ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ผมพบเขาแล้ว....
ฮยอนจุงโอบฮยองจุนไว้ในอ้อมแขนหลวมๆ
มือหนาขยี้หัวทุยด้วยความมั่นเขี้ยว ฮยองจุนพยายามเอาหัวหนีจากมือหนา และหัวเราะให้กัน
ผมหัวเราะไปกับความน่ารักของทั้งสองคน ผมดีใจนะที่มีคนรักน้องผมและดูแลปกป้อง
จริงๆแล้วผมต้องขอบคุณเขาสองคน ตลอดระยะเวลาสองปีพวกเขาดูแลผมอย่างดี
กำลังที่พวกเขามีให้ผมทำให้ผมลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ผิดกับใครบางคนที่สร้างรอยแผลเป็น
ไว้ที่ใจของผม...............
"พี่ยองแซง"
"อ๋อ..ว่าไงจุนนี่"
"พี่จะปิดร้านยังอ่ะ"
"ก็ว่าจะปิดแล้วล่ะ"
"ผมกับพี่ฮยอนจุงจะชวนพี่ไปหาของอร่อยกินนอกบ้าน"
ผมมองแววตาน้องชายเหมือนหมาน้อยที่รอเจ้าของจะพาไปเดินเล่นเลยสายตาวิ้งๆๆ
ผมเอื้อมมือไปลูบหัวทุยได้รูปของน้องชายเบาๆ
"พี่ว่าฮยองจุนกับฮยอนจุงไปกินข้าวกันสองคนเถอะพี่ว่าจะกลับบ้านไปนอนเหนื่อยมาทั้งวัน
ที่สำคัญไม่อยากเป็นก้างคนเขาจะสวีทกันอ่ะ"
"พี่ยัมมี่อ่ะ ^///^แซวผมอีกแระ"
"งั้นผมสองคนไปก่อนนะครับ"
"ไม่ต้องรีบกลับล่ะพี่อยู่คนเดียวได้"
"ครับ" หลังสองคนโอบกันเดินออกจากร้านไป ผมก็เริ่มปิดร้านทันที
ทางผ่านก่อนเ้ข้าบ้านผมแวะซุปเปอร์มาร์เก็ตซื้อของส่วนตัวและซื้อผลไม้ให้สองคนนั้น
ได้กินกัน ผมใช้เวลาไม่นานของใช้ส่วนตัวครบแล้วผมเดินมายังมุมขายผลไม้ฮยองจุนชอบสตอร์เบอร์รี่
ผมหยิบสามกล่องเผือตัวผมและเดินไปที่กองเมล่อนเลือกให้ฮยอนจุง
ผมกำลังเลือกเมล่อนเพลินๆ "คยูจงค่ะซึงฮยอนว่าเลือกแอปเปิ้ลอีกอย่างดีกว่าค่ะ" ผมได้ยินเสียงผู้หญิงเรียกชื่อของเขาคนนั้น
ตอนแรกผมคิดว่าเพียงแค่คนชื่อเหมือนเท่านั้น แต่พอผมมองตามเสียงนั้น ภาพที่ผมเห็น....เขาใช่เขาจริงๆด้วย
คนที่ทิ้งผมไปเมื่อสองปี ผมมองภาพเขาที่มีผู้หญิงสวยหุ่นดีเกาะแขนเดินซื้อของด้วยรอยยิ้มนั้น
ตอนนี้ผมยืนนิ่งตะลึงสติหลุดลอยไป ภาพอดีตมันฉายย้อนกลับมาในหัวผม "ผมจะรีบมารับยองแซงนะ เราจะไปเที่ยวด้วยกัน"
คำถามมากมายในหัวผมเต็มไปหมด น้ำตาที่ผมเริ่มคลอตาทั้งสองข้างแต่ผมพยายามเงยหน้าขึ้นให้น้ำตามันไหลกลับ
เมื่อสาวสวยคนนั้นจูงมือคยูจงมาทางผม ผมรีบหาที่ซ่อนตัวที่ชั้นวางสินค้าให้เขาเดินผ่านไป
ผมไม่รู้ว่าผมหยิบของมาจ่ายเงินและเดินทางกลับมาบ้านได้ยังไง
ใจผมมันแหลกสลายไม่มีชิ้นดี ผมหวังอะไรกัน...... นี่ผมบ้ามากใช่ไหมที่รอเพียงเขาคนเดียว.....เพื่ออะไร
ผมน่าจะรู้ตัวตั้งนานแล้วใช่ไหมว่า "เขาทิ้งผม"
ด้านคยูจง
ผมคิดถึงคนหน้าหวานของผมเสมอและรักเพียงเขาคนั้นคนเดียว
ผมยังจำวันที่ผมเดินทางกลับบ้านหลังจากพ่อโทรมาว่าสินค้ามีปัญหา
แต่พอผมถึงบ้าน... พ่อโกหกผมเพียงแค่อยากให้ผมกลับบ้าน
มาเพื่อหมั้นกับหลานเพื่อนปู่ที่สองตระกูลตกลงกันตั้งแต่ผมเกิด
ว่าจะให้แต่งงานกัน ตอนแรกผมปฏิเสธเสียงแข็ง
