ตามหารัก....(kyu+saeng)ss501

ลำดับตอนที่ #8 : ผมไม่เข้าใจ.........

ผมอ่านทบทวนข้อความในการ์ดใบเล็กซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบ
รวมทั้งดอกไม้ที่ผมได้จากคยูจงผมพยายามที่จะทิ้งมันลงถังขยะ
อยู่หลายครั้ง....แต่ผมก็ไม่สามารถตัดใจทิ้งมันลงถังขยะได้
ก็คงเหมือนกับหัวใจของผมไม่สามารถตัดคยูจงออกไปจากใจของผมได้เช่นกัน
ผมสัญญากับตัวเองตั้งแค่เริ่มคบกับคยูจงว่าเขาจะเป็นรักเดียวและรักสุดท้ายของผม
ถึงแม้ว่าผมจะรักเขามากแค่ไหน ถ้าจะให้ผมไปแย่งคยูจงกลับมาผมยิ่งทำไม่ได้เช่นกัน
ผมเข้าใจความรู้สึกของคนที่ถูกทิ้งดี! ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน! "คุณละเคยไหมที่รักใครสักคน
และมั่นคงเพียงเขาคนเดียว"(เอ่อ..^_^ไรเตอร์ถามเองจ้าไม่ใช่ยัมมี่อ่ะ)
ผมไม่เข้าใจคยูจงจริงๆเลย  ทั้งที่ๆเขามีผู้หญิงอีกคนแล้ว  แต่เขายังมาขอคืนดี
และให้ผมยกโทษให้กับเรื่องที่ผ่านมาเพราะอะไร?  ผมนั่งใจลอยจนคิบอมเดินมาสะกิด
"เถ้าแก่ครับ"
"อ๋อ..คิบอมว่าไง"
"จะทุ่มแล้วครับปิดร้านเลยไหม"
"นายกลับก่อนเถอะเดี๋ยวฉันปิดเอง"
"งั้นขอตัวกลับก่อนนะครับ"
"อือ.บาย...พรุ่งนี้เจอกัน"
หลังจากคิบอมเดินออกจากร้านไปแล้ว ผมเริ่มปิดร้านแล้วออกมานั่งรอฮยองจุน
มารับกลับบ้าน

ด้านคยูจง
ในที่สุดผมก็เจอคนหน้าหวานของผมแล้ว
ด้วยความดีใจผมเดินตรงไปกอดยองแซงทันที
กำลังจะอธิบายเหตุผลที่ผมต้องจากเขาไปเมื่อสองปีก่อน
แตเฮ้อ....ที่รักเขา่ยองแซงดันตัวผมให้ออกห่างจากตัวเขา
ที่ผมเจ็บปวดที่สุดก็คือแววตาที่ยองแซงมอง
ผมด้วยความเกลียดชังและตัดพ้อ
ผมไม่รู้ว่าดอกไม้ที่ฝากเด็กคิบอมไปให้ยองแซงพร้อมการ์ดหนึ่งใบ
ยองแซงจะรับมันหรือเปล่า? แล้วจะอ่านการ์ดไหม?
ถึงแม้ตอนนี้เขายังโกรธและเกลียดผมมาก  แต่ยังไงเขาก็คือคนเดียวที่ผมรัก
ผมจะพยายามขอยองแซงคืนดีให้ได้................

หลังจากกินข้าวเย็นเรียบร้อยแล้ว  ผมเอ่ยชวนน้องชายไปเที่ยวต่างจังหวัด
"จุนนี่ไปเที่ยวต่างจังหวัดกันป่ะ"
"อือ..อยากไปแต่ขอเวลานอกขออนุญาตเจ้านายก่อน"
ฮยองจุนหันไปหาคนรักเกาะแขนทำหน้าตาอ้อนสุดๆเอ่ยเสียงใส
"พี่ฮยอนจุงไปเที่ยวกันน่ะๆๆ"
คิดเหรอรูปปั้นเดินได้คนนี้จะกล้าขัดใจกระต่ายน้อยน่ารักของเขา
มือหนาหันมาโอบเอวคนรักไว้ "ไปสิแต่เช้าต้องเข้าไปเคลียร์งานบริษัทก่อน"
ฮยองจุงหัวเราะเสียงสดใสจับแก้มคนรักมาหอมหนึ่งฟอด
"รักพี่จุงที่สุดเลย"
ฮยอนจุงลูบหัวทุยของคนรักเบาๆ
ผมหัวเราะกับความน่ารักของทั้งสองคนและเดินขึ้นห้องเพื่อเตรียมกระเป๋าไปเที่ยวพรุ่งนี้

