คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ที่รัก...เราแต่งงานกันนะ
ภรรยาที่แสนจะน่ารักของผมอย่างมีความสุข....พวกคุณลองคิดดูสิว่าการที่เราได้นั่งมอง
คนที่รักได้ใกล้ชิดกันหลังที่ต้องแยกจากการกันไปตั้งสองปี ผมมองหน้ายองแซง
ด้วยรอยยิ้มทั้งหมดของผม "เออ..ที่รักวันนี้เราไปเที่ยวทะเลกันนะ" ผมเอ่ยชวนยองแซง
ที่ยังทำหน้าเอ่อๆๆแบ๊วๆอยู่ "ทะเหลเหรอ? อยากไปสิงั้นรีบกินข้าวกัน" ยองแซงพยักหน้า
ตอบผมพลางเร่งให้ผมรีบกินข้าว...เฮ้อให้มันได้ยังงี้ซิ ยองแซงรีบเก็บล้างทุกอย่าง
ด้วยความรวดเร็วพลางฮัมเพลงเบาๆในลำคอ และรีบวิงขึ้นห้องนอนด้วยความรวดเร็ว
ไม่ค่อยอยากไปเท่าไรเลยภรรยาของผมเนี้ย หลังจากยองแซงจัดกระเป๋าเดินทาง
ทั้งสองใบและตอนนี้กำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ ส่วนผมกำลังเดินออกมานอกระเบียงบ้าน
กำลังต่อสายถึงน้องภรรยาโดยไม่ให้ภรรยาที่เคารพได้ยิน
"ยอโบเซโย? ฮยองจุน? พี่เขยนะ"
(อ้อครับว่าไงครับพี่?)
"พี่มีเรื่องจะรบกวนหน่อย" แล้วผมก็เรารายละเอียดที่ผมต้องการให้เขาช่วย
(อ้อครับได้ครับ งั้นเดี๋ยวโทรสั่งให้ครับไม่ต้องห่วงครับ"
"อืม..พี่ขอบใจมากน้องรัก บาย..."
(ครับ..บาย.....)
"คุณอะไรกับใครอยู่เหรอครับ" เสียงหวานดังทำให้ผมสะดุ้งสุดตัวทันที่
"เออ...ผมโทรไปสั่งงานเลขานะครับ ^ _ ^" เฮ้อ...รอดตัวไปเกือบโดนจับได้แล้ว
"งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะที่รัก" ผมหันมาหอมแก้มคนขี้สงสัยพร้อมรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ
"เป็นอะไรของเขา?" ร่างบางบ่นออกมาเบาๆพร้อมหันไปแต่งตัว
ณ. บ้านฮยองจุน
หลังจากที่ผมวางสายจากพี่เขยที่วานให้ผมเตรียมการบางอย่าง แลัวผมก็หันไป
มองรูปปั้นเดินได้ที่ยังนอนหลับตาพริ้มบนเตียง ผมค่อยไโน้มตัวลงไปหาร่างสูง
หอมแก้มของที่รักพร้อมกระซิบข้างหู "ที่รัก...ถ้ายังไม่ตื่นภายในห้าวินาทีเขาจะทิ้ง
แล้วนะ" เท่านั้นแหละรูปปั้นเดินได้ของเราสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันทีพร้อมดึงร่าง
กระต่ายน้อยมาจุ๊บที่ริมฝีปากเบาๆ "คิดจะทิ้งพี่ไปหาใครห๊า" และเริ่มโอบร่างบางแน่น
ขึ้นเรื่อยๆค่อยๆซุกหน้าคมลงกับซอกคอขาวเนียนของกระต่ายน้อยสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ
ที่ทำให้หลงใหลและรอยยิ้มหวานที่ยิ้มให้เขาเสมอเวลาเขาต้องการกำลังใจ
