ปฏิบัติการยึด(รัก)ข้ามจักรวาล

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของสงคราม

-1-

จุดเริ่มต้นของสงคราม

ติ๊ด! ติ๊ด!!!

“ฮาโหลลลลลล”

หญิงสาวคนหนึ่งบิดไปบิดมาก่อนจะคลานย้ำคลานไปยิบโทรศัพท์ที่หัวเตียงก่อนจะรับเสียงยานคาง

(นิยัยต้นหลิววววแกยังไม่ตื่นอีกหรอนิมันวันรับน้องนะยะถ้าสายแกกับฉันตายคู่แน่ ตื่น

เดี๋ยวนี้ๆๆๆๆๆ>o<)

ไม่จริ๊งงงงนิฉันตื่นสายตั่งแต่วันรับน้องเลยหรอเนี่ยตายๆแน่ฉันยัยหนอนน้อยเอาฉันตายแน่

“ยะๆยัยหนอนฉันจะรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปม.ให้เร็วที่สุดOK”

(ยะให้มันว่องเดี๋ยวนะยัยต้นหลิว)

ฉันรีบเด่งตัวออกจากที่นอนทันทีอาบน้ำแต่งตัวให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วเรีบบึ่งออกจากบ้านทันที

“ไปแล้วนะค่ะแม่บายค่ะ”

“ขับรถดีๆนะต้นหลิวตอนเย็นอย่าลืมไปรับตาต้นแก้วด้วยละ”

“ค่ะแม่”

หลังจากร่ำราคุณแม่ผู้มีพระคุณเรีบยร้อยแล้วฉันก็ขับHONADคู่ใจบึ่งออกจากบ้านไปม.ให้เร้วที่สุดเท่าที่จะทำได้

ติ๊ด! ติ๊ด!!!

                                “ว่าไงยัยหนอนแกมีอะไร”

                                (อยู่ไหนแล้วยัยต้นหลิวมันจะได้เวลาที่พี่เขานัดแล้วนะยะ)

                                “ฉันก็รับอยู่นิไงเหยีบ100กว่าแล้วเนี่ยยัยหนอนแกจะเอาอาร๊ายยยยย”

เอี๊ยดดดดดด! โครมมมม!!!

กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!  ตายแล้วฉันคุยโทรศัพท์จนงานเข้าจนได้ซิน้าแล้วฉันไปสอยท้ายรถใครเข้าเนี่ย

                                “แค่นี้ก่อนนะแกฉันไปสอยท้านรถใครก้รู้วะ”

ติ๊ด!!!!

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!!!

                                “นิคุณสอยท้ายรถคนอื่นแล้วยังมีหน้าไม่ลงมาดูอีกหรอ”

ตายๆแน่ฉันอิตาบ้าหน้าหล่อนิดูจะเอาเรื่องซะด้วยซิรีบก็รีบยังโง่ขับรถคุยโทรศัพท์อีกฉันเอาไงดีเนี่ยรถอีตานิก็ราครเอาเรื่องอยู่ด้วยซิ

                                “นิคุณฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่องรึไง โถ่ออกมาซิโว้ยคนยิ่งรับๆอยู่บ้าชิบ”

                                “WO bu shi Thai guo run ni ting dong ma”

                                “เวนเอ๋ยไม่ใช่คนไทยแมร่งเซงชิบ you can speak English”

ตายและอิตาหน้าหล่อนิดันฉลาดพูดภาษาอังกฤษใส่ฉันทั้งๆที่ฉันพูดภาษาจีนใส่เขาแต่เรื่องอะไรฉันจะบอกละว่าฉันพูดภาษาอังกฤษได้

                                “Bu bu wo shuo zhong guo”

                                “คุณต้องจ่ายผม 15,000 บาท โอ๊ยแมร่งฟังไม่รู้เรื่องทำหน้าเอ๋อใส่อีกเอาไงดีวะ”

สายแล้วม้ายยยยยฉันตายแน่

                                “ฮอนด้า โตโยต้า โออิชิ ราเม็ง อะมิโน โอเค บาย”

ร่ายศัพท์ต่างดาวเสร็จฉันก็เผ่นแน็บออกมากระโดดขึ้นรถแล้วขับออกมาหน้าตาเฉย สาธุเทวดาเจ้าป่าเจ้าเขาทั้งหลายขาขออย่าให้หนูได้กลับมาพบเจอกับอิตานิอีกเลยค่ะ สาธุ

หน้าตึกคณะนิเทศ

ตายฉันกว่าจะมาก็ปาไปเกื่อบจะเริ่มรับน้องซะแล้วซิเกือบโดดทำโทษแล้วไงฉัน

                                “กว่าจะมานะยะยัยหลิวแล้วตกลงแกไปสอยท้ายรถใครเขามายะ”

ยัยหนอนน้อยยัยเพื่อยตัวดีมาถึงก็ซักเอาๆไปถามเลยนะยะว่าเพื่อนตาใจมากรึป่าวเนี่ย

                                “แกไปลงทะเบียนตรงไหนวะรับโคตะระเลยนะเนี่ย”

                                “เออไปลงทะเบียนเสร็จแล้วแกต้องเล่าให้ฉันฟังด้วยนะยัยหลิว นิหลิวฉันได้ยินว่าพวก

                                พี่ๆเขาบอกกันว่าถ้าใครมาลงทะเบียนเป็นคนสุดท้ายจะมีเกมลงโทษวะ”

                                “แต่ช่างเถอะฉันคงไม่ซวยขนาดนั้นหรอก”

หลังจากที่ลงทะเบียนเสร็จแล้วพวกพี่ๆก็เรียกพวกเรารวมตัวกันที่ใต้ตึกคณะแล้วแจกป้ายชื่อเล่นของพวกเราทุกคน

“เอาละค่ะน้องๆหลังจากที่พีได้บอกว่าคนที่มาลงทะเบียนคนสุดท้ายจะต้องโดนทำโทษละแล้วพี่ก็ได้คนที่จะต้องโดนเกมพิเศษของเราแล้วค่ะงั้นพี่ขอเชิญน้อง….ต้นหลิวด้วยค่ะ”

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!(ในใจ)ตายแล้วฉันซวยขนาดนั้นเลยหรอเนี่ยวันนี้นิมันจะอะไรกันนักกันหนาเนี่ยวันนี้ฉันยังซวยได้อีกไหมเนี่ย ฉันทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องจำใจเดินออกไปข้างหน้า

“เอาละค่ะวันนี้เนื่องจากน้องต้นหลิวมาสายพี่มาเกมทำโทษสำหรับคนมาลงทะเบียนสายค่ะคือพี่มีรุ่นพี่จากต่างคณะจะมารวมเล่นเกมทำโทษกับน้องต้นหิวค่ะเขาคนนั้นคือ พี่วูลฟเดือนคณะวิศวะค่ะ”

และแล้วความซวยของฉันก็ไม่มีวันที่จะสิ้นสุดเมือนายหน้าหล่อหรือพี่วูลฟอะไรนั่นมายืนอยู่ตรงหน้าฉันพร้อมกับร้อยยิ้มที่น่าสะพรึงกลัว

                                “ไงยัยมนุษย์ต่างดาว เจอกันอีกแล้วนะ”