้างกับฮยอกแจอยู่หันมาค้างกับแทมินอีกรอบ
“แทมมี่ อย่าบอกนะครับว่าไอ้โย่งนี่เป็นแฟนแทมมี่” จงฮยอนถามออกมาพร้อมตาที่โตเท่าไข่เป็ด
“ใช่ฮะ พี่มินโฮเป็นแฟนแทมเอง”(แหวะฉันเรียกไอ้โย่งมันว่าพี่ได้ไงเนี่ย ต้องกลับบ้านไปกลั้วคอซะแล้ว)
มินโฮที่รู้ว่าตอนนี้แทมินคิดอะไรอยู่ ทำให้มินโฮด็โอกาสรีบคว้าเอวของแทมินมาโอบทันที่
“ไอ้โย่ง ทำไร”แทมินทีพูดลอกไรฟันกระซิบถามมินโฮ
“ก็ทำหน้าที่แฟนไง”มินโฮก้มลงมากระซิบที่ข้างหูของแทมิน ทำให้หลายๆคนตอนนี้ที่ยืนอยู่ห่างๆคิดว่าทั้งคู่กำลังแสดงความรักด้วยการหอมแก้มกันอยู่
“สวัสดีครับ ผมชื่อมินโฮเป็นกับยายเตี้ย โอ๊ย”มินโฮร้องเสียงหลงเมื่อแทมินตีเข้าที่แขนแกร่ง
“พี่มินโฮอ่ะ ไม่เลิกเรียกเค้าว่าเตี้ยอีกนะ โกรธแล้วด้วย ตามง้อด่วน” พูดจบแทมินก็เดินออกไปทันที่ พร้อมด้วยมินโฮที่วิ่งตามออกไป
“ด๊องเราก็กลับกันเถอะนะ แวะกินไอติมกันนะฮยอกอยากกินอ่ะ”ฮยอกแจกอดที่แขนของดงเฮแล้วพูดอย่างอ้อนๆพร้อมลากดงเฮออกไป
ตอนนี้ปล่อยให้ซองมิน รยออุคและสองพี่น้องตระกูลคิม อึ้งกันอยู่อย่างนั้น
“นี่อุคกี้ ฮยอกกับดงเฮเป็นแฟนกันตอนไหนอ่ะ”ซองมินถามรยออุคที่ยืนอึ้งอยู่
“เอ่อ มินนี่ ฉันก็อยากรู้เรื่องของแทมกับมินโฮเหมือนกัน”
“เฮ้อ....................” แล้วทั้งสองก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกัน
“จงฮยอน แกมาเรียนที่นี่จับตาดูฮยอกกี้กับไอ้เตี้ยนั่นไว้นะ พี่รู้สึกแปลกๆ”คิบอมหันมาบอกกับจงฮยอนที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ไม่ต้องบอกผมก็ดูอยู่แล้ว เพราะผมก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกัน”พูดจบสองพี่น้องก็มองหน้ากันแล้วพากันเดินไปที่ฝ่ายทะเบียนของโรงเรียน
“””””””””””””””””””””””””””””””””””THE END OF PART”””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””
จบพาร์ทนี้แล้วนะค่ะเรื่องราวกำลังจะเข้มข้นนะค่ะ รึป่าว?????
ไรท์เตอร์รู้สึกว่าตอนนี้แต่งได้เวิ่นเว้อมากอ่ะค่ะ ยังไงก็ทนอ่านกันหน่อยนะค่ะ
มีนักแสดงเพิ่มขึ้นมาอีกสองคนนะค่ะ
ติดตามตอนต่อๆไปด้วยนะค่ะ
ปล. ไรเตอร์จะไม่ขอให้เม้นแล้วนะค่ะ แค่กดโหวตให้ไรท์เตอร์ก็พอค่ะเข้ามาอ่านแล้วกดโหวตให้สักนิดคงไม่เสียเวลามากเกินไปใช่มั้ยค่ะ
ความคิดเห็น