เช้าวันไปเที่ยว
ผมแวะเข้าร้านเพื่อบอกคิบอมเรื่องฝากดูร้านให้
"คิบอมฉันฝากดูร้านสักสองวัน"
"ได้ครับเถ้าแก่"
หลังจากคิบอมรับปากเรียบร้อยแล้ว ผมรีบเดินทางกลับบ้านเพื่อไปรอฮยองจุน
เราเดินทางตอนสายๆ ผมนั่งมองทิวทัศน์สองข้างทางอย่างเงียบๆ
ส่วนคู่หวานของผมคุยกันกระหนุ๋งกระหนิ๋งน่ารัก  ตั้งแต่น้องผมคบฮยอนจุง
จนอยู่ด้วยกัน ผมไม่เคยเห็นเขาทะเลาะกันเลย  นั้นเพราะน้องเขยผมตามใจ
น้องชายผมตลอด  พ่อแม่ของฮยอนจุงก็ยอมรับฮยองจุนเป็นสะใภ้
แถมรักและเอ็นดูฮยองจุนมากๆ  ผมละอิจฉาเขาสองคนนี้จริงๆเลย
เฮ้อ...คิดไปปวดหัวยองแซง...
เราเข้าชมไร่แอปเปิ้ลเดินชิมไปแวะถ่ายรูปไปสนุกมากๆ และขับรถต่อ
ไปไร่สตอร์เบอร์รี่เราใช้เวลาที่นานมากๆเลย ก็เพราะเจ้ากระต่ายน้อย
มันไม่ยอมเดินไปไหนเลยนั่งกินอย่างเดียว "จุนนี่พอเถอะไปกันนะ"
"____"
ดูสิครับพี่น้องมันนั่งนิ่ง ผมหันมาที่น้องเขยเพื่อขอความช่วยเหลือ
มันหันมาส่ายหน้าซะงั้น เออ..ฉันลืมไปแกไม่เคยขัดใจ
กว่าผมจะออกจากไร่สตอร์เบอร์รี่ก็เกือบมืดแล้ว
เราแวะกินข้าวร้านห่างจากไร่สตร์เบอร์รี่ประมาณสองร้อยเมตร

เราถึงโรงแรมทั้งสองคนทิ้งผมให้นั่งรอที่ร็อบบี้ส่วนสองคนไปคุยเรื่องห้อง
ที่ฮยองจุนโทรมาจองไว้  ผมมองสำรวจไปรอบๆก็ต้องสะดุดกับบุคคลร่างสูง
เดินตรงมาหาผม
"นายมาทำไม?"ผมถามคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
"ผมมาหายองแซง จริงๆแล้วผมแอบตามมาตั้งแต่ที่หน้าบ้านยองแซงแล้ว"
"เมื่อไรนายจะเลิกยุ่งกับผมสักที" ผมตวาดร่างสูงด้วยความโกรธ
"คุณทิ้งผมไปตั้งสองปีแล้ว คุณมีคนอื่นแล้ว เราไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกัน"
"ยองแซงฟังผมอธิบายก่อนได้ไหม"ผมกำลังเดินหนีแต่คยูจงคว้าข้อมือผมไว้
"ไปกับผมก่อนได้ไหมผมขอร้อง"
"ไม่ไปและรบกวนช่วยปล่อยมือด้วย"
คยูจงพยายามดึงข้อมือผมให้เดินตามเขาไป
ฮยองจุนเดินกลับมาพอดีฮยองจุนเดินมาผลักคยูจงให้ออกห่างผม
"คุณจะทำอะไรพี่ผม"
ฮยอนจุงเดินตามหลังมาเห็นคนรักตะคอกใครอยู่รีบเดินมาหาทันที
"ฮยองจุนมีอะไรเปล่า"คนนี้ไงพี่จุงที่ทิ้งพี่ยองแซงไปอยู่ดีๆมากระชากพี่ยองแซง
ให้ไปกับเขา"
ฮยอนจุนได้ฟังเรื่องจากคนรักหันมามองคนตรงหน้าพร้อมกล่าวอย่างสุภาพ
"ผมรบกวนคุณช่วยไปก่อนเถอะครับผมขอร้อง"
ก่อนที่คยูจงจะไปเขาหันมามองยองแซงแล้วเดินจากไป.....
ฮยองจุนเดินพาผมมาที่ห้องพักโดยไม่ถามผมเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น
พวกเขาเดินมาส่งผมแล้วทั้งสองคนก็เดินไปอีกห้องติดกัน

