love dangerousรักอันตรายของฉันกับนายตัวแสบ

-1-
~หน้าบอดโครงการแลกเปลียน~
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!
มายยจริ๊งไม่จริงทำไมฉันเป็นคนเดียวที่ถูกทอดทิ้งละ ฮือๆT-T
"อันอันแกนะแกทำกับพวกเราได้"
ไม่ต้องตกใจไปค่ะ! เพราะยัยอันอันที่ว่านะมันชื่อฉันเอง(มีใครเขาถามแกหรอ:ผู้แต่ง)ว่าแล้วก็แนะนำตัวกันก่อนเลยดีกว่าฉันชื่ออันอันเรียนอยู่เกรด11รร.เซนต์เมลอน
"ฉันไปทำอะไรแกยะยัยพิงค์ พวกแกตังหากที่ทิ้งฉันอ่า"
"ทำไมน้า~เด็กที่จะได้ไปแลกเปลียนกับเซนต์คาซาเวียร์ดันเป็นยัยอันอันของเราไปได้"
ฮือๆนั่นซิทามมายต้องเป็นฉานนนนน พูดแล้วชีชำจริงๆเล้ย>0<ไม่ได้อยากไปดันได้ไปแต่พวกเพื่อนๆฉันนิซิระริกระรี้อยากจะไปดันไม่ได้ไปซะงั้นอ่า
"หยุดพูดเลยยัยซันนี่ถ้าแกพูดอีกคำเดียวฉันโทรไปบอกพ่อแกแน่ว่าแกอยากกลับอเมริกาอะ"
"ม้ายยยยย อย่านะอันอันเพื่อนรักOKฉันจะหุบปากแล้วนั่งสงบๆอยู่ตรงนี้แต่แกอย่าโทรไปหาพ่อฉันน้า"
หุหุ >.<ให้มันรู้ไปซิว่าไผ๋เป็นไผ๋อิอิ ยัยซันนี่กลัวการต้องถูกส่งกลับอเมริกามากที่สุดในชีวิตเลยละเพราะยัยนั่งเคยบอกฉันว่าอเมริกาสำหรับมันคือนรกดีๆนิเอง
"เออว่าแต่ทำไมพวกแกถึงไม่ได้ไปไอ้โครงการบ้าๆนีละ"
"ก็เพราะยัยซันนั่นแหละดันปวดท้องจนเข้าห้องสอบคัดเลือกไม่ทันฮึพูดแล้วมันจี๊ด!"
แล้วยัยพิงค์ก็กระโดดไปไล่บีบคอยัยซันที่นังเอ๋ออยู่ทันที เฮอ!อิเพื่อนบ้าเอ๋ยโตๆกันแล้วยังไล่ฆ่ากันเป็นเด็กๆอีกอายชาวบ้านเขาไหมเนี่ย
ติงต่อง~ประกาศนางสาวไอวริน สิทธิชัยวัชร์ กรุณามาพออาจารย์ที่ห้องผักครูเดี๋ยวนี้ค่ะ~
มาแล้วเสียง(นรก)ที่ดังขึ้นมาเพื่อเรียกฉันโดยฉเพาะฉันไม่อยากไปไอ้เซนต์คานิเลยโรงเรียนบ้าอะไรก็ไม่รู้มีเรื่องตีกันได้ทุกวันแถมเด็กโรงเรียนฉันที่ปีที่แร้วไปแลกเปลียนกับไอ้โรงเรียนนี้มากลับมาแบบสภาพมิมีเหลือโดนแกล้งสารพัดเลยฉันละสยอง
~ห้องพักครู
เฮ้อ!ฉันก็บ่นไปงั้นแหละแต่สุดท้ายไอ้ขาไม่รักดีก็ดันพาตัวฉันมาอยู่ในห้องพักครูจนได้ซิน้า
"อาจารย์คร่ะหนูไม่ไปไม่ได้หรอคร่ะ"
"ไม่ได้ยะเพราะทางโรงเรียนเราส่งชื่อเธอไปโรงเรียนนู้นแล้วเสียใจด้วยนะ"
กระซิกๆรอให้ฉันกลับมาก่อนเถอะยัยพิงค์ยัยซันแกตายแน่~ฉันสาบาญได้เลยยัยเพื่อนทรยศ
"วันพรุ่งนี้เธอไปโรงเรียนเซนต์คาซาเวียร์ได้เลยแค่นี้แหละที่ฉันจะบอกไปได้แล้ว"
แล้วยัยอาจราย์นั่นก็ไลฉันออกมาฉันว่ายัยอาจารย์นั่นต้องแกล้งฉันแน่ๆเลยฉันแค่โดดเรียนของแกไปคาบ2คาบเอง เง้อฉันกลับบ้านไปเตรียมตัวเตรียมใจไป(ตาย)ที่เซนต์คาฯดีกว่าเบื่อโรงเรียนตัวเองแล้ว