"พ่อ..ยังไงมันก็ไม่หมั้นกับซึงฮยอน"
"ยังไงแกต้องหมั้น"
"ฉันมีอีกเรื่องที่ต้องบอกแก ปู่แกจะมีชีวิตอยู่อีกไม่นาน"
"ถือว่าฉันขอร้องน่ะคยูจง"
"พ่อเอาไม้ตายมาใช้กับผม ผมรักปู่ของผมมาก พ่อเลยชนะน็อค"
ผมไม่กล้าที่โทรติดต่อกับคนหน้าหวานของผม ผมรักยองแซงมาก
แต่ผมก็รักปู่มากเช่นกัน ผมขอเวลาพ่อสองวันเพื่อทำใจแต่มีข้อแม้ว่า
หมั้นไปก่อนยังไม่แต่งเลย ตอนแรกพ่อไม่ยอมจนผมขู่ว่า"งั้นผมจะไม่หมั้น"
พ่อถึงยอมและผมได้พบซึงฮยอน เธอก็มีเจตนาเดียวกับผมและที่สำคัญ
เธอมีคนรักแล้วอยู่ที่โซล ผมจึงตกลงหมั้นกับเธอหลอกๆ ผมรักเธอเหมือนน้องสาวแท้ๆ
ก่อนผมหมั้นหนึ่งวันผมแอบไปดูยองแซงของผม ผมเห็นเขาเดินตามหาผมตามที่ต่างๆ
ที่เราเคยไปด้วย ริมแม่น้ำฮันที่เราสองคนชอบเอากล้องมาตั้งถ่ายรูปด้วยกัน
ร้านกาแฟร้านประจำที่เราชอบมานั่งกินเค้กกัน มาฉลองวันสำคัญต่างๆของเราสองคน
ผมเห็นยองแซงร้องไห้ตลอดเวลา ผมเจ็บปวดไม่แพ้ยองแซงเลย ผมเกือบจะออกจากที่ซ่อนเดินไปกอดร่างบางที่ร้องไห้ตัวโยน ผมต้องตัดใจเดินหันหลังกลับน้ำตาลูกผู้ชายของผมมันไหลตลอดทางที่ผมขับรถกลับบ้าน
หลังจากผมหมั้นได้สองปี...ปู่ของผมก็จากไปด้วยความสงบผมไม่เสียใจเลย
ที่ผมเลือกตอบแทนบุญคุณปู่ ผมทำหน้าที่หลานที่ดีแล้ว ผมก้บซึงฮยอนตกลง
ที่จะถอนหมั้นกัน ผมกลับมาที่โซลอีกครั้ง.... ผมรีบไปคอนโดเดิมที่ผมและยองแซง
เคยอยู่ด้วยกัน แต่ผมเจอแต่ความว่างเปล่า...ไม่มีคนที่มีรอยยิ้มหวานเปิดประตูรับผม
ด้วยรอยยิ้มที่ผมชอบ ผมพยายามตามหายองแซง ผมไปร้านดอกไม้ที่ยองแซงเคย
ทำงานเจ้าของร้านบอกว่ายองแซงออกไปนานแล้ว.....
วันนี้ผมเหมือนเห็นยองแซงในซุปเปอร์ที่ผมไปซื้อของเป็นเพื่อนซึงฮยอนระหว่างเธอรอ
มินโฮคนรักของเธอ ซึงฮยอนตามหลังผมมาเพราะที่บ้านเธอโกรธที่ถอนหมั้นกับผม
ผมดีใจมากแต่พอเดินมาดูให้แน่ใจก็ไม่เห็นแล้ว.......
ข้อตกลงจ้า
1.อ่านบทความแล้วช่วยเม้นท์ด้วยค่ะ
เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์
2.เรื่องนี้เป็นชายรักชายถ้าไม่ชอบ
รบกวนช่วยปิดไปเลยอย่ามาต่อว่ากัน
3.ถ้าเม้นท์เยอะไรเตอร์จะอัพเร็ว
ถ้าเม้นท์น้อยไรเตอร์จะลงน้อยจ๊ะ
เพื่อนๆฟังเพลงใหม่ SS501 ยัง
let me be the one เพราะมากเลย
ความหมายดีด้วยจ้า คยูจงของไรเตอร์หล่อมากมายฮิฮิฮิ
ขอขอบคุณลีดเดอร์ทุกท่านที่สนับสนุนไรเตอร์
รักไรเตอร์ต้องรักSS501 ด้วยน่ะค่ะ
มือหนาขยี้หัวทุยด้วยความมั่นเขี้ยว ฮยองจุนพยายามเอาหัวหนีจากมือหนา และหัวเราะให้กัน
ผมหัวเราะไปกับความน่ารักของทั้งสองคน ผมดีใจนะที่มีคนรักน้องผมและดูแลปกป้อง
จริงๆแล้วผมต้องขอบคุณเขาสองคน ตลอดระยะเวลาสองปีพวกเขาดูแลผมอย่างดี
กำลังที่พวกเขามีให้ผมทำให้ผมลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ผิดกับใครบางคนที่สร้างรอยแผลเป็น
ไว้ที่ใจของผม...............
