ตามหารัก....(kyu+saeng)ss501

ลำดับตอนที่ #9 : คิดถึง...คิดถึงคนๆนี้ที่สุด....

     ผมไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว........
ร่างสูงตรงหน้าผมหลับไปแล้ว  ผมค่อยๆพยุงเขามาที่เตียงของผม
กว่าจะพามาถึงเตียงเหนื่อยแทบแย่คนบ้าอะไรตัวหนัก.......
ผมถอดรองเท้าและปลดกระดุมเสื้อให้ร่างสูงจะได้ไม่อึดอัด
ผมเดินไปที่ห้องน้ำหาอ่างน้ำและผ้าสำหรับเช็ดตัวให้ร่างสูงสบายตัวขึ้น
ผมมองใบหน้าคมของร่างสูงยามหลับใหล  อดไม่ได้ที่จะเื้อื้อมไปสัมผัส
ใบหน้าคมค่อยๆสัมผัสแก้มมาหยุดที่ปากได้รูปที่เคยเอ่ยคำรักให้ผมฟังบ่อยๆ
ผมไม่สามารถห้ามใจได้แล้ว...คิดถึง...คิดถึงคนๆนี้เป็นที่สุด  ขอได้ไหม....
ขอช่วงเวลาแบบนี้ที่เขาได้ใกล้ชิดคนที่รักที่สุด  ขอสัมผัสคนตรงหน้าเวลา
ที่หลับแบบนี้ อาจจะเป็นการเห็นแก่ตัว ถึงแม้จะไม่ได้อยู่เคียงข้างเขาแล้ว
แต่ขอแค่ได้สัมผัสเท่านั้น ใบหน้าหวานค่อยๆเลื่อนเข้าไปใกล้ใบหน้าคม
ประทับริมฝีปากบางลงบนริมฝีปากได้รูป  สัมผัสอ่อนโยน โหยหา รัก คิดถึง
ทุกอย่างที่ยองแซงกำลังจะบอกว่ารักคยูงจงมากแค่ไหน คนที่อยู่ในใจของเขาเพียง
คนเดียวเท่านั้น......  ก่อนจะตัดใจผละมาจากร่างสูง
เขาต้องใช้ความพยายามไม่น้อยในการกลั้นน้ำตาใสๆที่ไม่รักดีที่มันจะไหลออกมา
อย่างไม่สงสารเจ้าของ....  ยิ่งมองคนร่างสูงเขายิ่งเจ็บปวด  เพราะ.....ที่ข้างกายร่างสูง
มันไม่ใช่ที่ของเขาอีกต่อไป.. มืือบางเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋าพร้อมเปลี่ยนชุดใหม่
ยองแซงมองคนร่างสูงที่หลับใหลบนเตียงอีกครั้งก่อนจะเปิดประตูออกจากห้องพักไป

เช้าที่ว่างเปล่าของคยูจง
  บนเตียงนุ่มร่างสูงเริ่มรู้สึกตัวและค่อยๆลืมตาเพื่อปรับสายตามองไปรอบๆห้อง
เท่าที่เข้าจำได้เมื่อคืนเข้ามาหายองแซงที่ห้องนี้ เขาเรียกชื่อร่างบาง"ยองแซง"
ไม่มีเสียงตอบหรือขานรับ  ร่างสูงลุกจากเตียงด้วยอาการมึนหัวคงเพราะเขาดื่ม
เหล้ามากเกินไป(เหรอ?จี่..)เปิดห้องน้ำก็ไม่มีเดินไปที่ระเบียงก็ไม่มี...
ก่อนที่จะเดินมานั่งแบบหมดหวัง  นี้แก่ทำพลาดอีกแล้วน่ะไอ้คยูบ้า..ผมด่าตัวเองด้วยความโมโห แล้วผมจะทำยังไงต่อไปดีล่ะ...........

