สะดุดรัก...นายตัวแสบ(2HJ ss501)

ลำดับตอนที่ #6 : รบกวนช่วยเป็นคนรักของผม......................

หลังจากลงจากรถของชายหนุ่มฮยองจุนยังยืนนิ่งเหมือนวิญญาณกำลังจะออกจากร่าง

จนไม่มีความรู้สึกเจ็บข้อเท้าสักนิด จนยองแซงที่เดินมากับคยูจงมาหยุดอยู่ตรงหน้าแล้ว

สะกิดเบาๆที่ไหล่ของฮยองจุนหลายที

"อ๊ะ! พี่ยองแซงมีไรเหรอฮะ? อุ๊ย..เจ็บข้อเท้าจังเลย" ร่างบางสะดุ้งสุดตัวสติจึงกลับมา

และเอ่ยถามพี่ชายที่มาสะกิดเขา อาการเจ็บข้อเท้าเริ่มเกิดขึ้นอีกครั้ง

"ไม่มีไรหรอกจ๊ะเพียงแค่พี่เดินมาแล้วเจอเรายืนนิ่งๆ แล้วทำไมไม่เข้าอพาร์ทเม้นท์ล่ะ"

ร่างบางไม่อยากโกหกพี่ชายและไม่อยากบอกว่าใครมาส่งเลยรีบตอบไปส่งๆๆ

"เพ...เพื่อนที่บริษัทฮะบังเอิญผมขาแพลงเขาเลยมาส่งเป็นทางผ่านไปบ้านเขา"

"อืมเป็นอะไรมากหรือเปล่าจ๊ะ จะไปหาหมอหน่อยไหม?"

"ไม่เป็นไรมากหรอกฮะฮยองผมเดินเข้าบ้านได้ฮะ"

"แล้วไปงั้นเข้าอพาร์ทเม้นกันเถอะ"ยองแซงบอกน้องชายพร้อมหันไปยิ้มกับคนรัก

และเดินจูงมือนำหน้าฮยองจุนเดินเข้าอพาร์ทเม้นพร้อมจับแก้มตัวเองและใบหน้า

เริ่มแดงอีกครั้งอย่างไม่รู้สาเหตุ



    หลังจากชายหนุ่มแวะส่งคนหน้าตุ๊กตาที่หน้าอพาร์ทเม้นพร้อมทั้งเรียกเก็บค่าส่งทันที

ฮยอนจุงกระตุกยิ้มด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์และสิ่งที่เค้าคิดมันตรงจริงๆ ก็ความหอมและนุ่มนิ่ม

แก้มของคนหน้าตุ๊กตาจนเขาอยากจะพากลับบ้านเขาเพื่อจะได้สำรวจว่าแก้มทั้งสองข้าง

มันหอมเท่ากันหรือเปล่า แต่เขามีสิ่งที่ต้องทำนั้นคือการคุยกับพ่อและแม่ของเขาที่จะจับ

เขาหมั้นกับคิม โซ อึน ลูกสาวของหุ้นส่วนรายนึงของบริษัทเขาและเป็นลูกสาวของเพื่อน

ของพ่อแม่เข้า จริงๆแล้วเขายังไม่คิดที่จะมีคนรักสักนิด เมื่อคิดได้ชายหนุ่มเริ่มเหยียบ

ขันเร่งและเปลี่ยนเกียร์ให้รถพุ่งไปข้างหน้าเร็วยิ่งขึ้นให้เร็วเท่าใจของเขาที่ร้อนลุ่ม