"พี่ยองแซง"
"อ๋อ..ว่าไงจุนนี่"
"พี่จะปิดร้านยังอ่ะ"
"ก็ว่าจะปิดแล้วล่ะ"
"ผมกับพี่ฮยอนจุงจะชวนพี่ไปหาของอร่อยกินนอกบ้าน"
ผมมองแววตาน้องชายเหมือนหมาน้อยที่รอเจ้าของจะพาไปเดินเล่นเลยสายตาวิ้งๆๆ
ผมเอื้อมมือไปลูบหัวทุยได้รูปของน้องชายเบาๆ
"พี่ว่าฮยองจุนกับฮยอนจุงไปกินข้าวกันสองคนเถอะพี่ว่าจะกลับบ้านไปนอนเหนื่อยมาทั้งวัน
ที่สำคัญไม่อยากเป็นก้างคนเขาจะสวีทกันอ่ะ"
"พี่ยัมมี่อ่ะ ^///^แซวผมอีกแระ"
"งั้นผมสองคนไปก่อนนะครับ"
"ไม่ต้องรีบกลับล่ะพี่อยู่คนเดียวได้"
"ครับ" หลังสองคนโอบกันเดินออกจากร้านไป ผมก็เริ่มปิดร้านทันที
ทางผ่านก่อนเ้ข้าบ้านผมแวะซุปเปอร์มาร์เก็ตซื้อของส่วนตัวและซื้อผลไม้ให้สองคนนั้น
ได้กินกัน ผมใช้เวลาไม่นานของใช้ส่วนตัวครบแล้วผมเดินมายังมุมขายผลไม้ฮยองจุนชอบสตอร์เบอร์รี่
ผมหยิบสามกล่องเผือตัวผมและเดินไปที่กองเมล่อนเลือกให้ฮยอนจุง
ผมกำลังเลือกเมล่อนเพลินๆ "คยูจงค่ะซึงฮยอนว่าเลือกแอปเปิ้ลอีกอย่างดีกว่าค่ะ" ผมได้ยินเสียงผู้หญิงเรียกชื่อของเขาคนนั้น
ตอนแรกผมคิดว่าเพียงแค่คนชื่อเหมือนเท่านั้น แต่พอผมมองตามเสียงนั้น ภาพที่ผมเห็น....เขาใช่เขาจริงๆด้วย
คนที่ทิ้งผมไปเมื่อสองปี ผมมองภาพเขาที่มีผู้หญิงสวยหุ่นดีเกาะแขนเดินซื้อของด้วยรอยยิ้มนั้น
ตอนนี้ผมยืนนิ่งตะลึงสติหลุดลอยไป ภาพอดีตมันฉายย้อนกลับมาในหัวผม "ผมจะรีบมารับยองแซงนะ เราจะไปเที่ยวด้วยกัน"
คำถามมากมายในหัวผมเต็มไปหมด น้ำตาที่ผมเริ่มคลอตาทั้งสองข้างแต่ผมพยายามเงยหน้าขึ้นให้น้ำตามันไหลกลับ
เมื่อสาวสวยคนนั้นจูงมือคยูจงมาทางผม ผมรีบหาที่ซ่อนตัวที่ชั้นวางสินค้าให้เขาเดินผ่านไป
ผมไม่รู้ว่าผมหยิบของมาจ่ายเงินและเดินทางกลับมาบ้านได้ยังไง
ใจผมมันแหลกสลายไม่มีชิ้นดี ผมหวังอะไรกัน...... นี่ผมบ้ามากใช่ไหมที่รอเพียงเขาคนเดียว.....เพื่ออะไร
ผมน่าจะรู้ตัวตั้งนานแล้วใช่ไหมว่า "เขาทิ้งผม"
ด้านคยูจง
ผมคิดถึงคนหน้าหวานของผมเสมอและรักเพียงเขาคนั้นคนเดียว
ผมยังจำวันที่ผมเดินทางกลับบ้านหลังจากพ่อโทรมาว่าสินค้ามีปัญหา
แต่พอผมถึงบ้าน... พ่อโกหกผมเพียงแค่อยากให้ผมกลับบ้าน
มาเพื่อหมั้นกับหลานเพื่อนปู่ที่สองตระกูลตกลงกันตั้งแต่ผมเกิด
ว่าจะให้แต่งงานกัน ตอนแรกผมปฏิเสธเสียงแข็ง
"พ่อ..ยังไงมันก็ไม่หมั้นกับซึงฮยอน"
"ยังไงแกต้องหมั้น"
