คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : คทาใหม่ที่อดทดลอง
“นายทำเสร็จหรือยังเฟริน เขาพร้อมกันหมดแล้วนะ”
“นายจะมาลองเหลาไม้เองบ้างไหมคิล”
“...” โรเดินเข้ามาหาและคว้าไม้นั้นไปกลุ่มพลังสีดำลอยตัววนรอบไม้นั้น กลุ่มขี้เลื่อยไม้ก็ล่วงสู่พื้น โรส่งไม้นั้นให้เฟรินแล้วยิ้มให้ เฟรินรับไปควงเล่นยิ้มๆ
“เห..ทำได้ขนาดนี้ก็ไม่ช่วยแต่แรกปล่อยฉันนั่งเหลาอยู่ได้”
“ไม่มีใครบอกให้นายใช้วิธีนั้น นายจะทำยังไงก็ได้หนิ”
“ก็ฉันทำวิธีอื่นไม่เป็นหนิหว่า”
“เป็นไง เหมาะมือไหม”
“เยี่ยม นายหนิเก่งไม่หยอกอย่างที่คิด”
“ใช่ ผิดกับฉันที่ยิ่งรู้จักยิ่งคิดหาคมของนายยาก นายซ่อนมันไว้ที่ไหนกันนะเฟริน” นี่เป็นสิ่งที่เฟรินว่ามันไม่น่าคบ
“นายอย่าเสียเวลาหาเลยโร”เฟรินยิ้มกว้างให้โรแล้วยื่นไม้ส่งให้คาโล เขามองคาโลประกอบพู่และหัวคทาอยู่เงียบๆและพอคาโลยื่นมือไปเหนือถ้วยและจะกีดข้อมือ เฟรินก็คว้ามือคาโลไว้
“นายจะทำอะไรของนายน่ะ”
“กีดเลือด นายสายตาไม่ดีหรือไง”
“มันจำเป็นด้วย? งั้นเอาเลือดฉันแทนแล้วกัน”
“นายคงไม่เข้าใจ”
“แน่ล่ะไม่ต้องอธิบายมาก นายกำลังจะอวดสายเลือดภูติหรือไง ฉันก็ไม่เบานะ สายเลือดทายาทตระกูลเดอบอโรเชียว”
“เฮ้ยฉันเอาด้วย น่าสนุกดี” คิลเสริมบ้าง
“ถ้าพวกนายจะทำ ฉันร่วมด้วย” โรพูดขึ้นแววตาขบขันเมื่อมองหน้าเจ้าชายสูงศักดิ์อย่างคาโลที่แววตาฉายแววหงุดหงิดขัดใจอย่างเห็นได้ชัด ที่จริงเขาไม่คิดจะทำหรอกแต่เมื่อเห็นคาโลหงุดหงิดมันก็อดที่จะร่วมวงไม่ได้
“พวกนายไม่เข้าใจหรือไงว่า”
“ฉันเริ่มก่อน” เฟรินพูดแทรกแล้วคว้าถ้วยกับมีดในมือคาโลไปเมื่อเสร็จคาโลจะหยิบ โรก็คว้าถ้วยและมีดไปกีดต่อจากนั้นก็ตามด้วยคิลแล้วจึงถูกส่งให้คาโลที่สีหน้าที่เคยนิ่งเสมอกลับขมวดคิ้วอย่างขัดใจ
“ได้เยอะอยู่นะอย่างนี้เจ้าชายไม่ต้องบาดเจ็บก็ได้นะ”เฟรินพูดขึ้นยิ้มๆ คาโลก้มหน้ามองถ้วยแล้วกีดเลือดใส่บ้าง
เสียงบทมนต์ดังแววออกมาจากคาโลเป็นท่วงทำนองที่มั่นคงกระจ่างชัดและนุ่มนวล เลือดในถ้วยเรืองแสงสีทองที่นวลตาเจิดจ้าก่อนที่มันจะแปลเปลี่ยนเป็นเทาและดำทมิฬ นอกห้องนั้นปรากฏฟ้าแลบฟ้าร้องอย่างบ้าครั่งน่ากลัว สายฝนตกกระหนำรุนแรงลมมรสุมพัดกระหนำพาต้นไม้บางต้นหักโคลนก่อนที่ทั้งหมดทุกเหตุการณ์จะกลับมาสงบลง เลือดในถ้วยกลับเป็นอย่างเดิมแล้วขั้นตอนสุดท้ายก็มาถึง
“เฮ่ๆ นายไปเอาขนนกนั้นมาจากไหนน่ะคาโล”
“โร”
เฟรินหันไปมองโรอย่างมีคำถาม “ฉันเจอนกตัวหนึ่งบินผ่านหน้าต่างตอนนายเหลาไม้น่ะ”
“แล้ว?”
“มันก็ทำอะไรไม่รู้อยู่ๆเจ้านกตัวนั้นก็โวยวายจิ๊บๆแล้วก็บินมาหามัน พอไอ้โรเอาขนนกมานกนั้นก็บินไป”คิลแทรกขึ้นมา
“อ๋อ”
คาโลแต้มเลือดนั้นสงบนตัวคทาไม้ เกิดเป็นแสงสีทองที่ลายไม้ทุกครั้งที่ขีดแล้วหายไปอย่างรวดเร็ว คทาที่เสร็จแล้วถูกวางลงกับโต๊ะ
“มันน่าสงสัยในพลังของเจ้าคทานี้เนอะ ลองมะ” เฟรินพูดยิ้มๆ แล้วเอื้อมมือจะคว้าแต่คาโลเร็วกว่า
“ยังไม่ได้ หัวคทานายก็เปราะ”
“นั้นสินะ ถ้านายบอกอย่างนั้นฉันจะไปขัดนายได้ไง นายมันผู้รู้หนิ จริงไหมคิล”
คทาในมือถูกแย่ง คาโลหันไปมองข้างหลังตามสายตาเฟริน คิลมัสถือคทาพร้อมฉีกยิ้มให้และก่อนที่เจ้าตัวจะทำอะไรคทานั้นก็หายไปจากมือพร้อมกับที่รอยยิ้มและแววตาแห่งชัยชนะปรากฏอยู่บนใบหน้าที่เคยแต่เฉยชาของคาโล
“(-3-)” คิล/เฟริน หน้ามู่
“(- -)”คาโลหันหลังให้และเดินไปนอนที่เตียงอย่างไม่สนใจเจ้าสองคนนี้ในขณะที่โรกลั้วหัวเราะกับการดูเจ้าพวกนี้
“( --)อดเลย เซ็งว่ะ”
“(-- )เหมือนนายนั้นล่ะ คิดว่าจะได้เล่นอะไรสนุกๆแล้วแท้ๆ”
“(_ _ )เฮ้อ.../เฮ้อ..”
แล้วก็ได้เวลาแยกย้ายกันเข้านอน......ZZZZZZZZ
……………
(ฝันดี)
ความคิดเห็น