"อือ..พอแล้วพี่จุงอ่ะลุกเถอะนะเราต้องไปทำธุระให้พี่เขย" กระต่ายน้อยพยายามดันหน้า
ไอ้หื่นตรงหน้าที่หื่นได้ทุกเวลาจริงๆ และเล่าเรื่องที่พี่เขยขอร้องให้ทำ
"อือ..งั้นเราสองคนก็จัดงานที่นั้นพร้อมพี่เขยเลย" หลังจากฟังเรื่องราวทั้งหมดแล้ว
รูปปั้นเดินได้พยักหน้าและทำหน้าเจ้าเล่ห์พร้อมยิ้มที่มุมปากหลังจากที่เขาเอ่ย
ชวนคนรักของเขาแต่งงานรอบสองหลังจากที่เคยบินไปแต่งงานกันที่เมืองนอก
(ประเทศอิตาลี)ก่อนจะมาอยู่ด้วยกัน
"ก็ได้ฮะ..." กระต่ายน้อยหน้าแดงอีกครั้งด้วยความเขินอายหลังจากหันมาเจอสายตา
หื่นของคนรัก แถมมือปลาหมึกยังป้วนเปี้ยนแถวสะโพกเนียนของเขาถ้าเข้าไม่ทำอะไร
สักอย่างงานที่พี่เขยขอร้องจะไม่เสร็จแน่ กระต่ายน้อยไม่รอช้าโอบรอบคอร่างสูง
ทันทีพร้อมหอมแก้มไปหนึ่งฟอดแล้วทำตาแบ๊วๆๆ
"เรารีบไปเถอะฮะ...ผมมัดจำพี่ไว้ก่อน...หลังพิธีพี่ค่อยเรียกคืนนะ"
พอพูดจบกระต่ายน้อยวิ่งหนีเข้าห้องน้ำปิดประตูทันทีทิ้งให้ฮยอนจุงยืนหัวเราะกับท่าทาง
ของกระต่ายน้อยแสนขี้อายของเขา
ณ. ร้านดอกไม้ GREEN PEAS
หลังจากวันนั้น.....ผ่านมาเกือบสองเดือนที่คิบอมได้แต่คนบางคนที่เคยบอก
ว่ารักเขามาก และพยายามขอเขาเป็นคนรัก..... แต่ยังไม่ทันไรก็หนีหน้ากัน
ทิ้งให้เขาได้แต่คิดถึงร่างโปร่งอยู่คนเดียว
"ไอ้บ้า!จองมินไหนนายบอกว่ารักฉันยังงั้นยังงี้...แล้วทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียว
นายมันใจร้ายที่สุดในโลก ไอ้ม้าบ้า" คิบอมตะโกนด่าคนร่างโปร่งด้วยความน้อยใจ
โดยร่างเล็กไม่รู้เลยว่ามีบุคคลที่ร่างเล็กคิดถึงยืนอมยิ้มเจ้าเล่ห์กอดอกอยู่ข้างหลังมอง
ท่าทางของร่างเล็กมาตลอดตั้งแต่เริ่มด่าเขา
"ไม่ยักรู้ว่าบอมมี้ก็คิดถึงผม"
ร่างเล็กได้ยินเสียงที่คุ้นเคยจึงหันหน้ามองไปทางต้นเสียงด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม
เมื่อหันไปเจอร่างโปร่งยืนยิ้มให้ร่างเล็กแกล้งทำหน้าบึ้ง
"ใครคิดถึงนายห่ะ.."
"อ้าวแล้วใครละตะโกนชื่อผมซะเสียงดัง"
"ก็....ไหนนายเคยสัญญากับฉันว่า 24 ช.ม ของนายเป็นของฉันไง แล้วทำไมนาย
ถึงทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียวตั้งสองเดือนห๊า" ร่างเล็กพูดพร้อมปล่อยโฮออกมา
ร่างโปร่งเดินมาสวมกอดร่างเล็กไว้ในอ้อมแขนพร้อมใช้มือเรียวเช็ดน้ำตาให้ร่างเล็ก
"ผมขอโทษ....สาขาลูกของบริษัทมีปัญหานะ...ผมไม่กล้าโทรมาหาคุณ....