ในห้องพักคู่หวาน
ฮยองจุนนั่งบนเตียงนุ่มหันมาถามคนรัก
"พี่จุงสงสัยไหมฮะว่านายคยูจงยังตามพี่ยองแซงทำไม"
ฮยอนจุนนั่งคิดสักครู่ก็ำได้คำตอบ
"หรือว่าเขายังรักพี่ยองแซงอยู่"
ฮยองจุนหันมาแห้วใส่คนรักด้วยความโมโห
"รักเหรอแล้วทิ้งไปทำไม"
เฮ้อ...ที่รักเขานี่เวลาโกรธพาลหมดทุกคนเลยฮยอนจุงคิดในพร้อมหันมากอดคนรัก
"เรามาเที่ยวกันนะเรื่องอื่นทิ้งไปก่อนเถอะ"
ฮยองจุนพูดพร้อมก้มลงทาบริมฝีปากเขาลงปากบางสีหวานอย่างดูดดื่ม
มือหนาค่อยๆแกะกระดุมเสื้อออกจากกระต่ายน้อยของเขาช้าๆ
คนหน้าตุ๊กตาหัวเราะมือเรียวค่อยๆโอบรอบคอร่างสูงไว้

ในห้องพักยองแซง
ผมนอนคิดถึงผู้ชายใจร้ายคนนั้น ผมอยากรู้ว่าทำไมสองปีที่แล้วเขา
ไม่กลับมาตามสัญญาจนผมหลับไป
ผมสะดุ้งตื่นจากเสียงเคาะประตูห้องพักผม
ผมเดินมาเปิดประตูเพราะคิดว่าเป็นฮยองจุน แต่เป็นคยูจงที่มีกลิ่นเหล้าคลุ้งไปหมด
ผมรีบปิดประตูทันทีแต่ร่างสูงใช้มือดันประตูพาตัวเองเข้ามา
เขาล็อคประตูทันทีก่อนเดินมาหาผม
"ยองแซงผมรักคุณมากนะ"
เข้ากอดผมไว้แน่นและพร่ำบอกแต่ประโยคเดิม ผมพยายามดันตัวเขาให้ออกห่างจากผม
"ผมว่าวันนี้คุณเมาแล้วค่อยคุยกันวันหลังเถอะ"
"ไม่ผมต้องบอกคุณ"
"แต่ผมไม่อยากฟังพอเถอะ"
ตอนนี้เขาเมามากผมไม่อยากคุยกับเขา เขาเดินมาหาอีกครั้งพร้อมกอดผมแน่นกว่าเดิม
"ผมขอโทษยองแซง ....ผมขอโทษ..."
ไหล่ของผมเปียกชื้นไปด้วยน้ำตาของเขา
ผมกอดตอบเขามือของผมลูบหลังเขาเบาๆ

กลับมาแล้วจ้าลีดเดอร์ทั้งหลาย
ไรเตอร์หาสมุดไม่เจอก็เลยแต่งใหม่(ตอนสายๆน่ะ)
เหมือนเดิมจ้าเม้นท์ด้วยหรือโหวต
ให้กำลังใจไรเตอร์ด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