สะดุดรัก...นายตัวแสบ(2HJ ss501)

ลำดับตอนที่ #7 : ตกลงเราเป็นแฟนกัน(หลอกๆ)

"เจ้านายว่าไงนะครับ" หลังจากฮยองจุงได้สติหลังจากที่เขาพ่นน้ำใส่หน้าเจ้านาย

เขาถามย้ำคนร่างสูงอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

"ผมกำลังบอกคุณว่า รบกวนช่วยแสดงเป็นคนรักของผมหน่อย "

ร่างสูงเน้นคำพูดของเขาฮยองจุนยังมองเจ้านายหนุ่มอีกครั้งด้วยความงง

"ผมเป็นผู้ชายนะ! ทำไมเจ้านายไม่หาแฟนจริงๆหรือจ้างผู้หญิงมาแสดงละคร้บ?"

"ฉันพยายามหาแล้ว...แต่ฉันกล้วว่าผู้หญิงที่จ้างมาแล้วเค้าคิดเป็นจริงเป็นจัง

ไม่ยอมเลิกกับฉันจะทำยังไงล่ะ"

"ผมขอปฏิเสธ"

ฮยองจุนพูดพร้อมจ้องหน้าเจ้านายหนุ่มของเขาด้วยแววตาหนักแน่น

"ฉันขอร้องนะช่วยหน่อยเถอะนะ"

คนร่างสูงอ้อนวอนคนหน้าตุ๊กตาตรงหน้าด้วยน้ำเสียงน่าสงสาร(หรือเปล่า)

"ผมช่วยเจ้านายแล้วผมจะได้อะไร?"

ฮยองจุงถามเจ้านายพร้อมทำหน้าสงสัยด้วยหน้าตาซีเรียดมากๆๆ

"งั้นฉันจ้างนายแล้วกัน..ครั้งล่ะ 500,000 วอน พอป่ะ"

"อืม...มันก็น่าสนใจ"

ร่างบางยิ้มออกมาทันทีที่คนร่างสูงเสนอผลตอบแทนมาให้เขาอย่างน่าพอใจที่สุด

แต่ในใจของฮยองจุน(เรื่องอะไรฉันต้องช่วยนายฟรีๆด้วยฮึ)

"แต่ปัญหาก็คือว่า..ผมจะไปโกหกพ่อแม่เจ้านายยังไงล่ะเพราผมเป็นผู้ชาย"

เมื่อร่างสูงได้ฟังปัญหาจากเลขาหน้าตุ๊กตาขายหนุ่มนั่งมองคนหน้าหวาน

พร้อมใช้ความคิดว่าเขาควรทำไงดีกับปัญหานี้

ฮยองจุนมองชายหนุ่มที่นั่งจ้องหน้าเข้าไม่กระพริบเลย ถ้าเขาเป็นปลากัดสงสัย

เค้าคงท้องไปเรียบร้อยแล้วอ่ะ

"เจ้านายจ้องหน้าผมมีอะไรหรือเปล่าครับ? หรือว่าหน้าผมมีอะไรผิดปกติ"

หลังจากใช้เวลาคิดเพียงไม่นานชายหนุ่มก็คิดออกแล้วว่าจะใช้วิธีไหนที่จะให้

เลขาหน้าตุ๊กตาของเขาเข้าบ้านไปแสงตัวเป็นคนรักเค้ายังไง

"เอาล่ะฉันรู้แล้วว่าจะทำยังไง"

ร่างสูงลุกขึ้นยืนพร้อมหันไปคว้าข้อมือขาวเนียนของเลขาหน้าตุ๊กตาให้ลุกเดินตาม

แต่ไม่ลืมที่จะเดินไปเคาน์เตอร์ชำระเงินค่ากาแฟ

หลังจากที่พาเลขาออกจากร้านกาแฟร่างสูงก็ขับรถพาคนหน้าตุ๊กตามาห้างหรู

แห่งหนึ่งที่ฮยอนจุงเป็นหุ้นส่วน ชายหนุ่มเดินอ้อมมาฝั่งข้างคนขับและเปิดออก

พร้อมจับข้อมือคนร่างบางให้เดินตามพร้อมผิดประตูรถพร้อมกดล็อกทันที

และฮยอนจุงมาหยุดที่ร้านเสื้อผ้าผู้หญิง ฮยองจันหันหน้ามองเจ้านายหนุ่มแต่ไม่ทัน

ที่จะถามอะไรก็ถูกลากให้เข้าไปในร้านทันที และเจ้านายหนุ่มปล่อยฮยองจุนมาหยุดยืน

อยู่กลางร้าน ส่วนเจ้านายของเขาก็เดินดูเสื้อผ้าด้วยท่าทางสบายๆแถมพนักงาน

ให้การต้อนรับอย่างดีเสียด้วย

"หึ..สงสัยจะพาสาวๆมาที่นี้บอยๆละสิท่า"