กลัวว่าได้ยินเสียงของบอมมี้แล้วผมจะทิ้งงานกลับมาหานะสิ"
ร่างโปร่งอธิบายถึงเหตุผลที่เขาปล่อยให้ร่างเล็กต้องเหงาอยู่คนเดียว
"ผมรักคุณนะบอมมี้ของผม"
ร่างโปร่งกระซิบบอกรักร่างเล็กดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่หนักแน่นที่ข้างหู
คิบอมยิ้มออกมาพร้อมน้ำตาเริ่มไหลออกมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นน้ำตาแห่งความสุข
"อือ...ผมก็รักคุณ"
ร่างเล็กเขย่งเท้าโน้มหน้าตัวเองให้หอมแก้มสากของร่างโปร่งหนึ่งฟอด
ร่างโปร่งอึ้งไม่คิดว่าคนรักของเขาจะกล้าทำแบบนี้และเขายิ้มและกระชับอ้อมกอด
"อ๋อ...เพื่อนผมที่เป็นคนรักกับเถ้าแก่คุณเขาให้ผมมารับคุณไปงานแต่งงานน่ะ"
"ห๊าเถ้าแก่จะแต่งงาน?ผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย"
"ไอ้เพื่อนตัวดีของผมเขาอยากเซอร์ไพร์สน่ะ"
หลังนั้นคิบอมรีบเดินไปเปลี่ยนป้ายหน้า"close" แล้วปิดร้านทันทีพร้อมเดินไปขึ้นรถของ
คนรักของเขาเพื่อไปงาน
ด้านคยูจง
ผมขับรถออกจากบ้านจุดหมายปลายทางของผมก็คือบ้านพักตากอากาศของผม
ทางผ่านบ้านของผมส่วนมากจะเป็นไร่สตอร์เบอร์รี่ คนร่างบางข้างๆผมตาเป็นประกาย
ใช่ผมรู้ว่าที่รักของผมชอบกินผลไม้ชนิดนี้มาก ขณะที่ผมคิดอยู่ยองแซงหันมาทำตา
แบ๊วๆๆใสๆๆขอร้องให้ผมจอดรถแวะซื้อ ผมอ่ะขึ้นชื่อว่ารักคนมากแถมตามใจสุดๆๆ
เหมือนฮยอนจุงน้องเขยน่ะแหละ ผมจอดรถเข้าทางเรียบร้อยปลดล็อกประตูเสร็จ
กำลังจะบอกว่าให้ยองแซงซื้อกาแฟมาให้แต่ยองแซงวิ่งลงจากรถไปถึงร้านกาแฟ
ที่ขายสตอร์เบอร์รี่เรียบร้อยแล้ว ผมได้แต่ส่ายหัวกับท่าทางของที่รักจริงๆๆๆ
ไม่นานนักคนหน้าหวานของผมก็เดินมาพร้อมสตอร์เบอร์รี่ถุงใหญ่มากๆๆๆๆๆ
และกาแฟสองแก้ว ยองแซงส่งกาแฟให้ผมนึงแก้วพร้อมแกะกล่องสตอร์เบอร์รี่
หยิบมาป้อนผมและหยิบกินเองไปพลางท่าทางอารมณ์ดีมีความสุขมากๆๆๆ
จนผมอดไม่ได้ที่หอมแก้มใสไปนึงฟอด
"อ๊ะ ^ //// ^ " หน้ายองแซงแดงเหมือนสตอร์เบอร์รี่ที่กำลังกินอยู่จริงๆๆๆๆ
ผมใช้เวลาเดินทางมาถึงบ้านพักตากอากาศที่ผมซื้อไว้ตั้งแต่เริ่มคบกับยองแซงแล้ว
กะไว้ว่าจะใช้สถานที่แห่งนี้จัดงานแต่งงานของเราสองคน เฮ้อ...ตอนแรกผมคิดว่า