จริงๆแล้วในห้องเขาในที่โซ อึน มาหาเขาเพียงแค่เล่นไปตามบทก็แค่ทักทายและจับมือ

เธอเพียงเท่านั้นและบอกเธอว่าเรื่องคู่หมั้นผมขอคุยกับพ่อแม่ก่อนและจะโทรไปคุยกับ

เธอหลังจากผมเคลียร์กับพ่อแม่แล้ว จริงๆเขาเห็นโซอึนเป็นเพียงน้องสาวคนนึงเท่านั้น

และไม่เคยดไปทางชู้สาว และที่สำคัญเขารับไม่ได้กับการคลุมถุงชนแบบนี้



คฤหาสน์ตระกูลคิม

หลังจากที่ฮยอนจุงใช้เวลาเพียงยี่สิบนาทีก็เข้ามาถึงคฤหาสน์ของบิดาเขา ชายหนุ่มกด

รีโมทให้ประตูรั้วเปิดและขับมาจอดที่หน้าตึกทันทีและประตูด้านคนขับเปิดออกอย่าง

รวดเร็ว คนขับรถวิ่งมาที่ชายหนุ่มเพื่อรับกุญแจรถไปเก็บที่โรงจอดรถ ฮยอนจุงเดิน

เข้าตัวตึกจนมาหยุดที่ห้องโถงเห็นพ่อแม่ของเขานั่งดูโทรทัศน์หัวเราะชอบใจเสียงดัง

ฮยอนจุงไม่รอช้ารีบเดินตรงเข้าไปหาเพื่อจะคุยเรื่องคู่หมั้น

"ยังไม่นอนเหรอครับคุณพ่อคุณแม่" ชายหนุ่มเอ่ยทักบิดาและมารดาของเขาพร้อมเดิน

มานั่งใกล้ๆมารดา

"ทำไมลูกชายแม่กลับบ้านก่อนสี่ทุ่มได้ล่ะ?" คุณนายคิมเอ่ยแซวลูกชายหัวแก้วหัวแหวน

เพียงคนเดียวของนางทันที

"โห้..คุณแม่ผมอุตสาห์ตั้งใจกลับมาทานข้าวเป็นเพื่อนคุณพ่อคุณแม่นะครับ" พร้อมหัน

ไปกอดอ้อนมารดาของเขาทันที

"ไม่ต้องทำเป็นปากหวานกับแม่เล้ย...มีอะไรหรืออยากได้อะไรพูดมาเลยเจ้าตัวดี

อย่ามาอ้อมค้อมจ๊ะ"

"คุณแม่...รู้ใจผมจริงๆเลยครับ"

"มีอะไรจ๊ะพูดมาได้เลยจ๊ะ"

"เรื่องคู่หมั้นของผมนะครับ"

"โซอึนก็น่ารักและอ่อนหวานที่สำคัญน้องเค้ารักลูกมากนะจ๊ะ"

"แต่ผมมีคนรักแล้วนะครับ"

คุณนายคิมหันหน้ามองลูกชายอีกครั้งด้วยความสงสัยตั้งแต่ลูกชายของนางโตเป็นหนุ่ม

ไม่เคยพาเพื่อนผู้หญิงหรือพาคนรักมาที่บ้านเลยสักครั้ง แต่วันนี้กลับบอกว่ามีคนรักแล้ว

"ลูกน่ะเหรอมีคนรักแล้ว?แม่ไม่อยากจะเชื่อจริงๆ"

"เออ..เราเพิ่งตกลงคบกันครับ"

"อืม...ถ้างั้นวันหยุดสุดสัปดาห์นี้ลูกพาคนรักของลูกมาทานข้าวกับแม่ที่บ้านนะจ๊ะ"

คุณนายคิมต้องการจะทดสอบว่าสิ่งที่ลูกจากบอกจะเป็นจริงหรือเพียงแค่ไม่อยากหมั้น

กันแน่

"ครับแม่"ฮยองจุนรับปากแบบขอไปทีทั้งๆที่เขายังไม่มีคนรัก เพียงแต่เจอคนถูกใจเท่านั้น

แถมคนนั้นยังเป็นผู้ชายอีกต่างหากแล้วบิดามารดาของเขาจะรับได้หรือเปล่า

"ไปกินข้าวกันเถอะลูก"คุณนายคิมจูงมือบุตรชายไปยังห้องกินข้าวและหันไปพยัคหน้าให้

สามีเดินตามมาทานข้าวที่แม่บ้านตั้งโต๊ะไว้เรียบร้อยแล้ว



ภายในห้องนอนฮยอนจุง

"เฮ้อ..."ฮยอนจุงที่นอนอยู่บนเตียงถอนหายใจด้วยความคิดไม่ตก และยังไม่รู้ว่าต้องทำ

ยังไงกับการไปหาคนมาแสดงละครหลอกมารดาเขาว่าเป็นคนรักของ และที่สำคัญ

มันเหลือเวลาแค่พรุ่งนี้วันเดียวเท่านั้น ชายหนุ่มยังใช้ความคิดไปเรื่อยๆ

"เย้!..."ชายหนุ่มตะโกนออกมาหหลังจากลุ้มใจเสียเวลาคิดอยู่ตั้งนานสองนาน

คนที่เหมาะสมจะมาแสดงเป็นคนรักของเขาแน่นอนต้องเป็นคนตาโต ผิวขาวดั่งน้ำนม

จมูกโด่ง ปากสีชมพู และรอยยิ้มสวย คิดได้ฮยอนจุงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก

ทันที

"ยอโบเซโย ฮยองจุนพูดครับ" เสียงหวานใสเอ่ยทันทีหลังรับสาย

"ผมฮยอนจุงพูด...ข้อเท้าเป็นยังไงบ้าง?"

"อ๋อ..ค่อยยังชั่วแล้วครับ"

"ผมโทรมาบอกคุณว่าพรุ่งนี้เช้าผมจะไปรับแค่นี้แหละ" ชายหนุ่มไม่รอฟังคำตอบตัดสาย

วางทันที

"เอ่อ...เจ้านาย.."เฮ้อ!วางสายไปแล้ว


เช้าวันใหม่ฮยอนจุงตื่นแต่เช้ารีบออกจากบ้านแต่เข้าไม่ได้ตรงไปที่ทำงานทันที

เขามีนัดไปรับเลขาหน้าตุ๊กตาของเขาเพื่อที่เขาจะพาไปตกลงบางอย่างก่อนเ้ข้าบริษัท

เขาขับรถมาถึงอพาร์ทเม้นท์ที่ส่งคนหน้าหวานเมื่อวาน เขาเห็นคนหน้าหวานยืนอยู่

หน้าอพาร์ทเม้นจึงรีบเลี้ยวรถไปจอดข้างหน้าร่างบางทันทึและเปิดประตูลงไปพยุงแขน

คนร่างบางให้เดินมายังฝั่งข้างคนขับ จนร่างบางนั่งเรียบร้อยเข้าจึงปืดประตูขับรถออกไป

แต่เส้นทางที่เขาขับรถไปมันไม่ใช่ทางไปบริษัทจนคนหน้าหวานหันหน้ามองเขาก่อนเอ่ย

"เออ..เจ้านายฮะนี่ไม่ใช่ทางไปบริษัทนี่"

"อือ..ใช่ฉันมีธุระจะคุยกับนายนิดหน่อย"

ฮยองจุนทำหน้างงๆหลังจากเจ้านายของเขาเอ่ยว่าจะไปไหน

หลังจากขับรถไม่นานก็เลี้ยวเข้าไปยังร้านเค้กน่ารักข้างทางทันที

เมื่อจอดรถเรียบร้อยแล้วฮยอนจุงเดินมาเปิดประตูให้ฮยองจุนเดินลงจากรถและค่อยๆ

พยุงให้เดินอย่างระวังไปยังโต๊ะประจำของเขาที่สามารถมองบรรยากาศรอบๆของร้านนี้

เมื่อฮยองจุงและฮยอนจุงนั่งลงไม่นานบริกรก็เดินมาส่งเมนูเค้กทันทีและรอรับออเดอร์

"ผมเอากาแฟดำและเค้กชาเขียวครับ"

"ผมเอาเค้กสตอร์เบอร์รี่และเอสเพรสโซ่เย็นครับ" หลังจากบริการคล้อยหลังไปร่างสูงเริ่ม

พูดในสิ่งที่เขาต้องการทันที

"ผมอยากให้คุณมาแสดงละครเป็นแฟนผม"

"พรวด..ว่าไงนะ"น้ำเปล่าที่ฮยองจุนกำลังดื่มพุ่งออกมาหลังจากจบประโยคของเจ้านาย

"ผมบอกว่าจะจ้างให้คุณมาแสดงละครเป็นแฟนผม


ไรเตอร์มาอัพให้อ่านก่อนนะค่ะ
แฮะๆๆกลัวรีดเดอร์จาไม่รักอ่ะ
ถ้าไม่สนุกก็ต้องขอโทษด้วยค่ะ
ไรเตอร์แต่งสดๆเลยค่ะ
ขอบคุณรีดเดอร์ทุกท่านที่คอยติดตาม
"ชองมัลคัมซาฮัมนีดา"
(ขอบคุณมากๆค่ะ)