ตามหารัก....(kyu+saeng)ss501

ลำดับตอนที่ #10 : ความจริง...........

   ผมกลับมาถึงบ้านด้วยความรู้สึกท้อแท้และสิ้นหวัง  ผมคิดว่าผมตัดสินใจถูกที่หนี
กลับมาก่อนที่ร่างสูงบนเตียงนั้นจะตื่น  ถ้าหากผมต้องเจอสายตาคมคู่นั้น.....
ที่มองเขาด้วยแววตาอ่อนโยนและรอยยิ้มที่ทำให้เขารู้สึกอบอุ่นปลอดภัยเสมอ
ยิ่งจะทำให้ผมโหยหาอ้อมกอดของร่างสูงและตัดใจจากอดีตที่ผ่านมาไม่ได้สักที....
ผมปิดเปลือกตาลงช้าๆพยายามข่มความรู้สึกขมขื่นที่เกิดขึ้นในใจให้มันผ่านไปเหมือนสายลม  ผมคิดว่าถ้ายังอยู่ในบ้านผมต้องเป็นโรคซึมเศร้าแน่ๆเลย
ผมตัดสินใจออกจากบ้านไปร้านดอกไม้ของผมเผื่อว่าความว้าวุ่นในใจของผม
จะสงบลงบ้าง

  ณ ร้านดอกไม้ Green Peas
  "คิบอม! ตกลงคุณจะเป็นแฟนผมไหม?" คิบอมมองหนุ่มร่างโปร่งที่นั่งอมยิ้ม
ส่งสายตาหวานซึ้งแบบเบื่อหน่าย พร้อมเอ่ยกับร่างโปร่งด้วยน้ำเสียงปนรำคาญนิดๆ
"คุณจองมิน ผมคิดว่าผมบอกคุณชัดเจนแล้วนะ" เฮ้อเบื่อมันจริงโว้ยงานการไม่มี
ทำหรือไงมานั่งเฝ้าเขาอยู่ได้ทุกวัน  คุณคิดดูสิมันเจอผมแค่สามวันจะให้ผมตอบตกลงเป็นแฟนได้ไงบ้าที่สุด  เจอกันวันแรกก็แต๊ะอั่งด้วยสายตามองผมแทบจะกินผมไปทั้งตัว
"กรุ๋งกริ๋ง" เสียงประตูร้านเปิดออกพร้อมหนุ่มหน้าหวานเดินยิ้มเข้ามาในร้าน
ผมหันไปมองต้องยิ้มด้วยความดีใจ
"เถ้าแก่กลับมาแล้วเหรอครับ"
"อือ...กลับมาแล้วแต่ไม่มีของฝากนะเพราะฉันกลับมาก่อน"
"เถ้าแก่กลับมาคนเดียวเหรอครับ"
"ใช่! ว่าแต่ที่ร้านไม่มีปัญหาใช่ไหม?" แล้วสายตายองแซงไปสะดุดกับหนุ่ม
ร่างโปร่งนั่งที่โซฟานั่งมองเขาสนทนากับคิบอม
"แล้วนี่ใครเหรอ? ^ _ ^ แฟนคิบอมใช่ป่ะ"
คิบอมทำหน้าตาตกใจรีบปฏิเสธพร้อมผิวหน้าขาวเริ่มเปลี่ยนเป็นสีระเรื่อ
"เออ..^///^ ไม่ใช่ครับ"
"สวัสดีครับผมปาร์ค จองมิน กำลังจะเป็นแฟนคิบอมครับ" หนุ่มร่างโปร่งเอ่ยทักทายยองแซงพร้อมแนะนำตัวเองว่ากำลังเป็นคนรักของคิบอม
"สวัสดีครับ" ยองแซงยิ้มและกล่าวทักทาย
ยองแซงส่งสายตาล้อคิบอม พร้อมหัวเราะเสียงใสที่เห็นท่าทางคิบอมเขิน
"คิบอม! ฉันไปก่อนนะแค่แวะมาดูเฉยๆ ขอตัวกลับก่อนน่ะครับ"
ยองแซงหันไปหาคิบอมและกล่าวลาจองมินที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมก่อนเปิดประตู
ออกจากร้าน

