คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ห้ามน้องนายมายุ่งกับพี่ฉัน....
บนเตียงนุ่มร่างสูงเริ่มขยับตัวควานหาร่างบางที่เมื่อคืนเขานอนกอดทั้งคืน แต่ก็พบแต่ความ
ว่างเปล่าตรงที่ๆร่างบางนอนร่างสูงค่อยๆลืมตาเพื่อปรับสายตามองหาร่างบางอีกครั้ง
ร่างสูงรีบลุกขึ้นจากเตียงนุ่มเดินหาที่ห้องน้ำและห้องต่างๆในบ้านก็พบแต่ความว่างเปล่า
เขายิ่งร้อนใจมากกว่าเดิมร่างสูงรีบแต่งตัวให้เร็วที่สุดพร้อมกระโจนขึ้นรถยนต์ของตนเอง
ให้พุ่งออกไปข้างหน้าด้วยความห่วงกลัวร่างบางจะเป็นอันตราย คยูจงขับรถตามถนนมาเรื่อยๆ
ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของร่างบางที่เขาโอบกอดไว้ทั้งคืนด้วยความรักที่มีถึงแม้ว่าเขาจะยังจำเรื่องราว
ในอดีตม่ายได้แต่เขาก็รักยองแซงมากเหลือเกิน
ผมหนีคยูจงมาตั้งแต่เช้ามืดเดินตามทางมาเรื่อยๆ แม้ร่างกายของผมแทบจะไม่มีแรงเดิน
มันปวดร้าวไปทั้งตัว ผมเดินน้ำตาไหลนองหน้า...ผมไม่คิดว่าคยูจงจะเป็นคนฉวยโอกาสแบบนี้
เขาไม่ได้รักผมแล้วยังมาทำแบบนี้กับผมทำไม ผมไม่เข้าใจจิตใจของคยูจงเลย...
ผมเดินมาได้สักพักก็เห็นตู้โทรศัพท์โชคดีของผมที่ในกระเป๋ากางเกงยังพอมีเหรียญบ้างนิดหน่อย
ผมรีบโทรศัพท์หาฮยองจุนทันที
“ตู๊ด...ต๊ด..”
[ฮัลโหล..ฮยองจุนครับ]
“ฮยองจุน..ยองแซงน่ะ..รบกวนนายมารับันหน่อยนะฉันอยู่ตรง.......”
[ยัมมี่!นายไปอยู่ตรงนั้นได้ยังไง?]
“ฮือๆๆๆนายอย่าเพิ่งถามมารับฉันเร็วๆ”
[ได้..นายนอฉันตรงนั้นอย่าไปไหน]
ฮยองจุนให้ผมรอเขาตรงนั้น และไม่เกิน 20 นาที ฮยอนจุงก็มาจอดรถตรงหน้าผม ฮยองจุน
เห็นผมในสภาพที่ผมยุ่ง ตาบวมเพราะร้องไห้ทั้งคืน ก็รีบตรงเข้ามากอดผมไว้ทันทีโดยไม่เอ่ย
อะไรออกมาพร้อมกับลูบผมปลอบใจ ผมถึงกับปล่อยโฮออกมา ฮยองจุนพาผมขึ้นรถของเขา
ตลอดทางผมร้องไห้เบาๆส่วนฮยองจุนเขาไม่เอ่ยถามผมจนถึงบ้าน ฮยองจุนถามผมทันที
ที่เข้ามาถึงตัวบ้าน
“คยูจงมันทำอะไรยัมมี่ใช่ไหม?”
ผมไม่ตอบได้แต่พยักหน้าตอบ จุนนี่โกรธมากกัดฟันจนปากขึ้นนูนเลย ฮยองจุนเดินพาผมมาส่ง
ที่ห้องนอนพอผมเข้าห้องตัวเองก็ลิ้มตัวลงนอนและหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน
ณ. หน้าห้องประธานบริษัท มือถือ 501 จำกัด
“ผมมาขอพบคุณคิมฮยอนจุง”
“นัดไว้หรือเปล่าค่ะ”
“เปล่า”
“งั้นรบกวนรอสักครู่นะค่ะขอเรียนท่านประธานก่อนไม่ทราบชื่อ....คุณนั้นเข้าไม่ได้นะค่ะ
ท่านประธานยังไม่ได้อนุญาต”
ฮยองจุนไม่อยากรอเลยรีบเดินพลักประตูเข้าไปเลขาของฮยอนจุงรีบวิ่งตามเข้ามาขวาง
ฮยองจุนทันทีพยายามดันตัวฮยองจุนให้ออกไปรอข้างนอก แต่คนหน้าหวานเรียกชื่อชายหนุ่มซะก่อนที่จะโดนลากออกไป
“คิมฮยอนจุง”
ร่างสูงที่กำลังเซ็นต์เอกสารตรงหน้าเงยหน้ามองตามเสียงเรียกและยิ้มออกมาทันที
“อ้าว..ที่รักมีอะไรเหรอครับมาหาผมแต่เช้า”
ฮยอนจุงทักทายคนที่มีตำแหน่งคนรักและขยับมือให้เลขาออกไปข้างนอกพร้อมเดินมาหาฮยองจุน
จับมือพาไปนั่งตรงโซฟารับแขกในห้องชายหนุ่ม พอคนหน้าหวานนั่งลงแล้วจึงเอ่ยถามชายหนุ่มทันทีด้วยความร้อนใจ
“นายรู้เรื่องที่น้องชายทำหรือเปล่า”
ฮยอนจุงทำหน้างงๆที่คนรักเขาอยู่ดีๆถึงถามถึงเรื่องน้องชายเขาทำ ฮยอนจุงส่ายหน้าปฎิเสธ
“เกิดอะไรขึ้นครับ”
“ก็น้องนายฉุดยัมมี่ของฉันไปทำมิดีมิร้ายนะสิ”
“ฮ้า..จริงเหรอ”
“ก็จริงอ๊ะดิ”
“ฉันจะมาบอกนายว่าต่อไปนี้ห้ามน้องนายมายุ่งกับพี่ชายฉันอีก ครั้งนี้ฉันถือว่าให้ทานหมามัน
หวังว่านายคงเข้าใจนะ”
“เออ..จุนนี่จ๊ะ...ใจเย็นๆก่อน”
“ถ้าน้องนายยังไม่เลิกตามตื้อพี่ชายฉันอีกฉันกับนายเลิกกัน”
“เราสองคนไม่เกี่ยวกับมันนะ ^ _ ^””
“ใครว่าไม่เกี่ยว..นั้นพี่ชายฉันนะ”
“โอเคจ๊ะ..เอาตามนั้นก็ได้ แต่จุนนี่ไหนๆก็มาแล้วไปกินข้าวด้วยกันนะครับ”
“ก็ได้..แต่นายทำงานเสร็จแล้วเหรอ”
“เสร็จแล้วคร้าบคนเดีของผมไปกันเลย”
ฮยอนจุงเดินจูงมือคนหน้าหวานออกจากห้องทำงานของเขามุ่งหน้าเดินไปยังลิฟท์สำหรับ
ผู้บริหารเพื่อไปยังชั้นที่รถของคนร่างสูงจอดอยู่
ไรเตอร์มาอัพให้อ่านก่อนนะค่ะ
ตอนนี้แต่งได้เท่านี้
ยังไงก็อย่าเพิ่งทิ้งกันนะค่ะ
ขอบคุณรีดเดอร์ที่น่ารักเสมอค่ะ
"ชองมัลคัมซาฮัมนีดา"
ความคิดเห็น