หลังจากที่ผมออกจากห้องพักลงลิฟท์ไปที่ร็อบบี้โรงแรม
เพื่อรอรถแท็กซี่ที่ทางโรงแรมเรียกให้  ผมโทรเข้ามือถือฮยองจุน
"จุนนี่ พี่ยองแซงนะ บังเอิญพี่มีธุระด่วนตัองกลับก่อน นายเที่ยวต่อได้เลย"
"เหรอพี่..อือกลับบ้านดีๆล่ะ"
"อือ..บาย"

ในห้องพักคู่หวาน
  "พี่จุงฮะผมห่วงพี่ยองแซงจัง" ฮยองจุนหันมาบอกคนรักหลังจากวางสายพี่ชาย
"ที่รักอยากเที่ยวต่อหรือจะกลับล่ะ"ฮยอนจุงยิ้มถามกระต่ายน้อยของเขา
"พี่ไม่โกรธใช่ไหมถ้าจะกลับ" "ไม่โกรธหรอกครับคนดี" หลังจากตกลงเรียบร้อย
พี่ฮยอนจุงก็ไปติดต่อคืนห้องพักให้ผมนั่งรอตรงร็อบบี้โรงแรม
ระหว่างที่ผมนั่งอยู่ผมเห็นคยูจงกำลังเดินมาทางที่ผมนั่งพอดี ผมรีบวิ่งไปดักหน้าเขา
"สวัสดีครับคุณคยูจง  เออ..มีเวลาไหมครับเชิญทางนี้หน่อย"
"สวัสดีครับ... ได้ครับ" คยูจงเดินมาตรงที่ผมนั่งรอพี่ฮยอนจุงอยู่
"เชิญนั่งครับ" คยูจงนั่งตรงข้ามกับผม   พี่ฮยอนจุงเดินมาหาผมพอดี
(เฮ้อ..ค่อยยังชั่วนึกว่าจะต้องนั่งคุยกับคยูสองคน) ผมแอบถอนหายใจโล่งอก
จริงๆผมก็ไม่ค่อยได้เจอคยูจงบ่อยนัก ยังรู้สึกเกรงๆอยู่บ้างอ่ะ
ฮยอนจุงเดินมานั่งข้างคนรักกุมมือบางไว้เพื่อกำลังใจ   
"เออ...." คยูจงยิ้มกับท่าทางการถามของผม
"ถามได้ทุกเรื่องครับ ผมพร้อมที่จะเล่า"
ผมยิ้มให้คยูจงพร้อมเริ่มถามเขา "คุณยังรักพี่ยองแซงอยู่หรือเปล่าครับ"
"ผมรักยองแซงเพียงคน" คยูจงตอบคำถามด้วยแววตาที่จริงจัง
"แล้วทำไมคุณทิ้งพี่ยองแซงไปตั้งสองปีและเพิ่งกลับมาล่ะ"
คยูจงเริ่มเล่าเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นให้ผมฟัง(เหตุผลของคยูจงอยากรู้กลับไปอ่าน
ตอนที่5ค่ะ) รวมทั้งเรื่องซึงฮยอนที่มาอยู่กับคยูจงด้วย
ฮยองจุงยิ้มด้วยความดีใจหลังจากฟังเรื่องราวจากคยูจง
"คุณบอกพี่ยองแซงหรือยัง"
"ผมพยายามจะบอกเขา..แต่เข้าไม่ยอมฟัง"
"ไม่เป็นไรครับผมจะช่วยคุณอีกทางนึง"
ฮยองจุนขอตัวกลับบ้านเพื่อจะไปเล่าให้พี่ชายฟังเรื่องราวทั้งหมด



วันนี้ไรเตอร์ขอลงแค่นี้นะค่ะ
พรุ่งนี้จะมาลงตอนต่อไปให้ค่ะ
มาดูกันว่าคยูจะง้อยองแซงแบบไหน
ถึงจะเข้าใจกันก็อย่าคิดว่าจะจบนะ
ยังมีต่อค่ะ..................
รักรีดเดอร์ทุกคนค่ะ
อ่านแล้วช่วยเม้นท์ให้กำลังใจด้วยค่ะ
มีคนมาอ่านเยอะแต่เม้นท์น้อยมากอ่ะ
เห็นแล้วห่อเหี่ยวมากๆๆๆๆๆ

รักไรเตอร์อย่าลืม
รักSS501 ด้วยค่ะ
let me be the one