  ยองแซงเปิดประตูออกมาจากร้านมาเห็นผู้หญิงหน้าตาน่ารักกำลังเดินตรง
มาหาเขา  ยองแซงไม่ได้สนใจคิดว่าอาจเป็นลูกค้าของร้านดอกไม้ของเขาละมั้ง
จนเธอมาหยุดตรงหน้าเขาและยิ้มให้อย่างอ่อนโยน เสียงสดใสเอ่ยเบาๆ
"คุณฮอ ยองแซง ใช่ไหมค่ะ"
ยองแซงทำหน้างงๆเท่าที่เขาจำได้ว่าไม่ค่อยมีเพื่อนเป็นผู้หญิงหน้าตา
แบบนี้ จนภาพผู้หญิงที่เดินเคียงข้างคยูจงเข้ามาในมโนภาพอีกครั้ง
ยิ่งทำให้เขาว้าวุ่นใจ และสงสัยว่าเธอมาหาเขาทำไม จนเธอเรียกชื่อเขาอีกครั้ง
"คุณยองแซงใช่ไหม่ค่ะ"
"อ๋อครับผมฮอ ยองแซง"
"ฉัน ลี ซึงฮยอน ค่ะ  คุณยองแซงว่างไหมค่ะ?"
"เออ..ว่างครับ"
"ถ้าไม่รังเกียจจะชวนไปนั่งดื่มกาแฟน่ะค่ะ"
"ครับ"ยองแซงรับปากสาวปริศนาตรงหน้าและเดินตามเธอไปที่ร้านกาแฟ
ที่ห่างจากร้านของเขาไม่ไกลนัก เธอเลือกมุมเงียบๆไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน
เพื่อที่เธอจะได้คุยกับยองแซงแบบสบายๆกันเพียงสองคน
"เชิญนั่งค่ะ ดื่มอะไรดีค่ะ"หญิงสาวยิ้มน้อยๆเอ่ยถามยองแซงเมื่อพนักงานเดินมา
เพื่อรับออเดอร์ที่โต๊ะของเขา
"เออ..ผมขอคาปูชิโน่เย็นครับ"
"งั้นขอเป็นสองแก้วค่ะ" หญิงสาวสั่งกับพนักงานเรียบร้อยแล้วหันมามองยองแซง
พร้อมยิ้มให้ยองแซงอีกครั้งก่อนจะเริ่มพูดคุยกับยองแซงจริงจังขึ้น
"คุณคงสงสัยใช่ไหมค่ะ ที่ฉันมาหาคุณทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกัน"
"ครับ"ยองแซงมองเธอด้วยความสงสัย
"คือว่าฉันทนเห็นสภาพตอนนี้ของคยูจงไม่ไหวแล้ว"
ยองแซงมองหน้าซึงฮยอนด้วยความสงสัยและถามเธอไปตรงๆ
"คุณต้องการจะบอกอะไรผมกันแน่"
"คุณจำเรื่องที่คยูจงจากคุณไปเมื่อสองปีก่อนได้ไหมค่ะ? งั้นฉันจะเล่าเรื่องราว
ทั้งหมดให้คุณฟังว่าทำไมคยูจงต้องจากคุณไป" ซึงฮยอนเริ่มเล่าเรื่องราวตลอดระยะเวลาสองปีก่อนให้ผมฟัง(อยากรู้อ่านตอนที่5ค่ะ)

  หลังจากที่ผมได้รู้สาเหตุที่คยูจงทิ้งผมไปเมื่อสองปีก่อน  ตอนแรกผมไม่เชื่อ
ที่ซึงฮยอนเล่าแต่เธอยืนยันหนักแน่น  ก่อนจะแยกกับซึงฮยอนเธอบอกผมว่า
"คยูจงรักคุณเพียงคนเดียวน่ะค่ะ"




ไรเตอร์แต่งสดน่ะค่ะ
ถ้าไม่สนุกต้องขอโทษด้วย
อ่านแล้วช่วยเม้นให้ด้วยค่ะ
รักรีดเดอร์ทุกคนและขอบคุณที่ติดตามค่ะ