ฮยองจุนมองเจ้านายหนุ่มด้วยความหมั่นไส้พร้อมเบ๊ปากน้อยแลบลิ้นให้

หลังจากที่ฮยอนจุงหายไปไม่เกินยี่สิบนาทีก็กลับมาพร้อมเสื้อผ้าน่ารักๆ 3 - 4 ชุด

และเดินตรงมาหาเลขาหน้าตุ๊กตาส่งชุดในมืิอของเขาให้ร่างบางถือไว้ก่อนจะหันไป

เรียกพนักงานในร้านให้พาฮยองจุนไปลองชุดที่เขาเลือกมา หลังจากที่ตามพนักงาน

เข้าห้องลองชุดคนหน้าตุ๊กตาก็ออกมาด้วยชุดหวานๆที่เจ้านายหนุ่มเลือก

  
ร่างสูงที่นั่งรอที่โซฟารับรองถึงกับยืนตะลึงในความน่ารักของเลขาหน้าตุ๊กตา

นี่ขนาดยังไม่ได้ใส่วิกผมและแต่งหน้า เลขาของเขายังน่ารักขนาดนี้ น่ารักกว่า

ผู้หญิงแท้ๆหลายๆคนเสียอีก(รวมไรเตอร์ด้วย555) คิดแบบนั้นแล้วร่างสูงอยากจะเดิน

ไปหาแล้วหอมแก้มชมพูระเรื่อนั้นซะให้หายหมั่นเขี้ยวจริงๆ  แต่ร่างสูงต้องแกล้งทำหน้า

นิ่งๆแล้วโบกมือให้เลขาของเขาเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดที่เหลือ

  
 

ฮยองจุนลองอีกสามชุดที่เหลือพร้อมออกมาให้เจ้านายหนุ่มดูอีกครั้งและรอจนเจ้านาย

พยักหน้าผ่านเค้าถึงเข้าไปเปลี่ยนเป็นชุดเดิมของเขาออกมาพร้อมเอ่ยถามเจ้านาย

เรื่องชุดที่เขาลองทั้งหมดว่าพอใจหรือเปล่า

"ว่าไงครับเจ้านายผมเหมาะกับชุดไหนบ้าง?"

เขาถามพร้อมนั่งลงบนโซฟารับรองข้างๆเจ้านายหนุ่มที่น้่่งรอทำหน้านิ่งๆอยู่

"ฉันว่านายเหมาะกับทุกชุดที่ฉันเลือกนั่นแหละ"

ร่างสูงหันไปเรียกพนักงานพร้องส่งบัตรเครดิตการ์ดให้และบอกพนักงานว่าเขาเลือก

ทุกชุดที่คนหน้าตุ๊กตาลอง

"ไม่เยอะไปเหรอฮะเจ้านาย"

"ไม่หรอกเพราะนายต้องไปค้างบ้านฉันด้วย"

"ห๊า..ว่าไงนะฮะเจ้านาย ก็ในข้อตกลงเจ้านายไม่ได้บอกแบบนี้"

ฮยองจุนโวยวายเจ้าหน้านายหนุ่มทันทีที่รู้ว่าตัวเองต้องค้างบ้านเจ้านายด้วยทั้งๆ

ที่ตกลงกันแค่ไปแสดงเท่านั้นไม่ได้บอกว่าต้องค้างคืนด้วย

"ก็ได้ฉันจะจ่ายเงินเพิ่มอีกแสนวอนอ่ะพอใจไหม และจะเพิ่มเงินให้ทุกครั้งที่นาย

ต้องมากินข้าวและค้างบ้านฉัน"