คงจะไม่ได้ใช้แล้วซะอีก ไม่รู้ว่าฮยองจุนจะมาถึงหรือยังเพราะผมโทรสั่งให้น้องเขา
หาบาทหลวงมาทำพิธีให้นะ ผมมาถึงบ้านหลังไม่ใหญ่แต่ติดทะเลเป็นหาดส่วนตัว
ผมจ้างแม่บ้านมาทำความสะอาดประจำ ยองแซงยังคงหลับอยู่ผมจึงกระซิบเบาๆ
"ที่รักครับ...ถึงแล้ว" ยองแซงงัวเงียตื่นมามองซ้ายขวาแล้วยิ้มให้ผมนิดนึง
ผมพายองแซงเดินมาถึงหน้าบ้านและหันไปอุ้มยองแซงเข้าบ้านทันที
"อ๊ะ...คยู!ยองแซงเดินเข้าบ้านเองได้" ตอนแรกยองแซงไม่ยอมดิ้นพร้อมโวยวาย
แต่ผมไม่สนใจอุ้มเดินมาถึงห้องนอนแล้ววางยองแซงบนเตียงที่มีกลีบดอกกุหลาบ
วางเป็นรูปหัวใจ เป็นดอกไม้ที่ยองแซงชอบมากๆๆ ภายในห้องก็มีแต่ดอกกุหลาบ
วางตามมุมห้องเต็มไปหมด ยองแซงอมยิ้มมองไปรอบๆๆห้องแล้วถามผมทันที
"คยูมาเตรียมของพวกนี้เองเหรอ?"
"เปล่าหรอกครับ..ผมสั่งแม่บ้านอ่ะ" ยองแซงเดินมาจากเตียงเดินมาหอมแก้มผม
"ขอบคุณนะคยูที่จัดดอกไม้ให้ยองแซง"
ผมหอมแก้มยองแซงกลับบ้างแต่ยองแซงเอาแต่ก้มหน้าอย่างเดียวไม่ยอมเงยหน้า
มามองหน้าผมสักนิด จนผมต้องเชยคางของคนหน้าหวานให้มาสบตาผม
พร้อมส่งกล่องเล็กๆให้ยองแซงทันที ยองแซงมองผมด้วยความสงสัยแต่ก็หยิบกล่องนั้น
จากมือผมไปเปิดดู ยองแซงตกใจมากมองแหวนในกล่องนั้นและมองหน้าผม
สลับไปมา
"ผมรักคุณนะยองแซง...ทั้งชีวิตนี้ผมมอบให้คุณเพียงคนเดียว....แต่งงานกับผมนะ"
พอผมพูดจบประโยคพร้อมจับมือยองแซงมาประทับจูบเบาๆ ผมสัมผัสแรงสั่นน้อย
ของยองแซง ผมเงยหน้ามองร่างบางตรงหน้าที่เริ่มมีน้ำตาไหลออกมา ยองแซง
เดินเข้ามากอดผมไว้และประทับจูบที่ริมฝีปากผมเบาๆ
"ยองแซงก็รักคยูมากเท่าชีิวิตของยองแซง" ผมหยิบแหวนวงเล็กมีเพ็ชรหนึ่งเม็ดนูน
มาเล็กน้อยข้างในสลักว่า " K & Y LOVE FOREVER " มาสวมนิ้วนางข้างซ้าย
ให้ยองแซง และยองแซงหยิบแหวนวงใหญ่สวมที่นิ้วนางข้างซ้ายให้ผมเช่นกัน
ข้อความในแหวนวงใหญ่ก็สลักข้อความเดียวกัน
เออ.....ไรเตอร์ช่วงนี้ตื้อๆๆๆอ่ะ
ตอนนี้ก็แต่งสดๆๆๆๆเหมือนเดิม
ถ้าไม่สนุกยังไงต้องขอโทษด้วยนะค่ะ
และเช่นเคยค่ะอ่านแล้วเม้นท์ด้วยค่ะ
ไรเตอร์เหมือนโรคจิตชอบอ่านเม้นท์มากๆ
ขอบคุณรีดเดอร์ทุกท่านเช่นเคยค่ะที่สนับสนุน
ไรเตอร์คนนี้ตลอดมาค่ะ.....
ไรเตอร์ และ ss501 ด้วยค่ะ
LET ME BE THE ONE & LOVE YA
ความคิดเห็น