"ฉันมีอีกเรื่องที่ต้องบอกแก ปู่แกจะมีชีวิตอยู่อีกไม่นาน"
"ถือว่าฉันขอร้องน่ะคยูจง"
"พ่อเอาไม้ตายมาใช้กับผม ผมรักปู่ของผมมาก พ่อเลยชนะน็อค"
ผมไม่กล้าที่โทรติดต่อกับคนหน้าหวานของผม ผมรักยองแซงมาก
แต่ผมก็รักปู่มากเช่นกัน ผมขอเวลาพ่อสองวันเพื่อทำใจแต่มีข้อแม้ว่า
หมั้นไปก่อนยังไม่แต่งเลย ตอนแรกพ่อไม่ยอมจนผมขู่ว่า"งั้นผมจะไม่หมั้น"
พ่อถึงยอมและผมได้พบซึงฮยอน เธอก็มีเจตนาเดียวกับผมและที่สำคัญ
เธอมีคนรักแล้วอยู่ที่โซล ผมจึงตกลงหมั้นกับเธอหลอกๆ ผมรักเธอเหมือนน้องสาวแท้ๆ
ก่อนผมหมั้นหนึ่งวันผมแอบไปดูยองแซงของผม ผมเห็นเขาเดินตามหาผมตามที่ต่างๆ
ที่เราเคยไปด้วย ริมแม่น้ำฮันที่เราสองคนชอบเอากล้องมาตั้งถ่ายรูปด้วยกัน
ร้านกาแฟร้านประจำที่เราชอบมานั่งกินเค้กกัน มาฉลองวันสำคัญต่างๆของเราสองคน
ผมเห็นยองแซงร้องไห้ตลอดเวลา ผมเจ็บปวดไม่แพ้ยองแซงเลย ผมเกือบจะออกจากที่ซ่อนเดินไปกอดร่างบางที่ร้องไห้ตัวโยน ผมต้องตัดใจเดินหันหลังกลับน้ำตาลูกผู้ชายของผมมันไหลตลอดทางที่ผมขับรถกลับบ้าน
หลังจากผมหมั้นได้สองปี...ปู่ของผมก็จากไปด้วยความสงบผมไม่เสียใจเลย
ที่ผมเลือกตอบแทนบุญคุณปู่ ผมทำหน้าที่หลานที่ดีแล้ว ผมก้บซึงฮยอนตกลง
ที่จะถอนหมั้นกัน ผมกลับมาที่โซลอีกครั้ง.... ผมรีบไปคอนโดเดิมที่ผมและยองแซง
เคยอยู่ด้วยกัน แต่ผมเจอแต่ความว่างเปล่า...ไม่มีคนที่มีรอยยิ้มหวานเปิดประตูรับผม
ด้วยรอยยิ้มที่ผมชอบ ผมพยายามตามหายองแซง ผมไปร้านดอกไม้ที่ยองแซงเคย
ทำงานเจ้าของร้านบอกว่ายองแซงออกไปนานแล้ว.....
วันนี้ผมเหมือนเห็นยองแซงในซุปเปอร์ที่ผมไปซื้อของเป็นเพื่อนซึงฮยอนระหว่างเธอรอ
มินโฮคนรักของเธอ ซึงฮยอนตามหลังผมมาเพราะที่บ้านเธอโกรธที่ถอนหมั้นกับผม
ผมดีใจมากแต่พอเดินมาดูให้แน่ใจก็ไม่เห็นแล้ว.......
ข้อตกลงจ้า
1.อ่านบทความแล้วช่วยเม้นท์ด้วยค่ะ
เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์
2.เรื่องนี้เป็นชายรักชายถ้าไม่ชอบ
รบกวนช่วยปิดไปเลยอย่ามาต่อว่ากัน
3.ถ้าเม้นท์เยอะไรเตอร์จะอัพเร็ว
ถ้าเม้นท์น้อยไรเตอร์จะลงน้อยจ๊ะ
เพื่อนๆฟังเพลงใหม่ SS501 ยัง
let me be the one เพราะมากเลย
ความหมายดีด้วยจ้า คยูจงของไรเตอร์หล่อมากมายฮิฮิฮิ
ขอขอบคุณลีดเดอร์ทุกท่านที่สนับสนุนไรเตอร์
รักไรเตอร์ต้องรักSS501 ด้วยน่ะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น