หลังจากที่คนหน้าตุ๊กตาได้ฟังข้อเสนอใหม่จากร่างสูงแะลคำนวณเงินที่จะได้รับเพิ่ม

จากเจ้านายหนุ่มถึงกับยิ้มออกมาด้วยความพอใจ

"ตกลงก็ได้ครับเจ้านาย"

เมื่อพนักงานมาส่งถุงที่บรรจุเสื้อผ้าพร้อมคืนบัตรเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มไม่รอช้า

รีบคว้าข้อมือขาวเนียนเดินออกจากร้านเสื้อผ้าเข้าร้านรองเ้ท้าต่อทันที และเข้าร้านวิกผม

ต่อร่างสูงเลือกผมหยักศกยาวสีผมที่ใกล้เคียงกับสีผมจริงของเลขาหน้าตุ๊กตาของเขา

และพาเข้าร้านเครื่องสำอางค์ให้พนักงานขายแนะนำวิธีการแต่หน้าเบื้องต้นให้ร่างบาง

กว่าจะครบทุกร้านก็เกือบหนึ่งทุ่มแลัว ฮยอนจุงหันไปจะถามเลขาเขาว่าหิวหรือยัง

แต่ยังไม่ทันจะถามมีเสียงดัง "จ๊อก..." ดังขึ้นมาเสียก่อน เลขาของเขาก้มหน้าหลบสายตา

ของเขาที่ร้องบ้าดันมาร้องซะเสียงดัง ฮยอนจุงหัวเราะเบาๆกับท่าทางน่ารักของเลขา

"หิิวแล้วทำไมไม่ยอมบอกปล่อยให้ท้องร้องห๊ะ"

"ก็ผมเกรงใจเจ้านายนี่ฮะ"

"ป่ะไปกินข้าวกัน"

ไม่ใช้แค่ชวนร่างสูงเดินนำเหมือนเคยและลากคนหน้าหวานเข้าร้านอาหารใกล้ๆทันที

พอถึงโต๊ะเจ้านายของเขาสั่งอาหารมาให้เลขาทานมาเต็มโต๊ะ

หลังจากทานอาหารเสร็จร่างสูงก็ขับรถพาร่างบางมาส่งหน้าอพาร์เมนท์เดิมที่เขา

เพิ่งมาส่งเลขาเมื่อวานเอง ร่างสูงลงรถเดินไปเปิดประตูหลังหยิบถุงของมาส่งให้

ก่อนที่คนหน้าหวานจะหันหลังเดินเข้าอพาร์ทเมนท์ร่างสูงคว้าแขนเนียนให้ร่างบาง

หันหน้ามาหาเขามานช่างตรงจริงๆเลย จมูกโด่งได้รูปชนกับแก้มใสๆสีระเรื่อเต็มฟอด

แล้วตัวต้นเหตุรีบเดินขึ้นรถขับออกไปทันที ฮยองจุนที่มัวแต่ยืนตะลึงกับการกระทำ

ของร่างสูง หลังจากได้สติร่างบางรีบตะโกนใส่ร่างสูงที่ขับรถออกไปแล้วด้วยความโมโห

"ไอ้เจ้านายบ้า...ไอ้โรคจิต...มานไม่ได้อยู่ในข้อตกลงนะ"

แต่ร่างสูงขับรถออกไปไกลมากแล้วร่างบางไ้ด้แค่บ่นพึมพร่ำคนเดียวพร้อมมือลูกแก้ม

แรงๆอย่างหัวเสียเข้าอพาร์ทเมนท์


ไรเตอร์มาอัพให้อ่านก่อนนะค่ะ
ถ้าเป็นไปได้จะพยายามมาอัพให้
ตอนทันอีกเรื่องค่ะ ตอนนี้อาจจะ
ไม่สนุกนะค่ะขอบอกตรงๆเลยค่ะ
ว่าเพิ่งแต่งตอนนี้เสร็จตอนทุ่มตรงค่ะ
ขอบคุณรีดเดอร์ทุกท่านที่คอยสนับสนุน
ไรเตอร์จอมขี้เกียจเสมอค่ะ
"ชองมัลคัมซาฮัมนีดา"
"ขอบพระคุณมากๆเลยค่ะ)
ไรเตอร์ รีดเดอร์ทุกท่านค่ะ